Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Фемински клуб на читателки (Us - Susan Wiggs)

Ја имам читано Остров уште одамна и знам дека многу ме трогна, мислам дека треба да ја прочиташ.
Ајде ќе видиме со оваа како ќе биде.
http://thepiratebay.se.unblock.to/torre ... arbie1710_
Еве торент, ја има и Остров тука.

 

Фемински клуб на читателки (The Thread-Victoria Hislop)

Тешко иде некако со книгава, м? Јас сум до половина, 50 посто. Интересна ми е, ама на моменти се чувствувам како да читам учебник по историја, тие моменти некако не се добро вклопени во приказната. Сепак, кога ќе ја дочитам ќе пишам соодветна критика.

 

Фемински клуб на читателки (The Thread-Victoria Hislop)

Книгава воопшто не беше тоа што очекував. Прилично сум разочарана.
Замислата ми се допадна, ама не и нејзината реализација. Можела подобро да ги вклопи историските моменти, не вака сувопарно, ги направила досадни. Приказната се влечкаше и се влечкаше и се влечкаше... Дури и кога се случуваше нешто беше исто како да не се случува, напишано со истиот монотон стил.
И ликовите не ми беа сосем разбирливи. Еугенија туку така ја прибра Катерина, во време кога едвај имаше облека на себе. Што знам, некако без многу причини, само ете, така е напишано и ние како читатели мораме да го прифатиме. Се согласувам со Ана за нејзината неблагодарност. Ама тоа беше исто и за неа како и за Еугенија, се случи и тоа беше тоа.
Навистина чудна книга. Со интересна приказна, ама лошо раскажана.
Плус, близначките нели беа различни, само си личеа физички, на крај двете исто се направија во животот. И каде им беше разликата во карактерот?
2/5 има од мене книгава, само поради добрата идеја, ништо повеќе.

Нова книга за следната недела е Before I Go to Sleep - S.J. Watson.
http://tuebl.ca/books/74493

Давајте слободно предлози за следната недела, оваа сигурно побрзо ќе ја прочитаме.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

Стигнав до 50 посто од книгава. Сакав само да напишам што мислам дека се случува, да видам колку сум во право или колку ќе згрешам.
Мислам дека Бен ја задавил, затоа толку се плаши да не и се врати меморијата. Ама па и не може да биде само толку едноставно, мора да се случува уште нешто. Ако испадне дека ја задавил заради тоа што сакала да го остави и се заљубила во друг маж ќе бидам прилично разочарана. И со син и сигуно не е толку едноставно. Мислам дека најголемиот клуч се наоѓа кај другарка и, Клер.
Ќе ја завршам денес сигурно, ептен ме копка што се случува.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

Ја завршив јас. Не можев да ја оставам ни секунда.

Спојлер

Па, добро е, имаше солиден пресврт. Не очекував воопшто дека маж и всушност беше љубовникот.

Интересна, брза книга, ама верувам дека наскоро ќе ја заборавам. Така, типичен трилер. Ќе напишам нешто повеќе подоцна, кога ќе имам повеќе време.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

Океј. Имав време да ја сварам книгава. И имам доста забелешки. Морам да кажам дека ако се чита површно без многу мозгање тогаш книгава е супер. Ама ако се размисли убаво за приказната ќе се најдат многу нелогичности. Самата приказна е неверојатна и како читател морав да проголтам многу работи.
Од сè најневеројатно ми беше тоа што маж и, демек нели ја сакаше, не се ни јави во центарот да праша како е, толку време човече. Нели бре љубовта на неговиот живот беше, нели демек затоа што премногу ја сакаше си замина, па да не се јави еднаш да праша дали е жива? И син и исто, работава ја шутнале таму во рехабилитација и никому ништо. Мхм, сигурно. И целата работа со амнезијата беше прилично голем залак за голтање.
Ама ај, ќе замижиме.
Ликовите ми беа океј, не се врзав нешто посебно длабоко со никој, онака. Не беа лошо изградени, ама не беа ни нешто фасцинантни. Кристин ме нервираше на моменти, правеше некои глупи работи.
Има книгава од мене солидно тројче, поради тоа што ми го држеше вниманието цело време, до самиот крај. Читав критики на гр, добри и лоши, се согласувам со поедини работи и од двете страни.
Еве една критика во спојлер со која се согласувам и ме насмеа малку.

Спојлер

Before I Go to Sleep is a highly improbable novel that's practically a fantasy. A very slow, drawn-out, horribly written fantasy. Christine, the protagonist, wakes up in a strange bed with a strange man. He tells her he's her husband, Ben, and she has amnesia -- she cannot form short-term memories. Think Memento. Hey, in fact, this book is just like that movie! Determined to figure out the mystery of her past, Christine sees a doctor in secret and keeps a day-to-day journal. That's pretty much all you need to know.

The bulk of the book is Christine rereading her journal. Which is just ENDLESS accounts about how confusing and terrifying things are. Ugh, we get the point. Perhaps that would be realistic, but it's hardly INTERESTING for the reader. Throughout the book, one finds out (as Christine does) that her husband is lying to her about how she got amnesia (she was attacked; he tells her it's a car accident), her son (he says they have no kids; they had a son), her best friend moving away (nope), etc etc. Obviously something is creepily wrong, and yet Christine is like, "Hmmm. GUESS I'LL JUST STAY HERE WITH THIS CREEPY LYING DUDE."

We also discover that Christine was having an affair when she was attacked. WHICH IS ALSO WHEN I CALLED IT THAT BEN WAS ACTUALLY THE DUDE SHE WAS SLEEPING WITH. I didn't quite know how that was going to work, but when Claire (her best friend) was all, "GIRL THAT AIN'T BEN", I was like, "WHAT REALLY YOU WENT THERE, YOU FUCKER????"

BASICALLY, the dude Christine was having her affair with was super obsessed with her to the point of LUNATIC CRAZY and when she tried to break the whole thing off, he went BATSHIT and TRIED TO DROWN HER IN A HOTEL BATHROOM. Then, because her memory was so shoddy and awful, her loving husband Ben (apparently in this world "loving" means that he's a handsome successful vegan architect) is all like, "I CAN'T HANDLE THIS. I MUST LEAVE BECAUSE I LOVE YOU TOO MUCH AND THIS I AM CAUSING YOU SO MUCH DISTRESS. I'M GOING TO TAKE OUR SON AND LEAVE YOU IN THIS REHABILITATION CENTER." So then Crazy Dude, who's been staring at her through windows and shit this whole time, swoops in and...manages to convince the staff that HE's Ben (?????????????) and is all, "YUP I'M TOTES BEN. I'M GOING TO TAKE MY WIFE HOME NOW." So she's been living with CRAZY UNHINGED DUDE this WHOLE TIME and he's been masquerading as her husband!

I can't really go into how much I thought the plot sucked (it did; a lot, in case you were wondering) because my brain might implode. But one thing I do want to vent about is: HOW IS IT EVEN POSSIBLE TO GET SOMEONE OUT OF A REHAB CENTER BY PRETENDING TO BE THEIR HUSBAND???? DO PEOPLE NOT CHECK RECORDS ANYMORE???? WHAT IS THIS SHIT??? DO REHAB CENTERS JUST LET ANYONE WALTZ OFF WITH CRITICAL AMNESIACS???? WTF????

That aside, MAN, this writing was AWFUL. The audiobook narrator did not help. She had this grating voice and whenever she read Claire, I wanted to throw my iPod out my car window. Christine is a HORRIBLE character. I mean, I was SO SHOCKED that the author was a man (haha, jk, not at all)! Once again, we have a female protagonist with no autonomy. And this time it's because her horrible cheating made it so! Ladies, no sex for you outside marriage even though dudes do it all the time, because your lover will probably try to asphyxiate you on a tile floor and then stalk you for years and years only to kidnap you and keep you hostage with him in his love shack. ISN'T THAT ALWAYS THE CASE?

Also, everything was SO SLOW. The fight scene at the end when she's trying to escape from Ben/Mike and she's all like, "I should've probably hit him again..." when she FINALLY manages to wrench herself free from his violent attack and you're like, "NO SHIT SHERLOCK" and then he GRABS HER AGAIN AND THROWS HER TO THE FLOOR. COULD'VE JUST BEAMED HIM IN THE HEAD AGAIN WITH THAT STOOL AND SAVED US ALL A LOT OF TIME, YOU WORTHLESS EXCUSE FOR A CHARACTER. Oh, this is a good segue into the gratuitous violence of the book. All the scenes with violence in them (few, but they are pretty intense) are UGGGGGGH. It was like, "and then I cracked my head against the radiator!" "and then he shoved me to the floor and my arm twisted behind my back!" "and then his hands were around my throat and I couldn't breathe!" I was SQUIRMING on the train. I CANNOT DEAL. And, I know why this book had to be narrated in first-person present, but IT WAS SO AWFUL I CANNOT EVEN.

Bee tee dubs, the character of Claire makes NO SENSE to me at all. She's supposed to be Christine's BFF and she just doesn't talk to or try to see her anymore? WOULDN'T THAT BE A LITTLE SUSPICIOUS????? If my best friend got AMNESIA and couldn't remember anything, I WOULD BE THERE EVERY SINGLE FUCKING DAY. EVEN if I slept with her stupid husband, I would NEVER lose contact with her. CLAIRE, YOU ARE OFFICIALLY THE WORST FRIEND EVER. CONGRATULATIONS.

Dear Adam -- you suck as a son. Dear Ben -- you suck at still being in love with Christine and letting some dude pretend to be you to steal her out of the clinic. This book is really just a presentation of THE WORST PEOPLE TO HAVE IN YOUR LIFE WHEN YOU LOSE YOUR MEMORY.

И предлог за следната книга, новата од Diane Chamberlain - The silent sister, едвај чекав да излезе и конечно ја има за симнување.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

^Ама женава од вистинскиот случај ги има задржано спомените, знае која е и што е, до времето на несреќата. Кристин ги имаше изгубено спомените и пред несреќата, а и не можеше да задржи нови спомени, имаше два вида на амнезија. Инаку го прочитав и јас тоа, имаше постирано во коментарите на гр блог од авторот.

Спојлер

I'm occasionally asked how medically authentic Before I Go to Sleep is. I was very careful during the writing of it to make it as true as possible to real cases of amnesia - but, I thought, that my one concession was that my character is able to retain memories for a day, which are then wiped.

This was necessary for me to tell the story from her point of view, but I didn't think it was possible. My understanding of amnesia (or anterograde amnesia, at least) is that people can find themselves unable to code short-term memory as long-term memory, and these people would lose their memories every few minutes (as in the film 'Memento'). They wouldn't retain a whole day's worth of memory, only to lose it overnight.

But, as we were sending the book out to editors, I came across a story in a national newspaper. A woman reported exactly the same symptoms as my character - symptoms I thought I'd invented - and, chillingly, she was exactly the same age. Reading her story was odd for me - I felt in some way vindicated, but by far the bigger emotion was a profound sadness. During the writing of the book I had come closer to understanding just how terrible it must be to lose our memory, to have no sense of who we are, but I had consoled myself that, unlike my character, people who really suffer with anterograde amnesia must have only a limited understanding of what has happened, and is happening, to them. Scant comfort, but some comfort nonetheless. It was chilling to discover that someone really did have to live through the fictional situation that I had created for my character.

Он прво ја напишал книгата, ама не ни верувал дека тоа се случило или дека е можно, подоцна се открил случајот.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

https://kickass.to/the-silent-sister-di ... 80182.html
Еве торент.
Ќе почекаме, не е проблем, може ако има некој друг предлог да пише.

 

Фемински клуб на читателки (Before I Go to Sleep - S.J.W.)

^ Не знам зашто така, од kickass мене никогаш не ми правело проблеми. Јас ја симнав и се е океј.
Крајот ја си го сфатив дека ќе продолжи да се подобрува. Штом почна сама да си го бара дневникот без никој да ја потсети, нели се сеќаваш и на моменти од преходната ноќ кога демек водеа љубов... По толку години тешко целото сеќавање да и се врати, ама сигурно ќе има поквалитетен живот.
Ана потполно се согласувам, некогаш живееме како да ќе живееме засекогаш, ги оставаме деновите така безлично да течат... Ама па и можностите не ни се некои огромни за да правиме не знам што. Едноставно тоа е тоа.