Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Јас уживав многу во Sworn to silence, иако имав неколку проблеми со заплетот и со ликовите што ми пречеа низ цело читање. Ја оценив со 3, ама јас сум ептен строга со оцените

Стилот на пишување ми се допадна и мене, брза беше, едвај чекав да најдам слободно време за да видам што ќе се случи. Мене малку ми пречеше што дел беше во прво, дел во трето лице, збунувачки ми беше, особено кога се менуваше во една глава.

Двата ликови ми се допаднаа. Малку ми беше чудно што Џон толку лесно ги остави апчињата и алкохолот, и буквално во една глава му се смени целиот живот што ми беше малку нереално. Исто така, на почетокот го замислував Џон како многу постар, па ме изненади како се одвиваше приказната. Супер ми беше што двата ликови беа несовршени, двајцата имаа направено грешки во животот ама испаднаа совршени еден за друг. “I feel as if we're the centre of the universe and a kind God has blessed two imperfect people with a perfect moment.” Исто ми се допадна тоа што колку и да беше клише двајцата да завршат заедно, споро се зближуваат, еве при крај сум со третата книга и уште не им е дефинирана врската.

Уште на почетокот претпоставував дека Даниел не ни бил воопшто убиецот, затоа што ми беше тотално нелогично 19 годишно дете да го направило тоа, ниту се поклопуваше со профилот на убиецот и страшно многу се нервирав што на Кејт и требаше толку време да го сфати тоа.
Мислам дека малку повеќе требаше да се објасни за животот на Кејт, особено во периодот кога ја напуштала заедницата со амишите, ама претпоставувам дека тоа ќе се открива дел по дел во останатите книги. Малку ми беше нереално тоа што Кејт беше толку обожавана од сите останати ликови, особено од нејзините подредени. Има многу ликови во книгата, вклучувајќи го и убиецот, што не беа доволно разработени, па тоа е веројатно и главната причина зошто никој не погоди дека е тој.

Главната причина заради која уживав во книгава беа амишите, обожавам да читам за нив. Заради тоа продолжив да ги читам и другите делови, и да @RainBow истото се случува и во тројката, се повторуваат работите. Не само објаснувањата, туку има исти дијалози, слични разрешувања на убиствата и се чувствувам како да ја читам истата книга, со мали измени.

Одлично беше што имаше многу детални описи на обдукцијата и на целата истрага воопшто. Може да е проблем на некој со послаб стомак, ама мене ми беше интересно.
Моментално сум при крај со третиот дел, има уште четири. Веројатно ќе ги дочитам, забавни се.

Инаку @I <3 Books ако некогаш отворите книжара, мислам дека барем еднаш неделно ќе ја посетувам, супер ви е изборот на книги.

 

Фала Инаку изборот веројатно е таков затоа што и јас сум строга со оцените како тебе Секогаш сакам да го одберам најдоброто и ретко ми се случува книга да е тоооолку добра да пресечам за неа веднаш штом ја прочитам последната страница.

Патем, дечки, јас ја завршив The promise of stardust, кажувајте кога сакате да коментираме. Сега само ќе кажам дека од мене има солидна 3, ќе беше можеби и 4 ама ептен се развлече, ептен се повторуваа дијалозите.

Инаку за предлози, еве некои книги што одамна ги меркам:

• Orphan Train / историска драма
• Dead Dimple / трилер
• All the light we cannot see / историска
• Rooftops of Tehran / историска романса. Оваа инаку ја читав минатата недела, а ИЧ не сакам вакви книги ама ми ја препорачаа и ми се допадна и моментално ми стои на граница: за издавање или не
• Night road / драма. Уште една од тие што ми стојат на граница, убава книга за љубителите на Пико и Чемберлен.
• The chemistry of death / трилер

 

Најмногу сум за последнава, зашто се зачитав трилери во последно време, амам и All the light we cannot see одамна сакам да ја прочитам. Како сакате.
Ајде да се договориме побрзо, при крај сум со The promise of stardust

 

Да, Dead simple ја имаат преведено - и јас пред некој ден случајно ја најдов, корицата ме збуни тотално Како и да е, преводот е прилично стар, сигурно има 4-5 години, а имам прочитано добри критики за неа, па планирав да ја читам секако. Orphan train исто ми се чита, мислам дека ветува, иако не обожавам историски.
А ако повеќе ви се чита нешто друго, јас секогаш сум расположена и за романси, драми, комедии

Еве нешто такво што ми се нашло на список:

• Just a girl, standing in front of a boy
• And one last thing...
• Meet me at the cupcake cafe
• The time between

 

Да @RainBow ја прочитав All the light we can not see, ако сте за трогателна историска драма - вистински избор е.

Ок ми се предлозите на @I <3 Books, јас на подарок добив две книги ( ќефови сум ), па тие ќе ги предложам доколку не сте ги читале - бестселери од пред неколку години:

• Lifeguard - J. Patterson https://www.goodreads.com/book/show/86424.Lifeguard?ac=1
• Say Goodbye - L. Gardner https://www.goodreads.com/book/show/2210921.Say_Goodbye?ac=1

 

Јас Патерсон не го поднесувам баш ама затоа од Лиса Гарднер ги имам прочитано скоро сите книги Ја обожавам. Како и да е, оваа не сум ја читала, така што немам ништо против Инаку во меѓувреме почнав да ја читам и оваа And one last thing... и не ме влече нешто посебно до кај 35%, така да може да се игнорира

 

The promise of Stardust

Од каде да почнам? Ајде прво од генералниот став по прашањето обработено во книгата. И јас како и @RainBow бев на страната на Мет, уште од самиот почеток и до самиот крај. Револтирана од тоа што згора на целата трагедија, мораше да се бори против сопствената мајка која си зеде за право да одлучува во име на жена му и по цена на животот на неговото дете. Ја разбирав и нејзе, и нејзиниот став делумно беше оправдан, особено кога се ставаше под знак прашалник што чувствува, а што не чувствува Ел, но секој кој ја знаеше Ел требаше без двоумење да знае дека таа би сторила буквално се’ за дете.

Оваа тема за жените кои не можат да имаат деца ми го пара срцето; веројатно затоа што сум млада жена се’ уште без деца и се ставам во ситуација што ако не дај Боже некогаш се најдам на нивно место, колку ли мора да е болно и страшно. Не ми е прва книга на темата, напротив, имам прочитано минимум 5-6 и сите ми ги насолзиле очите или добро ме расплакале. Меѓутоа, има книги на темава кои ми се допаднале и повеќе, иако морам да признаам дека конкретнава дилема ја сретнувам за првпат.

Она што не ми се допадна, всушност, тоа беа повеќе работи:

• Честото повторување на истите податоци и муабети, иако читателот веќе многу добро разбира кој каков стив има и зошто. Ова е нешто што секогаш ми ја уништува и успорува приказната.
• Љубовната приказна на Мет и Ел. Искрено, овој срцепарателен крај што ги снајде оставаше простор за мнооогу поубава и поуникатна приказна. Нивната приказна ми беше мошне секојдневна и обична, дури и малку плитка. Се вљубиле како деца, почнале со сексуални односи уште кога Ел била осмо одделение?!, преживуваат нешто толку големо како смрт на дете и после раскинуваат поради глупост како изневерување, Ел не му збори со месеци или колку и да беше, Мет доаѓа на раб на женачка со друга, Ел живее осум години со Адам и на крај доаѓа до сето ова малтене веднаш после нивната свадба. Јас просто ни за момент не ја почувствував нивната љубов кога се раскажуваше за минатото, не ја засакав Ел како лик, не го засакав дури ни Мет нешто посебно, со исклучок на тоа дека многу ми падна жал за него кога го доживеа инфарктот.
• Ова може да се поврзе со втората точка, но генерално, ниту еден лик во книгата не ми беше допадлив.
• Стилот на раскажување не ми беше ништо посебно.

Се’ на се’, книгата беше интересна и поинаква, а јас веќе си кажав дека сум тешка на оценување, па мојата солидна 3 воопшто не е лоша оцена.

 

Кога ја почнав книгата, мислев ќе биде нешто посебно и незаборвно, но генералниот впечаток ми беше просечна книга - со добра замисла, но не толку добра реализација. Ова ми е прва прочитана книга со ваква тематика, контроверзна тема, исполнета со морални и етички прашања и дилемата и борбата на главните ликови - правото на пациентот да умре достоинствено и правото на живот на нероденото бебе.

И јас како и вас две, бев на страната на Мет уште од самиот почеток. Ми беше жал поради тоа што го доживува, ја губи својата сродна душа пред свои очи, немоќен да ѝ помогне, па згора на тоа и да се бори за животот на своето неродено дете и тоа против својата мајка. Ми се допадна крајот, иако уште од почеток можев да претпоставам што ќе се случи.

Тоа што не ми се допадна од сам почеток беше стилот на пишување и раскажување, слабите дијалози. Целата приказна ми беше некако многу развлечена, комотно можеше да е 100тина страници пократка и целокупниот впечаток ќе беше поинаков, вака непотребно одолговлекување пропратено со многу повторувања. Потоа не ми се допадна како беа изградени ликовите, со ниту еден не успеав да се поврзам, затоа и не ја доживеав многу лично целата приказна. Ел ми делуваше како нереална личност: совршена, брилијантна, успешна и позната, со еден збор светица. Не ми се допадна ни нивната љубовна приказна полна со драматика и пресврти, и таа како и Ел ми беше несварлива.

Сума сумарум и од мене има една тројка! Поради добрата тема, брзото читање и тоа што ме натера на размислување!

 

@sia.bella се чини дека имаме сличен вкус Многу убаво опиша:

И мене најмногу ми пречеше тоа што се одолговлекуваше и повторуваше, а можеби и уште повеќе тоа што не можев да се поврзам со ниту еден лик.

 

Реин јас немам проблем со совршени ликови во книгите, но во оваа некако се ми беше недоволно убедливо. И да, самата тема тера на размислување - не дека книгата беше толку добра.

За следна не знам, само по можност да не е чик-лит.

 

Ви ја препорачав веќе Dancing on broken glass, како делумно слична книга каде што се гледа пожртвуваноста на мајка и сопруга. И таму се чувствува должината на книгата ама исто така станува збор за необична тема. Мажот има биполарно растројство, нешто што јас го имам видено кај близок познаник и ми беше прилично (поради недостаток на подобар и посоодветен збор ќе се изразам вака) интересно за читање, а жената има страшна историја на рак на дојка во семејството и не смее да помисли да остане трудна, колку што се сеќавам од пред 2-3 години кога ја читав. Оваа ви ја препорачувам онака за читање како предлог, не за клубов

 

Јас сум со размислувањето како @RainBow ,дали дека немам читано таква приказна,доста ме трогна и испуштив многу повеќе солзи отколку што очекував.
Баш љубовната приказна на Мет и Ел ми беше интересна,спонтаноста и секојдневните работи повеќе ми измамуваат насмевка,отколку некоја нереална бајка.Си значеа еден на друг дури и премногу,а нивната љубов постепено со годините само се зацврстуваше.Начинот на кој се опишани навидум небитни детали,тоа ја прави нивната приказна посебна.
Инаку,за разлика од вас,јас на почетокот се двоумев на која страна сум.
Го разбирав Мет комплетно,загуби парче од неговата душа во еден миг,а доби тронка надеж со бебето.Првите страници ми звучеше доста себично,сакајќи да остави дел од Ел со него,би ги игнорирал нејзините желби,но подоцна,со искажувањето на неговите внатрешни конфликти и размислувањата на Ел,сфатив дека е во право.
Адам ми беше нерелевантен,човек од минатото што не му беше местото по судови,ниту пак во нивниот живот.
И исто како Реин,најболен момент ми беше кога Мет доби срцев удар,кога ја бараше Ел,неговата сакана,секогаш прва во мислите.
Се восхитував на неговата сила и храброст,како остана на нозе после сета болка што му ја приреди животот,што немаше доволно време да го живее тој среќен живот со Ел што секогаш си го замислуваше,и оној момент кога прво рече дека бебето умрело,срцето ме заболе и престанав да читам,не можев да ги совладам солзите.
Сума сумарум,прекрасна книга,со убав стил на пишување и брза за читање.Моја оцена 4/5.

И од сопствено искуство,знам колку е тешко да се грижиш за човек во кома,без никакви знаци на живот,а да не ја губиш надежта,колку и да е мала.Искрено,не знам како одат законите во државава,ама и одамна размислувам и би потпишала иста документација како Ел,и орган донор и исклучување на апарати.
Не заради трпење на болка,туку заради онаа на блиските.

 

^ Некој предлог? Или нешто од горенаведените да бираме?