Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Уште 5% издржи и после полесно се дише понатака.

 

Ја дочитав книгава. Ако не сте ја дочитале застанете тука зошто надолу ќе има спојлери.



Најлошата книга од авторкава до сега. Убедливо. И прва да е обратно, поинтересен да ми биде првиот дел од вториот.
Баш имав надеж за книгава и ѝ се радував, навистина мислев дека ќе биде епска приказна, моќна.
Ама... За жал стана шпанска серија до крајот. Не е тоа типично за авторкава, типичен беше начинот на пишување, премногу повторувања, зборови само колку да се изврти напишаното... Ама од приказната очекував далеку повеќе.

Да почнам од Френки. Ајде да речеме детиште, сакаше да го импресионира татко ѝ, ама зошто мислеше дека ќе мислат нејзините дека направила херојска работа? Кога гледала дека жените секогаш беа на ѕидот само откако се омажиле, што ја натера да мисли дека би било поинаку со нејзе? Тоа воопшто немаше смисла, ниту беше дадена некаква причина.
Другите ликови беа тука само во полза на Френки, Етел, Барб, и они беа жени, ама нивната борба не ја видовме, само кога на Френки ѝ требаше нешто, па ајде, ќе се појават. Имаше во едну ривју на гр дека многу ќе беше подобра приказната ако беше од повеќе гледни точки и сосема се согласувам. Ќе беше многу помоќно, подлабоко.

Друга работа, целата приказна беше крајно предвидлива. Да, се знаеше дека Рај ќе е жив, се знаеше дека пак ја лаже. Ајде тоа, него Рај беше љубовта на нејзиниот живот, толку жалеше по него, се уништи, а Џејми беше на почетокот, океј умре, си продолжи она и на крај Џејми жив, woooow, љубовта на нејзиниот живот се врати, таман разведен, убавини. Бљуц. И бетер од шпанска серија испадна крајот, ми идеше кндлот од земја да го акнам.

Жените. Жените од Америка во Виетнам. А жените во Виетнам? Може за Американкиве да напише цела приказна како биле храбри во војната, а другиве служеле американски војници по кафаните и носеле стереотипна облека. Сигурно немало од нив храбри жени кои помагале и правеле сѐ што можеле, само Американкиве биле во војната и нивното не било признаено. Бу факинг ху.

Нормално дека американците ќе се ложат на приказнава и ќе и даваат одлични рецензии, тоа им е работа.
Жалосно за Кристин Хана и жалосно за мене што изгубив толку време на книгава. И што имав надеж дека ќе е одлична приказна.

Имав уште работи да напишам што ме изнервираа, не се сеќавам, ќе се надоврзам на вас понатаму.

А, да, се сетив. Сакав да напишам за графичките прикази, колку детално опишани сцените со ранетите војници. Океј, еднаш, два пати, ама само тоа па тоа, сто пати истото го преврте дури банално ми стана. Сфаќаме, војна е, не мораше сто пати истото да го повторува за грозните работи кои ги виде.

 

Знам, затоа и така пишав.

И јас сакав вака да заврши, можеше некој хинт да даде дека некогаш во иднината ќе има нешто со некој, а не Џејми се врати, уште брат и да се вратеше и мислам комплет ќе беше.И од брат и не се најдоа остатоци, комотно можеше да го врати, не знам што ја сопрело.

И тоа со жените дека не биле во Виетнам, исто не знам колку било така, посебно ветраните кои беа лечени од сестри, зошто во Виетнам не се однесуваа така со нив? Дека се само жени?

И ова го најдов Women are arguably given more respect in Vietnam than in other countries. Vietnam was once a matriarchy and there are large number of great women heros. Women played a big role in the Vietnam War.
Ништо ова за виетнамските жени, знам дека американките беа во фокусот, ама не мораше жените од другата страна да ги остави така, можеше да ја покаже и нивната страна, можеше додека одеа по селата да се сретне Френки со некоја жена, да се прикаже и другата страна. Романов напишан само за американците е, и ништо повеќе.

 

И мене оваа книга ми е најлоша од Хана досега, убедливо полоша дури и од една тралалајка прастара нејзина што ја имам читано. Таму бар имаше два лика и тие беа доста подобро разработени, што е навистина поразително...
Според мене, се вратила едно десет чекори назад со книгава, вакви теленовеласти и беа почетоците и почетните книги. Ај тие бар романси се, знаеш што да очекуваш. Ама ова стварно ноу комент.
Не знам дали наскоро би посакала да земам нејзина книга за читање искрено, ќе размислам.

Се согласувам дека го утнала форматот, книгава си бараше повеќе POVs и малку подруг пристап.
Ништо не ми се допадна од книгава, друго немам што да издвојам. За Френки да не зборам колку ми беше антипатична. Одамна некој лик не ми бил волку бездимензионален. Многу површен лик, никаква харизма, ни раст немаше, ма ништо, нула бодови. Најсмешен момент ми беше кога излезе драматично , не памтам само дали беше од породилиштето, ама мислам таму беше (кога се породи жената на Рај со второто дете). Кога излезе расплакана, се пикна во кола и ја пушти I am woman да пичи на цел глас додека вози.

Ми текна за која песна станува збор, од тој период некаде е, но мене во глава ми се замота една друга песна со истиов наслов и ја замислував како си плаче додека од прозор ѝ трешти I am woman, I am fierless, I am sexy, I'm divine.

Цела книга беше полна со вакви кринџ моменти проследени уз песна. Не мораше на секое да дава детален извештај што песна се слушала, што одело на радио, од џубокс, патетично звучеше во секој случај и никако не придонесе тоа во доловувањето на таа некоја си *естетика* на доцни 60-ти и рани 70-ти што очигледно сакаше да ја протне некако. Све беше провидно, ниту една работа не беше нешто што не би очекувал читателот па да си кажеш - еј, од кај го извади ова, алал.

На крајот веќе и скимав, не се ни потрудив да посветам внимание само онака читав колку да пројде книгата. Салата направила од сè што и текнало, книгата немаше ни концепт, ништо. Штета, само тоа имам да кажам. Штета за изгубеното време и за сиротите дрва што отишле курбан за да се испечати милионскиот тираж.

 

Леле, стварно со песните. Па во О клубот која песна одеше, па после ја потсеќаше и све така...

Дали Кристин Хана е новата Џоди Пико?

 

Дефинитивно тогаш требала да ја напише, бар ќе и беше опростено за глупостиве.
Всушност, ние сме малцинство со оглед на рејтингот. Уште не ми се верува за рејтингот, ајде темата океј, ама целокупната приказна, глупите романси, како тоа се проголтува, зошто не се размисли малку?
Се врати Џејми, мислам поголем фејл од тоа не знам од кога немам прочитано.
Џејми не го ни познаваше надвор од Виетнам, веројатно го идеализираше повеќе, затоа мислам дека не би ни им успеала врската назад во светот (како што милуваше да напише едно сто пати авторкава фалена). Она не го ни познаваше, сето тоа беше толку површински... Како пишувам сѐ повеќе ме нервира книгава.

 

Нели ептен одговара?
Значи ова ќе биде култниот момент од цела книга, што ќе ме прогонува со години.
Морав некаде да го запишам, сакам да постои пишано.

Вака последно ми беше со Heart bones на Колин Хувер, имаше една сцена толку кринџ, што ме прогонува уште и си се смеам така кога ми текнува на книгата.

Штета не ги запишав песните @RainBow. Можев да им удрам хајлајт на киндл, не ми текна. Имаше доста бисери. И плус ги вклучиле како тема за дискусија во некој рандом прирачник на нет што го најдов за книгава. Ко блог пост со можни прашања беше всушност - да се издвојат сите песни и да се анализира што ѝ знаечеле на Френки. Читам низ текстот и си велам - аха, еве сега веднаш.

И колку ме нервираше тоа лингото, 'Nam 'Nam 'Nam...уреду е, сфативме.

 

И колку беше провидно дека Рај не ја оставил жена му, мислам не се ни имаше помачено К.Х некако тоа да го направи поуверливо. Дојде, клекна и ја побара за жена. Ми делуваше ко да кренала раце од другиот дел на книгата, па ај, нафрла само. Како сѐ што имаше во себе да го даде во делот за Виетнам и толку беше после.

 

Еве и сликовито, со мојата верзија на песната за да доловам атмосфера.

 

Women can be heroes.

Тоа и го кажа маж. Кој подоцна ја исполажа и ја уништи.
И е најцитираното од книгава која се вика Жените.

 

Жива патетика, буквално целата книга. Јас де се прашувам дали се сериозни луѓето, де дали воопшто разбрале. И ако разбрале, што поточно разбрале. Не знам што да кажам...повеќе среќа со следната книга што ќе ја земам за читање. Се надевам нема да ме спотера сега малер со лоши книги.
А од Хана, ќе размислам дали ќе читам нешто во скоро време. И она ќе оди на списокот отпишани, баш иста судбина како Џоди Пико.

 

https://www.goodreads.com/book/show/141236527-the-stranger-in-her-house
https://www.goodreads.com/book/show/122852512-every-smile-you-fake

Ова се моите предлози да читаме следно. Ми стои оваа од Џон Марс дека ќе е забавна, забеган си е он малку така.

Они требаше за ова да добијат медал дефинитивно. Оставаа сѐ во својот живот да и помогнат, секогаш, баш ми е жал што немаше доволно од нивните приказни.

 

Јас би ја читала новата од Дороти, на листата ми е. Само прво да довршам некои почнати-недочитани, па може Every smile you fake.

 

Можеме и едната па другата ако сакате.
Поинтересно е вака после кога имаш со кој да исплукаш или пофалиш де.

Ако и оваа не е добра од Дороти кревам и од нејзе раце, дефинитивно последната ќе ми биде.