Кога ја прочитав оваа приказна, се сетив на сите такви случаи и мисловно се извинив – на сите за кои кажав лош збор и ги осудив без да ја знам вистинската позадина. Оваа приказна ме трогна и ме промени засекогаш. Нема никогаш да ја заборавам. Еве ја приказната. Возрасен маж патувал во возот со својот 25-годишен син. Двајцата стоеле еден спроти друг во кабината и во молк гледале низ прозорецот. Кога возот тргнал, младиот човек одеднаш почнал радосно да мавта со рацете и извикал ентузијастички: – Тато, види, дрвјата се движат наназад! Таткото само се насмевнал и продолжил да го набљудува пејзажот надвор. Во исто купе патувала и брачна двојка. Двајцата сопружници се загледале и едвај забележливо се насмевнале, очигледно збунети од детската реакција на младиот човек. За кратко младичот повторно се насмевнал. Го отворил прозорецот и воодушевено почнал да коментира: – Тато, тато, види! Облакот оди заедно со нас! А ова е езеро! – Да, сине … – ласкаво се насмевнал таткото. Двојката продолжила да набљудува од страна и да дава чудни коментари за целата ситуација, која очигледно за постариот човек била сосема нормална. По некое време заврнало дожд. Младиот човек веднаш скокнал и извикал: – Тато, ова е дождот! И тој ме допира! Ги гледаш ли капките дожд? Брачната двојка не издржала и гласно кажала: Господине, зарем не мислите дека треба да го однесете вашиот син во некоjа болница и да побарате помош од специјалист? – Ние токму од таму се враќаме, каде што мојот син имаше комплицирана операција на очите. Денес е првиот ден во неговиот живот, во кој тој гледа … – тивко одговорил постариот маж.
Приказна за спознанието Си беше еден човек познат по својата смиреност и љубов према сé на светот. Секоја работа што ќе ја започнеше, му успеваше одлично. Сите го почитуваа и често доаѓаа кај него за совет. Еднаш кај него дојде еден сосед кој му љубомореше за сé и кој беше препотентен и горделив. - Имам сé во животот! – му рече соседот на почитуваниот човек. – Живеам во потполна благосостојба. Но, тебе повеќе те почитуваат во градот отколку мене. По твое мислење, на кого ти личам јас? Мудриот човек се насмеа и рече: - Ми личиш на Бог. Љубоморниот сосед задоволно се насмеа. Но, посака да му направи некоја гадост на пријателот и затоа извика: - Ти мене ми изгледаш како ѓубре! Не разбирам зошто сите во градов те почитуваат! Мудриот човек не одговори ништо, само се насмевна. Тоа го налути соседот уште повеќе, па го запраша: - Зошто не се навреди на моите зборови, бидејќи ти ме нарече Бог, а јас тебе ѓубре? - А, зошто би се навредил? – одговори мудриот човек. – Кој во себе Го спознал Бог, тој Го гледа и во другите. А, тој кој е полн со нечистотија, секој човек го гледа како ѓубре. Поука: Човек го гледа во соговорникот тоа што се наоѓа во него самиот.
Кога стрелецот не стрела за одредена награда, поседува максимална вештина, кога стрела за бронзен медал, веќе го обзема нервоза, кога стрела за златен медал, ја гледа метата двојно, и ја губи главата. Вештината останува иста, но наградата го деконцентрира. Го засега! Мисли повеќе на победата одошто на стрелањето, и потребата да победи му ја одзема вештината. *Кога не живеете за некаква цел, ги зачувувате сета способност и сета енергија, опуштени сте, не ве засега, не ви е важно дали ќе победите или ќе изгубите.
