Употреба на туѓи зборови во македонскиот јазик

Да знам мила, се зависи во кој степен е. Веќе и има други имиња како анскиозно растројство и сл. Али с’клет не е сигурно.

 

Ѓезве е турски збор. Може веќе некој го спомнал, не знам. Немаме само англиски зборови што ги користиме.
Има и турски.

 

Анксиозноста е многу нормална појава, освен кога ќе стане патолошка. Анксиозни сме кога чекаме резултат од испит, на пример. Стравот не соодветствува со реалната опасност, но бидејќи сме луѓе, склони сме да не сме совршено стабилни.

Не секогаш анксиозност е дијагноза, меѓутоа може да биде. Денес сме сите толку анксиозни бидејќи живееме во толку неизвесно време и живеачката постојано ни е во опасност, што (за жал) ни е дури нормализирано постојано да сме "на штрек".

Како и да е, анксиозност може да се објасни со наши зборови, само што во литературата ќе видиш дека огромен дел од зборовите, посебно стручните, потекло имаат од латински и старогрчки, а не, спротивно на популарното мислење, од англиски.

Вистина ние можеби од англиски сме преземале, но етимолошки, на пример психологија потекнува од старогрчки, медицина латински, перзистентно исто така латински, итн.

Кога сме кај етимологијата, зборот етимологија потекнува од старогрчки, etymos+logia.

 

Моето мислење не се однесуваше на анксиозност пред испит. Не смее да се занемари кога веќе станува дијагноза. Да не заборавиме дека има цела група на фармаколошка терапија баш за овие нарушувања.
ЕДИТ: баш за тој страв одговорна е амигдалата која има зголемена активност при страв.

 

Па конобар ко ќе слушнам / прочитам ,дури и нервоза ме фаќа - се ежам.

 

Како некој што 10 години е на ад и анксиолитици, јасно ми е

Поентата е дека зборот, како збор, опишува и нормално чувство и патолошко.

 

С'клет ме фати - ме јаде некоја нервоза од (х збор) топло - може, но и не мора/неможност да се седи на едно исто место/во исчекување на нешто т.е повеќе во контекст кога нешто се исчекува, али се осеќа човек ко да е „во тесно“.

Мене ми пречат англицизмите од младите, а ги користат буквално секаде. И низ автобус се веќе досадни.

 

Да, ако не ни текнува некој збор може вака ко фраза да кажеме.
На кој не му е јасно, треба да му стане јасно.
Склет не може да се едначи со анксиозност. Различни врсти на немир се.

 

@nextredstyle скроз, анксиозноста нема буквално допирна точка.

 

Саклет ние викаме кога си болен со температура и те фаќаат жештини. "Ме фаќаат саклети" . Или кога си од некого изнервиран па ти врие во душата.

 

Едно е "компјутер", "факт", "интернационално" итн ама глумење лудило и влегување во филм со англицизми кога можат да се изразат на македонски, загреота ми е. Додуша, во живо никој не слушам да рече "I don't know" наместо "не знам", тоа вака на социјални мрежи е застапено. И не ги сфаќам сериозно тие така што се изразуваат. Убаво е да си знаеш јазик ама да го зборуваш кога треба, а не да глумиш Енглез со македонско англиски.
Ајдеее, finish.
Толку, I'm done.
Време за vacation.
Е вакви се тие реченици каде нема ама баш никаква потреба од англиските зборови.

 

Буквално ова што го опиша е тоа што пречи и е тотално смешничко.

Зборат, зборат, главно тинејџерите и децата основци. Но и постарите од нив, не дека не.

Е сеа и родителите некако ги збунуваат децата, зборам малите деца, да не кажам тодлерите па и оние постарите од тодлери што се, со мешањето јазици, мада поише на англиски маваат се разбира.
Ок е, нека учат, ете ќе дојде и време у школо ќе учи, на курс, многу ги оптеретуваат некако и после збунки и хаос у глава им е.

Ете не ми е сфатливо мене зашо комшиите Македонци родители рекоа дека дома на англиски зборат а, живеат у Македонија.

 

Турски ми е понормално да користиме пошо сме биле под турско ропство. И секако дека тие влијаеле на нашето културно наследство.

А, вака, ем не сме под нечие ропство, ем си го уништуваме јазикот. Очигледно сме под некое дигитално уствари.

 

За турски и други туѓи зборови учевме уште во школо по македонски јазик, тоа е збогатување на јазикот. Инаку, ќе беше сиромашен фондот на зборови. Секој еден збор што постои има потекло од некаде, ете во примерот за ѓезве, кој е македонскиот збор, ако е тоа турски? Нема. Ѓезве сепак Е македонски збор.
А користење на англицизми кога можеме да се изразиме на македонски не е никакво збогатување туку угнетување и потиснување на мајчиниот јазик. Нека се ете и други туѓи зборови, само со англицизмите е претерано, затоа за нив почесто се даваат забелешки.

 

Нема еден збор. А, како фраза е долго да се каже сад со долга рачка во кој се вари кафе (како што е објаснувањето во дигиталниот речник).
Некои викаат лонче за кафе, но тоа потсетува на српски.

 

1. Прва противречност: Констатираш дека јазикот не ни бил многу богат, а во исто време, тврдиш дека не сме запознаени за што сѐ имаме збор? Ако не си запознаена како можеш да знаеш колку е богат или сиромашен?

Се согласувам со тебе дека образовниот систем е КЛУЧЕН, но од каде децата го учат својот мајчин јазик? Тука имаат удел и родителите и нивното опкружување, и медиумскиот простор и овој форум (да не заборавиме дека форумов е јавен простор!) СЕКОЈ МОЖЕ ДА ПРИДОНЕСЕ кон познавањето на сопствениот јазик.

Секако дека е избор дали на форум ќе користиме стандарден или нестандарден јазик, но УБАВО е и КОРИСНО е да користиме стандарден јазик. Изгледа елегантно и софистицирано, ОСОБЕНО ако знаеме други странски, јазици и покажуваме дека се почитуваме себеси како нација и култура. И придонесуваме ова да го види и некој друг, затоа што не сме сами на еден форум.

**

(Овој дел не се однесува на тебе лично)

И да не заборавиме дека едно е да знаеме неколку јазици и да користиме присвоени зборови, соодветно, ама сообразно на македонската лексика и синтакса, друго е да НЕ ЗНАЕМЕ како да се изразиме на македонски.

Не е СЕКСИ (ќе си дозволам да кажам), ако користиме англицизми и/или србизми, а не си го знаеме сопствениот стандарден јазик, или мислиме дека тоа е „селски“. Тоа покажува дека не се почитуваме себеси, сакаме да сме нешто што не сме, и сме малодушни кон сопствената изворна култура. Работиме на нешато негирање како култура. Не, тоа не е секси, модерно, образовано, hype (sic.) тоа е трагично! Всушност, ЧОВЕК е МНОГУ ПОВЕЌЕ „модерен“, „образован“, „софистициран“ (намерно во наводници за да потенцирам), има космополитски ставови и отворен ум, и да си го познава својот мајчин јазик, или да се стреми што подобро да го знае, ЕДНОТО не се коси со другото! Обратно е, едното се поистоветува со другото!


2. Втора противречност. Јазикот е жива материја, ТОЧНО, не тоа НЕ Е оправдување неодговорно и без никаква мерка да внесуваме туѓи зборови за работи за кои имаме збор или јазична конструкција. И ТОКМУ поради тоа што е ЖИВА материја ТРЕБА повеќе да работиме на него, а не ПОМАЛКУ. Повторно противречно претпоставуваш дека ако има некаква наклоност кон внесување на туѓи зборови дека говорителите треба да се препуштат кон тоа, за„да не го форсираш“. ЖИВА материја значи дека нештото не е ФИКСИРАНО и дека може да се работи на него! Другите култури кои ИМААТ СВЕСНОСТ за своето јазично културно/наследство го „форсираат“ ли стандардниот јазик да биде што подоследен до нивната изворна култура/лексика?


Накусо, од една страна претпоставуваш дека е жива материја од друга страна тенденцијата ја користиш како ИЗГОВОР/ОХРАБРУВАЊЕ за пасивност, како нешто да е ФИКСИРАНО, не-живо и напротив придонесуваш, според принцип на помал отпор или помодност, кон силување на јазикот со туѓи зборови.


И да не заборавиме, И САМИОТ СТАВ кон јазикот придонесува кон СТАНДАРДИЗИРАЊЕ на (не)знаењето.


3. Трета противречност. Велиш, дијалектите се богатство на еден јазик, што се коси и со првото твое тврдење дека јазикот ни бил сиромашен, но, тоа го кажуваш in abstracto без да ја објасниш конкретната последица за стандардниот јазик.

Од каде тоа дека ако јазикот бил дијалектен, или има дијалектна основа не треба да биде или не може да биде НОРМАЛИЗИРАН, или стандардизиран? Од каде произлегол стандардниот јазик ако не од богатството на дијалектите, како што велиш? Од каде се стандардизирал toddler во англискиот? Боговите го запишале во книга како СТАНДАРДЕН, па ние МОРА да го прифатиме во некаков професионален контекст во македонскиот?

Исто како што МОЖЕ да се усвои исто така може и да се отфрли, зашто не соодвествува на нашата лексикологија, а имаме збор за тоа.

**

Ако по бебе следи toddler (sic.) тогаш може да ставиме џагуре. Ако не одговара џагуре (што секако би се нормализирало после употреба од две генерации во каков било контекст вклучително и во стручен домен, и нема да звучи „дијалектно“) ќе ставиме „мало дете до претшколска возраст“ ( или еве ако е предолго само ќе ставиме мало дете, затоа што не е бебе и не е дете што претшколска возраст, според принцип на исклучување) и ќе завршиме работа.


Дополнително, зошто ако ја немаме дистинкцијата во некоја туѓа култура МОРА па кај нас да ја воведеме? Зошто дистинкцијата во некаква англо-американска култура би ја форсирале во нашата култура и јазик? Зошто е модерно, зошто е едноставно и економично? Ниту е модерно, ниту е едноставно, ниту е економично, „просеравање е“ (sic., скопски)

**

Конечно, за sibling (ang.) Оди на прелистувачот и побарај како sibling се преведува на српски, француски, шпански, италијански еве да земеме јазици што ни се релативно блиски и не се мандарински или хинди и да видиш дали користат концепт кој е аналоген на тоа, или е концепт што нас ни е близок, т.е. брат и сестра (брат или сестра).

Зошто да преземам англо-саксонска концептуализација на крвен роднина од прв ред, а не од другите јазици? И зошто ВООПШТО за тоа го преземам ако имам СВОЈ концепт, свој збор ДУРИ И во стручна терминологија како што е психологија, семејна терепија?

Брат и/или сестра никој нема да го разбере? Sibling, повеќе го знаат од брат и/или сестра?

ВСУШНОСТ, И ПРЕТХОДНО имало семејна терапија, и немало проблем sibling да го преведат со брат и/или сестра или (брат и сестра). ВСУШНОСТ, не ни биле свесни дека постои тој збор на англиски, до пред скоро.


Утре можеш на своите колеги, ова да им го објасниш и да кажеш дека ти ќе користиш брат и/или сестра или (брат и сестра) во соодветен конекст на местото на sibling и ова истото ќе го правиш кога по извесно време, се надевам, ќе станеш терапевт. Така, и подобро ќе те разберат и ќе придонесеш кон користењето на стандарден јазик. Не ЗАВИСИ САМО ОД ТЕБЕ, ама зависи И ОД ТЕБЕ. (секако и до мене, и од тој над мене што ќе коментира и тој под мене) Не зависи САМО од УЧИЛИШТЕТО, само од РОДИТЕЛИТЕ, само од ДРЖАВАТА, само од КУЛТУРАТА, итн, итн, итн. Јазикот не почнува од нас, ама ние ВЛИЈАЕМЕ како ќе зборуваат и следните генерации и колку и како ќе го зборуваат.

 

И за тоа има име, сленг се вика. Исто така е нормално. Постарите генерации повеќе користеле србизми, сега се користат англицизми како дел од интернет и поп културата. Ништо ново ниту трагично. Па и јас во комуникација со луѓе со кои се дружам не се изразувам волку точно ниту формално и користам такви глупави изрази кои немаат смисла.

Пак ќе кажам, овие феномени немаат апсолутно никаква врска со познавање на мајчиниот јазик. Јас имам сиблинг што не користи никакви англицизми ама познавањето на македонскиот јазик се сведува на основно школо, па ни толку за жал.

Ќе отворите една вест на фејсбук и скоро сите коментари - кои се претежно напишани од генерации 50+, кои не користат англицизми - не само што се без елиментарна граматичка и правописна точност, туку на поголемиот број на луѓе истовремено им недостасува и разбирање на напишаното. Точната интерпретација на еден текст исто така е дел од писменоста во поширок контекст.

Така што, не ни е крива Америка што имаме длабоки дупки во образованието и генералното знаење и користење на јазикот.

 

Имаме, само ти не знаеш! Упс

***

Твоите кругови се исти со и моите, а јас сум повозрасен од тебе. Јебига! (sic)