Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Леле книгава.
Спремете се за многу мрчење, зашто прилично ме изнервира до самиот крај.

Почна навистина интересно, ветуваше многу, интригантна приказна, скокотлива тема, мислев дека баш ќе ми го задржи вниманието. Ама не. Мораше да биде развлечена на милион страници додека не ти се здосади крајно и не посакаш темнината и тебе да те проголта.

Добро, да се навратам.
Стилот на пишување ми беше одличен на почетокот, живописен, вовлекува во приказната. Но, подоцна стана доста репетитивен. Единствено нешто што ужасно не можам да го поднесам е репетитивноста. Зошто мора нешто да се повтори милијарда пати? Зошто мораше да има толку непотребни делови и талкања? Прелетав низ некои делови, особено кон крајот, и апсолутно ништо не пропуштив. Колку само ќе беше подинамично и повозбудливо доколку беше спакувано во помалку страници. Колку поубаво ќе се осетеше бескрајната борба помеѓу Лук и Ади, нивната омраза и страст. А не вака разводенето... Жалосно.

За Хенри... Ми фалеше подобро да беше прикажана мотивацијата зошто ја направи зделката со темнината. Некако не ме допре тој дел толку. Повеќе се соживеав со делот на Ади, апсолутно и јас ќе ја прифатев зделката. Тешко дека во тој период некако ќе можеше да се избави од судбината која ја очекуваше, едноставно ќе беше невозможно. А Хенри ми беше, мех, па, недоволен. Да се изразам со негови зборови.

Можеше да биде навистина поинтересна приказната, да бидат прикажани интересни делови од историјата низ очите на Ади, да, знам дека не беше поентата тоа, туку односот со Лук повеќе, ама сепак.

Има само една двојка од мене и тоа поради стилот на пишување, ништо друго. Сосема разочарувачка книга за која се сомневам дека ќе ме турне во reading slump.

 

Епа, déjà vu. Déjà su. Déjà vécu.

Значи пола-пола сме со впечатоците за книгава ама скоро сите се согласивме дека беше побавна и од желка.

Мене сериозно ми требаше чик-лит терапија после книгава зашто осетив дека на повидок е...криза.
Претходно не ми беше вака, сега дури чудно ми е колку лесно можам да паднам во читачка криза и да не посакам да погледнам книга со очи.

При крај сум, мислам дека утре ќе ја продолжам Firekeeper's daughter. До 5-то поглавје читав и ми се допадна почетокот, па ќе видиме како ќе биде понатака.
Клубот на Рис порано бираше прекрасни книги, во последно време тенка работа. Претходните 2-3 посебно ми беа утка. Сестрите одвај ја дочитав, Санаториум не ја завршив. До книгите ли е, нема ли добри нови книги - не знам. Ај ќе видиме каква ќе испадне оваа.

 

Да го сменам насловот, ја почнавте таа повеќето?

Јас ја ѕирнав, ама не ми фаќа око, ми се чита некој ептен напнат трилер без спиење што ќе ме остави.

 

Може да го смениш слободно.

Леле јас нешто ич не можам со трилерите, не сме баш на ти во последно време. Ќе почекам да излезе новата од Шерон Болтон па со неа ќе пробам може ќе ме натера да им се навратам.
Што ќе читаш ти? Види ја The night swim, ако не ти е читана.
Не ме праша, ама да си кажам ако не си ја читала.

 

Јас вечер продолжувам со Firekeeper's daughter. Мене почетоков некако добар ми се виде, фино оди, ама рано ми е да кажам некакво мислење па ќе видиме деновиве.

Од трилериве, Pretty little wife ми е читана, не ми беше нешто баш, малку досадна, монотона книга.
Every last fear мене ми фати око, па можеби неа ќе се решам да ја почнам ако ме фати такво расположение.

 

Баш истава ја гледав, не знам зашто ми запна за око, ама имаше нешто што ме привлече.
Сакате анкета да направам? Ако имате ставете нешто и романтика, па ќе гласаме. Не мора да се брзаме, и така еве додека се дочита оваа, да се напише некоја рецензија, па ќе ставиме нова.

 

Многу ја зборат, било солидно деби па уште кога излезе ја симнав ама никако да ја почнам. Секако ми е во план да ја читам, па ако сакате ајде. Стави анкета, нека трае таман додека ја завршиме Firekeeper's daughter.
Не верувам да бидам нешто многу брза со книгава, ама ајде иде викенд па белким ќе имаме сите повеќе време.

Романси не ми текнуваат, нешто слабо со нив годинава.
A sky full of stars ја гледав, ама некако што знам. Порадо би читала некоја драма историска или книга за некои царици, кралици што ти знам таму. Нешто натака ме влече, ама тоа сама ќе си читам, подобро нека биде следната книга трилер за да смениме малку.

Мојот предлог нека биде еве Every last fear, Црешка исто предложи фини книги што ми фатија око, другите кажувајте што би читале следно.

 

Еве ќе ти оставам едно ривју од Ахиловата пета, па ако уште и се мислиш после пиши.
Up to page 55, The Song of Achilles is nothing but a romance between Achilles and Patroclus. There is nothing wrong with that, except this romance is a mopy and gushy wide-eyed affair. I have a hard time believing that a 10-year old boy would wax so poetically about his beloved's appearance, down to his feet:

"In the huge hall, his beauty shone like a flame, vital and bright, drawing my eye against my will. His mouth was a plump bow, his nose an aristocratic arrow." (p. 26)

"His dusty feet scuffed against the flagstones as he ate. They were not cracked and callused as mine were, but pink and sweetly brown beneath the dirt." (p. 27)

No, this is not how a 10-year old boy describing his crush would sound like, but a female MFA graduate.

Also, boring.

Леле описов на стапалава, умрев значи, божеее.

Напиши го насловот на книгата, селектирај го, оди горе кај алатките кај тоа што пишува линк и кликни на него, ќе ти се отвори прозорче и партирај го таму линкот од гудридс претходно што ќе го ископираш. Се надевам не е премногу збунувачки.

Емили Хенри ми е мех, Ја читав Beach Reads, aма нема ништо посебно за дискусија навистина, само лесни книгиче за без мозгање, толку. Миа Шеридан исто ми е тука негде.

 

Од оваа авторка ја читав Кирка летоска, на рати. Првиот пат кога ја почнав ме смори, многу беше монотона и досадна па ја оставив. Ја дочитав по некое време и генерално ми се допадна, но вакви книги ко да ми бараат ептен некое посебно расположение. Порадо би ја читала A thousand ships, ми личи на баш интересна ама чекам да ми дојде некое расположение за митологија, инаку баш ги сакам тие книги.

Новата на Емили Хенри ќе ја читам обавезно, мене ми се допадна како пишува. Сабајле најдов ARC и од новата на Сали Торн, па тоа отприлика ќе читам од чик-лит. Тили Кол има добри романси, јас ја сакам авторкава. Маваат по така накај дарк и мене ептен ми се свиѓаат, често читам вакви книги кога немам расположение за нешто друго. Има доста утки во жанров, ама се наоѓаат и прекрасни авторки.
Овој серијал го немам читано, ама првите неколку од Hades Hangmen беа мајко мила. Drooling.

 

Јас некако се попребирлива станувам со годините. Или пак со преголемиот избор можеби. Порано, одиш во билиотека, читаш од позади и тоа ти е. Сега, не ова, не она, па една критика лоша имало... Па ова не ми се читало, не знам што.

А фантазија за да ми се погоди треба некако да е вкоренето во реалноста, да е добра метафора и да има допирни точки.