А има жив човек што никогаш не се разочарал? Секако,дека да.Сум се разочарувала и ќе се разочарувам,но сето тоа е дел од животот. Е сега,дали ќе му пркосиме,и ќе му возвратиме на разочарувањето,со гооолема насмевка и позитивни мисли,ведрина и многу љубоов,е само наша одлука. Јас денес можам да сум неутрална,утре да бликам од среќа а задутре толку разочарана што ќе се дерам на сите цел ден (доколку можам) или ќе молчам и ќе си се повлечам. Но,секогаш знам дека животот оди понатаму и понекогаш ама навистина не вреди да се повлекуваш во себе заради некоја личност,која на крај ќе испадне сосема небитна за вас.Или,доколку мислите дека вреди да се разочарувате за некого,пак грешите.Вие не сте совршени и најдобри,но вие сте ВИЕ.Сакајте се и другите ќе ве сакаат вас.Не сите,секако,но секогаш ќе има некој што ќе ве сака такви какви што сте.
Колку сум само разочарана од една личност. Толку сум збунета што незнам дури ни како да се однесувам. Толку ме заболе тоа што го направи....никогаш нема да го простам тоа! никогаш!
Обично од други личности не очекувам многу, па и да ме зафркнат некако не ми е чудно и штом немаш големи очекувања за нешто не можеш ни да се разочараш толку. Но кога некој премногу близок ќе те разочара е тоа е она болното. Мене ми се случи такво нешто пред 4 години. Твоја крв да те разочара...нема полошо.
Претходно се разочарував многу од луѓето ама некако си отрпнав така да сега се изненадувам ако наидам на некој со позитивни особини
Мислам дека ме да се разочараш, само ако очекуваш нешто повеќе и поинаку, или пак ако не зависи од тебе. Но и тоа не ме спречува да бидам разочарана....најчесто се разочарувам кога доживувам непријатно изненадување...не од она што сум го очекувала.
Не од многу работи, ама тие малку се со луѓето поврзани. Од злобата во светот, од среброљубието на луѓето, од неинтелигенцијата на оние чија желба им е да бидат лидери, од алчноста на сите околу мене, од наметнатите стандарди за добро и лошо, за битно и небитно, за потребно и непотребно, од потребата за убивање, а не за помагање, од потребата за рушење, а не за градење... ма од човечкиот карактер како целина, кој како дете ми беше прикажан како нешто добро, за некаде низ годините да сфатам дека е нешто многу лошо, труло, кое смрди и кое ниеден парфем не може да го направи пријатен за мојот нос. Уште не можам во целост да го прифатам тоа, но барем се трудам со годините, особено да го избришам разочарувањето од себе, дека не можам да го прифатам овој непобивен факт и разочарувањето од себе што никако не можам да влезам во калапот, да станам ист како нив.
сум била разочарана и тоа многу, најмногу од најблиската другарка, но што е тоа е. ДОВЕРБА ВО НИКОГО!!
razocarana sum od zivotot nekao sum mnogu razozarena od samata sebe odzivotot okolu mene, deneska posebno sum nervozna i sto mi se slucuva neznam ? Premnogu mislam otkako gi dobiv rezultatite od analiza na krv nesto ne vo red so mene mi kazale deka mi se zgustila maku krvta ;i jas se na toa mislam .neli toa ne vo red ,i decata i soprugotgi zapostaviv ve molam dajtemi nekoj sovet sto da napravam za da se vratam vo normala .Inaku jas sum mnoogu komunikativna i druze ljubliva licnost.i baska sum i mlada so samo trijeset godinia se osekam mnogu prazno.
razocarana sum od zivotot Се ќе си дојди во ред. Не треба да мислиш на тоа. Биди со сопругот и децата на некој излет, на место каде не сте отидени долго време, чувствувај се добро, забавувај се. Мисли само на позитивни работи
Aх често се разочарувам од луѓето бидејќи многу им верувам а не треба ... секогаш истата грешка ..неможам да разберам зашто толку на некого му причинува задоволство да повреди некој друг? Зошто ние луѓето сме толку бескурпулозни битиа (со исклучоци) но тие исклучоци се повеќе и повеќе стануваат ендемични ...
Разочарана сум од самобендисаноста на луѓето кои ме опкружуваат,од лицемерието,од тоа да те искористат..А сепак јас си продолжувам со моите добри намери и постојано сум разочарана (никако да сретнам личност која е прилично иста како мене па се да биде во најдобар ред)...
Секој се има разочарано... Јас, најсвежо, од нечија глупавост... на мои другарки, пранешни другарки, де. Не се разочарав или изненадив од идиотизмот. Тоа е веќе клише и досадно... Секако, многу време поминувавме заедно...ги знам сите како дишат. Само човек се прави глуп и се лаже себеси, ги крие лошите страни на некоја личност само затоа што се блиски...и тоа несвесно. Едноставно, вешто ја криеле својата глупост. Или јас вешто сум ја сокрила нивната глупост. Кога некој ќе се налути на твојата мала шега, тоа значи дека се пронашол. Друго, решив да не ги игнорирам. Напротив, да си играм мајтап со нив. Со ингорирање би требало да се покаже дека некој не ти значи...но тоа е толку нормално веќе, што всушност покажува колку некој ти значи и колку ти значи тој/таа/тие да мисли дека не ти е гајле за него/неа/нив.
