Тапкање по рамо

што мислите дали подобро би ви било кога за било која работа би ве ,,потапшале,, по рамо и би ве излажале, или пак сакате повеќе да ви ја кажат вистината?

например за било која работа еве јас кога ќе се изнервирам не сакам тешење од типот утре ќе биде подобро, ќе се среди и такви моабети. мене тоа не ме расположува туку напротив ме нервира затоа што сум свесна дека утре нема да биде подобро , иако знам дека за се треба да се бориме.
дајте ваше мислење

 

Иако не повредува, вистината секогаш е подобра...
За тоа што рече ,утре ќе биде подобро, јас не се утешам со тие зборови, туку ми даваат сила да се борам, да продолжам понатаму

 

Според мене,тоа тапкање по рамо,некакво тешење,не ми е баш пријателски или пак доброманерно.Затоа што кога некој ќе те потапка по рамото и ти ласка на некој начин,не е добронамерно,лицемерно е,меѓутоа не секогаш,а во глобала така е,сум почуствувала и видела таква реакција.Добронамерна,искрена,вистинска е таквата постапка,кога е од вистински пријател,некој што го познаваш како самиот себе си,со други зборови знаеш како диши,додека ако е од некој за кој што сметаш дека ти е пријател,не е баш искрена.Незнам зошто,но во последно време приметувам дека се помалку има луѓе кои што се искрени во своите постапки кон другите,мислам во давање совети,грижа кон другиот итн.,затоа што денес секој си гледа за себе,тоа е повеќе од јасно,едноставно човекот заборава на другите кои поминуваат,се појавуваат,остануваат на некаков начин во неговиот живот,заборава дека кој и да се појави во неговиот живот,било каков човек,дали добар или лош,дека треба да го пречека или испрати со добра намера,насмевка итн.Сепак поради тоа што едноставно се повредуваме едни меѓу други,преку било какви постапки,тоа едноставно исчезнува,се појавува на сцена егоизмот,егото владее и си го прави своето.Треба егото да се симне од тронот,за да се појават вистинските,искрени чуства,а кога егото ќе го нема,сосем друго ќе биде,ама тоа тешко дека ќе се случи некогаш.Можам да кажам дека егото го нема само кај децата,бидејки тие се однесуваат така како што чуствуваат и се искрени.Нормално е да се тешиме едни,меѓу други,сепак надежта последна умира но треба и да се подразмисли каква е реакцијата,намерата на таквото тапкање по рамо

 

Како прво Карак супер тема!
За темата....мислам дека тапкањето се прави ради реда колку да се каже нешто демек во стилот на утеха...Тапкањето е најлесното нешто кое може да се направи во тој момент како демек ајде ке помине,се ќе биде добро.Епа не е ништо страшно кога не ти се случува ТЕБЕ!Се е добро кога не си ТИ во прашање!Вистинската утеха која е замена за горенаведеното тапкање е искрен совет и поткрепа од прав пријател...
П.С.Доживеав дежа ву додека го читав мислењето на Горде!

 

Тапкањето по рамо т.е „се ќе биде добро“ всушност се кажува за да не му направиш на повредениот полошо отколку што се чувствува. И јас мислам дека тоа не е во ред, да ласкаме и да кажуваме невистини ( во случаи кога е очигледно дека нема да тргне на подобро ) но во никој случај тоа не е злонамерно. Кога се наоѓам во ситуација да тешам некој кому му се случило нешто лошо, го тапкам по рамо, му кажувам дека има и полоши работи, но тоа се додека личноста се стабилизира и дојде при себе. Подоцна разговарам со неа и и кажувам дека тоа е реалноста, и дека против некои работи не може да се оди. Со разговор му помагам да се соочи со проблемот и наоѓаме решение , доколку е можно.

 

Bистината е секогаш поболна и не секогаш и секој е подготвен да ја слушне. Hормално дека кога на некој моја другарка или некој близок нешто лошо му се случило ќе го потапкам по рамо и ќе пробам да го смирам, според мене тоа не е лицемерие подобро тоа отколку да почнам да зборам и уште полошо да и биде и сметам дека сите во тие лоши моменти очекуваат тапкање по рамо и велење дека се ќе биде во ред, мислам дека тоа е во човековата природа. Tапкањето по рамо секој постојано го прави и според мене тоа е нормално доколку е направено од вистинската личност. Cите ние знаеме кога некој не тапка од лицемерие а кога тоа тапкање по рамо е искрено.

 

Секогаш е подобро да ја кажат вистината бидејќи кога тогаш сепак ќе се дознае колку и таа да е болна.Тапкањето по рамо го сфаќам како Животот оди понатака,Ајде се ќе се среди,Ќе биде добро, и такви некои `утехи
А тапкам некој по рамо кога е пред мене а сакам нешто да му кажам можеби има и нешто друго зошто тапкам по рамо но во моментов не можам да се сетам

 

Карак, не ми е прв пат да наоѓам сличности со твоите мислење, па еве и овој пат.
Се согласувам потполно со тебе. Поарно (ако не знаеш како да ми помогнеш) речи ми дека стварно не чини работата, отколку да ми мачкаш очи и да ми викаш дека СЕ ЌЕ БИДЕ ДОБРО... Ќе биде ако ние го направиме добро.

 

еј баш ми е мило што си наоѓам сродно душиче поздравче до тебе. али навистина ме нервира ама најмногу тоа тапкање мислам затоа и ја отворив темава

 

Еве, го делам твоето мислење, со све се согласувам. Така прават луѓе кои не осетиле на своја кожа како е кога ти се дешаваат сра*а и како не ти одат од рака работите кои многу ти значат. Нивните работи други ги вршат, па ете,си нашле некој *глупчо* (за нив, глупчо, а уствари ние таквите сме 100 пати подобри од тапшачите) за да тренираат тешење, иако и тие знаат дека и утре све ќе биде исто. Пу! за таквите гревови!

 

Со оглед на нештата што ми се случиле до сега подобро е да ми ја кажат вистината. Мразам тапкање по рамо и лажење. За тешењето од типот утре ќе биде подобро би додала уште нешто : утре ќе биде подобро само ако се потрудиш и собереш сила да продолжиш.

 

Дефинитивно повеќе ценам вистина, од не лага. Која е мојата добивка од сето тоа? Јас и онака вистината би ја дознала, кога тогаш, ако станува збор за лага. Многу полоша варијанта е да знам дека сум излажана, и дека нешто не е како што требало да биде.

За неуспех, не го сфаќам тапкањето како нешто лошо, туку како навика.
Во некои случаи пак, го гледам како бодрење.

Зависно од ситуацијата во која е применето.

 

Тапкањето по рамо не го сакам воопшто.Кога ќе ме потапне по рамо некој како да ги слушам овие зборови од некоја страна:Еее таа е вистината,гледаш дека сум во право''.Како демек попаметен од тебе се прави и ти се сити.Не ми е пријателски ама ич.Не ми се допаѓа и ме нервира многу,премногу.

 

Обично поимов „Тапкање по рамо“ се употребува кога сакаме некога да охрабриме, или да гподржиме, или пак сосема во друга насока како што е негативната како на пр: ако е разочаран да му помогнеме, итн.

 

Да Натали во право си.
Позз

 

Искреност пред се, но секој секого тапка по тамо велејќи му дека ќе биде добро. Нема тука ништо лошо. Зарем треба да каже дека се е црно и нема излез? Тоа е веќе песимизам, човек мора да има надеж дека ќе биде подобро. И ќе биде, додека има кој да го утеши.

 

Тапкање по рамо значи лицемерие!

 

Не тапшам никогаш никој по рамо, нити пак сакам да ме тапшаат.
Колку и да е лошо и црно сакам да кажам/да ми кажат.
Според мене тапшањето по рамо е буткање на личноста надоле и надоле.
Давање лажна надеж исто би рекла