Isto I jas po 1 mesec mozebi I fazla zatoa sto mn mi kasnese I toa dopilnitelno mi stvarase stresovi I iskreno nemav zelba posle 3 spontan pa I nemozi no da imas zelba
Ne deka imam zelba samo sakav da znam koga obicno prodolzuvate so seksualniot zivot...nekako sakam sto pobrzo da mi se vrati voljata za zivot i se drugo...inaku denes mi 5 den posle kiretaza do denes nemav bolki ic epten slabi ama denes i jajnici i se me boli kako da ke dobijam..malku me fati panika
Ако имаш неиздржливи болки прашај гинеколог или оди на едно ехо, но не би требало да е страшно, јас немав никакви болки воопшто, само што душата ме болеше премногу.
I jas nemav nikakvi bolki do denes i kako tebe koga ke me peasaa imas bolki im kazuvav ne osven sto dusata me boli drugo nisto ama denes sto mi bidna ne znam..sega malce mi se smirija ako utre pak mi e isto ke odam na ginekolog sekako
Ајде само храбро се ќе биди во ред брзо ќе ти даде Господ едно ангелче излегувај, дружи се со позитивни луѓе да се трга мислата
Не знам дали прашањето ми е за овде, но сакам да знам како се справувавте после миссед абортус? Пред 4-5 дена ми кажаа дека срцето престанало да чука и плодот престанал да се развива, а во петокот беше киретажата.... Искрено, не можам да се приберам... ни психички ни емоционално.... Не знам како да продолжам понатаму... Не знам што да правам... Не можам да поднесам луѓе, ни разговор со некој... Претешко ми е сето ова...
Исто сум мила и јас еве 10 дена поминаа од киретажата јас не можам да се приберам..се воздржувам пред мм да не го секирам и него ама а останам сама плачам и плачам...душа боли и никогаш ваква болка не сум почуствувала се трудам да соберам силс бидејќи знам дека морам да продолжам ама многу ми е тешко...јас целосно те разбирам мила и мене со никој не ми се зборува ниту ми се слуша..на сите животот им продолжува нашите се менуваат..нашето тело трпи најмногу а за душата да не зборувам.Но мораме да се помириме со загубата и да бидеме силни оти знам дека еден ден ќе бидеме најдобрите мајки..те гушкамм најсилноо моја другарке ..заедно ја правевме и првата инсеминација ете Бог сакал во ист период и оваа болка да ја доживееме ама сигурно и заедно ќе станеме мајки.
Srcka te razbiram vo potpolnost menee poslednata kiretaza mi bese pred 2 meseci 3 bremenost neispesna celo vreme missed I znam kako e na pocetok ke ti bidi pretesko Jas seuste mi e tesko of drugarkte zenite istovremeno bevme site bremene I Sega koga ke gi gledam mi e tesko ama Mora da se pomirime deka e gospodova rab ama veruvaj deka ke ostanis Pak gledaj po mene Samo te molam prvin ispitaj se pa potoa obiduvaj se veruvaj mi ke ostanis cim Edna's ostanuvame te pozz I samo glavata ispravena
Еве сум и јас и тоа втор спонтан. Киретажа правев и јас во петокот. Тешко е и тоа многу, болка огромна немам зборови. Ама некако црпам надеж и знам дека морам напред. Потешко е што и мажот не е до мене ама се ке пребродиме. Ке чекамм прва менструација и ке почнам со испитувања, да ја пронајдеме причината. Дај си време колку штоо ти треба, опорави се па еден ден да си гушкаме наши среќички. Ве
Ве гушкам сите Кога ќе си го земите во раце бебчето, се ќе заборавите, верувајте, како да не бил абортусот, како да не сум поминала. Господ е голем за сите има план
Поддршка за сите што поминале низ несакан абортус, јас имав во 19 недела. Се сеќавам дека ми требаа месеци за психички да се средам. После една година повторно се решив за бебе, бременост со лежење ама фала на Бога имам жив и здрав син. Болката поминува, време лечи се, иако во моментот не изгледа така. Господ дава кај храбрите и упорните. Ви посакувам што побрзо да заборавите на болката и да си го гушнете своето чедо.
Иста сум и јас. Не разговарам веќе со роднини,не одам на слави родендени само со домашните сум, ептен се одвоив и од другарки,на работа едвај издржувам. Немам сон навечер, легнувам во 12 станувам во 3,4 , а ме чека цел ден на работа,пијам димитрин,дијазапам на моменти и после се нервирам ама џабе е понекогаш кога е посилно од мене ,си викам до кога ке издржам да не скренам,се тука отварам,забременив во септември,и сега кога ги читам тие што стасаа до сам крај што останаа истиот месец кога и јас срцево ми се кине што пропуштив јас 37недела КЕ БЕВ , за жал не сум! Лекот е во износување на бременост, и зимање во раце здраво право бебе, а за тоа се молам секоја вечер за мене и за сите жени што го посакуваат тоа. Се извинувам што се излеснив тука,ништо не ти помогнав,ама да знаеш не си сама,многу го минеме истото. Биди силна и приземна тоа ке ти кажам, истото што си го кажувам и сама на себе.
Претешко е, одреден период ни ми сс праеше муабет, ни се смеев ни излегував од дома. Дури ни тв не гледав толку бев катастрофа. Ама сетоа тоа помина, ќе помине и кај тебе сеуште е свежа болката. Времето лечи се. Многу ми е жал
Девојки да ве прашам дали некоја имала слично искуство. Оној петок правев киретажа. За разлика од првиот пат сега повеќе крварам. Првиот пат само два дена крварење свежа крв и потоа имав само кафеава крв ама малку. Сега крварам онака нормално да кажам не е обилно, 2 дена стомакот чудно ме болеше посебно навечер, како грчеви. Сабајле одам во вц и осетив нешто и на тоалетот имаше огормно парче како кожа со крв. Сега ми е страв дали не ме исчистиле убаво, дали може некој проблем да ми се направи па затоа и грчевите во стомак. Уфф ке си пукнам се нешто мене ми се случува.
