Сум се разочарала многу пати од Љубов, од неправда, од сиромаштија, од глупави, неписмени луѓе. Таков е животот - секогаш ќе има разочарувања, убави и лоши денови. Ќе си поплачам неколку дена и потоа станувам од креветот и излегувам со исправена глава надвор. Никогаш не заборавам - дека тоа што не ме убива, ме прави само посилна. Си помислувам на убавите работи кои ги имам - моето здравје, семејство, домот и пријателите и се чувствувам поубаво, макар и трошка. Животот е убав, се живее еднаш и не планирам да го поминам во плачки и депресија, колку и да е тешко некогаш.
Секако дека сум се разочарала од многу ситуации во животот, од многу мои постапки, од многу луѓе. Не верувам дека има некој човек што барем еднаш не се разочарал во животот. Но тоа е животот, со среќни и тажни моменти, восхитувања и разочарувања, така да мораме да го прифатиме таков каков што е.
Речиси секој ден се разочарувам од нешто и тоа најмногу од "другарките" и од многу други луѓе што не можам да ги сватам, не можам да сватам колку се лицемерни, озборувачи, искористувачи... Ама што и да се случи јас никогаш не плачам и за ништо ( тоа си го ветив самата на себе ). Не ја полевај болката со солзи, затоа што се што полеваш расте! Веќе не верувам на никој ( освен на себе ) и не очекувам нешто, особено ако тоа зависе од некој друг. Само се надевам, ама не очекувам, затоа што така помалку ќе бидам разочарана.
Сум се разочарала од многу работи...Од пријателите, најдобрите другарки, домашните, дечкото. Обично кога гледаме некој како се менува на полошо се разочаруваме..А некогаш и само една мала грешка може да не натера да се разочараме. Најмногу сум разочарана од себеси...
по најново ништо неможе да ме разочара , станав вечен песимист ..ете така сега само на најлошото се надевам тоа ако не друго е сигурна гаранција дека разочарувањето ќе биде помало
Моментално најмногу сум разочарана од неповолните прилики за вработување,цело лето барам работо но без резултат,а за во помалите градови да не зборувам како е тешко да се најде работа......
Се разочарав во човекот кој што го сакав повеќе од се' во животот и во неговите планови и празни ветувања и "искрените изјави" кои ги кажуваше додека ме гледаше право во очи, а јас знаев дека има нешто што крие! Иако му реков дека не сакам ни да го гледам, ни да го слушам, сепак уште го сакам. Поради тоа сум бесна на себе си, затоа што знам дека тој не вреди, ама свесна сум дека не смеам да се разочарам во себе си, заради себе, моите блиски и заради инат на сите оние кои се радуваат кога ќе ме видат повредена! I WILL SURVIVE!!!
Е значи упорно и упорно не ми доаѓа умот, па се разочарувам од машкиов род. Де бре, па не сум до толку глупава, да му се сневиди...
секогаш се разочаруваш од тие најмногу што ти значат .. сум се разочарала од бившиот, семејството, најблиските пријателки ..
сум се разочарала од моите најблиски,никогаш не ме подржале во нешто,ме тераат да правам се и на крај не ми даваат кога се веќе сум направила....
Да токму пред половина саат ... Откако исконтактирав со докторот ми беше кажано дека на една моја тетка и нема спас ...Канцер- болно нели и сега некако ме скина и не ми се работи ... Боже колку само не ги сакам ваквите вест и како сега до мојата мајка која чека одговор од мене.. Таа живее во Сараево и е сестра од мојата мајка.
Сум се разочарувала од цело живо битие. Почнувајќи од роднини, тетки, стрини, вујни, завршувајќи со далечни другари, и другарки. Само родителите не ме разочарале. .... а зошто сум се разочарувала? Прашањето е лесно, бидејќи има луѓе кои во тебе гледаат само корист, материјално нешто, не го гледаат твоето срце,не ја ценат твојата добрина, Само зима зима, а никако да даде.. -Ти им даваш прст, они цела рака ти ја зимаат. Од машките, без срце, без памет, што летаат по плави коси, кои имаат 100 кила шминка на нив, а ни грам мозок во нив. Во последно време се разочарав кога видов дека еден мн добар другар, ме избришал од фејзбук.. Тоа е, негово си е.. Ама сепак ме разочара
