Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Јас сум до 40 посто. Не можам да ја оставам откако преминав преку кринџ моментот во првите страници, и малку доби смисла приказната. Сега сум само зошто, кој, како.

 

Некаде околу 40% сум. Не е лошо засега, што знам. Mожеби затоа што очекував the lowest of the low и бев дај шта даш, па си проработе Марфиевиот закон изгледа и се израдував поштено.

 

Јас ја завршив.

 

hey hey heeeey! it's your laydee, Brandeee your girl with two ees y'all!!!

И јас ја завршив синоќа. Малку бавна и баш напорна на почеток (во смисол, со многу вртење очи), па после задоволна сум како течеше во однос на темпо, настани, ликови. Дороти не се откажува од полжав темпото очигледно, ама многу ме вовлече приказнава, иако ич не сакам да читам за теми блогерки, инфлуенсерки и ним сличните.

Не ми е јасно како толку ми стана интересна Брaнди, навистина не можам да смислам такви ликови. Веројатно и затоа така испадна, баш ми се допадна книгава иако е далеку од најдоброто што го извадила Дороти. Ми се допаѓа што стално експериментира со темите, за среќа овде не се изгуби ко што било случај со други книги. Ми требаше малку повеќе да се внесам во ликот на Кез, доста специфични врски имаше женава со останатите ликови, интересен лик како и да е. Брaнди дефинитивно никогаш нема да ја заборавам благодарение на глупавиве интра hey hey heeeeeeyyyy, Brandee with two ees.

 

Јас имав некако измешани чувства, на почетокот ми беше конфузна, приказните ми беа ептен неповрзани.
Ама, приказната течеше и ме влечеше.
Бренди ме живцираше зошто можев да ја замислам како се лигави на видео, ко прав инфлуенсер нели.
Ама, не беше она крива секако, мајка и беше одвратна, баш за такви се збори по форумов, што си ги искористуваат децата. Ептен реално беше прикажана ситуацијата, посебно со онаа што ја зема од паркот и дома си ја однесе. Како децата немаат граници кога така се учени, да се смешкаат и удоволуваат на сите.

Преморничави беа стварите со deep fakes, толку беше одвратно леле, до каде е дојдена работата и на каде уште ќе оди. Исто и со мизогинијата беше престрашно, како им се полнат главите, дали само на ранливите така успешно може да им се испере мозокот или?

Исто, како Кез одма се сврте против Џеб, без трошка сомневање одма го осуди штом ги виде повиците. За нејзиниот аналитичен ум тоа ми беше малку превише. Плус, кога влезе Џеб со жена му за советување требаше веднаш да се извини дека од лични причини не може да им биде терапевт и да ги испрати, па он нека се објаснува. Тоа ми беше тотално неетичко.
И крајот не ми беше задоволителен. Денис беше главниот, оној кој требаше да биде фатен, а она остана за него да работи.
Тематиката ми се допадна, ликовите не баш, и сметам дека можела малку покохезивно да ја напише приказната.

Не знам, онака сум, со поделено мислење. Ама, дефинитивно Кумсон има подобри книги.

Ја прочитав и од Paige Toon, симпатична драма.
https://www.goodreads.com/book/show/112975658-the-frozen-river ова ми фати око.
@Gosh до кај си?

 

Ама не беше само изневерување, Бренди им беше како ќерка, порасна кај нив, ја чуваа, сосема друга конотација имаше тоа Џеб да бил со неа. А Кез го прогласи бракот за умрено одма.
Што бараше тогаш со таков човек, ако мислеше дека е способен за такво нешто?
Тоа ми беше ептен некако надвор од приказната и ликовите.

 

Одма, само што го виде бројот и кај вртел. Бракот ми е готов, баш така си помисли. А плус, дојде тоа од Денис, требаше и тоа да го земе в предвид.