Топ поминав. Уште 5 би така. Толку бев исповозбудена, немав никаква ориентација за време. Мене анестезиологот ме муабетеше и следеше, се чувствував сигурно.
Кога ќе стигнеш таму, ќе сакаш само да заврши сè и што побрзо да го чуеш бебенцето како плаче и да го видиш. Ниту ќе ти е гајле дали си се средила како што треба, ниту дали не си дома, ниту што ќе биде после. Живееш за тој момент и ништо друго нема да ти е важно. Ќе видиш, ќе осетиш што сега ти зборувам. Па кога ќе се соземеш малку од емоции, ќе сакаш што побрзо да му кажеш на цел свет дека си станала мајка и дека си го имаш сега светот во раце. Ај се изнаплакав додека пишував, си го преживеав пак моментот
@Iris-1234 @Misskirova мене двата пораѓаи со царски ми беа по пола саат. За подготовка е различно во секоја болница, јас бев во Плодност, таму примаат ден пред царски, вечерта се прави цтг, сабајлето рано прават микро клизма и ставаат инфузии, фамосан и реглан и антибиотик. Во 8 и пол ме земаа за во сала, во 8 и 52 е родена малата. Прво ја ставаат спиналната и за брзо не се осеќа ништо надолу. Цело време се следи притисок и пулс, мене ми даваа цело време терапија за тахикардија, не оставаат така ако нешто не е во ред со притисокот или пулсот. Ставаат завеса кај стомакот да не се гледа и после мене ми го ставија одма на гради бебето и првиот пат и сега. После носат одма во интензивна и јас од прилика по 2 саати почнав да ги мрдам нозете. И таму следат се. Вечерта кон 21 часот прв пат ме станаа малку, па од нареден ден вадат катетар и веќе морав сама да станувам. Вода пиев во интензивна јас ми даваа по голтка, а и инфузии течат цело време со лекарства за болки. Не е ништо страшно, брзо е опоравувањето. Со лесно да ви е, се ќе е во ред.
Ме стопииии Сега од што ми е страв од интервенцијата никако не мислам на најубавиот момент и на бебуш ама едвај чекам тоа да се смени
Фала ти премногу Јас сум голем паничар и пулсот наеднаш ми скока, па тоа дополнително го мислам ама супер штом даваат терапија
- в соба чепче и канила, разговор со анестезиолог - те носат в сала, гола си, само онакво чаршавче - прскаат спреј па боцкаат спинална, и легниваш - анестезиолог и сестри ти зборат нешто сосем 3то - со мраз те чепкаат за дали осеќаш - сечат, вадат бебе - бациваш бебе, го носат, тебе те шијат - мене ми се качи притисокот, ме заспаа да довршат - се бидиш на интензивна, 2часа може там беа - вода не даваат тогаш, после во соба да, вода сок бистар и чај - од интензивна се префрлаш сам на кревет за во соба и те носат во соба - во шок си и спиеш, ги мразиш сите окол маж ти најмнг, мазиш мирисаш бебе, плачеш - втор ден: станиваш, одиш ко стара баба, се придрживаш, и оброк прв, ако си лаком газ ко мене, со катетер на тебе ќе трчаш во вц, бидејќи те фатило пролив од благото што ти го донел маж ама ти викаат одлично, цревата работат бебе е до тебе, твое е, вистина е ова, плачеш - трет ден: шпарташ подиправено од вчера, те носат надвор на цигара јадеш ко чоек, пиеш кафе, пак плачеш за нешто - ден 4: потпишиваш за бегање од болница и си одиш не плачеш веќе во болница ами дома Изволте мешковци
На глас си се насмеав Баш фино доловен секој момент Се пронајдов во делот со плачењето,гарант ќе сум иста
Вие што сте бремени а веќе имате дете/деца. Ги кревате ли во раце? Јас сум на почеток,тек утре почнувам 6та недела и мм само вика по мене ако го земам во раце 3годишното синче. А има моменти кога е неопходно,на пр кога бевме на лекар пред некој ден,со тт беше не сакаше ни да оди,ни баба му да го носи....и морав во раце Малку паничи мм после скратениот цервикс во минатата бременост..
Јас не го кревам моето. Уште на прв преглед ми рече матичниот без кревање тешко,а после во 7ма недела и прокрварев па тогаш ми рече да не си помислила да креваш нешто.
@oblace1 Утре ќе го најдам листот што ми го дадоа при испис, па ќе ти пишам. @Sofi.ja Јас ич не го кревам од трансфер наваму, 9+4 сум. Додуша не е дете што бара во раце, дури се буни ако го креваш. Особено бидејќи прокрвавев, уште помалку смеам. Ако нешто треба, мм го крева.
Јас ја кревам Малечка ми е и она, 3год, не може сама да се качи в када, да излезе, до тоалет исто, немам нонстоп некој да ја крене, сами сме повеќето време Болна беше исто... се кај мене, ми е жал и за неа, а со конизација см јас...
Девојки не се паничете од царскиот. Возбуда левел 100000000 и исчекување на бебе ќе ви ги прикрие сите стравови. Јас може и не сум репер за постапка ама чисто информативно. Во 18:00 часот закажано прво цтг (36+5). Бебо изваден во 21:24 минути, ова со одење дома, пука водењак, се враќам во болница, ми прават итен прием и подготовка и директ во сала. Само озбилно јас не се сеќавам ни на клизма ни чепче. 90% сум сигурна дека не ми ставаа, 10% постои можност да ми се избришало од меморија. Во 23:00 веќе ме префрлија од интензивна во соба со целосно вратено чувство во нозе. Сабајлето во 12 м извадија клизма и почнаа да ме стануваат. На 5ти ден дома, како да не сум вила под нож, функционирав нај нормално. Не се плашете. Не викам дека кај сите е лесно како јас што поминав, ама кога ќе го помирисате тоа мало суштество се се заборава. @Sofi.ja јас не сум го кренала од трансфер наваму. Ако има потреба да го изгушкам, само седната во скут ми го подавале. Ама и јас како Оли имав крварење и постелката ми беше до скоро ниско, па препорака цело време ми е без кревање и без односи. На моменти ми е жал, ама за среќа разбран е баткото.
Ве молам за искуство тие што сте на режим стого лежење, јас сум од пред една недела поради скратен цервикс, сега сум 29+2 со близнаци - дали може во текот на денот да се подигнувам во полуседечка положба ( освен за јадење) бидејќи ме утепаа киселини и колковите од тежината
Ами 5 дена ли ќе трпиш? Мора да одиш, сакала или не, во некои болници ни храна не даваат ако не си отишла у вц. Пример у Санте. Ама зошто мислиш толку, не си на пазар, у болница си, а кога си у болница они знаат што треба и како треба. Еве јас да ти кажам како беше. Во 2 се разбудив со пукнат водењак веќе, почнал процес, во 4 бев во болница. До 12 не се отворив ни 1 прст, докторката предложи царски и прифатив, немав ни време да мислам ама ич не ми беше важно само сакав бебе да излезе што поскоро. Во 12ипол ме спремија, во 1.20 се роди бебе, толку имаше време. И тоа бев со целосна, немав време ни да размислам. Цело време си на монитор, имаш куп луѓе околу тебе, доктори, сестри, специјалисти... Бебе мора да излезе, размислувај дека и за тебе и за него е подобро да се роди царски отколку природно, зошто да се мачи, подобро да излезе на безбедно. Јас во 9 станав, не ми помогнаа, рекоа морам сама, и станав. Следниот ден се избањав, се средив, се спастрив и почнаа посетите. Сега ако се е во ред би сакала да си дојдам дома на 3 ден, не би сакала да седам 5 дена, ама ако морам ќе седам. Јас не ни мислам на тоа како ќе биде, ќе биде како треба, секако не знам ништо за целиот процес зошто сум архитект, не доктор, па подобро да им оставам на нив да ме водат отколку да се замарам, мое е само да го родам, а како ќе биде они ќе речат.
Мене најјак муабет од свекрва ми ми е кога кажува како постариот син баба му(нејзина свекрва) го повивала цел за спиење да не мрда буквално, да не се штрека или не знам што а кога станувал на чело имал росичка а детево сигурно препотено е било
Жал ме фати. Да замислиш, кутро бебе како му било с'клет во него. Добро бе, сите со ист ум биле порано? Немало некој попаметен очи да им отвори?
