Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

^ Иако jа дискутиравме книгава пред некое време, морам да вратам на погорниов пост.

Сето тоа за променливоста на Алjаска е jасно, неможе никој да и завиди на детството неjзино и на сето она што таа го проживеала, но книгата не се состои само од тоj психолошки момент. Паџ е исто така малце отиден, што од немање искуство, што од читање на совршени последни зборови, па на нив jа основа смислата за живот. Сето ова ќе поминеше кај мене ако не беа сите оние пиjанки, со какви длабоки фрази го оправдуваа сето тоа, па секојдневните глупости во името на...што? Книгава им дава тотално погрешен пример на младите бидејќи ќе мислат дека ќе може да се извлечат така лесно од глупостите кои што ги прават. Ретко кое дете на 16-17 години ќе анализира некоја книга од психолошки аспект.

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

Феминки, завршивте ли со Envy?
Малку доцниме неделава, ама добро, оправдано. Малку поголема книга одбравме.
Јас синоќа ја дочитав и едвај чекав денес да пишам во темава Уште ме држат импресии, затоа не ми замерувајте на долгата критика.

Прв пат читам книга во книга и морам да кажам дека премногу ми се допадна концептот. Откако го прочитав прологот, не очекував такво продолжение на настаните. Back and forward варијанта на случувањата ќе беше веќе видено, ама ваквиот начин на раскажување што го одбрала Сандра баш ми се допадна и пријатно ме изненади.

Кога на почетокот го запознавме Паркер и неговиот план за одмазда, мислев дека неговата мета ќе биде таткото на Марис. Затоа сите possible scenarios што ги имав во глава се движеа во таа насока. Како што се одвиваа настаните, останував сé поизненадена од текот на случувањата.
Од настаните кои успеав да ги предвидам, беше тоа дека Ноа не ја напишал The Vanquished. Ми беше чудно тоа што напишал толку впечатлив роман, кој дури беше дефиниран како The best historical novel since Gone with the Wind, а потоа останал на тоа. Застанал на таа точка и никогаш повторно не напишал ништо. Кога го запознавме вистинското лице на Ноа, станував сé поубедена дека романот не е негов, а дека одмаздата на Паркер се однесува на тоа. Особено кога Марис ќе му раскажува сцена од романот и следи овој дел:
"Do you know what made that scene so erotic?"
She tilted her head inquisitively.
"It was his having that much access to a woman, his having cerebral intimacy with her, without her knowledge."
"Yes."
"His eyes and mind had touched what his hands and lips wanted to. He hadn't seen much, but he felt guilty for looking at all."
"The forbidden."

Значи знаев! Знаев дека е негов романот!
Она што не го очекував, беше тоа дека Паркер има многу посилна причина за одмазда. Кога при крајот беа раскажани тие сцени, просто ме лазеа морници од самата замисла што ја имав во глава.

Ноа... каков егоцентричен, себичен, лицемерен son of a bitch! Човек без никакви морални вредности, без никаква совест. Само гази сé пред себе и подготвен е да направи сé што треба, само за да го добие она што го сака. Мило ми е што на крај си го добри заслуженото.

Надја цело време си ја замислував како Шила од Suits Немам поим зошто, прво кога ѝ го прочитав името, ми дојде таа замисла во глава. Не очекував дека на крајот и таа ќе се отргне од Ноа откако ќе дознае за Даниел, баш ме изненади тоа што сепак имала некакви граници кога е во прашање постигнување на целта.

Марис на моменти ми беше многу симпатична, ама во некои ситуации ме изнервира. На пример, зошто не му кажа на татко ѝ за Ноа? Не разбирам зошто го криеше тоа од него. Немаше да испадне татина галеница ако му се довереше. Самата си кажа дека Ноа повеќе не го познава. А човек што ќе те изневери во кревет, не значи дека таму ќе застане. Не требаше толку лекомислено да се повлече и да мисли дека тука завршува сé. Можеби ако му кажеше на Даниел што се случило, тој никогаш немаше да отиде на викенд со Ноа и немаше да се случи тоа што се случи.

За Даниел, знаев дека нема да испадне толку наивен. Стариот волк има изострени сетила. Претпоставував дека знае за целата ситуација и мило ми е што така добро одигра и притоа го остави Ноа на цедило.

А Паркер... ах Паркер, каков лик! Него го оставив за крај.
Премногу ми се допадна како карактер. И покрај саркастичниот начин на комуницирање и остриот јазик, имаше некоја топла нишка во него што го правеше толку неодолив. Ќе бев разочарана ако на крајот го убиеше Ноа, затоа што со тоа ќе се урнеше целата слика што ја градев за него во текот на читањето. И повеќе од јасно ни стана дека Паркер не е убиец, дека има совест и морални вредности, и покрај целото зло кое Ноа му го нанел. Мило ми беше што не дозволи да надвладее горчината за сите оние изгубени години од младоста. Постапи правилно, а крајот подобар и не можеше да биде.

Што се однесува до начинот на раскажување, ми се допадна премногу. Прв пат ја читам Сандра Браун и знам дека нема да застанам тука. Во ниту еден момент не ми беше досадна, дури и ме изнасмеа на некои делови. Она на што моментално ми текнува, е делот кога Ноа ќе ги види Шила и Морис во ресторанот и ќе дознае за нивната венчавка, па ќе си рече: Judging by Blume's pallid coloring, getting blood to his penis would be a chore

Искрено, не очекував толку експлицитни секс сцени, ама мене ми беа баш добро зачинување на неизвесноста на настаните

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

^ Јас почнав со The Alibi, моментално сум до пола. Ама ако одбереме нова книга, паралелно ќе ја читам и таа. Не ми се седеше без книга, а тука веќе недела дена никој немаше пишано ништо за Envy, па затоа одбрав уште една од Сандра Браун. И оваа е добра

Јас пред некое време си разгледував книги на гр, па во Want to read ставив неколку:
Cry No More
No You See Me
The Last 10 seconds
Suspect
Guilty as Sin

Ги немам побарано на гугл, ама сигурно ќе најдеме некоја за симнување.

Инаку, ми стигна порака на гр за Special discussion with Elin Hilderbrand and Jojo Moyes, Tuesday, June 17th А бидејќи Jojo Moyes ја читавме два пати во клубов, си реков да пишам во темава, да ве известам. Можеби некоја од вас ќе сака да ѝ постави прашање

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

Не ми ги собираше линковите во претходниот пост, еве уште две книги што ми стојат во To read
See Jane Die
Absolute Fear

Мене сите ми изгледаат интересни, ако сакате можеме да одбереме некоја од овие. Ако не, дајте други предлози

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

И јас ја гледав Divergent, ама малку сум скептична бидејќи е дистописки роман Да ја почекаме и SV1911 ако не, па заедно да избереме, да не читаме само ние две

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

Нешто ги нема другиве читателки
Реин ти Divergent, јас The Alibi, и уште една заеднички да читаме ако не
Нешто ти фаќа око од моиве предлози погоре?

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

Добровечер девојки,I'm back

Ги читам Игри на Тронови на англиски,ама ќе паузирам.
Немам предлози,ама ги разгледав вашите и најмногу ми се допадна Sее Jane die,така да јас гласам таа да биде за следната недела

 

Фемински клуб на читателки (Envy - Sandra Brown)

Зелено светло и од мене
Ставај ја Реин, времево е само за седење дома и за читање

 

Фемински клуб на читателки (See Jane die-Erica Spindler)

Девојки,јас ја прочитав книгата
Ептен ми беше интересна и во две вечери ја поминав,едноставно не можев да ја оставам.
Ќе пишам критика кога ќе заврши неделата.

Инаку и јас планирам да ја читам Divergent,филмчето е прилично добро.
За други предлози,ќе ставам за некој ден,сега ништо не ми отвара

 

Фемински клуб на читателки (See Jane die-Erica Spindler)

Marossa ти експрес брзо си ја завршила, значи да очекувам и втората половина да е добра
Јас сум некаде до 58%, засега многу ми е интересна. Имам неколку теории за целата ситуација, па ќе видиме крајот каков ќе биде. Засега немам забелешки.
Инаку до кога ни е рокот за читање? До 24ти?

 

Фемински клуб на читателки (See Jane die-Erica Spindler)

Мене книгава ми беше некоја средина. Ниту лоша, ниту па премногу фасцинантна.

Уште од сам почеток го шкртнав Иан од листата на виновници, ќе беше too simple and too obvious. На крај ќе испаднеше дека книгата сме ја читале само за да видиме како ќе се докаже неговата вина и ништо повеќе. Знаев дека е нешто друго во прашање, и покрај тоа што сите парчиња од приказната совршено се вклопуваа.

Први осомничени мене ми беа Стејси и Дејв. Стејси заради љубомората и зависта која ја чувствувала спрема сестра ѝ. Цел живот била тргната на страна и никој никогаш не ѝ обрнувал внимание на неа. Џејн била центар на целиот универзум, секогаш добивала сé, почнувајќи од љубовта и вниманието, сé до големото наследство. И ете, дошол момент кога пукнала тиквата, па Стејси решила да ѝ го скрати целото задоволство на Џејн. Уште кога прочитав дека Стејси прва била со Иан, станував сé поубедена. Освен тоа, уште полесно е детектив да ја намести целата ситуација. Што на крајот испадна дека е така.
Дејв заради љубомората кон Иан. Толку голема љубов кон Џејн, а така отфрлен од нејзина страна. Секогаш бил тука за неа, а ништо не добил за возврат. Кога дојде делот со разоткривање на неговата приказната, прво што си помислев беше: Most shrinks are crazy after all
На моменти се посомневав и во Тед. Толку опсесивно вљубен во Џејн и толку навидум наивен и прост делуваше.
Ама тоа со Мак не го очекував ни на крај памет. Подзинав додека го читав крајот, кога се расветлуваше целата замрсена и заплеткана приказна.

Ако треба да ѝ најдам некоја мана на книгава, би било тоа што можело секое поглавје да завршува понеизвесно. Имав впечаток дека гледам епизода од серија каде што сé си завршува онака, тивко и незначајно. А имало материјал секоја глава да завршува шокантно и предизвикувачки. Нешто од типот на книгите на Шелдон. Каде што после прочитаното поглавје, едноставно не можеш да застанеш таму. Мораш да продолжиш со читање.
И уште нешто - се надевав дека во животот на Стејси ќе има барем една светла точка, која цело време ја гледав во Мак. Барем едно нешто добро да ѝ се случи. Вака испадна дека и во оваа ситуација таа е само уште една искористена карта за достигнување на целта на Мак и Дејв.

Од ликовите најмногу ми се допадна Стејси. Решителна и храбра. На моменти ѝ се восхитував на издржливоста. Како успеала да го претрпе сето тоа што го доживувала уште од мала. Неприфатена од семејството на нејзиниот очув кој практично ѝ бил татко, оставена сама на себе, без никакво внимание.
Се соживеав со приказната на Џејн и сето тоа што го проживеала. Кога почна целиот живот да ѝ се распаѓа, парче по парче, цело време си мислев колку лесно може сечиј живот да доживее пресврт.
Ама па ме нервираше со целата нејзина наивност. Без разлика што Иан на крај испадна дека е невин, таа воопшто не сакаше да ја разгледа ниту опцијата дека можеби ја изневерил и одбиваше да се посомнева во него. Како да не забележуваше што се случува околу неа. Никогаш не ни забележа дека Дејв има некакви чувства спрема неа, за Тед уште помалку. Пред нос ѝ се случуваа некои работи, а таа не беше свесна за ништо. Како ветрушка ми беше.
Иан малку ми беше недообработен како лик. Можело малку повеќе внимание да добие, зборувам како карактер. Вниманието и онака во цела книга се врти околу него како прв осомничен

Ќе се согласам со Реин дека книгава е типичен трилер, на чии настани веројатно ќе заборавам во блиска иднина. Има книги кои секогаш ќе ги памтам, ама ете, оваа нема да биде една од нив.
Во секој случај интересна книга.

 

Фемински клуб на читателки (See Jane die-Erica Spindler)

Ајде и јас да ја дадам критиката...

Се согласувам дека книгата е типичен трилер,затоа толку брзо ја прочитав.Сакам такви книги,се си е јасно и брзо искажано,а не само полни страници,а бавно дејствие.
Низ цела книга шпекулирав кој може да е виновниот.
Најпрво ми падна ум на Дејв,бидејќи ептен беше заљубен во Џејн и ми изгледаше како доста паметен и снаодлив,па можеше да изведе се од почеток до крај.За Стејси и Иан бев 100% сигурна дека беа невини,Стејси ми е најдобриот лик од книгата.Цврста и храбра,без влакна на јазикот,а во моменти сочувствителна сестра како што треба да биде.Иан изгледаше многу виновно,иако се знаеше дека не е толку едноставно,на почетокот тој беше повлечен и мистериозен да те натера да се подзамислиш.
Вториот сомнеж,верувале или не,ми беше Мак.Начинот на кој настојуваше да престанат да копаат,да се помират дека Иан е крив,укажуваше дека он има замешано прсти.
Некаде на средината,за момент ми се уфрли дека и Тед можеше да го изведе тоа,и тој затрескан во Џејн,многу морничав тип,ама веднаш ми стана јасно дека само е чудак,ништо повеќе.
При крајот дури Џејн кога мислеше дека е Дејв убиецот,се израдував,бидејќи колку и да се сомневав на Мек,сакав да биде друг,а овој да си биде среќен со Стејси,таа заслужуваше малку љубов.
Џејн не ми беше ништо посебно,ама и се восхитував на храброста,на силата што ја имаше да помине се и што бескрајно му веруваше на својот сопруг.
Се на се,3/5 би и дала на книгава и само за на плажа