Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Да, како битно е на син и' да му каже кој му е татко, чек полека.

Башка со "искуствово" на Марко, 16-17 годишен во 1937? Yeah, right.

 

Јас ја завршив Eternal. Сега се мислам што оценка да и дадам

 

Италијанец Љубовџии што би рекла баба ми ха ха

64% сум јас.
Ќе се случи ли нешто интересно на крај? Или права линија цела книга?

 

Да, да многу работи ќе се случуваат. Последните поглавја многу се кратки од 2 до 5 страни и многу по брзо се чита.

 

Ја завршив. Од мене едно двојче.
Неубаво склопена книга. Многу непотребни работи вметнати. Од сите ликови ПОВ. Се изгуби смислата на цела книга. Сакала авторката да прикаже од повеќе страни, ама малце се изгубила.

Не ми остави никаков впечаток. Брзо ќе ја заборавам.

Ме потресе малку повеќе судбината на семејството Симоне. Тоа ми беше жално за читање. Се друго ништо посебно.
Особено Елизабета Многу ми беше антипатична.

 

И јас само што ја завршив. Тројка од мене, иако се двоумев меѓу 2 и 3.

Мое мислење, предобра идеја, приказна, а Холокаустот и те како е полн со инспирација за добри приказни, сепак авторката навистина промашила со книгава.

Едно премногу pow, ама описите?
Дали сериозно?

Сфаќам дека сакала да биде што поавтентично, ама дали сериозно очекува да читаме со мапата до нас? Мислам, ако сакам да читам non-fiction, ок, ама за фикција тотално беспотребни описи.

На крај дури смеа ме фати кога го опишуваше кампот на Капри, аман значи, аман, не е поентата ни градбата, ни поставеноста, ни улицата, ни не се сеќавам веќе што имаше напишано на целата страна посветена на надворешен опис на кампот.

И постојано тоа го правеше, трчаат Марко и Бепе, и ајде секоја улица кај што трчаат ќе ја напишеме, на крај не ни сфатив од каде трчаат.

И немам против користење на оргинални зборови, како италијански во книгава, ама имам против прекумерна нивна употреба и прекумерно објаснување што значи зборот, еве на пример тотално беа небитни "рецептите" за паста, како и проклетите suplí што ако ги начекам некаде во мени, сигурно нема да ги нарачам.

Ова ме потсети на Firekeeper's daughter, и таму писателката не' утепа со индијански зборови, небитни за поентата на книгата.

Истиот заклучок го имам, книга од речиси 500 страни што сосема фино ќе ја соберело во 300, ако ги тргнеле сите непотребни и често досадни информации, како забите на рандом наци војникот што го има во вкупно 5 реченици, ако и толку.

Јас сега ќе ја читам The kite runner, а можеме да бираме следна, надежно што ќе не' бендиса

 

Едни од омилените книги ми се баш историските. Историјата ми беше и сеуште ми интересна тема.
Темата беше добра. Не сум многу запознаена со фашизмот во Италија и влегувањето на Германците, научив некои нови работи од книгава.

Неможев да и дадам повеќе од 2, токму поради преопширното опишување. Најискрено ги скокав тие делови. Или последните поглавја како трчаат, планови кројат, опишување на градови, кампови ги скокав речениците.

Пак ќе ја спомнам Елизабета. Неможам да ја вклопам во целата приказна. Да ја напишела и без неа би била уште поубава.

Како главни ликови мислам дека доволни беа Марко и Сандро. Не дека приказната и животот на Елизабета не беа лесни. Ама мислам дека Марко и Сандро имаа поголем пресврт.
Елизабета ми беше како дополнување за некој романтичен момент во книгава. И за време на војна, љубовта опстојува. Според мене, непотребно.

Друго што забележав, кога други запазуваат цитати што им се допаднале, на киндле ми се појавуваат тие реченици дека некој ги зачувал. Во книгава дури на последните 20тина страни имаше запазено неколку цитати

Само ние 3 ја читавме книгата?
@violetblue ти ја почна?
@Mishela ќе ја дочиташ или во две три реченици да ти ја раскажеме?

 

Немам цитат за памтење искрено.

И се согласувам за Елизабета. Марко и Сандро беа добро изградени ликови, таа беше бледа, млака.

Мислам љубовта на животот едвај прежувува, ти правиш анонимна донација. Не, значи не. Во понормални и помирни времиња и за побанални работи нема да дремеш така, а не па ако му се заканува депортација во логор. Како несвесна ми беше, што знам, се трудеше да преживее и таа самата, ама толку беше апатична. Првите 20% посебно, понепривлечна книга не знам дали сум фатила да читам.

 

Од мене предлози, се надевам ги немате сите прочитано

1. All the light we cannot see - Anthony Doerr
2. The family next door - Sally Hepworth
3. Water for elephants - Sara Gruen

 

Не можам да оставам книга, знаеш.
Ќе се измачам ама ќе ја прочитам, оти иначе ќе ми "тежи" и нема да можам да фатам нова.

Страшно, знам

 

Не знам кои беа другите
Ајде пишете па да видам за што да гласам

 

Ја имам читано и јас Вода за слонови пред некоку години. Тогаш не ми оставила некој голем впечаток.

И јас немаше шанси да ја оставам Етернал ќе ме копка како ќе заврши што ќе се случи, неможам такви работи