Секое бебе различно, имаше и моето такви денови ама еве сменило позиција и со тоа и движењата се поинакви ама добро е, тука си е, се е во ред. И точно, нема ништо поубаво од тоа чувство
После настинка ми се појави на телото црвенило како инфекција /флеки ,и најмногу на стомакот, која што чеша премногу. Бев на дерматолог ми даде крем ,но не ми помогна за жал. Вчера се намачкав со масло од домашен кантарион, И чешањето престана и црвенилото почна да се повлекува. Сега читам кантарион не се препорачува за бремени жени Има некоја искуство со масло пд кантарион?
Капки можеш да ставаш. Прскам и јас ептен кога не можам да дишам, оти друго не помага, а полошо е ако нема доток на воздух отколку капките. Кога ќе кивнам ме сече долу кај царскиот. Интернетот вели лигаментите се, ама мене ми стои ко царскиот да ме наболува. Односно јака остра секундарна болка е. Има некоја искуство? Се плашам за претходниот царски оти веќе бев со руптура.
Јас не сум со царски, но имам неколку абдоминални операции и до средина на втор триместар многу кивав и без исклучок еден дел од раната кај што сум сечена ме заболуваше дури како да ме пржеше такво некое чувство. После некоја секунда поминуваше, сега веќе има неколку недели како не сум почувствувала.
Kako se spravuvate so spienjeto? Nokje nemozam da spijam ama voopsto. Preku den mozam nekoj 2-3 saati da pospijam ama celi nokji sum budna. A bolki sto imam deka samo na strana spijam nemozam da vi opisam. Cela se ukociv. Ni pernica nisto ne me spasuva.
Магнезиум пиеш? Ако да, појачај доза. Иначе тек је почео. После коа ќе бидеш во трет, е тогаш со кран вртење. Ептен ќе е помачно. Движи се повеќе, шеткај навечер да се измориш, па поледно ќе заспиеш, земи си и трудничка перница, ја се преродив со таа, у болница ја носев.
Magnezium pijam 800mg dnevno,imam i trudnicka pernica. A nesmeam da se dvizam mnogu mi e nisko postelkata i bebce. Moram da lezam da odamaram. 23 nedela sum.
Јас сум преморена во тек на ден, па ќе легнам кома и се будам сред ноќ по саат-два си седам, на телефон, се вртам, шетам низ дома Будна како да е утро, па ќе легнам и не можам сабајле да станам со аларм Мислам нормално е, па се занимавам со телефон, немам ич сон дел од ноќта.
На која температура ја перете облеката за бебчињата? И дали е доволно само со Frosch baby течен детергент, читав дека омекнувач не се препорачува?
Може и тоа има врска, еве јас два дена од дома работам.. се некако потешко ми е. Ко улежана сум.. низ дома барем малку раздвижи се. Иначе е сосем нормално, не е ништо што треба да те плаши, ти викам понатака потешко е.
Dvizam niz doma ama ne e toa toa. Dodeka setav sekoj den nemav gajle. Veke 10 dena kako mi rekoa da lezam da odamaram dodeka se krene bebe pogore jas oko nemam sklopeno. Ne sum umorna za da zaspivam lesno. Se nadevam uste malku i ke mozam malku od malku da pospijam
Ќе се крене до 28ма обично не даваат дијагнози. Не се секирај ќе пројде. Маж ти нека да измасира малку да се опуштат мускулите.
Од почеток до крај на бременоста ги примав клексанот, метил фолат и б12, ради мутациите и превенција, и покрај тоа што хемостазата ми беше супер цела бременост и д-димери не се качија повеќе од 950. Не би ја слушала матичната, консултација со трансфузиолог и гинеколог. Мене и двајцата ми ја потврдија истата терапија.
Да ве прашам, незнам дали само јас вака се чуствувам, некако покрај сите мачнини и све што прокрварив останав дома не идам на работа... И еве више трета недела, денеска влегувам во 7 недела од бременоста и немам желба за храна, слабо спијам мн сонови се будам често, ни желба за луѓе(све ме нервира) , сопругот многу се труди.. Све прави он дома и некако се плашам дане западнам психички. Читам дека можно е губиток на апетит од мачнините. Несакам да сум вака си викам да сум на работа може ќе немам многу време да размислувам.
Ќе помине, период е. Исто ми беше.. се осеќав ко да умирав.. хормоните се. Моментално хаос ти се, затоа ти е така.
Нормално е да се чувствуваш така, тешка психичка и физичка борба е, поготово ако си дома. Цела бременост ја поминав на патолошка, наеднаш од физички активна, останав дома да лежам. Не само што имав безброј непреспани ноќи, денови во кои само плачев, мисли дали ќе биде се океј. Со маж ми знаев без потреба да се искарам, со никој немав желба да се видам ниту дома да ми дојде. Пишував и тука во групата да ме утешат. Не си единствена и не си сама знај, хормоните дополнително ја отежнуваат ситуацијата. Затоа пробај да си ги отргнеш мислите, гледај филмови, читај книги, викни другарки дома ако не смееш да шеташ надвор. Ќе помине, период е само треба да се издржи. Со лесно ти посакувам
Фала многу што го сподели искуството твое.. Немам со кого да зборнам некако да искажам што осеќам. Несакам мајками и другите блиски да ги секирам.
