Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

После сто години ви се приклучувам и јас. Ја имав веќе симнато на киндлот книгава, па еве конечно шанса да фатам да читам нешто

 

Јас сум некаде до кај 12%, синоќа главата ми паѓаше, па морав да ја оставам Малку на почетокот ми беше испомешано, дур сфатам во кое поглавје за кого се раскажува. Уште сум на почеток за претпоставки, макар што едно поглавје ме остави подзината и одма почнав да размислувам како се поврзани работите Вака од прв впечаток книгава ветува, се надевам дека крајот нема да ја оплеска работата.

 

Јас тек вчера ја почнав и сум отприлика до 30%, ама верувам брзо ќе ја завршам
Ми се допаѓа предлогот на @RainBow, ја обожавав Пурпурен Хубискус кога ја читав во средно, баш би сакала да прочитам нешто друго од истата авторка

 

Јас сум до кај 60% отприлика, синоќа морници ме лазеа додека ја читав, денес останав шокирана... Стварно очекувам добар расплет, инаку ќе го џитнам киндлов низ прозор! Засега е многу добра. Се надевам ќе имам време да ја довршам овие два дена.

 

Јас ја завршив пред 4 дена,дури и заборавив на темата.Брзо летнаа страниците.Кога ќе сте спремни пуцајте.

 

И јас и запнав ако стигнам на време може за прв пат ќе ви се приклучам.

 

Јас дури денес прочитав за книгава, не ми стигна известување иако ја следам темава...
Ќе ја прочитам брзо штом викате дека е интересна па ќе ви се приклучам кон дискусијата

 

Епа штом се почна,да продолжам и јас.
Воглавно,мене многу ми се допадна книгата,дури и должината не ми пречеше,бидејќи многу брзо ги лапнав страниците.
Раскажувањето беше баш интересно,од аспекти на сите тројца.Посебно ме погодија писмата од таткото,таква болка на никој не му посакувам.
Инаку мислам дека ликовите беа прилично добро изградени,поточно реално.
Јасно ми беше како Клер потпаднала под влијанието на Пол,ранливоста си го прави своето.Таа го запознала во период каде што сестра и Лидија тргнала по лоши патишта,татко и очаен да ја најде Џулија,а мајка и изгубена во свој свет.Таа ситуација е идеална за психопат како Пол.
Искрено не ме ни чуди како била толку слепа со години,бидејќи постојат луѓе што толку добро знаат да глумат емоции,да направат тоа што треба и да кажат баш тоа што сакаш да слушнеш,а колку и да се мислиш паметен,способни се да ти го свртат умот,како што се случи и со Клер.
Баш убаво беше опишано како полека ги открива работите и што знам,реакцијата и беше баш очекувана,мило ми е што не ја издигаа до степен ептен бедес да стане,а од друга страна и што не развија приказна меѓу неа и ФБИ агентот.Навикната на такви трилери,пријатно ме изненади што немаше такви типични патетични романтични заплети.
Лидија навистина ми се допадна како лик,навистина е потребна голема храброст и сила да се извлечеш од зависности,колку и да не изгледа тешко.А секој се справува со болката на свој начин,нејзиниот бил полош од на сестра и.Плус болката и недовербата во врска со намерите на Пол,дефинитивно ја докрајчија.Поради тоа и се препушти кога ја киднапираше,колку и да си силен,пред неа стоеше психопатот кој проба да ја силува пред 20 години.
Во врска со Пол нема многу што да се каже,мислев сепак ќе испадне невин,барем до некоја мера.Ете тоа малку ме разочара,не знам што очекував,можеби малку повозбудлив крај,некој сосема друг да испадне психото.Ама и покрај тоа,ептен грозоморно беа демонстрирани цените со мачењето,право да ви кажам,до толкав детал што ако ги затворев очите буквално можев да си ја замислам гаражата со синџирите и девојка како вриска.
Мислам дека насловот е прилично погоден и се согласувам дека имаше некои доста вистинити фрази во врска со убавите жени,како оваа
"The world stops for you when you’re pretty. That’s why women spend billions on crap for their faces. Their whole life, they’re the center of attention. People want to be around them just because they’re attractive. Their jokes are funnier. Their lives are better."

Се разбира,тоа не значи по дифолт дека убавите жени со го бараат,а мислам дека тоа сакаше да се нагласи во книгава.

Пријатно се изненадив од трилеро,посебно бидејќи излегуваше барем малку од клише моментите.
Дефинитивно би прочитала нешто друго од авторката,ако има.

За следна книга ќе прочепкам малце па да дадам некој предлог.

 

Јас додека ја читав цело време си мислев дека Пол сепак нема да биде негативецот. Не затоа што сакав да биде совршениот сопруг, туку некако уште од самиот старт беше посочен како невиден психопат. Ден после неговиот погреб Клер дознава каков бил и што имал на компјутерот, па не ѝ се веруваше дека цело време го криел тоа од неа, па како можела да не го познава иако биле заедно 20 години... Ми делуваше дека таквото упорно посочување е со цел to throw us off the track.

Ми се допадна како беа доловени ликовите, иако ниту еден не ми беше нешто посебно симпатичен. До душа, можеби едната половина на Пол, онаа нормалната Си го препознав сопствениот перфекционизам во неговиот лик, дури и некои идеи за организација по дома ми дојдоа од него Клер ми беше некако плитка, како да немаше ништо во неа. Освен херојскиот подвиг на крајот, целата слика што ја имав за неа беше негувана жена со скапа гардероба која повремено си се занимава со хуманитарни акции. Ништо повеќе не видов од неа. Лидија во тој поглед многу повеќе ми се допадна, како беше доловено нејзното справување со исчезнувањето на Џулија, како ја променило мајчинството и колку станала силна после сето тоа. Не беше ништо бајковито, дури и кога беше во прашање нејзиниот љубовен живот. Немаше принц на бел коњ што ја спасил, никакви клише моменти од тој тип. А раскажувањата на таткото стварно ме погодија Ми текна на сите емисии што сум ги гледала на телевизија за исчезнати луѓе, особено девојки. Најстрашна е мислата кога не знаеш каде е и дали воопшто е жива. А токму тоа не те пушта да продолжиш понатаму - таа трошка надеж дека некогаш пак ќе се врати. Сум гледала мајки, татковци и сестри кои баш тоа го викаат - знаат дека нивната ќерка/сестра е мртва, едноставно чувствуваат во себе, ама се надеваат дека барем ќе го најдат телото. За конечно да можат да се помират со тоа, да имаат што би рекле они - closure. Кога сум кај тоа, можеби малку ми фалеше перспективата на Хелен. Не мораше да биде ни како посебно поглавје, само малку повеќе глас од неа. На моменти ми делуваше дури и нереално нејзиното однесување. Џулија ја изгубила, Лидија сама си заминала, а она се премажила. Целиот контакт со Лидија се сведувал само на некакви писма што никогаш не стигнале до неа. Не ми личеше дека толку многу се борела за да ја задржи ќерка си во нејзиниот живот. И внука добила, а ништо за тоа не знаела. Не знам како ја држело срце да не се заинтересира како живее и што прави Лидија во животот. Мислам, кога веќе ѝ ја знае адресата.

Имаше некои делови од кои буквално ми се повраќаше, да можев ќе ги прескокнев Нема ни да се обидам психолошки да анализирам луѓе кои се способни за такво брутално насилство.

Главно книгата ми се допадна, макар што ќе се сложам со Реин дека некои работи се повторуваа. Сепак не ми беше досадна, а имаше и добри цитати:
“It's the truth. I'm sorry to be blunt about it, but girls don't like guys who are doormats. Especially pretty girls, because there's no novelty in it. Guys are hitting on them all of the time. They can't walk down the street or order a coffee or stand on a corner without some idiot making a comment about how attractive they are. And the women smile because it's easier than telling them to go fuck themselves. And less dangerous, because if a man rejects a woman, she goes home and cries for a few days. If a woman rejects a man, he can rape and kill her.”

“That’s when you fall in love with somebody. The lust and fucking like rabbits and letting your life fall to shit so you can be around him—that’s passion. It’s borderline obsession. And it always burns itself out. You know that, Liddie. That high never, ever lasts. But being in that hospital, taking care of him, I started to realize that what I had with Paul, what I thought I had, that was more than love. That was being in love. It was so tangible I could almost touch it with my hands. I could bite it with my teeth.”

 

Поминувам во клубов да прашам да не има феминки заинтересирани за читање?
Сега летен период, помалку обврски, повеќе слободно време, па можеби имате желба да ја живнеме малку темава

 

Me, me!

 

И јас сум за некој трилер, одамна немам нешто такво читано. Ако бираме нешто што го имаме и во печатена верзија на македонски (за да можат повеќе феминки да ни се приклучат) предлог од мене за Behind Closed Doors (еве торент за тие што сакаат да ја читаат на англиски), а на македонски е издание на Сакам Книги, под наслов Зад затворени врати. Ја читал некој? Има прилично добри коментари на goodreads и висока оценка. Макар што пишува Perfect for fans of "The Girl on the Train", а јас баш не ја сакав книгава Ама ми делува интересна. Ако имате други предлози пишете

 

The Girl on the Train беше џабе потрошено време за мене, ептен лигава и депресивна.
Изминативе два месеца воопшто не сум во тек со новите книги, така да ќе читам што и да предложите.

 

Лелее Ана, како да си ми ги прочитала мислите. Баш вчера се мислев да пишам, сакав да предложам барем една книга месечно да ставаме колку да не замре темата, а очигледно толку и ни дозволува времето на повеќето. Скоро цела година не сум прочитала нешто различно од стручна литература, така да добро ќе ми дојде што и да одберете.