Фемински κлуб на читателκи

Некој друг ако има предлог, или ако некој од моиве предлози му се допаѓа - нека пише.
Ќе оставам линкови за торент од тие две книги, ако сака некој да ги прочита надвор од клубот
It's kind of a funny story
Perfect People

 

Има филм со вакво име, Its kind of a Funny story,всушност базиран е од книгата.Може да ја читнеме и да го изгледаме.
Perfect People не ми се допаѓа,додуша не ме привлекува.
И The Summer of Letting go ми се допаѓа,така да,како ќе се договориме

 

Јас го имам гледано филмот Its kind of a funny story, ама би ја читала и книгата.И Тhe Impossible Knife of Memory и The Summer of Letting go ми изгледаат интересно

 

Еeeј, не знаев дека има и филм. Уствари, сега кога го видов постерот за филмот ми текна дека сум налетала на него, ама не знаев дека ќе налетам и на книгата по препорака
Јас бев решена Тоскана да ја почнам вечерва без разлика на тоа што ќе одбереме, ама сега некако ми се чита Its kind of a Funny story

 

И јас сум за It's kind of a funny story.

 

Филмот (It's a kind of a funny story) го гледав пред неколку години, некое време откако излезе, ми се допадна сега открив дека има и книга, можеби ќе ја прочитам.

 

Јас го имам гледано филмот и ја почнав книгата сега. Таа е идејата ама прилично се различни.

 

Како ти се допаѓа книгата? Претпоставувам дека е подобра од филмот.

 

И јас сум уште на почеток, 10 посто и сега за сега ми е интересна. ми изгледа потемна од филмот, кој беше позитивен и ништо од тоа што се случи до сега го немаше во филмот.

 

Јас само поминувам во темава за да ви кажам дека најдов торент за The Midnight Rose
Реин ја предложи во темава, ама не можевме да ја најдеме уште од септември. Еве линк, па ако сакате можеме да ја планираме за следна. Башка што има и македонско издание на Матица, па ќе можат и други да ни се приклучат

 

И јас ја завршив It's Kind of a funny story и одма ја почнав The Midnight Rose.Мене ми се допаѓа,можеме да ја додадеме за следната недела,a не е баш и малечка.

 

Феминки, до каде сте со книгава?
Помина една недела, мислам дека сите ја прочитавме, јас и Розата ја почнав синоќа. Па додека ми се свежи импресиите од It's Kind of a funny story, да си напишам критика

Книгава начнува една многу актуелна тема, особено во последниве неколку години - никој не може да остане рамнодушен на бројките на годишно ниво на тинејџери кои си го одземаат животот.
Една од најчестите причини за самоубиство кај тинејџерите е психичкото или физичкото малтретирање со кое се соочуваат секој ден. А од тоа сама по себе доаѓа и самокритичноста, мислата дека не се доволно добри, не се доволно убави, слаби, успешни, популарни... Општеството постојано ни наметнува некои погрешни вредности, а младите се обидуваат да се вклопат во тој профил на личност за да се почувствуваат доволно вредни.

Ако имате tumblr профил, многу често ќе наидете на блогови каде тинејџерите анонимно се исповедуваат и кажуваат зошто решението за проблемите го наоѓаат во самоубиството. Мене просто ме фрапира фактот колку негативни мисли може да собере во глава на 16 годишен тинејџер. Секогаш кога ќе разгледувам некој таков блог се полнам со негативна енергија. Многумина од нив преминуваат на самоповредување, бидејќи како што велат самите – физичката болка му помага на умот да се фокусира на нешто друго.

Ама има и такви блогови кои нудат помош, даваат совети за тоа како да се справите со одредени ситуации и се преполни со убави пораки за животот. Има цели статии за тоа како да ги преживеете средношколските години. И навистина е жално што многу млади во светов се обидуваат најбезболно да го поминат периодот кој всушност треба да им биде најубав во животот, барем кога станува збор за дружбите, обврските и пронаоѓање на себеси низ најразлични активности.

Мене ме следеше некое меланхолично чувство додека ја читав книгава, можеби затоа што постојано се ставав во улогата на Грег и останатите ликови. Ама во суштина книгава не е депресивна, дури и успеа на неколку моменти да ме насмее. Обично ваквите книги знаат да остават некоја тежина откако ќе ги дочитате. Не беше таков случајот со оваа.

Меѓу негативните коментари за книгава, стоеше дека е неуверливо како може еден тинејџер кој има целосна поддршка од родителите, живее во здрава средина и хармонично семејство, да страда од депресија. Ама мислам дека баш тоа ѝ беше потребно на една ваква книга, зашто многу луѓе во нашето опкружување страдаат од депресија, а навидум имаат совршен живот. Некогаш притисокот со кој се соочуваат е преголем, а стравот од неуспех постојано ги следи и ги доведува до тотален крах. Секој може да страда од депресија, не само оние на кои им се случил некаков несреќен настан. Само прашањето е кој колку може да се справи со она што му го сервира животот.

И токму тоа беше случајот со Грег – беше совладан од стресот и притисокот кој му го создаваше училиштето. Дури кога му се јави директорот, а тој му спушти бидејќи се исплаши дека ќе го избркаат затоа што е во психијатриска болница, си помислив: Леле, детево е премногу напнато. Постојано се трудеше да ги следи очекувањата на родителите, на професорите, за на крај да дојде до таа ситуација.

Генерално ми се допадна како беа претставени и останатите ликови. Никој не беше етикетиран според дијагнозата. Сите беа доловени преку заедничките дружби кои ги имаа. Ноел најмногу ми се допадна, а Ниа искрено ми одеше на нерви! Особено кога при крајот дојде во болницата велејќи дека сака и таа да се пријави и да седи таму. Небаре тоа е хотел. Во нејзиниот лик ги видов сите оние кои мислат дека се во тренд ако страдаат од самоубиствени нагони, бидејќи факт е дека постојат и такви. Многу често среќавам коментари од тој тип - заради желба за внимание или со некаква друга цел, многу млади кои реално немаат никакви проблеми, самите се ставаат во тој кош.

Во глобала книгава ми се допадна. Имаше и убави цитати, ама за жал не ги обележав и сега не можам да ги најдам.

На крајот од книгата прочитав дека самиот автор всушност престојувал во таква институција, па тоа некако беше убаво заокружување на приказната, со заклучок дека иако тој подоцна станал успешен, имал тежок период од животот кога му била потребна помош. Уште пред да ја почнам книгата видов дека авторот е починат, ама откако ја завршив и почнав да гуглам, видов дека всушност се самоубил. И ми падна жал што не успеал да се избори со сопствените демони.

 

Јас па ќе речев ја заборавивме книгава
Интересна книга,го изгледав и филмот и потврдувам дека е многу пореална и мрачна,баш како што треба.
Целата тематика не е непозната,сите знаеме што се му се врти во главата на еден тинејџер и колку најмала ситница изгледа како најголемиот проблем.
И јас како Реин,на почетокот се замислував што би можело да му фали на Крег,па да биде депресивен,го сметав за разгален и лигав.

Но,сфатив дека тоа зборува повозрасната јас и веднаш се потсетив каква бев на 16 години и морам да кажам дека неретко сум имала такви црни мисли.
Тоа се периоди кога не знаеме што сакаме,ама не го разбирамеи тоа што го имаме и бараме нешто,ама и ние не знаеме што Несфатени до срж.
Целиот процес на лечење е одлично опишан,едно огромно браво за авторот и за прекрасните мисли кои ми останаа издвоени.
И јас прочитав многу негативни коментари и тоа сигурно се од луѓе кои очигледно не поминале низ такви моменти, не се познаваат доволно себеси или едноставно не го разбрале суштинското во книгата.

Од мене 4/5.

Луѓе дај да ја ставиме The MIdnight Rose за следна,јас не можам да ја оставам,преубава ми е...

 

Кога сме веќе кај Полноќна роза - колку страници има уствари книгава?
Зашто кога ја отворив на гр, на овој линк, пишува 496. И баш си помислив - абе нели книгава имаше 650 страници? Па го најдов линкот што Реин го остави уште тогаш, овде пишува дека има 652 страни. Не можам да видам оваа што ја симнавме колку страници е Да не читаме некоја скратена верзија?

 

@AnaKarenina Оваа од линкот е 617 страници,ама тоа зависи од фонтот,јас ја читам на Reader за PC и толку е.