Стравот кај децата и негово совладување со помош на родителите

Стравот на децата и негово совладување со помош на родителит

Баш затоа не се препорачува да се тушираат мали деца затоа што кога му ја мокриш главата му паѓа вода на лицето и тоа се губи- плаши и неможе да гледа за миг од водата. Исто и ти, кога се капеш стави си вода на глава и нормално ги затвараш очите и за момент кога ги отвараш како да ти се завртува свеста (ако си приметила некогаш).
Не го присилувај туку полека тактички го убедувај. Наполни корито со вода, направи пена, купи шатчиња, патчиња или дај му ја неговата омилена играчка - доколку е пластична да ја капе. Така ем ќе се залаже и игра ем ќе се избања. За главата практикувај да му биде наназар а ти полевај вода со некој бокал за да му ја одмиеш од шампон. И втора солуција ти е која е и најмачна е и ти да се капеш со него во купаќи. Знам безвезе е и напорно и заморно, ама една моја пријателка само така успеа да го разубеди детето. Не дека и таа се капеше со него, ама седеше во кадата до него или кога го тушираше го залажуваше низ игра дека и таа се капе. Ефект- купатило лом со вода ама дете избањано
За пелената, да не му е црвено газето па го боли и со пачето се е во ред (да не е зарасната кожичката)?!? Обично кога ги боли не даваат да му смениш пелена и еве ти добар разлог да го тераш да седне на нокшир.

 

Imam kerkicka 10 god. Se budi navecer so strav deka ke vleze nekoj kradec, nesto tropa, a koga spie so mene spie kako bebe. Eden period se dogovorivme so soprugot da spieme so nea i togas e super. Isto primetuvam i nekakva cudna agresija za banalni raboti kako treskanje vrati,tropanje so noze i sl. Ve molam za sovet

 

i jas go imam istiot problem so kerka mi ...ama nejziniot strav e od pred eden mesec koga bese svedok na haosot koj ni go ostavile doma kradci koi provalija doma...sega ni vo hodnik ne izleguva sama ,se plasi da spie sama...seriozno razmisluvam da ja nosam na psiholog...isto i agresijata i nervozata ama taa ni e od prethodno i ne e povrazana so ovoj nastan..

 

И син ми (6 години) еден период многу се плашеше од се можно. Диносауруси, пајаци, крадци, да не имало земјотрес, темница... Ние го совладваме со упорно игнорирање на истиот. Ќе го легнев навечер во соба и ќе му речев, ај не се глупирај, ова она, ако имало нешто страшно не ќе имаше луѓе. Или, ај доста веќе глупости тропаш, ако дојди пајак удри го и готово. Нонстоп му трубев дека нема потреба да се плаши. Ако на пример се плаши од крадци ќе му објаснам дека не влегуваат кога има луѓе итн. Кај нас беше успешно тоа

 

Досега спиеше без проблем, па наеднаш почна да се плаши!? Сте разговарале да видите од каде потекнува таа нервоза.

 

Da, stravovite se od nekoe loso iskustvo sto go imale, obicno se zanemarlivi ama ako se prodlabocuvaat bi trebalo da go odnesete na pedijatar.
Moite decinja se plasat samo od tatko im koga ke gi iskara malku

 

Ние наполнивме 15 па се плашиме сами да спиеме. Отсекогаш се плашела, ама од кога почина дедо и лани ептен. На горниот спрат никако не се качува дури ни со мене не сака да спие таму.За крадци и да не зборуваме, вратите сите ги заклучува и крие клучеви Дури не смее сама да се бања иако јас сум дома.Секогаш постои нешто што го поттикнува тој страв.За нервозата си ја поврзувам со пубертет и онака децата во денешно време сите се нервозни се нешто им фали. Додуша отсекогаш разговараме на висок тон односно се дереме. Душо и психологот ќе ја сослуша како што ќе ја сослушаш и ти ама џабе е ќе им помине се надевам.

 

Девојки ајде совет. Ќерками пред секој тест на школо ја боли стомак и се гади со еден збор има ТРЕМА.Како да се надвладее и како да и помогниме иако нон стоп зборуваме со сопругот дека ништо не е страшно дека мора така заради знаењето незино па тоа што не и е јасно секогаш вежбаме.Ама резултат нема.Вашите искутва се надевам ке помогнат.Поздрав.

 

За најлесно и најправилно решавање на посериозните проблеми кај децата како и оние кои траат подолго, треба да се посети детски психолог, барем според мене. Познавам луѓе кои долго време одбиваа тоа да го направат заради различни стравови и заради тоа што советување со психолог кај нас е уште ТАБУ тема, но приморани од проблемите кои само се наталожуваа, конечно се одлучија да појдат. Од тогаш полека почнаа да ги решаваат пробемите еден по еден и сега се веќе нови луѓе битно е да се најде и добар психолог во целата приказна... Не сакам ова да изгледа како реклама, па затоа ако некој има потреба нека ми пише во ЛП и ќе му дадам контакт. Јас немам директно искуство но психологот е пофален од многумина, повеќе време работи со деца и родители, а мислам и дека не наплаќа многу... Според мене вреди да се проба

 

Pls pisi mi go brojot i dokolku imas dr detali. Ime' adresa...

 

Ми треба ваква тема.
Имам дете 7 г. кое се плаши од дожд.
Во меѓувреме имам зборувано со неколку психолози. Се се сведува на разговор со родителите, стравот кој го чувствува бил нормален за нејзина возраст и ние треба да и помогнеме полесно да го помине за да не премине во фобија.
Ги слушам сите совети, како да постапувам со неа, како да реагирам, се консултирам со психологот за секоја нова ситуација и сега мислам станува полошо. Или барем не поминува а трае многу време. Дали јас вака субјективно полошо ми изгледа или не знам да доловам точно што се случува кога зборувам со психологот. Овие денови како што е времето, детето ми овена. Ја гледам наведната, подгрбавена, никаков апетит, бледа во лицето, од дете кое не се прибираше од улица, се затвори дома. Не кажува дека заради времето. Мисли не сфаќам. Сакала да одмори од децата и ќе пробала да не излегува еден месец. Ќе облече пижами уште денски, демек да и е комотно, застанува надвор на порта и гледа во облаците, набљудува.
Тоа кога е мирно е во исчекување , а кога врни или грми, е целата во паника, викање плачење, тресење, трчење избезумено, не можам, не можам веќе да издржам, зошто јас се плашам од ова, мамо многу ми е тешко.
Ова трае скоро 3 години. Додека беше помала се издржуваше плачењето, некако поприфатливо беше мало дете да се плаши, но како расте, а е многу интелегентна, станува потешко.
Плнирам да почнеме кај психологот Дора Попова, дали некој има искуство со неа, или со некој друг психолог. Не сакам многу да лутаме, да не и направам одбивност па да направиме контра ефект, затворена е па уште повеќе да се затвори. Посебно на оваа тема.

 

Пред два дена бевме кај блиски роднини,слушам внук ми и вика на малата моја да му се лутиш на дедо Боже,зошто врни и грми.
Кажа дека се плаши кога врни и грми.
Пробав да му објаснам дека нема ништо страшно,дека е тоа нормално итн.Потоа помислив да не мојата приказна не се совпаѓа со таа на неговите,по логика дека му објаснуваат зошто не треба да се плаши,прекинав.
И мене ми беше страв се додека не се родија маливе.
Паничен страв,со тахикардии итн.
Не чекај да премине во полошо.Штом сте решиле посетете психолог.

 

На кој начин се избори со стравот, или едноставно помина со раѓањето на децата. Кај нас почна да оди од крајност во крајност значи од ситуации со тахикардии и панично однесување буквално губи контрола на себе до ситуации кога е сосема мирна зема чадор шета надвор може и да грми и да светка да остане сосема смирена. Според психологот, значи дека се соочува со стравот и ќе го надмине, и дека е нормално некогаш пак да реагира додека е во фаза на надмимување на проблемот.
Мене лично веќе ми е неподнослива оваа ситуација ни вака ни така, и психолозите си имаат свои правци и начини на работа и не знам дали и колку да чекам да го надмине сама зашто за сега тоа не советуваат.

 

Од човек со тешка депресија,анкциознос,милион мали фобии,се претворив во лав
После раѓањето на маливе исчезна се.Уште една голема фобија имам,таа мислам никогаш нема да исчезни.
Тажно е да се гледа детето како се плаши,се мачи.
Како растат повеќе грижи
Штом така те советувале пробајте,навистина не сум доволно паметна да те советувам.

 

Незнам колку сум паметна да зборувам на темава.
Ама пробајте да и направите како приказна нешто.
Зборувајте и дека дождот не е страшен, дека е потребен за цветовите да растат, потребен е улиците да се чистат.
Преку приказна полесно се учи.

 

Види со Психотерапика (баш така може да ги најдеш под тоа име), неколку психолози се таму и на сите што сум ги препоарачала се задоволни од нив. Ако можеш да помогнеш зошто би чекала.
Или самик дома ко можете преку игра некако да и помогнете. Да играте игри во кои на куклите ќе им врне, ап да видиш што ќе каже. Преку игра деца најлесно се отвораат и преку дијалозите на играчките ги кажуваат своите емоции. Може да откриете зошто се плаши од дожд па да и помогнете полесно. Вака потешко ќе ви оди ако не знаете што точно ја плаши.

 

Збори со блиските некој да не ја има испоплашено. Ја кога бев мала глупости ми збореа Дедо Боже се лутел ај ок, ама мене тоа уплав ми правеше дека Дедо боже ни бил лут сме грешеле.
После ми збореше баба ми дека немале громобран во нивната куќа( а ја кај нив на лето) и така ме зезаа им беше интересно што се плашам
до пред некоја година имав страв од олуи и грмења.

 

Сигурно некој ја плашел.
Не знам дали тебе, ама пишав за истово: само со тебе, и само храбри ја.
Учи ја дека цвеќето и расте од водата, дека повеќе расте од дождот, како настанува... Не е мала да знае. Мојата знае за облаците и дождот, ветерот, се научно објаснето. Не дедо боже, туку испарување на водата. Земи тенџерето и покажи и како станува дожд.
Јас имав проблеми така со плашење од инсекти, ама јас со многу труд ја убедив да и помине стравот.

Ние имаме друго мака, ама не е за темава

 

Ова само од себе не се случило преку ноќ и членкиве веќе ти кажаа. Имам роднина што се уште се плаши од грмење надвор до толку се плаши што се затвара низ дома воздух да нема и се гаси ни на телефон не збори кога грми буквално ништо и се бута во еден ќош и се клацка и си ги собира сите икони до нејзе. Она нема деца сеуште али нејзина роднина ја има на 10 годишна возраст уплашено. А таа нејзина роднина веќе не се плаши од кога роди дете. Некои знаат да го контролираат стравот други не. Пробај на фин начин и со зборување објасни и да може да го контролира стравот. И дека Дедо Боже не се лути и дека тоа е мајка природа. Кај некои деца се внесува страв со тоа Дедо Боже се лути тоа се по мирни деца, а некои што се палави и бесни и не слушаат ништо не ги растревожуваат такви приказни напротив дури и предизвик им е.

 

Син ми има фобија од височина. И тоа многу опасна... Ја доби после качување по ескалаторот во Ramstor mall, на 3г. Стварно ако сте приметиле многу е језив тој ескалатор од главниот влез... На пола ескалатор почна да вришти, поцрвене во лице, се препоти за 5 секунди цел. Од тогаш дете залепен е за ѕидови на места како тераси, скали во згради, куќи. По скали во ѕгради залепен за ѕид оди, за рака мора некој да држи и пак се препотува, дланките мокри скроз му се и во Ситимол кога сме оделе после тоа, шета залепен за излози, страв му е да оди кај стаклената ограда... Од ескалатор, само оној во Веро џамбо не му е многу страв (се качува ама да го држам), а на другите како скали што се, шанса нема, бара со лифт да одиме... 6г е сега. Незнам дали некогаш ќе му помине овој страв од височина...