Мене со првиот пораѓај ми понудија ама несакав да примам. Сега со вториот пораѓај не знам здравје. Имам слушнато дека и од епидуралната осеќаш болка во кичма и после неколку бреме од пораѓајот. Не знам нека кажат тие шо имат добиено
Епа се плашам малку, како ќе биде. Нема да имам многу помош од блиски.. Ќе се трудам нормално, ќе пробувам се и сешто. Ама мислам дека треба да знам многу нешта предвреме, а се плашам дека не знам. Океј основното го знам, сум изгледала братучеди, сум чувала туѓи деца. Ама се што сум правела било заспивање,менување пелени, смирување расплакани бебиња.. Не сум запознаена со другите работи, а педијатрите многу не зборуваат. Некои ставаат некаков прашок на папокот на бебето, некои не. Некои ги повиваат бебињата, некои не, на некои им влијаат свекрви, баби, мајки и тетки.. Се плашам многу како ќе се снаоѓам на почеток.
@Fallen.Angel , и јас исто. И секоја нова мајка, а и тие кои се со стаж се на иста мисла. И да звучи банално муабетов, ама стравот од непознато е присутен. Најмногу ми е колку психички ќе се соберам, дали ќе се поврзам со бебето, дали ќе успеам да му пружам тоа што му треба. Ми е страв да не ми стане на некој начин одбивно, е да бидам искрена, си кажав. Одговорноста нѐ притиска, нѐ потсетува дека од нас зависи чоечето. А милион прашања дали правам добро. А сите велат тука е инстинктот, и логично е, нешто што излегува од тебе, природно да ти биде пристапот грижата... И мене не ми се разговара директно со некои другарки или поблиски околу ова. Како што рече, некако постресно го прикажуваат, подраматично, не можам да ги слушам, ич. Од познати свои не се ни трудам некој совет да добијам. Поубаво ми е од вас. Само со една школска со која не се дружам пишев еднаш, пред една година роди. Многу благи зборови за мајчинството кажуваше, како се осеќа благословено, детето е дар, како со детето и ти се раѓаш, и дека сѐ се успева да се стигне, ми рече, ќе видиш како ќе имаш сила за сѐ. Да ти е ќеф да имаш дете од муабетов. А другите се жалат, се лигават, ишка. Затоа дома седам јас и со вас се дружам.
А која не се плашела? Нормално е. Ни јас немав помош од никој. Да ти кажам како го бањав првите пати, ден денес солзи ми идат ко ќе ми текне. Ама те води некој инстинкт, внатрешна сила. Ќе ти кажат сѐ за бебето што треба, ако не педијатрите, сестрите ќе ти кажат. А и да не ти кажат, затоа сме тука, за што и да ти треба. Не верувам дека некоја ќе одбие да ти помогне.
Јас знам дека ќе се поврзам со моето бебе. Таква сум јас со улично маче се поврзувам. Со бебето секако знам дека ќе се поврзам. Знам психички дека ќе бидам уништена, ќе слушам глупости од сите. Ама мислам дека ќе се соберам и ќе излезам на крај со сето тоа. Моите стравови се реални. Пример мајка ми била иста. Ништо не знаела. Цела ноќ не спиела бидејќи мислела ќе престанам да дишам. Некои и велеле стави го бебето на грб да спие, некои поинаку, ја исплашиле. Ми кажуваше тетка ми како мајка ми со моето покакано пелено отишла кај акушерка и ја прашала дали е нормално за бебе од 1 месец да кака зелено. Колку и да се смеам сега за ова мислам дека јас ќе бидам за греота.. Затоа сакам сега да сум спремна за поголем дел од работите што ќе ме очекуваат во почетокот.
Искрено да ти кажам и јас се плашам, и од самиот пораѓај. Се вратив од контрола се у ред, тие таму не можат да наместат цтг, појма немат скоро 15 мин лежев така на кревет не регистрираше цтг ништо, па велам ај ќе им се јавам на тел да им кажам да дојдат у соба да наместат Да не викам, има многу народ а можеби нема да слушнат, далеку сум, коа звонам секретарка се уклучува на тел па си велам идете у п.м. И ај сама се Вртев се наместив и фатив пулс на бебе. И на таа и велам на почеток ништо не регистрираше сега на крај фати, лелее празен лист ама добро е на крајот шо фатило се гледа с Сега викенд пак на контрола у клиника. Се вратив дома си седнав и почнав да си плачам најмногу за ќерка ми,се сеќирам како ќе поминам на пораѓај. Бебе ќе плаче ако треба и јас ќе плачам па и сите дома ќе плачеме и така у круг. И мене ми е страв од многу работи, нсјмногу сакам да се посветам на ќерками да не се осети запоставено, таа е возбудена чека секој ден, верувам ќе биде весело по дома, ама пусти страв разни мисли ми се вртат у глава. Ќе кажам само Богородица нека ни е напомош. А шо велиш за папчето јас и бабица имав дома као контролираше се а на ќерками не и се беше затворело папчето а таане примети па ја носев на хирургија имаше грануломче направено, тоа е мртво месо од неубаво зараснато или пресечени папче. Така да тоа шо си го правела на другите деца ќе го правеш и на твоето. Ќе биде не се секирај. Ќе се снаваѓаме мајки сме. Јас немав никаква помош. Мм одма тргна на работа, во среда не зеде од болница и в четврток на работа. Мајками сакаше да напушти од работа да сојде на помош ама и реков нема шанси нека си гледа доле работата, ќе се снајдам. Дојде дури коа маправи некој месец бебето. Тотално сама не знаев тогаш ни да се насмеам на германски, па се снајдев со бебето. Оно спие и јас спијам, оно цица јас сендвич у рака и јас јадам. Крв ми течеше од нос од шо не бев наспиена вечерно време проверував дали дише ама тоа потраја еден месец. После се стабилизиравме. ајде ќе си даваме подршка едни на други тоа е. Деуго нема
Те сфаќам. Јас не се плашам од одговорноста. И јас не знам како ќе го бањам. За тоа верувам ќе научам после неколку обиди. Ама ми текнува кога ја пречекавме една мајка со бебето при излегување од болница. Стигнаа дома, изморени уништени.. Бебето мирно, не плачеше. Една тазе мајка и вели ајде сега прати го маж ти до аптека. И наброја 10 работи што да купи. Женава мислеше дека е спремна. Купила цуцла,шишенца, адаптирано млеко, пумпа за одмолзување.. Буквално се. И капки за грчеви земала. Се до ситници, па на крај излезе дека и недостигаат многу работи за кои никој не и кажал. Да не беше таму другава жена, не знам како ќе се снајдеше таа.. кај нив ни еднаш не дојде патронажна сестра.. едвај открија дека бебето уствари жолтица имаше. Ме плашат работи што мислам дека нема да ги знам. Ете женава до толку беше не знаеше ни како да го држи бебето. Не знаеше ни да го бања, ни да го храни. Се нервираше цело време бидејќи немаше кој да и помага. Мажот и секогаш до неа беше ама не беше тоа тоа. Бабата на бебето го бањаше до 3-4 месеци. Двете баби на бебето кога ќе дојдеа делеа памет што и како треба, сите различно кажуваа.. Жената беше збунета и многу ми беше жал..
Така и една моја другарка кога го роди првото,почна да се жали леле што било ова,многу било тешко,лудило било веќе не раѓам доста е едно.. Како помина некое време ете ја роди уште едно,па уште едно и сега има три и тоа не се разлика повеќе од година ипол сите три.. И многу се промени,како да доби сила некоја, сега е супер мајка а има само 25-6 години. Дома замисли што е,детска градинка Може и помошта што ја добива има улога голема ама сепак храброст е 3 деца на тие години и со мала разлика.. Така ја се тешам дека силата доаѓа од некое место што засега не ни е познато ( за тие што ќе станат прв пат мајки) кога ќе осознаеш после ќе биде подруго
Zenski dali cutsvuvavte kako toplina vo ustata? Ne znam kako da opisam. Ne e zesko kako temperatura ama kako da imam potreba postojano da se razladuvam i ladna voda mi godi epten. Mislam deka mraz da stavam ke si go topam ceel den edno po edno. Napraviv sladoled pred dve nedeli. Go surediv celo kance bez oko da mi trepne od so ladnicko ubavo mi idese ama utre denta grlo me fati. Mislam, normalno. Zima e
@ddevojce е алал да ти е!! Јас дома,со две баби па ме фаќа паника, а можам да замислам во непозната средина,па без мајка ми незнам како би преживеала.. Ама некои работи што ќе ги поминеш ќе те направат посилна личност, а мајка како мајка мислам дека може многу повеќе од што мисли дека може. И поддршка од мажот исто така е многу битно да има
Мајки, не се секирајте, ќе се снајдете сите И мене ми беше тешко за верување кога ми викаа само ќе ти дојде, ама така било. Не за се’ скроз, ама за многу работи. Јас синоќа добив болки. На 30+1. Ниту чеп паднат, ниту водењак пукнат..... се јавив во болницата кај што планирав да се пораѓам, ми рекоа одма да дојдам, да видат што се случува. Што ќе видат......грлото ептен меко, 4 цм отворена. Одма ми ставија некоја течност за стопирање контракции. Не дејствуваше првата, на неколку пати ставаа. Од ноќеска нон стоп ја примам, без неа во секунда почнуваат контракции. Примив Кортизол за зреење ноќеска, прво планираа за 24 часа да биде следната доза, ама бебе бр. 1 е многу долу со главчето, не сакаат да тестираат до кога ќе ја задржат така Сега во 14:00 е следната доза Кортизол, до тогаш имам обврска ручекот да го изедам. Инаку, ми најдоа уринарна инфекција и се сомневаат дека од таму е ова рано породување. Тоа е, некои работи не можат да се спречат. За царски ме спремаат, бебе бр.2 има многу лоша позиција фатено, не сакаат да ризикуваат природно ради него. Не згрешив што ја избрав истата болница од првото породување, фантастичен е персоналот, секоја чест на стручноста и пред се‘ поради односот и приодот кој го имаат, стварно немам зборови. Знам дека сме во добри раце и дека се’ ќе заврши добро
Мене барем не ме болеше главата пд многу совети делење, далеко бев од тетки и од стрини и свекрви. Кога првпат за мк со бебето бевме петипол месеци имаше ќерка ми, сите каоо ее уште ли цица нели даваш веќе каши, така требало онака требало, Алооо ај мавнете ми се сите од главата, јас сама си го растам бебето не ми делејте совети. Така е, и јас се чудев и сите ми се чудеа како се снајдов, ама пак од друга страна ќе ја мислев мајка ми ќе требаше да напушти од работа и да дојде и колку ќе може да седи?само три месеци. После пак ќе се врати и бев работа ќе биде, а знаеме како е тешко да се најде у мк добра работа. Бидна тоа заборавив. Сеа баш пишев со мм и му велам не се чуствувам добро, bla bla тоа шо го пишев и на вас и ми вели а зошто така се осеќаш, која е причината? Е како сега да му објаснам зошто се чуствувам така Значи само трудница може да те разбере и никој друг.
@green.eyes , издржи мајка, нека биде се добро. Да си поседат уште некое време внатре, посакувам. Како и да е, за убаво да е.
Фала мајка Знаев дека многу од вас ќе претркам овде, мислев барем ти ќе бидеш пред мене, ама јок, овие решиле да излегуваат, убедени се доста им било И тебе со лесно
Абе јас сакав да пишам почнаа и март да раѓаат, јас уште абер немам, велам ај поарно да си ќутам. Јас ја завршувам и 41 недела. Од утре ќе ја започнам и 42. Денес сум 40+6
@green.eyes со лесно мајка,се нека помине во најдобар ред.Чекаме добри вести за вас трите Ми делуваш смирено и присебно,остани така Стравови имам и јас,логично е особено за првородка,ама помош од страна неќам.Познавајќи се себе си,мене баби и гужва ке ми направи само дополнителна тензија.Бебето не е само мое,ке цица од мене,ама и маж ми е родител и сметам дека треба да имеме ист удел во првите недели.Да се запознаеме,да си изградиме врска меѓу нас тројца,да ја бањаме и облекуваме заедно и тн.Не сакам,а ни тој,да е само посматрач од страна и некој кој оди по набавки,а мене баби да ми ставаат ред.Ова е мој став,не тврдам дека е правилен,ама концептот за родителство ми е тој.
Jas se poragav so epiduralna i nemav nikakov problem.Vo tekot na poroduvanjeto donekade mi olesni poroduvanjeto.Inaku nemam nikakvi posledici ni togas, nitu pak sega ne cuvstvuvam nekoja bolka.Dokolku nekogas se poragam pak bi zemala.Inaku i jas sum bez nikakva pomos nitu pak nekogas kojznae kolku so bebinja sum bila i da vi kazam se si doaga avtomatski nesto ke se si se informiras od internet i se posle prvata, vtorata nedela pocnuva da si tece po najdobar red.Zatoa bidete bez grizi.
@green.eyes Со лесно да е, ќе биде сè добро. Те чекаме Сосема го делам мислењето со @dunika И јас не сакам да ми се плетка некој, сакам со мм заедно да си се навикнеме, да си го бањаме и облекуваме, ќе ме нервира точкање и мудрување. Мм дури размислува да земе неплатен, да си бидеме тројцата заедно цело време на почетокот.
