веројатно сите ние имаме слушнато за оние старите верувања дека дечкотот што ќе го сонуваш вечерта после велигден кога свеќичката ке ја стваиш под перница е љубовта на твојот живот, односно дека ќе го земеме за маж. епа девојки да видиме колку вие верувате во тоа ?! ја еве пред 4 години запознав еден дечко и морам да признаам дека има голема хемија меѓу нас, иако не се `мирисаме` толку многу, али па од тогаш секоја година навака го сонувам на велигден, а претходно не сонував ништо, башка што сите ни си смеат дека ке се земеме еден ден, така сме личеле не дека многу верувам во тоа, и во слични легенди и зборувања али интересни ми се што мислите вие за тоа ?!
Јас баш кога требало да сонувам,баш тогаш не сум сонувала Искрено,не сум толку суеверна,не верувам во овие работи. Се е можно да се случило и како коинциденција.
Од градот до населбата каде живееше, имаше околу 2 километри, пат кој поминуваше покрај локалните гробишта. Ја испружи раката и автомобилот застана. -Каде бре момче волку доцна? -Се враќам дома, натака идеш? -Да, влегувај ајде. -Среќа сум те стасал пред гробиштата, морничаво е така сам да врвиш по патишкава во 2 по полноќ. -Ах, се навикнав на гробиштава. Бев долу до градот, па тргнав пеш кон дома. -Ти навака живееш, а? -Да, на влезот од населбава... Застана. -Јас уште малку навака сум. -Јас до тука. Ете во онаа куќа живеам. Му подаде пари за таксито. -Држи кусур, и така сум на повик. -По ѓаволите -промрморе незадоволно кога утрото ја здогледа црната јакна на задното седиште. “Детето синоќа...“ По 15 минути, ја најде куќата за која овој му кажа синоќа дека живеел во неа. Заѕвони. На вратата се појави средновечна жена забрадена во црна шамија. -Добар ден. Мислам дека вашиот син синоќа ја заборави јакната во такси. Еве ви ја донесов. Жената пребледе. Па се намршти правејќи лута гримаса. -Коста! Коста!!! -викна и набрзина потрча кон една од собите. Излезе Коста, по него жена му. Ја погледна јакната. Во ужас изговори: -На син ми е. Тој почина пред седум месеци. Го погребавме во неа...
ja znam ovaa desafka.. legenda.. so i da e... ali ne so masko tuku so devojce... stvarno mornicavo a kolku e vistinito... ne se znae :/
Ми текна за една легенда. Ми го кажаа пред неколку години кога бев на гости. Се работи за самовилски води. Се наоѓаат од браната кај Ваташа што е нагоре по тој пат. Местото е преубаво и таа водата самовилска која тече. Е сега вака, после 12 часот не требало да се пие таа вода, бидејќи ќе ти се случело нешто. Хах. Како и да е така си веруваат луѓето.
незннам дали прашањево ми е за тука ама неможев да најдам некоја соодветна тема паа... Дали е вистина дека доколку девојката на дечкото му подари сааат или обратно знначи дека им се одбројува времето како се заедно ? фалаааа
Јас не верувам во тоа затоа што мене дечко ми пред 2 год ми подари саат па ништо не се случи.А еве и сега за Валејнтај пак уште еден саат добив од него и сеуште сме заедно
Во времето на баба ми кога била мома си правеле седенки.Се собирале десетина моми и пределе фурки и која најпосли ке испреди по казна да оди во гробистата и да ја побие фуркат.една другарка наизна била многу пласлива и от толку многу сто се пласила набрзина ја побила фурката.Но ја побила реку футата и тамн керене да оди некој ја тегне пак крене пак исто и момата од страв умрел. Ако ми текни ке ви казам и други.
Јас го сонував бившиот дечко со кого бевме заедно до крајот на февруари и мислам дека нема врска тоа. Не верувам никогаш пак повеќе да сме заедно, а не пак да се омажам за него. Ама можеби...не се знае се е до судбина. Незнам што еден ден ќе биде. ЕДИТ: Мислам дека овде и потсвеста има влијание, тој што го сакаш го сонуваш затоа што цело време ти е во потсвеста.
јас верувам во се во легенди сонови такви работи ми се има случено да сонувам работи кои подоцна за жал така испаднало али еве еден сон на баба ми секогаш го кажува за божик биле на гробишта со нејзина снаа од брат . кај нас е адет да се оди со ручек на гробишта . ручале и си тргнале за дома . кога стасала дома приметила дека и ја нема обектата златна и ајде назад по пат и нормално не ја нашла . вечерта кога си легнала сонувала сон. на сон и се јавила мајка и (почината) и и рекла зошто си ја остави кај мене обетката? ај ќе ти ја чубам утре да дојдиш да си ја земиш во фиоката ќе ја оставам . утрото биле таму и стварно обетката била во камарчето за свеќи
Можеме слободно да ги наречеме урбани легенди. Постојат колку што постои светот и човекот на светот,секое населено место си има приказна често едно исто усно преданние само малку видо изменето. Секое селце, секое Гратче сегде ама баш сегде се прераскажува по нешто вакво. Најчесто тоа се случки од типот : Некој нешто видел,на братучедод на еден другар му се појавило тоа и тоа, но секогаш се од трета рака. ретко кој ке каже мене ми се случи тоа и тоа. Најчести се приказните за девојки кој се враќаат касно дома, па другиот ден тој што ја однел девојката дознава дека таа е мртва. За некое момче кое што погинало во собраќајка итн итн . За вакви појави ( сеништа ,духови, привиденија ) најчесто се кажува дека се појавувале на осамени пусти места ( пруги, мостови, или морничави делови од некој пат ) како што спомнав: Од секогаш се со нас и само се адаптираат според времето во коешто живееме, можете слободно да споредите некоја таква приказна за некоја девојка од времето на вашите баби и некоја од денешно време, ке забележите дека приказната е сосема иста, а е сменето само времето и начинот на којшто се одвива тоа - порано било со кочија или кола влечена од коњи, денес е такси или мотор, порано огинот во огништето самиот се запалувал - денес сами се вклучуваат телевизорот, радиото некој друг електричен апарат. Затоа јас не верувам во вакви прераскажани случки и привиденија, премногу ги има и премногу се слични една со друга за да бидат вистинити
Jас како што читав се наежив ама ке ви раскажам нешто и јас,вака кога ги закопувале мртовците му ставале пари зашто ке требало да си ги исплатат грешките на големиот суд,а дента кога го закопуваа братучед ми и дошол на сон на баба ми зашто не го покрила со неговото кебе секогаш со него што спиел и дека дента кога ке се закопал мртовец,се што пагало храна на под значело дека му се јаде,така јас после неколку месеци,чистев во кујната и турав чоколадни бонбони и мислев на него,и ми падна една чоколада и се наежив,а тој обожаваше благо
да во право си mence91 се раскажуваат со години од едни на други и секогаш се обновува во денешно време но јас сепак мислам дека постои нешто уште нешто од мене на веридбата од вујко ми полно гости (а дедо ми е починат) на шанкот од кујната кој гледаше право во масата со гостите имаше мува и само тука стоеше ни леташе ни ништо и да поминеш покрај неа не бегаше. тоа беше дедо ми сакаше да биде и тој на веридбата
