Треба ли да живееме со надеж?!

Ааа, на Елберт Хабард си мислела, океј. Па кај го најде најдепресивниот цитат од овој инаку позитивен тип :



На темава, апсолутно треба да живееме со надеж, не чини да се живее само од надеж.

 

Se razbira deka se nadevam.

Se nadevam deka taa i taa firma ke me vraboti i zatoa pustam rezime.
Mozebi ke me viknat na intervju, mozebi ne, mozebi ke izlezam na intervju no nema da im se dopadne toa sto go nudam odnosno vo momentov ne baraat kandidat so tie kvaliteti i znaenje. Pa toa ne znaci deka bilo dzabe nadez, Mozebi na patot do tamu i mene ke mi se razcisti deka oni ne se firma vo koja posakuvam da rabotam.
Pa i ako mectaam za tamu, a ne sum dobar izbor za niv nisto ne e dzabe. Se e edno iskustvo koe me uci kade da obrnam vnimanie sledniot pat da ne se sopnam na isto mesto.
Ako ne se nadevam kako bi me vrabotil nekoj. Tek taka za use od doma nikoj nema da me pobara. Sto da bev pa tolku kvalitetna ne ke bev.
Toa e samo eden primer.

Kako i da e polna sum so nadezi. Koga bev pomlada imase poveke nerealni od realni osnovi za nadez. So tek na vreme rabotite se izbistrija no nikogas ne se otkazav od nadezda.
Nikogas vo zivot koga sum se nadevala ne sum bila spremna na ona titovoto "nadevajse na najdobro, spremi se za najlosoto".
Tie socialisticki frazi ne gi prakticiram, mnogu destruktivni se.
Ako ne se uspee obicno ke recam idi u PM i me trae 15 min pa ideme ponataka.

Verbata i Nadezda se mojte najgolemi dvigateli.

Sto bi bilo ako se ispolnat site nadezi?

 

Тоа титовото што го пиша е многу јако, моја девиза..

НАДЕВАЈ СЕ НА НАЈДОБРО, СПРЕМИ СЕ ЗА најлошо!!

 

Dobro, ne e problem ama prasanjeto koe se javuva po ovaa izreka e
zosto treba da se nadevas koga odnapred znaes deka nema da se ispolni, neli se spremas za najlosoto?

Koga covek se sprema za najlosoto togas ic neka ne pocnuva. Ima nesto sto mu kazuva deka negovata nadez e neosnovana.

Lele bre babe supata mi izgore , a se nadevav na topla supa.
Stvarno ova sega mi se sluci. Nema veze ke me trae 15 min.

 

@toogood можеби главниот концепт е дека не знаеш што навистина ќе се случи. Кога сакаме нешто, постои барем 50-50 шанса или тоа да се оствари или не.
Настаните околу нас се случуваат врз основа на статистичка веројатност, па претпоставувам дека ,,најдоброто,, е оставрувањето на нашата желба, додека ,,најлошото,, е спротивното, односно неостварувањето на нашата желба.
И ние кога сме многу фокусирани нешто да се случи, внесуваме доста емоции и приврзаност во тоа. Така да во тие моменти навистина тие две веројатности ги толкуваме како најдобро и најлошо, кое според мене е навистина екстремно.

 

Да се спремаш за најлошо значи да бидеш физички и психички спремна за побезболно прифаќање на негативниот резултат од надевањето...ако биде нека биде, ако не биде, да сме живи и здрави, животот не застанува...

 

Се согласувам baba Rada Го делам истото мислење, надежта е курва. процентуално мојот впечаток е дека 90% од работите на кои се надеваме не се остваруваат, тоа ти е како апарат за покер, ќе ти даде еднаш трошка и ти нерационално упорно се надеваш.
Надежта е нашата сила што не носи понатаму во моменти кога не гледаме убавина, за на крај место да не не утеши со остварување, не утешува со привикнување и прифаќање на тоа дека можеме и без тоа понатаму.Се на се почнувам да мислам дека ние сме само едни лузери базирани на надеж, марионети, присилени дечиња кои мора да си ја напишат домашната, живеејќи со девизата дека после дождот сонце изгрева, со тоа дека треба да се биде трпелив и дека животот ни ги зема работите зошто чува подобро нешто за нас.
Пандора е крива за се, може да излегла надежта надвор од кутијата до сега ќе си ја нашла својата сродна душа и ќе не оставела нас да си живееме задоволни во нашите црно-бели моменти.

 

Извинете ме, НО имам голема желба ова овде да го постирам



Точно тоа прашање ме мачи, зарем во тоа е суштината на надевањето??

 

Nadezta posledna umira..ali sepak umira. Bolje da ne se nadevas za da ne se razocaras.

 

Која е поентата да живееш без надеж дека нешто убаво ќе ти се случи?

 

Интересно прашање, која е поентата??
Надевањето е самозалажување во моментите на очај...
Многу интересна приказна е за Пандора, приказна за која и најголемите филозофи незнаеле што точно криела нејзината кутија

Всушност, Зевс сакал човекот да не го отфрли животот и поред сите маки кои ќе го мачат, поред сите зла кои ќе го напаѓаат, секогаш да дозволува да биде мачен и да се надева....затоа што ако би постоел човек кој нема
т.с не поседува никакви чувства, е тој би живеел како БОГОЧОВЕК

 

Надежта е нешто како дрога, понекогаш е сурова, понекогаш е спасителна, во секој случај има тенденција да прави зависници од луѓето.

Раја на балкан, чмаејќи и живеејќи со векови со некои недефинирани надежи е пример за лошата страна на надежта.

Од друга страна раја преживеала разни периоди каде што немало за што да се фатат луѓе, погроми, геноциди, пеколни ситуации каде што разумот не давал простор за ништо повеќе од тешка смрт и страданија, каде што рационалноста повикувала на прекратување на маките...
Може да донесе спас а може и да биде крајно сурова ствар, зависи од контекст.

Секако, надеж за спас од Полињата на смртта и надеж за (вметни рандом генерички слики на живот со плавуша со силикон, јака кола, јахта) се две сосема различни животињи, првата е израз на непокорливоста на духот, втората е оживување на телевизиски слики во главата.

Посебно токсична е надежта во задгробен живот, таа идеја има направено неверојатно зло на човештвото и го држи овоземскиот живот во канџите на психопатијата. Милиони војници се пријавувале доброволно за да бидат приемници за куршуми и шрапнели со надеж дека смртта не е крај туку дека ќе одат во рајот. Денес имаме разни исламски манијаци кои се разнесуваат со надеж на 72 девици. Дно.

Ако го сметале овој живот за единствен можен, нема така лесно да се откажувале од него, ниту пак да прекратуваат нечии туѓи животи. Али тоа е веќе милениумски проблем за кој ние секташите се надеваме дека еден ден ќе биде надминат.

 

Јас па би рекла дека надежта е "анестетик"....ја употребуваме за намалување на болките

 

Анестетиците се дроги

 

Што останува од човек ако ја изгуби надежта!?

 

Останува човек без страв...

Ако сретнеш бестрашен човек, ќе видиш дека тој не се потпира на надежта за да помине низ нештата кои ќе му се испречат на патот. Секој кој нема страв поминал низ многу нешта и има неверојатно искуство со животот. Тoj знаат дека не можe да се потпре на надежта бидејќи истата е вид на нешто што е ,,пола-пола,, и никогаш не знае што ќе добие со тоа.

Just my opinion ...

 

Не знам, чуден ми е овој збор надеж. Надеж за што? За подобро утро, за почиста Македонија, за добри луѓе, за платено работно место? Ако се потпираш само на “надеж“, битката е однапред изгубена.
Да го преименуваме зборот во амбиција и мотивација за успех, сето тоа пропратено со бугарски пасош и проблемот е делимично решен.

Надежта е загубен поим тука, нема ни основа за тоа.
Не верувам во други луѓе, само во себе.
Мислам дека тоа е единствен начин да преживееш.

 

Човек кој ќе е толку убеден дека не постои среќа што, и кога ќе му се насмее... ќе и се смршти оти, математички не се докажала како постоечка пред него.

Надежта треба да е енергијата што те движи. И разочарувањето треба да е истото. Од тоа се расте, се учи, се еволуира.

https://books.google.mk/books?id=SjVq9zqcXQAC&pg=PA252&lpg=PA252&dq=hope brain process&source=bl&ots=pTyRoNJxWO&sig=VRCTmPsjNTDzfWEQ8FO6eyscrvg&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjB0NH84ZjYAhUIfFAKHWPVCt0Q6AEIPjAD#v=onepage&q=hope brain process&f=false

https://www.terrysmall.com/blog/brain-bulletin-47-the-science-of-hope

 

Ќе добие верба во себе, ќе ја бара внатрешната сила.....а што знам

 

Не знам, ве прочитав и се мислам. НАДЕЖ.. како што имаме чуство за мирис вкус.. така ми е надежта. Едноставно не можам без неа.