Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Го сменив насловот штом сте за таа.
Јас не ја прочитав претходната, некако не бев баш во такво расположение, а и општо имам застој со читањето. Моментално ја читам Born A Crime, ме извади малку од reading slump-от.
Потоа на листата ми се Educated - Tara Westover, исто мемоар, а сакам и од Мишел Обама да ја прочитам, гледам доста бранови направи книгата.
Оваа интересно звучи, ќе се обидам да ја вметнам измеѓу.

 

До кај сте?
Јас денес до 50%, до кај недела секако би требало да ја завршам (ако имам време утре, можеби и порано).
Малце ми е...чудничка. А како за чудо заразна ми е приказната, сакам да видам што ќе биде и имам претпоставки, но оставам простор да ме изненади.

Само, повторно истото чувство како и кај претходната книга - некако ептен ми се познава дека двајца работеле на приказната и на моменти ми е дури и малце конфузно, ама повеќе чудно.
Ај ќе видиме...

 

Колку брзо читаш.
Оваа фацата скиселена се однесува на мене, јас сум многу бавничка.

Ама имам останато уште 4 часа, па мислам ќе завршам наскоро и јас.

 

И бавниот читач ја заврши книгата завчера.
Во последно време, кога читам на Киндл ми оди многу бавно, немам поим зошто.

Ќе напишам утре поопфатна рецензија, денес сум малку кнап со време. Ама нема на пропуштам да кажам дека книгава МНОГУ ме изненади и исто толку многу ми се допадна.
Со оглед на тоа што The Wife Between Us ме разочара, многу се мислев дали да ја прочитам оваа новава. Плус, кога видов анкета и прашања во приказната, одма ми падна на памет The Girl Before и 'yes, Daddy, yes!!!!' испадите, па уште толку се подзамислив зашто и таа книга не ми се допадна толку колку што мислев.

Оваа беше исклучок, доволно напната, добра приказна, интересни mindgames во кои верувам во даден момент секој би можел да се препознае, зашто сите си доаѓаме со некаков багаж сепак...
Не дека е нешто невидено или којзнае какво, ама приказната ми беше многу питка, интересна, умерена, тука и таму по некој интересен пресврт (кој помалку, кој повеќе предвидлив), но повторно сосема доволно за да си најде симпатии меѓу читачката публика.
Мислам дека ќе биде поуспешна од претходната.

Ја препорачувам, дури и на оние на кои не им се допаднала другата книга од авторкиве.
Би ставила и 5 без размислување, ама многу ме напна еден момент, па дадов помеѓу 4 и 4.5, што повторно е сосем солидно за некој автор кој ептен прекардашил кај мене со некои претходни дела.
Не сум злопамтило, ама ми се ствара некој grudge кон автори кои ме разочарале, но ете, ми се докажа спротивното.

 

Да, ќе се сложам и јас со тебе @SV1911, дека крајот се случи во претпоследното поглавје, буквално.
Јас не обожавам баш вакви инстант-краеви, ама тука не ми сметаше. Изгледа треба сите книги вака да ги почнувам без некакви големи очекувања, за да си оставам простор и да ме изненадат, а и да освојат симпатии кај мене.

Многу ми се допадна како беше претставен ликот на Лидија - не карактерно, туку сликовито. Не ми се допадна како си „пресуди“ на крај, некако ми беше ептен...без врска. А типот ми се чини, пројде неказнето?
Убав стил на пишување, многу интересна приказна, просечен крај. Пак ќе кажам, не жалам што ја прочитав иако мислев дека нема да ми се допадне, ама испадна убава книга.

 

Се сетив и јас во меѓувреме. И нели, на таа пара која ја имаа со Лидија, многу тешко ќе му беше ова со сумата.
Многу се изнервирав, ама од друга страна па и немаше некој лик кој си немаше свои „скелетонс ин д клозет“, па...

Лидија си имаше ептен дијагноза, ама овој нејзин Томас ми беше па сосема друга категорија. Џаболебар. Па и се уплашил за кариерата и реномето, мислам - која црна кариера човеку?!
Можел едноставно да се повлече уште тогаш, ама очигледно повеќе му одговарало така.
Ама нема врска, беше интересно да се читаат нивните семејни интриги. Најмногу ми беше криво за моментот кога Џесика се обвинуваше себе си за несреќата што се случила со сестра и. Тоа и фактот што се случило нешто лошо ми беа најтажниот момент од цела книга, којзнае колку и било тешко да го носи сиот тој товар цело време.

Исто, многу тажен момент ми беше тоа која отиде да ја шминка онаа бабичката - не ми текнува на името, ама имав запишано дури од што ми дојдоа солзи на очи. Сама, осамена, си бараше жената (покрај шминкерската услуга) и малку друштво.
И ми текна и мене - колку ли пати само сум се испонашала дебилно и обратно. Не знам зошто, ама многу ме натажи тој факт и книгава дефинитивно не е за вакви overthinkers.
Бабичкава ќе ја памтам до крајот на животот.

 

Па и голготата кога ги бараше потоа и не и' отвараа врата. Во библиотеката им се избаци како првокласен stalker и многу ми беше смешен тој момент.

И мене ми е криво што така заврши Лидија, без разлика на тоа што ми беше многу иритантна. Јас искрено повеќе очекував некоја конечна разврска помеѓу неа и Томас и мислев дека ќе успее да му врати или да го обелодени некако неговото будалаштие, а уствари она го извлече подебелиот крај, а тој...како ништо да не било.

 

Во право си, всушност, се согласувам и со двете.
Јас имам поделено мислење за Џесика, но навистина ми беше многу жал за неа во некои поглавја, зашто и таа си имаше issues со товарот што го носеше. Можеби на некој начин, одеше подлабоко и подлабоко во „бизнисот“ со Лидија со намера да собере доволно пари и за да се „искупи“ нели од несреќата што се случила, а потоа си прерасна во нешто како зависност, зашто Лидија и беше единствена блиска личност за разговор.
Ама да ме прати некоја си, да им се додворувам на оженети или да си го злоупотребувам и онака тешко добиеното работно место, па и да ме гледа како Симс-човече, а јас како дебил да барам уште лудости зашто ми дала добар кеш...аммм, претпоставувам го знаете мојот коментар.

А Лидија и Томас, уф...е тоа беше дуо од соништата. Не знам кој ми беше поантипатичен, не можам да се одлучам.
Криво ми е што навистина никој не си го доби заслуженото; Лидија го извлече најдебелиот крај, а овие двајцата и ќар видоа од сето тоа.

 

Ајде пак да читаме нешто, aко сте за.
Пред една недела излезе новата книга на Кејт Квин, па ако ви се чита историска фикција, да ја земеме предвид.

Еве што е на мојата листа за март, давајте предлози да одбереме нешто.
1. The Huntress - Kate Quinn
2. The Silent Patient - Alex Michaelides
3. The Lost Girls of Paris - Pam Jenoff
4. The Law of Moses - Amy Harmon

Сите со ветувачки рејтинг.

 

Баш сега се мислам што да читам, ама повеќе барав нешто релаксирачко и со хумор.
Од Кејт Квин ептен ми фати око, може таа, има глас од мене. The silent patient ја прочитав, супер е, да ја прочитате. Од Amy Harmon ја имам читано Making faces и воопшто не ми се допадна стилот на пишување, не би читала нешто од неа пак. А за Пам Џеноф може и таа, ми стои дека е добра.

 

Оваа од Кејт ја чекам од лани, со душа чекам да ја прочитам. Би требало да е добра, па да видиме. Страв ми е да имам некакви очекувања за да не се разочарам на крај.
Инаку до сега читав некои полабави YA книги, ама ако имаш нешто интересно на листата би читала и тоа, @RainBow.
Јас си сакам историски, па затоа генерално и такви книги ми се вртат низ tbr листите. Ај нека се јават и другиве па да се активираме.

 

Ја има на пајратбеј во epub, ама еве ја во пдф.