Спонтано породување или со царски рез?

Ај сега пак друго пишеш.оставаш простор да мислиме дека можда и на царски ќе идеш.
Е не ти е страв за бебчо?

 

А вие мислите дека ако се пораѓате царски, сте го одбрале полесниот пат? Можеби вас ќе ви биде полесно, особено сега со спиналната анестезија, опоравувањето е каде, каде полесно, ама... операција е тоа бре луѓе. Јас еве уште не можам да сфатам (не знам, може до мене е) зошто некој свесно би одбрал да оди под нож ако може природно. Знаете кои се ризиците од било која операција, нели? Да не зборам за ризиците кои се можни во следните бремености. Не сфаќам, навистина
А за муабетиве, мајки, немајки, што да се каже Ниту начинот на раѓање те прави поголема мајка од другите, ниту дали си го чекал детето 10 години или се фатило плукни-залепи, ниту дали си останал природно или инвитро. Дајте ве молам...

 

Себично е зошто мислиш на себе само де. А не знам во денешно време кој не мисли и на себе

 

Е тоа не знам ни јас. Треба да одговорат овие што се строго против царски.

 

Ете и јас сум кукавица и си признавам. Родив природно и од самата помисла пак да поминувам низ тие болки, брцање со рака, скокање на стомак, рана доле, добивам нагон на повраќање. Мислам дека ако пак треба да раѓам така, ќе умрам од страв, од самата помисла.
За мене целиот процес беше ептен трауматичен и не знам дали по извесен период ќе заборавам...

 

Јас не верувам да има некоја мајка што мисли само на себе, а не на бебето.
Како да има некоја штета бебето ако мајката е царски.
Еве мене ми беше нај битно бебето да ми е живо и здраво, не ми беше битно како ќе се породам, спремна бев да истрпам секаква болка за таа среќа. Милион жени милион различни искуства од пораѓање, некои поминале лесно некои тешко и природно и царски.
Не треба да не интересира зошто некоја била царски и дали имало причина за царскиот. Најбитно живи и здрави и мајката и бебето.

 

Јас си признавам дека следен пат такви болки не би можела. Со епидурална да, ама вака НЕ и точка. Да поминам низ истата траума со лошење, дерење,барање помош да добијам обезболување, а плус искривена во кичмата со страшни болки од што плодот притиснал НЕ фала на клиника. Дали сум слабак не знам. Еве нека кажат похрабрите

 

ако трет пат се пораѓам(мада не верувам) ке бирам царски.Иако имав два нормални и кратки пораѓаја.Јас една настинка ја доживувам како траума не пак овој процес.

 

Леле повраќањето при секоја контракција пред крајот, никогаш нема да го заборавам.

 

А на кого треба да му покажуваш храброст, зошто да си слабак? Штом постои можност да не те боли нешто што инаку би те болело, или да те боли помалку, или пократко, или едноставно сметаш дека така би поминала полесно, зошто да не, нормално е да го одбереш начинот што го сметаш за поедноствен и попопволен за тебе, мене па не ми е нормално да одберам да ме боли ако може да не ме боли.

 

@Sexybaby86 Јас те сфаќам зашто исто размислував како тебе. Искрено јас немав трауматичен пораѓај како повеќето, освен тој преглед со рака кој ми беше ужас. Но она што го минав после пораѓај нека каже дали некоја со царски го минала. Гнојна и инфицирана рана со недели, ништо не помагаше, ужасни болки долу, не можев да седам, лежејќи ја доев малата, силни главоболки дури и светлината ми сметаше, болки во кичма. И тоа траеше повеќе од месец. И уште раната ме наболува кога одам во вц и пеглам. Тоа е моето искуство. Да знаев дека вака ќе биде со две раце ќе потпишам за царски.

 

А кои се тие големи ризици од царски? Дај кажете ги убаво. Вака само читам и од памет се вадам

 

Па во нашава држава за било каков оперативен зафат или било каква интервенција и да се работи, најголем ризик имаш од нестручни доктори и пијани доктори, за жал.

 

Абе аман од ум ги вадите бремениве жени, искрено, со ова хорориве што ги пишувате.
Пораѓајот доаѓа спонтано, вака или така бебето мора да излезе и да останат здрави и живи и мајката и бебето.
Ако било штетно, сите прородно ќе се пораѓале, немало да има царски.
А нус појави дека има само од царскиот, е па не би рекла.
Порака до идните мајки: Опуштете се, едуцирајте се и најважно од се, верувајте во себе во тој момент,со цела сила и љубов дајте се од себе, мислете на убаво, мислете дека на свет ќе донесете мала душичка. Само тоа дава сила и снага да се претрпи се што следи.

 

Не гледам ризик за бебе ако се оди царски. Баш природно може да заглави повеќе мислам. Тоа не значи дека сите царски ќе одат. Од што ризик? Бебето е за 7 мин надвор откако ќе примиш анестезија. Повеќе ризик за мајката има неголи за бебето.

 

Малце глупичко е туѓи одлуки за раѓање на дете да оправдувате или не оправдувате. Тоа можете само за себе сами, и за својата матка.

Ако мислите дека сте помајки што 20 саати сте се пораѓале, од оние на договорено, царски итн - се лажете.

Не гледам поента во намерното измачување. Не гледам зошто некој намерно би се измачувал. Ако вас тоа ве прави горди на себе - нека ви биде. Ама да омаловажувате било кого... тоа повеќе зборува за вас, отколку за личноста за која што зборувате.

 

Едно е едуцирање (на сите им е потребно) сосема друго е осудување (што особено е присутно кај тазе мамичките по форуми, не само на овој), и да, за крај, паниката Е индикација, и тоа многу голема, за царски.
Или можеби јас никогаш не треба да имам деца, затоа што немам намера да трпам никакви болки (и најмала повреда ми предизвикува паника)?