Страшни приказни

vervaj srcka i mene ama pak mi se interesni obozavam takvi prikazni

 

ај пак јас

1. Безглавата калуѓерка
Датирајќи се во почетокот на 18. век, оваа приказна раскажува за една француска благородничка која била пратена во Канада да се закалуѓери, но по пат ја изгубила главата…буквално. Велат дека нејзиниот дух сега скита по шумите околу Френч Форт Ков барајќи ја својата глава.

2. Белата дама

Ова е еден од најпопуларните призраци „видени“ од стотици луѓе со текот на годините. Се верува дека дух на девојка која си го одзела животот и сега скита по патиштата како предзнак за смрт на тие кои ќе ја видат.


6. Врискачката Џени
Џени била сиромашна жена која живеела во колиба близу железницата во еден град во Западна Вирџинија, САД. Една ноќ, додека се топлела крај огнот, ѝ се запалило здолништетот и не успеала да ги изгасне пламените. Врискајќи се стрчала по шините кога наеднаш ја удрил воз. Оттогаш на секоја годишнина од нејзината смрт се појавува како огнена топка која вриска.

 

Јас знам една многу страшна приказна. Ама незнам дали да ја кажам. после ќе ме тужат девојкиве што сум ги уплашил.

 

ајде кажија темава е за тоа нема зошто да се лути некој

 

Okay, so this is going to be short and sweet as not much has happened yet and I don't have any theory as to why it would even be happening as a background story.

My friend and roommate, let's call her Franki, was driving around late last night, the 27th, with me. We were in search of a dog that had run away and was reported missing on a friends facebook post. We had been driving back and forth in all the areas it was said to be spotted, but we couldn't find it anywhere. I received a text from the dogs owner, saying it was last seen by the graveyard on a main street in our town. We drove to it, and its the kind of cemetery with roads so you can drive the whole thing, so we did. We turned on the brights and looked everywhere we could see. Towards the middle, Franki and I both felt....uncomfortable, to say the least. We are both a little sensitive to paranormal and we figured it was just a lost soul wandering, no big deal right?

We got to the bottom where it was darkest and as I was looking high and low and around headstones...I swear I saw something looking back at me. Crouched low behind a headstone, black as the night around it, but I know I saw a face that was slightly illuminated by a grave light.

I said nothing to Franki because I know that stuff scares her for days, and we drove on. Our feeling of uneasiness was becoming worse, so we hurried out of there without finding the dog. We went a little down the road and we still had chills and goosebumps. I felt like something was leaning up right behind my neck from the backseat, breathing cold air on me. We made a circle to head back home and passed the same cemetery again. As we passed, we both suddenly felt nothing anymore. It was like whatever left with us went back in as we drove by.

This all happened maybe six hours ago. When we got home, Franki said she was going to the bar for about an hour. This was at nearly midnight, and it is 5:30 am now. Her boyfriend and I have not seen her heard from her at all. No texts, and no one has claimed to have seen her at the bar.

Now, she is known for lying to her boyfriend and going off elsewhere, but I can not reach the guy she sometimes disappears with either. Calls won't go through to her phone and she isn't answering texts or facebook messages...

Her boyfriend left to go look for her or at least his truck that she drives about 30 minutes ago, but before he did I was in the bathroom having a wee when I heard what I assume was scratching at the bathroom door that lead to the kitchen, not the one that lead to the bedroom I was sitting in with Franki's boyfriend. I chalked it up to the water in the pipes since I had just flushed and nothing more. As I was about to go through the door to the bedroom though... I heard breathing. I know it was breathing. I felt the hair on the back of my neck rise, and I made it out of there at lightning speed.

I still haven't said anything to anyone about it. What would I even say? Creepy, crouching ghost face from the grave followed me home to breathe behind the door? No.

Will update if anything else happens. Looks like I will definitely not be sleeping tonight, though..

 

**Neki teenageri smatraju kako je zanimljivo i zabavno noću se vukljat po groblju - na taj način utažujući žed za paranormalnim ili možda navalom adrenalina ili na kraju krajeva da bi ispali "face" (da, ima i takvih slučajeva). No, osim jeze, straha od pokoje sjenke moguće je da vas s groblja "nešto" i doprati kući. Nešto takvo se dogodilo jednoj teenagerki u Engleskoj. Pošto njeno ime nije navedeno nazvat ćemo je "po naški" Ema.

Dogodilo se to prije kojih 30ak godina kada je Ema zajedno sa svojih par prijatelja, iz onog zadnjeg navedenog razloga, odlučila malo svojim veseljem narušiti mir i spokoj obližnjeg groblja. Na njenu žalost, "groblje" nije mirno i spokojno reagiralo na taj vandalizam.

Jeza u njenom domu započela je tek nekoliko dana kasnije. Prvi znak da nešto ne valja bilo kad se probudila jedne noći, a prikaza starice sjedila je na stolici kraj njenog kreveta. Prema njenim pričama nije se radilo o poluprozirnom entitetu već o jasnom liku, a u tom trenutku nije osjetila da joj želi ikakvo zlo. Naravno da je ujutro kad se probudila na to gledala kao na čudan san. No taj njen "čudan san" nažalost je pokazao kako je više od produkta njene REM faze, jer se ta starica ponovo javljala, ponekad čak i usred bijela dana. Ponekad ju je lik starice pratio po kući lebdeći iznad tla, samo ju promatrajući, ne predstavljajući nikakvu prijetnju. Bar ne u početku.

Jednog dana dok je spremala čaj, nevidljiva sila joj je u ruci "zavrnula" posudu u kojoj je bila pripremljena vruća voda za čaj s namjerom, kako Ema tvrdi, da ju polije tom vrućom vodom. Kako su pojavljivanja starice postala mnogo opasnija od one "faze" kada ju je samo promatrala - Ema je rekla svojoj majci što joj se događa. Nevjerica njene majke vrlo brzo je nestala kada je sama vidjela staricu u hodniku svoje kuće. Pratila ju je do sobe u kojoj je starica jednostavno nestala. No ne zadugo. Kada je Emina majka usisavala kuću nevidljiva sila joj je otela usisavač iz ruku, ponekad bi gurala vrata u suprotnom smjeru kad bi ih netko pokušao otvoriti ili zatvoriti, a noću bi jednoličan zvuk poput vrlo glasnog kapanja budio cijelo kućanstvo. No to nije bio zvuk kapanja u što ih je razuvjerio vodoinstalater pošto je pregledao cijelu kuću i nigdje nije našao curenje. Maltretiranje je postajalo sve intenzivnije. Od neobjašnjivih zvukova preko predmeta koji su se naočigled sami pomicali do događaja koji je prelio čašu. Dok je jednog dana sjedila sa svojim ocem, Ema je odjednom upala u stanje transa te počela pričati o nekom drugom životu kao kćer francuskog doktora iz 19. stoljeća. Nakon tog bizarnog događaja Ema je dobila i neke neobjašnjive psihičke moći - savijala je vilicu (baš interesantno kako se ne radi o, u ovakvom slučaju, vrlo često spominjanoj žlici) kad bi ju dodirnula. Nikakve istrage nisu uspjele dokučiti što se događalo u tom domu, a Emina obitelj se iselila.

Čisto iz znatiželje, jednog dana Ema se vratila u svoj prazni dom. Stražnja vrata bila su razvaljena te je tuda ušla. Podignula je telefon koji je ležao na podu, a tada ju je nešto zgrabilo za vrat. Hladni, nevidljivi prsti su je gušili. Nekako se oslobodila i pobjegla glavom bez obzira, a takva znatiželja joj se nikad više nije javila.

Jednom mi je prijatelj rekao da ako ćemo govoriti o dušama mrtvih koje se zadržavaju na Zemlji poslije smrti, zasigurno ih ne bi bilo na groblju pošto je tu tijelo doneseno nakon što ga je duša napustila. Ova priča očito pokazuje suprotno. Narušite im mir i neki bi vam se mogli i os

 

Жителите на Квезон Сити на Филипините се држат настрана од улицата „Balete Drive“ во вечерните часови. Тие велат дека жена облечена во бело, со долга црна коса и со лице прекриено во крв, стои на сред улица. Возачите секогаш ги пополнуваат сите места во автомобилот со патници, бидејќи се плашат дека доколку едно место остане празно, истото може да го преземе непоканетиот гостин. На фотографиите се гледа само како јако бело светло на патот, а силуетата на жената ѝ е многу малку видлива.

 

Клои работела како робинка на плантажата на Мартл во Луизијана. Таа честопати ги прислушувала приватните разговори на сопственикот, кои не смеела да ги слуша. Едно попладне, таа била уловена на лице место како го прави тоа, поради што газдата ѝ го отсекол увото за казна. За да му се одмазди, Клои испекла отровна торта со листови од олеандер. Таа сакала нејзиниот злобен газда да ја изеде, но наместо тој, ја пробалеќерка му и жена му. Робинката побегнала од куќата, но набрзо била линчувана од следните робови на сопственикот. Се верува дека таа сѐ уште ја демне плантажата. Таа понекогаш може да биде видена зад вратите, столбовите или во грмушките на резиденцијата.


Австралијка со име г-ца Андрус го посетила гробот на нејзината ќерка во Квинсленд, Австралија, во 1940-та година, кога ѝ ја направила оваа фотографија. Нејзината ќерка Џојс умрела една година претходно, на 17-годишна возраст. Жената била шокирана кога забележала дека на фотографијата, седи дете на гробот на ќерка ѝ, кое не го препознава. Австралискиот паранормален истражувач Тони ја посетил гробницата во 1990 година за да дознае дека, во близина на гробот на Џојс, биле закопани две женски бебиња.



Дајан и Питер Бертелот ја посетиле црквата Вортстед во Норфолк, Англија во 1975 година, со нивниот 12-годишен син. Питер направил фотографија од неговата жена додека се молела на клупата. Кога ја погледнале сликата неколку месеци подоцна, некој нивни пријател ги прашал кој е тој што седи зад Дајан. Мистериозната фигура изгледа како да е облечена во старомодна облека и носи качкет на главата. Збунети од тоа што го виделе, мажот и жената се вратиле во црквата една година подоцна, за да ја покажат нивната фотографија. Тогаш свештеникот им ја раскажал легендата за духот на белата дама, кој ги посетувал луѓето кои се болни и нив ги теши и така ги лекува. Дајан била шокирана кога го слушнала тоа, бидејќи во моментот кога се фотографирала, таа била на антибиотици и не се чувствувала добро. Легендата за Белата дама, е стара повеќе од 100 години. Се смета дека таа се појавува секоја година на Божиќ и црквата во која престојувала, сега е паб кој соодветно е именуван „Белата дама“.



Роберт Фергусон бил спиритуалист и автор на книгата „Психичка телеметрија: Нов клуч за здравје, богатство и совршено живеење“. Тука е фотографиран на својот говор во Лос Анџелес, Калифорнија на 16 август 1968 г. Тој верува дека сенката зад него, е неговиот брат Волтер, кој умрел во 1944 година во текот на Втората светка војна. Но, многу „ловци“ на духови, сметаат дека ушите на брат му се многу поразлични и сметаат дека станува збор за друга личност.

 

Името на оваа урбана легенда на јапонски значи „жената со расечена уста“. Приказната почнала да кружи во седумдесеттите и во неа се раскажува за жена дух чиешта сепороди о лице било расечено од уво до уво. Според кажувањата, кога ќе начекала само дете, ја вадела хируршката маска прашувајќи дали е убава. Ако детето одговорело со „не“, го убивала, а ако одговорело потврдно, ќе направела да изгледа како неа.

Посетители на Мос Бич Дистилери Кафѐ во Калифорнија тврдат дека биле сведоци на појавата на призрак во син фустан од времето на прохибицијата. Според кажувањата, духот е на омажена жена која работела како пијанист во локалот и била убиена додека шетала на плажата со нејзиниот љубовник. Оттогаш вработените и посетителите го забележувале нејзиниот дух како го бара изгубениот љубовник, како крева предмети во воздухот и прави мистериозни телефонски повици.

 

Ова е пократкото виде, има уште едно од 5 минути ама не го најдов. Дечкиве одат на еден пат што е забранет да се вози. А видете во видетото што ќе им се случи. Малку е морничаво. Тие што се со слабо срце нека не го гледаат.

 

Беше доцна стефани и нејзиното друштво веќе беа под алкохол, кафаната затвараше беше околу 03:00 таа кафана се наојгаше наспроти селските гробишта и бидејќи беше доцна неможеше да се најде лесно превоз.Друштвото тргна преку патот кој води баш низ тие морничави темни гробишта иако беа пијани сите чувствуваја некаква језа нешто како да ги следеше.Одненадеш пред нив се појави мачка онака милно се врткаше и галеше низ нивните нозе, сите до еден веднаш се отрезнаа незнаеа што да прават беа во шок.Еден од нив да се направи по храбар се оттргна од друштвото и гласно викна .. ''АБЕ АЈДЕ ПА ЗАРЕМ ДУХОВИ ЛИ СТАНАА ЛИ МРТВИТЕ ОД ГРОБОВИТЕ''... сите го опоменуваа да прекине и дека повеќе не е смешно туку ситоацијата станува сериозна и морничава.Додека тие се расправаа мачката се упати баш кон неговите нозе во тој момент таа се претвори во јагне и тргна кон нив знаејќи што ги чека се стуткаа во круг и чекаа да замини јагнето кое до пред малку беше мачка.Така и се случи јагнето замина и само што посакаја да си заминат едно големо дрво се откорна само од себе и му се прекрсти над патот тогаш еден од нив се сети дека духовите и сеништата се плашат од оган па запали цигара во истиот момент дрвото се врати во првобитната положба тие целите здрвени тргнаа што побрзо да избегаат од тоа место но наеднаш се слушна језив звук се свртија и здогледаја језива подгрбавена старица со очи ко филџани како злобно се смее и исчезнува..утре дента сите беа во шок а некој од нив и ден денес неможе нормално да зборува...(Иначе приказната е од другарками таа ми ја кажа а неа и ја кажа нејзината баба)

 

"KUKATA NA DUHOVI " vo Veles !!!

Zosto vo veles potstanarite koi doagale da ziveat vo kukata brzo begale od nea i zosto sopstvenicite na ovaa kuka nikogas ne ziveele vo nea?
Cij e deckiot pla4 sto se slusal navecer i 4ii se grobovite vrz koi e napravena kukata?
Sto veli Zoran Stojanovski, od neodamna potstanar vo "kukata na duhovi" za semejstvata sto izbegale isplaseni od duhovite i vampirite.


Na samiot vlez vo Veles sproti zelezniot most veke 20 gidini postoi trokatna kuka za koja vo gradot se pletat ogromen broj prikazni za duhovi i vampiri.Se zboruva deka vo taa kuka dosega ziveele nekolku semejstav pod kirija, no nikogas vo nea ne ziveele gazdite, za razlika od niv semejstvata sto bile prinudeni da vlezat vo kukata , barajki da najdat pokriv nad glava mn brzo sobirajki ja svojata pokuknina zaminuvale nekade daleku od toj "kafez na duhovi"....................


Interesno e toa stookolu "kukata na duhovi" sopstvenicite na sosednite kuki vo dvorovite si imaat napraveno svoi mali svetilista kade sto sekogas pred da padne nokta palat sveki.Na toj na4in da se sprecat duhovite da se dvizat vo sosednite kuki............Tokmu na toa mesto bile izgradeni stari grobista ....Tokmu kade sto e kukata imalo nekolku groba megu koi i grob na dete.Ottamu i toa moze da se slusne povremeno pla4ovi na dete ....bla bla.....


"Kukata na duhovi" vo Veles ja naogame vednas , recisi nema covek vo gradot koj ne ja znae za nea.Pred kukata site potvrduvaa duri i kira4iite vo kukata ni potvrdija deka slusnale i osetile duhovi vo kukata.Znaat samo deka mnogu semejstva sto dosle vo nea mnogu brzo izbegale i nikogas ne se vratile vo malooto........a od koi familijata SDTOJANOVSKI kako izdrzavte da sedite 13godini

-Epa nie ednostavno se naviknavme da ziveeme so niv od koj sto nas mnogu ne ne zadevaa, poveketo gi napagaa novodojdenite podstanari i vednas po eden mesec ja napustaat kukata!!!


Vo ovaa kuka se slusase kako duhovite setaat po kukata , trgaat perdinja palat-gasat svetla i mn drugi koi se treskaa vrati , tr4anje po skali.......

Vo ovaa kuka se naoga i vulkanizer......


Ovaa storija e napisana od NOVA MAKEDONIJA - nedela 8 juni 1997god

Izjava od ZORAN STOJANOVSKI za NOVA MAKEDONIJA

 

Лавиниа Херемаjа од Австралија се вселила во својот нов дом во 2009. Иако веднаш почувствувала дека нешто не е во ред, одлучила да остане во куќата. За таа одлука многу зажалила.

Во куќата живее со два сина, 4-годишниот Чејс и 17-годишниот Џејкоб. До сега сите членови на фамилијата искусиле средби со злонамерни духови кои наводно живеат во куќата.

Со духовите прв се сретнал малиот Чејс, кој тврдел дека се игра со Дедо Мраз. Откако по некое време внимателно го набљудувала, Лавиниа заклучила дека не се работи за вистинска личност, туку можеби за негов замислен пријател.

Таа теорија паднала во вода кога сфатила дека непознатиот „Дедо” од нејзиниот син бара и прави „работи кои не се прават со пријателите”. Иако успеала да го спречи во нечесните намери, многу се загрижила за состојбата во куќата, а неволјата дополнително се зголемила кога непозната сила и неа на еден ден успеала да ја парализирала, ја фрлила на кревет и се обидела да ја искористи.

За среќа, мајката успеала да се одбрани и се одлучила да дознае за каква точно присутност се работи и како може да се ослободи од неа. Исто така, почнала да штеди пари за да може да се исели.

Во своето истражување дознала дека во близина на куќата некогаш имало гробишта, но и дека на местото на кое е изградена куќата порано имало затвор во кој затворениците биле мачени и злоставувани.

Помош побарала и од духовен експерт кој тврди дека во нејзиниот дом се наоѓа простор низ кој духовите може да влегуваат во нејзиниот дом.

Иако Лавиниа била одлучна да се исели од куќата, тврди дека постојано и се случувале некои незгоди поради кои морала да ги троши заштедените пари и така во изминатите години никако не можела да си дозволи селење.

Се надева дека во скоро време барем ќе може да плати свештеник да и ја благослови куќата, а до тогаш ќе се „забавува” со фотографирање на духови кои и ја опседнуваат куќата. На фотографиите наводно повеќепати успеала да забележи духови кои лебдат во воздухот околу нејзините синови, пренесува Fraser Coast Chronicle.

 

Video:Uchilishte na stravot. Uchenicite na ova uchiliste bile preplasheni poradi niza na bizarni pojavi. Pogledajte go videoto na linkov - - - > http://www.jutarnji.hr/video--uklet...-odmazde-sestero-poginulih-skolaraca/1271805/

 

I heard one, a father is laying in bed after just waking up, he grabs the baby monitor and walks to his desk in his office at home, he has his baby on the baby monitor and hears his wife singing to her, he cracks a smile as he hears his wife “Go to sleep… go to sleep…” When suddenly the front door opens up and his wife comes in with groceries.
_____________________________________________________
Heres one that scared the living shit out of me when I was younger.

A young boy is sleeping in his bed on a usual night. He hears footsteps outside his door, and peeks out of his eyes to see what is happening. His door swings open quietly to reveal a murderer carrying the corpses of his parents. After silently propping them up on a chair, he writes something on the wall in the blood of the dead bodies. He then hides under the childs bed.

The child is scared beyond belief. He can’t read the writing on the wall and he knows the man is under his bed. Like any child, he pretends that he slept through the whole thing and hasn’t awoken yet. He lays still as the bodies, quietly hearing the breathes from under his bed.

An hour passes, and his eyes are adjusting more and more to the darkness. He tries to make out the words, but it’s a struggle. He gasps when he finally makes out the sentence.

“I know you’re awake”. He feels something shift underneath his bed.
_____________________________________________________
Mommy told me never to go in the basement, but I wanted to see what was making that noise. It kind of sounded like a puppy, and I wanted to see the puppy, so I opened the basement door and tiptoed down a bit. I didn’t see a puppy, and then Mommy yanked me out of the basement and yelled at me. Mommy had never yelled at me before, and it made me sad and I cried. Then Mommy told me never to go into the basement again, and she gave me a cookie. That made me feel better, so I didn’t ask her why the boy in the basement was making noises like a puppy, or why he had no hands or feet.
______________________________________________________
When I was a child my family moved to a big old two-floor house, with big empty rooms and creaking floorboards. Both my parents worked so I was often alone when I came home from school. One early evening when I came home the house was still dark.

I called out, “Mum?” and heard her sing song voice say “Yeeeeees?” from upstairs. I called her again as I climbed the stairs to see which room she was in, and again got the same “Yeeeeees?” reply. We were decorating at the time, and I didn’t know my way around the maze of rooms but she was in one of the far ones, right down the hall. I felt uneasy, but I figured that was only natural so I rushed forward to see my mum, knowing that her presence would calm my fears, as a mother’s presence always does.

Just as I reached for the handle of the door to let myself in to the room I heard the front door downstairs open and my mother call “Sweetie, are you home?” in a cheery voice. I jumped back, startled and ran down the stairs to her, but as I glanced back from the top of the stairs, the door to the room slowly opened a crack. For a brief moment, I saw something strange in there, and I don’t know what it was, but it was staring at me.
____________________________________________________________________
I check into small hotel a few kilometers from Kiev. It is late. I am tired. I tell woman at desk I want a room. She tells me room number and give key. “But one more thing comrade; there is one room without number and always lock. Don’t even peek in there.” I take key and go to room to sleep. Night comes and I hear trickling of water. It comes from the room across. I cannot sleep so I open door. It is coming from room with no number. I pound on door. No response. I look in keyhole. I see nothing except red. Water still trickling. I go down to front desk to complain. “By the way who is in that room?” She look at me and begin to tell story. There was woman in there. Murdered by her husband. Skin all white, except her eyes, which were red.

 

Meнe шо ми сe има дeсeно нe би сакала на никој да сe дeси .. тоа лeто бeв во викeндица кај баба ми, а викeндицата e во eдно планинско тeтовско мeсто.. И така лабаво јас си сe враќам доцна во ноќта нeгдe накај три бeшe .. Влeгувам низ порта, а има двор колку eдно фудбалско игралиштe.. Сe качувам на вториот кат во куќата бидeјќи сeкад таму спијам.. Облeков пижами и викам ај да запалам eдна цигара прeд спиeње. Отварам прозор, а од моја лeва страна има eдно нeосвeтлeно патчe.. го викаат слeпо патчe. Таа вeчeр баш запримeтив коа ја запалив цигарата сe запали и тоа сијаличeто на бандeрата.. Нe обрнав вниманиe многу на тоа пошо нeли нeкад сe палат сами од сeбe пошо сe покварeни. И ајдe поминува тоа и ја пушам цигарава дeчки, кога од моја лeва страна шо ви кажував по тоа патчeто мјаучат мачиња..Остај тоа бeла силуeта висока жeна ги брка мачињата! Пис пис пис пис.. Јас укочeна, викам толку нeма живот вeќe у мeнe.. Фрлањe цигарата затварање прозорот тргање завeса и лeгнав во крeвeт. Сe покрив со ќeбeто и стаив слушалки. Џабe човeку ко до мeнe да бeшe застаната и да викашe Пис пис.. Значи лудило! А нeмашe 40 дeна како што почина комшиката, така висока жeна и таа бeшe, до душe нeшто фамилија ми сe паѓа нз шо како.. Другиот дeн и кажувам на бабами, а бабами скeптик нeвидeн. Нeма шанси ми вика, си сонувала.. Нe поминаа нeколку дeна и баба ми слушнала " пис пис'' .. Нe најдов соодвeтна тeма за приказнава па ви ја постирав тука.. Позз

 

Ги отвори очите и погледна на белиот плафон од својата соба. Таму стоеа исенчени човечки лица, нацртани како на платно. Се прелеваа цртите составени од светлина и сенка од дрвјата. Некои од нив беа неутрални, некои иронични, но заедничко за сите беше што беа вперени во неа. Стоеа така здрвено и ја демнеа. Таа претпоставувајќи дека е сон се штипеше, вртеше и мачеше да се разбуди но, тоа не се случи. Погледите на исенчените лица сеуште се ѕвереа во неа, додека лежеше приклештено за креветот, а морниците и го облеваа телото. Наеднаш, погледна на десниот агол од собата. Таму како на прожектор виде една мала сина слика на кои немо стоеа неколку икони. Се разбуди сета во пот, повторувајќи си во себе дека е само сон...

 

Ова не е приказна туку вистинска случка што мене ми се случи пред 1 год. Беше околу 20:00 часот јас седев дома со баба ми мајка ми и сестра ми. Гледавме телевизија и мајка ми рече дека и се пие сок. Јас отидов во кујна кај што беше баба ми и и побарав пари за да одам да купам ама на мајка ми не и кажав затоа што сакав да ја изненадам. Баба ми ми даде пари и јас заедно со мојата мачка која се вика Миднајт отидов во дуќан мачката ја оставив пред дуќанот зошто беше научена да ме чека купив сок и излегов ја зедов Миднајт и тргнав да се враќам.кога се приближував накај мојата зграда видов како некој влегува во влезот ама си реков може некој оди дома и продолжив. Кога бев пред вратата на влезот се наведнав да ја пуштам мачката затоа што знаеше сама да се качува по скали ама наеднаш видов дека во едниот ќош кај вратата ома човек со црна фантомка на глава и дамо очите му се гледаа и беше гол од половина надолу јас брзо се исправив го зедов мачето и трк по скали (среќа светлата беа упалени зошто често се изгаснати и исто среќа паметно напраев што не почнав да викам може ќе ме фатеше ни сама не знаам како не почнав да викам од страв ама ете ) се качив на првиот спрат ми падна влечката ама ја од страв ја остаев се качив на вториот спрат каде што седевме влегов и ја заклучив вратата и прво од шок пола минута само седев после како што бев со јакна зашто беше веќе почеток на зима немаше снек ама беше ладникаво влегов во детската кај што беше мајка ми и и реков: мамо надвор има некој човек со маска на главата. Таа прво нр ми поверува бидејќи не знаеше дека бев до дуќан ама после стана кога виде дека се тресам и дека почнав да плачам излегоа со баба ми и со комшиите од спротива да видат ама не најдоа никој сигурно побегнал затоа што многу време помина само влечката ја најдоа штета јас одма кога се качив требаше да влезам во кујна и да видам низ прозорот можеби ќе го видев . И замислете после тоа идеме другиот ден да пријавиме во полиција и тие и викаат на мајка ми нр можеме ништо зошто ништо не и напраел на ќерка ти и ја како што бев нервозна им ср развикав и им реков па уште да ми напраеше нешто не дај боже да ме грабне,силува или нешто друго или да ме убие после џабе све е
Не можев да поверувам каква е и полицијата и после долго време кога идев или кога се вракќав само гледав во ќошот да не има некој посебно кога идев во школо зошто во 06:30 часот одев а беше зома касно се разденуваше мораше секое сабајле баба ми да ме испраќа среќа после се преселивме во друг стан во центар зашто овој првиот ни бешр на периферија и не беше добро осветлена улицата уште ме лазат морници кога ке се сетам на тој настан

 

http://themoonlitroad.com/ghost-stories/
Овде има повеќе страшни приказни кои се прилично долги. Јас само првата ја прочитав, интересна е, неизвесна.

 

Здраво јас се викам Ајла имам 16 години.Мои најдобри другари се Марко,Лусија,Алек и Мони.
Моите родители живеат во Лондон.Мојата баба почина кога јас имав 14 години.Јас и моите другари сакавме да одиме на одмор но во некој камп.Се договоривме да одиме во кампот Лорде.На пат кон таму јас бев одлична,не ми се лошеше или слични работи.Кога стигнавме до една улица на која пишуваше Пеколот е вистински.Но ние не поверувавме тоа и продолживме.Во еден момент мене почна да ми се лоши и како некој со раце да ме дави на вратот.Паднав во несвес,незнаев каде сум.Кога се освестив другарите беа до мене:

Моника - Ајла? Добро ли си? Што ти се случи?

Марко - Аман доста бре.

Ајла - Ми се причинуваше дека некој ме дави со рацете на вратот.Беше ужасно!

Другите - ХАХАХАХА ајде Ајла не измислувај.

Ајла - Окс нека биде така.

Продолживме понатака.Имаше голема магла.Почна да ми се лоши.На една табла видовме знак со ЗОМБИ.Срцето ми застана од страв.Подлипнав неможев да се соземам.

Лусија - ВАо дечки имало зомби гледате?

Алек - Хах да сега ке не изедат.

Ајла - Јас сум сигурна дека овде има Зомбии!!

Марко - Де бре Ајла нема шанси да има.Како можее?

Ајла - Јас не се чувствувам добро.Ми се лошии!!!!!!! (паѓа во несвес)

Другите - АЈЛАААААААААА!!!!!!!!

Ајла се буди.

Ајла - Дечки? Што ви е?

Марко - Ајла добра си? Тебе ти се слоши.

Ајла - Дечки ајде да се вратиме назад неможам да продолжам.

Лусија - Ајде ма Ајла не го расипувај расположениево.

Ајла - Ова ли ти личи на расположение??? Ама ајде добро ајде да продолжиме.

Продолживме.

Кога наеднаш се најдовме пред портите на една куќа која беше обколена со магла.На портите пишуваше Порта на смртта! Влеговме внатре беше многу чудно.Имаше насекаде дрва од кои излегуваше магла.Јас се исплашив посакав да заминам но сепак не заминав останав.

Ајла - Дечки,а да не влегуваме?

Мони - Не се глупирај.Колкав пат поминавме!

Марко - Е да Ајла навистина.

Се согласив и влеговме уште подлабоко во куќата.Ти се чини како да одиш подалеку кога ке се свртиш назад портата ја снемува.И тоа беше вистина,кога се свртевме портата ја немаше.Појдовме до неа но сепак ништо ја снема портата како да прпадна во земја.Баравме излез но неможевме да најдеме.Останавме заробени.

Лусија - Дали заприметивте дека ја нема.....ја......нема...вратата?

Алек - Да јас забележав. (исплашено)

Ајла - Ви реков да не влегуваме а вие?Вие сакавте!

Мони - Ајла смирисе!

Јас се смирив некако,но навистина бев исплашена! Како што одевме повнатре во куќата така се повеќе излегуваше магла.Кога одеднаш од маглата се оформи дух.Страшен да те исплаши до коска! Дојде до мене и ми рече:

Духот - Ти ли си таааааааа???

Ајла - АААААААААА кој си тиииииииииии????????

Тој ни едно ни две ме фати за врат и почна да ме дави и се обидуваше да ми тури некаков напиток во устата.Јас претав сакав да се испуштам од неговите раце но неможев.Ме давеше упорно.А моите другари се обидуваа да му ги тргнат рацете од мојот врат неможеа!За миг помислив дека ке умрам.Но духот се изгуби.На вратот имав голема лузна! Другарите ми помогнаа и влеговме во собата!