Здраво на сите. Форумов го читам со години и најпрво огромно благодарам до сите кои споделувате и добро и лошо како би им помогнале на другите, се надевам и себе си. Немав намера да се зачленам воопшто било кога на било кој форум, но се фатив неколку пати особено последните неколку денови , како во себе одговарам на некои прашање. Бидејќи несебично споделувате, решив и јас да го направам истото, макар помогнала на само една од вас кој испаничено гледа во монитор и преплашено прелистува форуми. Мојата втора (непланирана) бременост се случи во мај. Морам да напоменам дека првата помина по книга, без ниту еден проблем, инфекција, крварење, бактерија или нешто слично. После таква бременост не ни сонував дека може да имам било каков проблем, особено што и во двата случаи бременоста настапи од само еден обид. На вториот преглед веќе имаше срцева акција, но матичниот гинеколог ми рече дека не му се допаѓа како изгледа (плодот доцни со развој) и ми препиша 7 клексани. По примената терапија плодот сеуште не се развиваше доволно, па со последна надеж оставивме уште 3 дена + 3 клекасни, но на следниот преглед немаше ни срцева акција. Чувствата на загуба, болка и страв кој моментално надвладеа во истиот момент кога се свестив дека треба да стапнам на ГАК беа посилни од желбата да останам приземна и да ги сокријам своите солзи. Среќа што мојот доктор е и човек и освен огромна утеха, лично се погрижи уште истиот ден да ми направат киретажа во Систина. Секој чест на сите доктори таму (останатиот персонал нема да го коментирам), процедурата со целосна анестезија заврши за половина час и ми требаше уште еден и пол за да се расвестам и да станам на нозе. Добив терапија: 5 дена вибрамицин х 1, Б-комплекс 2 х 2, 1 кутија (21 таблета) Cyclo Progynova и 5 дена 3х20 капки (го заборавив името, верувам знаете кои се). Првиот ден од интервенцијата бев зашеметена нормално од анестезијата, но вртоглавиците продолжија и се уште траат особено по земање на терапијата. Јасно ми е дека е хормонска терапија но јас волку лошо во животот не сум се чувствувала. Умор, тремор, изнемоштеност и најмачно од се константни вртоглавици до степен да морам да се придржувам. Матичниот рече дека е нормално и морам да ја завршам терапијата, во спротивно ќе биде потребна повторна киретажа. Имав уште 3 контроли кај мојот доктор(денес беше последната) и дури денес се изгледа во ред откако претходните два пати мораше со грепкање (болно но издржливо) да испровоцира крварење. Приказната не е завршена, но барем тоа поглавје е затворено. Не сакам да се оптоварувам со работа кој не можам да ја поправам и за која нема назад. Да не ме разберете погрешно, далеку од тоа дека ми е сеедно, но 3ца доктори рекоа дека ова се смета како изолиран случај и така и треба да се третира- нема простор за паника. Првото испитување кое треба да го направам е на трасфузиологија. Не знам дали има и кој е стручниот назив, докторот рече дека со тоа испитување ќе утврдиме дали моите крвни садови можат да спроведуваат доволно за да го "хранат" ембрионот следниот пат. Доколку е таму проблемот (не знам зошто би го имала во втората бременост а не и во првата), за следната бременост уште на првиот ден од доцнење на циклус почнуваме со клексани. И болки сеуште имам, изминативе неколку дена се толку силни што морам да пијам блок макс, а не сум некој коркач, па барем болка од породување имам искусено. Би требало од денес да прекинат, па можеби ќе почнам да живуркам до крај на терапијава. Некој се олесни, некој се изначита, се потрудив убаво да се објаснам за да не ве оставам во прашалници. Некој никогаш нема да доживее нешто вакво, а некој ќе го изоди патот и повеќе пати. За првите: покажете емпатија и подајте рака, за вторите: бидете храбри и запомнете дека не сте сами. До следно читање пријателки, бидете насмеани и сакајте се силно
Denes mi e najteskiot den vo zivotot pred 4 god na denesen den go imav mojot prv spontan abortus vo 6 nedela da ne dade gospod na niedna zena da go dozivee ova moevo rani povtoruvacki spontani abortusi pred nekojden go sonuvav ova moe angelce edno belicko bese I koga prasav vo crkvata dali treba da Im palam sveki rekoa da
Сега се пријавувам во оваа група 22недела со близнаци, вчера спонтан... неможам да ја опишам болката Душата ме боли
Многу ми е жал што ти рекоа, зошто толку касно спонтан? Беше ли на втор скрининг? Биди силна и храбра стварно тешка ситуација.
Ах душо знам ја бОлката таа проклета болка кога неможеш да дишеш како да те гуши нешто...јас исто во 23 имав пораѓај затоа те разбирам и нема да ти кажувам ке мине нема да мине душо цел живот ке те боли само ке се научеш да живееш со тоа... душо само ке те гушнам најсилно...исплачисе,викај ,пцивај само НЕ СЕ ОТКАЖУВАЈ...И НИЕ КЕ БИДЕМЕ МАЈКИ ЕДЕН ДЕН..ГОСПОД НЕМА ДА НЕ ЗАБОРАВИ..
Нaвистинa ми е мнoгу жaл. Имaј вербa и не губи нaдеж. Исплaчи се убaвo и прoдoлжи нaпред дo свoјaтa цел ќе бидеш мaмa сигурнo Бoг ќе ти јa дaфе тaa среќa. Силнo те гушкaм
Vo na 01.08 bev na vtor skrining, se bese ok, grlo na matka ok, plodova voda ok, bebinjata uste po ok,i vcera koga mi pocnaa bolkite odma otidov vo remedika, Efremovski koga go slusnav mi se srusi svetot koga mi kaza.... izleguvaat hitno na box... 5 saati gi isfrlav, sto e najbolno, gi osekjav kako mrdaat do posleden momennt dodeka ne mi go puknaa vodenjakot. Ok si bea i zivi, no ete taka trebalo da bide. Dusata me boli,i mene i taticko.... na nikoj ne mu go posakuvam ova. Mi doaga da vristam sekoja sekunda, no znam deka samo ke gi zagrizuvam lugjeto koi se okolu mene, i moram da se drzam poradi niv... of dajboze milicka da ni dade Bog sila da pomineme i da imame uste mnogu decinja
биди храбра .Животот е една голема планина зад која никогаш незнаеш што се крие.Носи куп изненадувања,за жал некои некогаш и не баш убави .
Откога пиша @Macmac89 баш ме погоди. Читав по нет за можни доцни абортуси и да, секогаш ја има таа опција генетски Многу ми е жал ми е што си го поминала ова, не знам дали некако би можела да те утешем. Бидете храбри со тато, мора да се преброди.
Placi vikaj sega se ti e dozvoleno samo ne si stavaj na dusa izvikaj se isplaci se koga to e tesko jas taka pravam
Ти благодарам душо, веќе сум мајка еднаш имам 9 и пол годишна керка одев на второ но ете не било за сега.
Ima misli oti ne bilo zdravicko bebceto I mozda e podobro taka sto also se rodese invalido bolno bolno e I ova no ne daj boze da se rode invalid ili bolno od nekoja bolest
Оф душа... ќе боли уште ме боли.. последно што ме смири е кога влегов во црква и се изнаплакав ко будала се помолив за мојот ангел му запалив свеќа и си ветив дека ќе бидам силна зошто знам дека ке станам мама кога тогаш... те гушкам најсолно...
Srcko ne za djabe vikaat samo pozitivno,I mene mi se sluci pa koga ke pomislev vo bilo koe vreme mi bea nasolzeni ocite I ke se rastazev,ama sega sum posrekna,bidejki za dosta brz period ostanav pak,Bozja volja,opusti se tesko e znam jas od spontaniot nedela dena ne prestanav da si placam,navecer dodeka site odmaraa jas si placev,se olesnuvav,ke dade Bog na site koga ke bide vreme. ❤❤❤❤ loso iskustvo koe vlijae megjutoa sekoe loso za dobro,ke si dojdat ubavite momenti! Te pozz I samo pozitivno
Девојки незнам дали е нормално ова...Значи од утрето ден по спонтаниот абортус јас почнав многу често да идам у вц...по 4 5 пати дневно....Прво мислев дека е пролив дека имаше вирус пиев и апчиња ама ништо.Уште сум така а претходно по 1 до 2 макс.дневно идев у вц....Столицата ми е многу мека ама не е скроз течна...Дали некоја го имала овој проблем?Мајка ми ми кажа дека од како се породила со сестра ми она била така година време....
