Требаше/не требаше... Се каете ли за нешто?

Мора да ме има

 

А за креветот ??

 

И тоа.. Ете го заборавив

 

Што не заминав,ми беше жал за да им кажам збогум,иако сега од таа жал полека но сигурно останувам сам без тие луѓе.
Идиот.

 

Se kaam sto se omaziv...

 

За ништо не се каам.
Животот е составен од искуства.

 

Да се каам за многу работи ама ме мрзи да ги пишувам многу се еве една се каам што за се водам инат

 

За некои работи кои сум требала да ги направам, а не сум се каам малку ама тоа е.
А за сè што сум направила до ден денес, добро или лошо не се каам.
На сите им го викам истото ќе пишам и овде, џабе каењето, времето/моментите/работите/зборовите нема да се вратат назад и да се сменат.Може само да се поправи нешто ако останало за поправање, водата си тече по изворот.
За да не се каете, размислете 2-3 пати пред да направите/кажете нешто.
Јас можам пример да поднесам да направам нешто непромислено и да не е резултатот каков што сакам/очекувам.Научена сум да си ги сносам последиците на моите одлуки.

 

Што пропуштив шетање низ Европа, Америка и Австралија, ама се надевам дека ќе надокнадам во иднина.

 

Требаше да си го одврзам јазикот повеќе. Да не штедев зборови ко порано. После се одврза, ама се насобра. И да треснев уште два-три пати иста врата.

 

Нема жив човек што не се покајал за нешто што го сторил или кажал. Ако има, онда е социопат или уште полошо, психопат. Сум се каела за наивното и безрезервно доверување на моите другарки за кои подоцна се испоставило дека баш и не ми се некои другарки. Паралелно со каењето сум била обземена од и страв и терор дека утреден би можеле нешто од тоа да злоупотребат. Сум се каела и за лошите критерими кои ги имав на времето за одбирање на партнер т.е. за заоибоклувањето на добрите дечки кои вистински заслужуваа шанса а заглаваување со катастрофалните и најпогрешните. Last but not least, се каам за сета своја пожртвуваност и несебичност што сум ја покажувала за да ме засакаат оние кои и покрај сe' никогаш не ме засакаа. Во процесот малку го изгубив своето „јас“ и си ја намалував сопствената вредност во очите на другите бидејќи едноставно не умеев да кажам „не“.

 

Не требаше да ја пропуштам шансата за живот во Виена пред 13 г .

 

По принцип не се каам за ништо,сум правела можеби и грешки,но обично на се гледам како едно искуство повеќе,без разлика каков бил исходот..Но,последно време се повеќе се каам само за една работа-што не заминав странство,било каде.Во моментов смислам дека секаде би било подобро од тука

 

Se kaam samo sto ne im posvetiv poveke vnimanie i ljubov na majka mi i tatko mi.Za greskite sto gi pravev so tek na zivotoov ne se kaam za niedna, bidejki sekoja greska e skolo da ne idam po toj pat.

 

За некои работи кои сум требала да ги направам, а не сум ги направила. За многу пати што сум премолчувала и претрпувала се, а баш тогаш требало да бидам најгласна.. За тоа што немам храброст.. За тоа што сум премногу добра и наивна..

 

Се каам што порано не прекинав некои "пријателства".

 

Се каам што многу доцна размислив за заминување од државава. До пред некој месец мислев дека ќе останам тука, ама крај на август потпишав и се селам.

 

Искрено за ништо не се каам до сега,да не ми се случеше никогаш немаше да научам да не повторувам грешки

 

За ништо не се каам.

 

Да, нормално. Често знам да си кажам "да не го направев тоа, сега немаше да биде вака".
Ама во животот нема гума за бришење, секогаш минатото и грешките ќе останаат зад нас.