Надежта ни е дадена од Бога, не треба да забораваме дека секогаш треба да бидеме оптимисти и да имаме надеж.
Не треба. Треба да се живее фокусирано на она што го правиш во сегашноста, наместо да мечтаеш за иднината или пак да се плашиш од неа. Таквиот човек кој го живее моментот е најсреќен. Ова сфаќање го имале многу мудреци и застапено е во повеќето духовни учења.
Вера, Надеж и Љубов! Секогаш Надеж и за што и да сум се надевала искрено се исполнувалоо дали порано или подоцна ..
Можеби ќе звучи чудно, ама сепак ќе кажам - треба да се има надеж, ама умерено. Да не се ослонуваш само на надежта, туку конзистентно да вложуваш во тоа што сакаш да го оствариш или во промената која сакаш да ја направиш, и кога "коцката ќе ја фрлиш", тогаш океј е да се надеваш дека нештото ќе упали. Само да не дозволиш надежта да ти создава одредени очекувања.
Не знам дали треба да живееме со надеж дека ќе се случи нешто, повеќе мир ми носи знаење дека што и да се случи, ќе бидам океј. Надеж во таа смисла, апсолутно.
Да, затоа што според мене надежта нè држи во живот. Ако немаме надеж, ако сме со негативни мисли, психички би попуштиле, а тоа значи дека и цело здравје ќе ни се наруши, триста болести ќе закачи човек. Треба да гледаме позитивно, да го дадеме својот максимум за остварување на своите зацртани цели и да не се откажуваме колку и да е тешко и колку нешто да ни изгледа невозможно. Дури и да не успееме нешто да реализираме баш кога ние сакаме, треба да бидеме трпеливи и да почекаме да дојде вистинското време за некои нешта