Страв ми е да верувам на машко кога станува збор за љубов

До ден денешен си носам последици од тоа верување. Слепо му верував на бившиот и мислев дека имаме љубов од бајките , се до денот кога ми кажа дека ме изневерил со друга.
Сега сум во брак со прекрасен човек , ама од таа страв не можам да му верувам целосно , стално имам сомнежи , стално мислам оти дека е многу убаво пак истото ќе ми се случи.

 

Не се живее со сомнеж и страв, ама и не се верува многу, не се замарај но, остави прозорци за "се е можно" затоа целосна верба само во Бога, тој е безгрешен, секој друг може да згреши, било маж било жена.

 

И јас би се вклучила во недовербата во машките.
Мојата прва врска ми беше многу токсична, имаше моменти кога самиот ме наведуваше на тоа да немам доверба во него што на крајот бев таа што ја прекина врската и излегов повредена а тој си продолжи со животот и правеше доста работи кои ме натераа да се прашувам зошто сум започнала врска со него и зошто упорно сум се лажела себе дека можам да му верувам.

Следеше пауза од 3 ипол години без партнер, кога решив да започнам повторно нова врска и да се впуштам во нешто убаво, да си ја пробам среќата.
Решив да верувам на повлечен и осамен дечко, кој го имаше сето тоа што го барав кај претходниот.
По неколку месеци не само што ми докажа дека не можам да му верувам туку и ме повреди на начин на кој што НИКОЈ околу мене не веруваше дека ќе го стори тоа.

Додека го пишувам ова, се прашувам дали некогаш ќе можам да верувам на машко.

Сега ќе се појави некое машко кое ќе почне да вели дека и жените не сме баш цвеќиња за мирисање и дека тие биле повредувани, како ќе најдеш некој кој ќе те заслужува бла бла бла клише совети кои и баш не помагаат секогаш.

Еднаш, два пати кога ќе се изгориш од некого, тешко дека ќе поверуваш на било кој. Тоа важи и за мажите и за жените.

 

И што ќе правиш сега ? Ќе чекаш уште 3,5год. да си продолжиш понатаму како првиот пат ? Се е ризик во животот па, и врските ако не се чуваш и налеташ на глумец емотивно може да те повреди твојата желба тоа да успее, а не тој. Тоа е она што повредува што ти си допуштила или да се лажеш себе си или да не препознаеш глумење. Тоа не значи дека тука завршило се, само научи ти да знаеш кога треба да се дистанцираш емотивно, кога ќе ти се предаде целосно предај се, до тогаш не. Од страв не дозволувај животот така да ти минува.
​

 

Многу нормално кога постојат дегени.
Но постојат и такви што ќе ти докажат дека можеш да веруваш.

 

Анализирај ги претходните искуства и пробај да научиш нешто од нив. Анализирај ги успешните врски. Да се чудиш на светов постојат успешни врски и жени што со право можат да кажат дека можат да му веруваат на партнерот. Како е можно тоа?

Очигледно е дека не е безнадежно и понатаму да се обидуваш да најдеш компатибилен партнер па затоа стегни заби и продолжи.

 

Не дека немам верувано на машко Анон, сум верувала и имале од мене тотална слобода, а под тоа мислам дека не сум ги контролирала каде биле, зошто биле, таму, или со кого биле или пак да му бранам да има другарки и да излегува во петок навечер со друштво. Затоа што сум верувала во партнерот затоа сум била таква. Сум му верувала дека нема да направи глупост со некоја друга девојка или што знам таму.

Сега сакам да верувам, ама како што кажаа претходно на темава се плашам, моментално се плашам, потребно ми е време за да можам да стекнам доверба во некого. СЕ уште ми е свежо разочарувањето и искрено се однесувам моментално како мува без глава кога се работи за довербата.

Искрено не знам што ќе правам после последнава случка. Човекот со кој што бев во врска беше повлечено типче, а во меѓувреме пред да почнев врска со него се расрпашав за да не направам грешка, сите ми рекоа дека се работи за добар и повлечен тип, тип што на крајот ме повреде толку многу што не знам се уште да го дефинирам тоа.
Секако дека нема да чекам толку време, ама ми треба време да се опоравам, затоа што сето тоа што ми се случи се уште ми е свежо.

 

Колку побрзо сфатиш толку побрзо ќе се опоравиш зш во се си жртва се до оној момент додека дозволуваш ти така да биде. Кој не бил повреден или разочаран па, сите си продолжиле со животот натаму. Ова што си го доживеала се скапо платени часови по себе чување. Пуштај секого до одредена граница, доверба со лимит, и без доверба нема ништо, тоа зависи од тебе, пречекори ли каде не треба откачи и животот оди понатаму. Стравот не го дружи многу многу, ако не играш со оган нема да се изгориш ама па, и нема и животот во целост да го осетиш, така што од тие ризици ако сметаш дека некој вреди, (не со секого) превземи го, нема животот реприза.

 

Сите што на некој начин ми пријделе до сега играат иста игра и се исти..е ај после верувај некому

 

Досега сите машки кои сум ги запознала било да ми биле само другари или поблиски ме разочарале, затоа и не верувам на никого повеќе и сум сингл толку долго време.. Мислам дека денес дојде такво време да не можеш да пронајдеш човек на кого можеш да се потпреш и да му веруваш, искрено многу се плашам за иднината и мислам дека постојано ќе претрпувам разочарувања и дека никогаш нема да пронајдам некого и ќе останам сама засекогаш баш поради таа причина..
До девојките што мислат дека не е нешто во ред што размислуваат на овој начин, верувајте не сте сами и не е до вас проблемот

 

Слободно можам да кажам дека е исто и за нас машките, и ние сме разочарани од девојки. Знам дека е секогаш индивидуално а не генерално по пол, и затоа секогаш гледам напред не се навраќам на минатото освен од тоа да пробам да научам од грешките.

 

Искрено јас не верувам дека е тоа така.. Девојките за разлика од машките многу побрзо се приврзуваат, побрзо го отвораат срцето и се заљубуваат за разлика од машките, ако им дадеш доволно внимание, љубов, поддршка никоја девојка нема да те изневери, едноставно многу добро ја знам женската психологија и знам колку малку треба за девојка да верува...
Додека машките се тие кои секогаш сакаат да изиграваат плејбојс и затоа не верувам под никој случај на ова горе напишаното, но штом ти се случило повеќе пати можам слободно да речам дека ти изгледа едноставно не знаеш како со девојките и тоа е тоа.

 

Многу ги генерализираш работите.
Се што напиша за девојките важи и за нас машките, и ние сме човечки суштества со емоции, не сме роботи. Љубов, внимание, поддршка ... тоа им треба на луѓето без разлика на полот. Знам неколку примери од блиски другари кои биле посветени на врската и девојката 105% па на крај пак биле изневерени од девојките, ама знам примери кај што и дечкото и девојката не се изневерувале. И заради тие што изневеруваат јас треба да кажам дека сите девојки се за никаде и на ниедна неможам да верувам?
Извади го од глава тоа дека машките глумат плејбојс, може да кажеш КОИ од машките глумат плејбојс.
Тоа е одговорот на мојата вечна дилема ... едноставно незнам со девојките.
А ако ти си сингл како што имаш напишано погоре, многу добро знаеш како со нас машките.

 

Океј, ајде и јас да се приклучам на дискусијава за да докажеме кој од половите е полош.
Секој од нас субјективно ги гледа работите, ама тоа воопшто не значи дека ни едната ни другата страна не биле во право.
Еве ќе си почнам со мене. Јас одам на дејтови, излегувам некое време со некој, а потоа ги откачувам.
Знам, знам, сурово е вака напишано. Ама јас како личност подобро функционирам ако не сум во врска. И тоа е главната дилема на оние кои се во врска, мислат дека тие што одржуваме статус сингл сме forever alone. Еве да ги разубедам, најчесто супер ни е.

Ех сега, по некое време почнав да ја сфаќам машката психологија. Ниту еден учебник нема да те научи на она што ќе почнеш да го препознаваш во живо.
А почнав да препознавам многу работи, една од нив е дека многу од машкиве се феминизираат. Без навреда ама ако нештото почнуваш да го забележуваш често и кај оној со кој си излегувала, кај пријатели, па и обични познаници, значи дека процентот е прилично голем.

Најчесто имаат mommy issues, на 30 години од мамичка неможат да се оделат, а некои сум забележала дека излегуваат со девојки, ама се репресирани хомосексуалци.
Да сумирам, се поголема несигурност прикажуваат. Не знам кој е крив за тоа, дали е отсуството на машка фигура во семејството, предолго поминатото време со мајката, по што се јавува зависност од таа личност. И сето тоа се одразува во наредна врска, бараат девојка со истите особини, која ќе се грижи за нив и непрестајно ќе ги толерира нивните хирови. И сега, судирот настанува кога ќе сфатат дека новата генерација девојки не толерираат такви срања.

Можеби станавме посигурни во себе, можеби покажуваме машки особини, ама сето тоа е рефлексија на вашето однесување. Ќе се согласам со членката погоре, во глобала девојките се заљубуваат побрзо, имаат поголемо чувство за припадност и поврзаност. Ама сето тоа ќе замине по вода, ако дејташ mama's boy.
И така, ќе се изгориш 2-3 пати и ќе почнеш да ја покажуваш истата суровост.

Се врти во круг, затоа што нечие лошо однесување врши директно влијание на нашето, ги примаме и негативните аспекти.
И така, без да планирам, есеј напишав.
Јасно да биде, ако едно машко покажува синдроми на ПМС, а очекува само љубов и внимание во длабока заблуда живее. И ќе се согласам, тој мал процент на добри машки си го однесуваат на крај.
Ама таа е реалноста.

 

Епа вие не ни верувате на нас , ние не ви веруваме на вас и затоа ќе си останеме сами како гробови. Тоа е суровата реалност, ако и погледнете на вистината во очи.

 

Реален коментар

 

Здраво девојки.
Жал ми е што првото мислење на форумот е во оваа категорија и е поврзано со страв и паника, но во моментов не знаете колку ми е тешко.

Имав пролазна врска која што траеше едвај 3-4 месеци и поминато е повеќе од години, со дури помалку од 10 видувања, бевме од различен град, типот беше онака океј, кога ќе се видевме знаеше да обрати внимание, инаку тој е 22 а јас 19, се запознавме преку една група на фб а предходно се имав онака со негови познаници дружено и сеуште сум во добри односи со нив.Бившиот ми беше интересен бидејќи бевме сеуште деца, па држењето за раце, срцињата на фб и пораки дека ме сака ми беа забавни.Раскинавме бидејќи сфативме дека не сме еден за друг, немаше смисла да тепаме време без љубов, дури ни секс немавме.
После пола година и повеќе си најдов друг дечко што работеше во мојот град, ме сакал од порано и искрено ми беше некако чуден, уште кога бевме на прв дејт ме праша кога сакам да се венчаме, тој тогаш беше на 24 а јас веќе имав 20 наполнето.Меѓутоа многу луѓе ми кажаа да се тргнам од него, дека не е со сите, дека ќе ме остави, мислев дека тоа е од завист, па почнавме да живееме заедно, и се преселивме на факултет двајцата (и тој стана студент) надвор од мк, бидејќи имам и друго државјанство, затоа што не сакав врска на далечина.Ајде почнавме да живееме заедно, супер се, меѓутоа останаа да ме мачат проблеми од минатото, што сеуште ме прогонуваат.

-Додека бевме во врска, му кажав дека сеуште сум невина и дека не брзам, меѓутоа едно утро немаше ни 7 саат сабајле, ми стигна порака дека е лут, дека му кажале дека не сум невина, дека овој мојот бивш дечко се фалел дека ме утепал од секс,и ме праша дали е вистина и дали го лажам, бев многу скршена што не ми верува, и ајде некако се смиривме иако не ми беше сеедно.После тоа почнавме и заедно да живееме, ме побара за жена, ме претставува пред сите, ајде се ок.

-Се додека не станаа пријатели со бившиот на фб, некако се олади од мене, почна да се фали со колку одел, лажеше и си измислуваше за девојки што не постојат, сите му се смееја, се осеќав многу грдо и понижено, во тоа време многу веќе бивши познаници ми тераа сеир дека рано сум се земала, дека сме прости, дека нема бел ден да видам, иако по некое време беше се океј, одмори, концерти, излагања и патувања, иако имавме многу кавги, беа и други луге замешани.
Го избриша бившиот мој од фб, и сега се вади дека го аднал намерно за да гледа колку ни е убаво заедно.

-Се лутеше што ги замразив сите девојки што кажуваше дека му се бивши и што бев на дистанца од нив, иако после тоа дознав дека ништо немало, кажува дека сум му прва сеедно.Не знам кој му е проблемот, се осеќам гадно и не знам дали некоја од вас вака се осеќала.

-Се плашам дека напиња за дете.Кога и да види родители со мало дете многу се радува, а искрено е многу неодговорен и млад, јас нејќам деца, имам уште многу време.И неговиве само за тоа зборат.
Ради таа тема се скарав со негов другар, он има дете и не буцка и нас, па фино лепо му кажав да си гледа дете и да не не замара, и дм се налути дека не било тоа убаво, го направив само за да не западне под негово влијание.Не знам дали ме сака и постојано се измачувам.Како би го испитале?

Што е нај иронично од ден на ден е подобар и подобар, ама постојано он е жртвата, ради бившиот мој биле сите проблеми, а бившиот мој искрено ни сум го видела, ни сум го чула, и постојано е во страв дека мојот бивши нема да се ожени и дека пак ќе ме побара, бившиот бил грд, бил глуп, му нареди 300 прекари, до душа не знам ни тој зашто зборел дека сме имале секс кога не се ни смувавме салам.

Како во ситуацијава? Страв ми е многу

 

Не генерализирам, од искуство кажувам дека штом му посветиш на машко малку повеќе внимание и му дадеш до знаење дека имаш чувства го фаќа како некоја параноја и веднаш го снемува. Едноставно како да се плашат од блискост, додека на девојка ако му го направиш истото таа уште повеќе ќе ти верува и ќе ти се отвори, тука е разликата и не ми кажувај дека не е така..
Машките се плашат од обврзување мислат дека ќе ја изгубат слободата и не можат повеќе да прават што сакаат.. Тоа е вистината..

 

Зависи и од карактерот не сме ниту ние сите исти. Некој сака само да те искористи, а некој ќе те сака и почитува како никој до сега. Се зависи и од искреноста и довербата односно врската треба да се темели на овие 2 работи. Секако дека треба и да разговарате доколку не сакаш да се најдете во незавидна ситуација.

 

Гледам дека на многу девојки им помагаш, но која е финтата да дознаеш дали си сакан?