Среќна сум, покрај многу што не се вредни и заслужни за мене јас се трудам што можно да се оддалечам од негативните последици од тоа што сум без дечко, а имам само пријателски познавања со другарките слабо се дружам, среќна сум така, многу сум горда на себе што успевам и сама да се радувам на себе си.
Сингл статусот не ми смета толку, ми смета мешањето на сите тетки, баби што сакаат да ме запознаат со некого, како да е 19 век па со стројници ќе ме мажат со сингл пријатели, комшии. И лошото е што сите квалитетни мажи се веќе зафатени, останати се неженети на мои години или +/- само некои што за ништо не ги бива и затоа никоја не ги земала. Или се разведени, со багаж деца и бивша жена. Да не сум разберена погрешно не сум против тоа да се разведе човек, само јас со ниеден брак зад себе и деца, не би сакала маж со деца особено тоа мешање на бившата жена и комуникација со неа за децата. Не ми сметаат децата ама не сакам некој што имал зад себе такво минато и толку значајно нешто. Помали од мене не сакам, помал маж ми делува недозреан. Не сум во години кога ми треба несозреан да шетам и едуцирам. Едноставно одлучив подобро сама да останам отколку да земам било кого само да сум мажена, мирот е бесценет. Сакам некогаш да имам некој до мене, но со обврски и работа заборавам на се. Сакам деца, годините поминуваат и можеби тоа ми е најголема болка. Ама сакам деца да израснам во здрава средина, убав брак, да има љубов, така да подобро и деца да немам ако не се среќни и јас не сум среќна со изборот. Што е тоа е, животот поминува сингл или не.
Па не сите што се сингл се помали од тебе или разведени можеби не си заинтересирана за некој па така мислиш
Тие што сте сингл и не треба да сте тажни, барем јас не бев кога бев слободна. Времето си го окупирав најчесто со книги, повремени дружби со другарки, дури често ми се дешаваше сите да беа во врска а јас сама. Не сакав ништо, и никој до мене да го имам на сила. Јас плус и лесно не развивам емоции, па ајде со кој и да е до мене да е. Уште тогаш си го ценев слободното време Можеби јас што сум интроверт па воопшто не ми пагаше тешко што сум сама. Често си правев шали на моја сметка, како мене никој не ме сака, за гревче сум, најчесто ова пред мајка ми и пред другарки го лупав А мајка ми, мајка како мајка, многу се нервираше кога ќе кажев така, дури некогаш солзи и идеа во очи. Којзнае што си е мислела, дека ми е којзнае колку тешко а јас едноставно си уживав, се ми беше опуштено, без да се замарам, а нај кеиф бев што си спремав испити на раат Од што мразев мажење, сигурно си е мислила оваа моја ќерка од дома тешко дека ќе излезе Или па сега си вика арно што се нафати да се мажи
Сите изодуваме различен пат, некои се женети мажени и на 17 години со деца а некои и на 40 години, така не треба да се споредуваме со другите. И тоа и правиш не се споредуваш и живееш така како што сакаш се надевам на се најдобро за тебе
Прв пат сум сингл после 6 години и искрено не ми е убаво. Не знам како да функционирам сама, навикната сум цело време да имам некој до мене. Ме фаќа паника за на одмор немам со кој да отидам, со кој да прославам роденден и слично. Ај утешете ме декс уствари и не е толку страшно да си сам?
Не е ама некогаш фаќаат кризи за да имаш некој.. Утеха е она сингл е најубаво, никој не сака да е сам...
Со друштво, колеги, па и брат/сестра или братучеди. И уопште не е страшно да си сам, сигурно нема вечно да си сингл па да се плашиш. Научи да уживаш кога си сама и после ќе ти е полесно. Не се мал период 6 години и верувам дека ти е тешко, ама со тек на време ако стварно сакаш и си спремна, ќе се одвикнеш од него. Социјализацијата со други личности ќе ти биде од помош. Мене па незамисливо ми е како во врска се "оттуѓувате" со останатите и после еве вака се осеќате осамени. И кога сум во врска, и кога сум сингл, друштвото е тука со мене, не се потпирам само на партнерот за излегувања и прослави. Па дури и на одмори идеме заедно како парови.
сега можеш да шеташ кај ти душа сака и да уживаш во малите тивки моменти, како и да шириш нови познанства.
