Денес бев на преглед, јас сум 28ма недела а стомачето на бебето ми излезе како 26та, правев испитување на ддимери и хемостази и ми излего добри, дали има простор за паника и што да применам за да се среди тоа? Каде би можела да закажам за второ мислење освен во ремедика и систина, некоја ординација каде што би можела да отидам на ехо би си платила за приватно не е проблем?
тоа вчера се мислев. Јас сакам над чаршавчето да си ставам една како ја викаат.... Непропуслива подлога ли.... Ама каде да ја барам.... Ич не ми текнува
Јас би ве советувала да не ставате. Се потат само од топлово плус дополнително. Крај краева нека мочкаат, чаршаф се менува, мокро ќе засушиш. Остајте кожата да им "дише" нема потреба од најлони.
Девојки ние стигнавме до 33 недела , бебчето е машко...дали го знаете значењето на името Теон, би сакала така да се вика и дали е православно
Како се справувате со третово тромесечие од бременоста? Мене ми е некако се потешко, потешко него ли првото тромесечие. Глава нон стоп ме шврка, имам многу киселини, навечер се будам не ми се спие, а преку ден кома сум, не можам да издржам на работа 8 работни саати И многу често ми е низок притисокот. А да не зборам за отежнатово дишење.
Исто и јас , преку ден кома сум , незнам кај се наогам, ме кутка цело време за спиење. Навечер ќе поспијам саат-два и се будам, ме боли грбот. Од страна на стомакот сеќавам како ме мава бебо, се си мислам не му е угодно, дека го нагмечувам и од пуста мисла редам две три перници и скоро седната спијам. А легнам да спијам ме отепуваат киселини, де рупурут, де маслинки со семка, де кисела вода, друго решение немам. Жештинава ми е врв на се , стапалата поттечени, од што ми се залепени прстите еден до друг помеѓу ми се прават рани и само ги мачкам со павловичева. Едвај чекам да се олеснам, да го видам бебуш заради кој ги трпиме сите овие слатки маки , а и мислам дека прва прилика што би ја имала би се акнала одма на кревет на стомак да спијам.
Јас само што влегов во трето троесечие и почнува веќе да ми стануваат некои работи по напорни , пешачењето прво - затоа се во памет ми е колата, кај и да помислам да одам палам колата и одам , ама барем сега кога ќе отидам во Мк ќе гледам да шетам повеќе , па не можам лесно да се наведнувам на работа, среќа уште во нормала ми се нозете , не ми отекле се уште. Спијам тешко некако , многу лесно се будам и потоа не можам да заспијам , на која страна и да спијам беба клоца , во препони ме мава и се мислам да не ја притискам така 7ми месец сум , а тек до октомври кој знае како ќе биде
Каде и да пишам само се жалам. Мачно ми е многу. 31 недела, не спијам убаво. Вчера си легнав, како легнав - така станав. Укочена, испотена... Жештини доаѓаат, не можам да поднесам што е толку спарно и топло. На работа не можам да доседам на столица 8 саати. Грбот ме боли, незгодно ми е. Кога се движам ко некој шериф одам. После работа кога одам во градинка по ќерката мислам дека во стомакот камења имам од што ми тежи. Киселини... Не знам што да кажам. Од сѐ имам. Од сѐ. Дури и кога не јадам - од глад. Рупурути кркам, а знам дека не се многу најсјајни. Ама без нив не се живее. Не се спие. Има период сабајле кога ќе станам па стомакот некако уште не ми натежнал и уживам во тие моменти. Ама кратко траат. Жими од отоци не се жалам, иако имам милион кила и надвор е милион степени - чорапите за компресија чуда прават. Пропратно и се варам во нив, дебели се, стегаат. Ама барем нозете не ми се отечени. Изгледа и по некое хемороидче ме гњави... Просто весело. Иако сум 4.5 кг здебелена, се осеќам ко да сум качила 20. Мислам, јас почнав бременост со милион кила, ама тие никогаш не ми сметале толку во подвижност и енергија. Па препишувам на хормоните најмили. Се вратија и промените во расположението. Ама највеќе се предизвикани од неудобноста во сопствената кожа. А на крај на денот, ко блесава некоја, уживам што сум трудна и кога го осеќам како клоца. @PoisonGirl мисли си дека ќе спиеш на стомак. Со гради полни млеко тоа многу тешко оди. Just saying. Со првото дете тек кога ја одбив си ја добив привилегијата да спијам на стомак. Ах колку сакам и сега да се опнам на стомак....
Да им пишеме во ‘прво тромесечие од бременоста’ дека џабе се жалат и дека тешкото допрва доаѓа во 8 - 9 месец...Поготово ние што сме најголеми во пеколов...
Се согласувам. Мислев полошо од првите три месеци нема да се деси,ама последниов месец си го кажа своето Хорор
ауу јас сепак мислам потешко е првото тромесечие. Јас едвај од кревет станував тогаш. Мачно лошо немав енергија немав апетит не можев да јадам ми се гадеше само очи што ќе отворам... Сега па некако се дише. Тежината е само физичка,во снагата. Ама проблем е жешково
Same here Истоштена од ич ништо. Ненаспиена исто. Влегов во 9ти месец, железо и енергија на low level. Ни се спие ни се работи, ништо. За киселини кока кола пробај помага. Дишење, немам сила да дишам ми се чини. Мало стомаче имам, не сум огромна ама напорно е. На контрола реков дека сакам пораѓај на кој нема да се мачам, ако оди лесно отварање тогаш природно, ако не царски, со ивф сме, прво бебе по 7год чекање, мислам дека имам право да барам полесен начин, д-рот некако лошо ми искоментира и ме замисли. Инаку пијам тотхема за железо и сокови од коприва, земаа брис за стрепток. па ќе видиме што ќе биде. Извини што на твој цитат допишав и друго.
