Добро, значи не сум само јас што и ја снемува желбата. Кога ќе се сетам во прв и втор триместар вриев, а сега ко мртов коњ. Да ви кажам право, ми доаѓа да му ги покажам коментариве и конечно да сфати дека е нормално ова, и дека има мажи што можат да истрпат, да не речам дека и по малку ми е криво што и тој не е таков да не ми алудира постојано на тоа. @nate_93 , честитки мајка, да ви е жив, здрав и најсреќен Матеј Ве читам неколку имате мака со повраќање, јас пак баш напротив, пак почнаа желбите за храна. Трет ден веќе ми се јаде зелник ама немам трпение а ни сила да си направам, плус што прв пат ќе правам па кој знае на што ќе личи тоа Риба пак ми се уврте во глава како главен извор на исхрана... Инаку, ова вашево повраќање за жал не ме чуди, братучетка ми има поминато така 9 месеци во повраќање, вика ни заби не можела да измие од нагони за повраќање и ништо не и помогнало. Единствено добро во тоа е што ќе си останете витки до крај
Седам и си гледам како уживаат сите у бременоста на одмор си идат си шетаат нкој ништо нема галје а јас се плашам дали ќе го преживеам следниот ден....Многу почна на психа да ми мава ова сеа од што ми е страв да не ми се деси нешто заради поголемото.....
Ај полека малку. Ти ја знам приказната од друга тема. Ама мислам дека на се, анксиозноста моментално не ти е потребна. Нема ништо да ти се случи, олабави се малку. Земи прави работи што те исполнуваат, терај си го мозокот на други нешта.
