Фемински клуб на читатели – nonfiction (The Idiot Brain – Dean Burnett)

Пред да напишам што мислам за книгава морам да кажам дека подлегнав на bias-от кога гласав во анкетата Отсекогаш сум ја сакала математиката и не можев да одам против себе кога Лела ја предложи книгава. Всушност и мило ми е што се избра баш таа и што имав можност да ја прочитам.

Спротивно на моите очекувања, не беше опфатена математиката со сите нејзини комплексни равенки, теореми и сл. што е голем плус и книгата е поразбирлива и за оние кои не ја сакаат математиката. Иако и самиот Белос напиша дека мала е веројатноста некој таков да ја прочита Ја завршив пред една недела, но никако да најдам време да напишам подолг пост.
Ми се допадна стилот на пишување - едноставен и разбирлив, проткаен со доза на хумор кој го олеснуваше читањето. Илустрациите беа исто така полн погодок, подобро разбирам доколку ги визуелизирам работите и не ми се апстрактни поимите. Потоа и самите интервјуа, истражувања, описи на ликовите и местата, па и личните примери допринесуваа за подобро сфаќање на содржината, но служеа и како мала дистракција и одмор од математиката. Релативно лесна за читање и интересна книга.
Ова е најопштиот впечаток, следно ќе го издвојам она што ми остави впечаток од секое поглавје.

Chapter zero е моето омилено. Импресионирана сум од сите факти кои беа наведени во тие 30тина страници. Концептот на броење и како се појавиле на броевите сега ми се многу појасни. Сѐ она што го знаеме за денешните броеви и операции со нив се производ на културата. Интересно, но и застрашувачко е сознанието дека доколку не сме во допир подолго време со броевите ќе го изгубиме осетот за се она што ни изгледа нормално и познато и ќе се вратиме на разбирањето на броевите со кое сме родени. Никако не можам да замислам како би функционирала во заедница како онаа на племето Munduruku. Развојот на броевите како начин за квантитативно опишување напојавите, предметите и својствата на средината во која живееме е очигледен и оди напоредно со развојот на човечката цивилизација. Броевите се есенцијален дел од животот на модерниот човек и се доказ за нашиот интелектуален напредок. Во минатото, за опстанок, не ни бил важен точниот број на предатори туку односот ние vs предатори. И сосема е разбирливо зошто нема потреба од броеви поголеми од 3-4 кај племињата. Сепак кога треба да изброиме нешто над 4 и нашиот одговор ќе биде апроксимативен и не можеме да разликуваме два блиски броеви. Исто, кога доаѓаме до големите броеви милион, билион не се разликуваме со луѓето од Munduruku, и за нас тие броеви претставуваат „многу“ исто како што бројот 6 е „многу“ за нив. Што е неверојатно и ме интересира дали некогаш ќе успееме да ги сфатиме и разбереме разликите помеѓу големите броеви или сепак нашата вродена логаритамска перцепција за броевите е неизбежна.

Друг поим што ми остана во сеќавање е dyscalculia. Треба да се обрне внимание и за ова нарушување, како што има напишано и авторот, тоа може да е причина за депресија, невработеност и дава објаснување зошто некои луѓе не се добри во математиката. Секако дека и професорот и начинот на предавање имаат улога во нашиот однос кон математиката. Но, доколку се посвети внимание и се прават тестови за dyscalculia лицата со овој проблем може да работат на решавање на истиот и да имаат исти резултати на тестовите, а и општо исти позиции во општеството со останатите луѓе. Додуша кај нас свесноста и разбирањето на луѓето со дислексија не е на завидно ниво, а да не зборувам за нарушување за кое ретко кој има слушнато.


Chapter one не ми остави некој посебен впечаток. Интересно беше да се прочита за историјата и различните бројни системи. Авторот акцентот го стави на системот со база 12 и неговите предности во однос на декадниот, но мислам дека потешко би ми било да пресметувам на тој начин. Се сеќавам, во средно, по информатика еден период го изучувавме бинарниот систем и тогаш сите артиметички операции ми изгледаа неприродно и потешки за пресметување. Изгледа не ја чувствував истата еуфорија како и Лајбниц И сега се обидов да решам некои едноставни задачи со базата 12, но едвај успеав и тоа на решени примери. Ќе треба долго време да го користам тој систем за „природно“ и веднаш да ги решавам проблемите како што можам со декадниот систем. Културата има влијание и тука, всушност сите основи на математиката се нејзин производ.Но, претпоставувам дека со подолго користење и вежбање може да се стекне навика и со различен броен систем. Од овој дел исто така би ја издвоила употребата на абакусот во Јапонија и сите пресметки кои ги прават децата со негова помош. Можноста да пресметуваат во нивните глави само со помош на визуелизација на абакусот е навистина за пофалба.


Chapter two освен деловите за нумерологија ми го задржа вниманието, но некои работи морав да ги препрочитам за да ги разберам. Комплицирано е да се опише геометријата со реченици а уште покомплицирано да се сфати, но со цртежите беше полесно. Досега немам читано за почетоците на геометријата, Euclid ми е познат само по некои теореми а во книгата дознав повеќе за неговиот придонес за математиката. Потоа научив нови работи за геометријата на мозаиците во Исламската култура, поимот tessellate, откривањето на non-periodic tessellations и неговата примена во другите науки. Секако неизбежен дел беа и оригамите и сите необични форми кои се прават со нив, а најголем впечаток ми остави човекот кој „рандом“ откри нов начин на виткање на оригамите. Сега дури и има теорема во негово име. Тој е доказ дека треба да сме различни и да размислуваме outside the box

Постов ми одзеде повеќе време од тоа што планирав и испадна прилично долг, а не ја опфатив ни половина книга. Сакав накратко да дадам осврт, но ете Другите поглавја ќе мора да ги напишам вечерва или најдоцна утре.

 

Well...he was not wrong.
Мојот најголем кошмар скоцкан во книга со 12 поглавја.
Да бидам искрена, не ја прочитав цела. Стигнав едвај до половина и почнав да се губам.

И мене омилени ми беа првите chapters, пошто тоа што хејтам беше споено со тоа што највеќе сакам - патување и култури.
Едно само би издвоила како најинтересно - Yupno броењето со телото. Не можам а да не ги замислам како тргуваат:
- Колку кози имаш за продавање?
- *Се фаќа за мандалото*
- Одлично! 33 ми се потребни за стадото.

Има навистина многу интересни работи што те тераат да размислиш. Навистина ја доловува поентата дека математиката е всушност насекаде. Се обидел со лесен стил на пишување да привлече повеќе луѓе да прочитаат.

Иначе ветувам за наредните дека ќе се трудам сепак цели да ги прочитам.

 

Да продолжам

Chapter three беше забавно за читање. Очигледно е дека Индијците отсекогаш имале опсесија кон математиката и таа е длабоко вкоренета во нивната култура - од зборови за именување на енормни броеви без физичка смисла, воведување на нулата па сѐ до т.н. Vedic math која наводно ја има во Ведите. Иако веројатноста за тоа да биде измислица е голема, како што тоа е случај со тврдењето дека возеле авиони без гориво. Но, добро, секој народ сака да биде поврзуван со откритија кои се значајни и way ahead of its time во одредена сфера. Објаснувањето на non-Vedic математичарот за мене има голема смисла, поразумно ми е оваа математика да биде начин за враќање на индиското влијание во науката отколку таа да е запишана во антички текстови. И без Vedic math придонесот на математичарите од Индија е неоспорлив и значаен до денес. Арапските броеви кои потекнуваат од Индија биле воведени во Европа од страна на Фибоначи. За среќа целосно ги замениле огромните Римски броеви иако истите биле поврзувани со ѓаволот и со исламот. Последното важи сѐ уште

Chapter four. „How I need a drink, alcoholic in nature, after the heavy lectures involving quantum mechanics. All of thy geometry, Herr Planck, is fairly hard.“ Ова е дефинитивно најтрагикомичниот начин за да се запомнат цифрите на Пи Целото поглавје се однесува за најпознатиот и најинтригантниот број. Откривањето на што повеќе цифри е тест за нашиот технолошки развој, Пи е број кој ја буди компетитивноста во нас и нѐ тера да ги поместуваме границите. Не знаев дека дурии поеми имало во негово име. Ова е моето второ омилено поглавје бидејќи е доказ за тоа колкаво влијание може да има врз нас еден необичен број.

Chapter five. Секогаш се прашував зошто х мора да е ознака за непознатата вредност, а одговорот беше во ова поглавје – грешка во принтерот Кој би рекол. Овој дел беше посветен на алгебрата и логаритмите, но сѐ ова ми е во сенка поради малата драма која ја раскажа авторот. Какви интриги биле направени за решенијата на кубните равенки, шпанските серии се нула во споредба со ова. Дури на крај главниот лик се отрул за да умре на денот кој го предвидел со помош на хороскопот

Chapter six како што е и насловот на тоа поглавје е за забавната страна на математиката. Опфатени беа математичките загатки, илузии, судокуто, Рубиковата коцка итн. Математиката изобилува со трикови и предизвици кои се добри за нашата меморија, а и психичко здравје. И воглавно тоа беше најважното од тој дел.

Chapter seven. Кога прочитав дека има онлајн Енциклопедија за низи веднаш го посетив сајтот и нормално слушнав како звучат некои од нив. Навистина неверојатен изум е да може да се слушне математиката Потоа авторот ги воведе и редовите, поимот за бесконечност и простите броеви. Нешто слично на возбудата околу Пи се случува и со овие броеви, секогаш е предизвик да се открие нов прост број поголем од претходниот. Останува да видиме дали првиот прост број со билион цифри ќе биде откриен во 2035 година како што очекува авторот.

Chapter eight беше како продолжение на претходното поглавје, но со фокус на само една низа – Фибоначи низата. Нејзините броеви, поточно односот на два последователни броеви конвергира кон т.н. the golden ratio. Фи е универзалниот стандард за убавина, го има кај растенијата, школките, предметите, градбите, ликовните дела, па се до човечките тела – изгледа дека тој е насекаде. Не знаев дека постојат фи ентузијасти, и иако беше интересно да читам каде се е откриен овој однос не верувам во изјавата: каде што е фи таму е убавината. Не сите растенија имаат ист број на листови како броевите од низата, сите школки немаат совршени димензии, доколку фибоначи броевите и фи беа присутни буквално насекаде светот би бил премногу совршен. Оваа сензација околу фи ја сфаќам какопотреба за афирмација дека во нас постои некаков совршен и единствен дизајн.

Chapter nine мора да признаам дека едвај го прочитав. Сите тие објаснувања за принципот на кој работат слот машините, игрите, рулетот беа истоштувачки за мене бидејќи воопшто не се разбирам во тие работи. Пресметките на веројатностите не ми беа тешки за разбирање толку колку што беше читањето на правилата на игри кои не знам како се играат. Но, од друга страна, сега барем знам кои ми се шансите за добивка ако отидам во казино. И кој би рекол дека имаме некои придобивки од коцкањето како што е случај со конструкцијата на првиот wearable computer

Chapter ten и Галтон - човекот што го одбележа ова поглавје. Читањето за неговата опсесија со нормалната дистрибуција и желбата за создавање на поинтелигентни луѓе беше застрашувачки и мило ми е што неговата eugenics не доживеала успех. Сепак, благодарение на таа опсесија, Галтон успеал да открие нови значајни својства на дистрибуцијата – регресија и корелација. Овие поими беа предобро објаснети преку примерите, и човек кој првпат би прочитал за нив лесно би можел да ги разбере. Посебно внимание ми задржа делот со Kahneman и ми е криво што тогаш не ја прочитав таа книга

И последното, Chapter eleven во кое беа опишани закривените површини и Кантор кој покажал дека има бесконечност поголема од бесконечноста на природните броеви и дека не сите бесконечности имаат иста големина. Се восхитувам на неговата брилијантност и можам да замислам каков бум успеал да направи во математиката. Овие концепти не ми беа познати и затоа ми беа потешки за разбирање. Авторот ги опишал на што е можно поедноставен начин и читањето на доказите беше посебно бидејќи на некој начин „гледав“ како размислувал самиот Кантор. И овој цитат особено ми се допадна: „The Munduruku have many things, but not enough numbers to count them. Cantor has provided us with as many numbers as we like, but there are no longer enough things to count“.

Ова би било сѐ што имам да кажам за книгава

Внимавај што ветуваш...да знаеш само што ти спремам

 

Квантна физика.
Bring it.

 

И мене навистина ме импресионира книгава. Пребогата е со информации и да бидам искрена тоа би ѝ го сметала како минус. Додека читав постојано низ глава ми се моташе мислата дека ќе нема да знам што да попрво да коментирам.

Ја доживеав како една голема збирка со fun facts за математика. Можеби се сеќавате на нумерус на времето. 90% од моето време со нумерус беше поминато за вежбање за натпревар, на тие неколку страници со конкурсни задачи (самото име ми дава war flashbacks), ама одвреме навреме ќе прелистав наназад кај „забранетите“ страници каде најчесто имаше статии поврзани со некој интересен концепт, или број, или теорема. И секогаш се осеќав виновно откако ќе поминев време читајќи ги тие работи место страшните, сурови, досадни задачи. Вака навраќајќи се сфаќам дека ова е преглупо ама oh well.

Иако авторот рече дека не е битно по кој редослед се читаат главите (што е случај во многу non-fiction книги) мислам дека сепак се забележуваше некоја хронологија во смисол движење од едноставни до покомплицирани работи.

И мене ми беше преинтересна нултата глава. Многу се фасцинирав од фактот што природно сме наштелувани да ги перципираме броевите т.е. количествата на логаритамски начин. А уште пофасцинатно (метафасцинантно ) ми беше што се фасцинирав од тој податок, како да е нешто шокантно, а всушност не е, бидејќи како што кажа @f.girl уште така ги перципираме, само си мислиме дека не ги перципираме.

Што се однесува до првата глава, за бројните системи, веднаш се потсетив на едно видео што го гледав пред некое време.

Спојлер: Видео

И сфатив дека има големи шанси видеово да е барем делумно инспирирано од книгава, бидејќи буквално истите работи ги спомнуваат. Во секој случај, јас не би можела да работам со база 12, или со која било друга база, во секојдневниот живот. Јако ми беше што имало обиди да се наметнат бази различни од 10 во некои точки од историјата, ама не успеало. Искрено, мислам дека не е невозможно. Мислам дека се работи за навика, за hard-wiring-от во мозокот. Having said that, главата ме потсети на тоа дека како помала кога ќе дојдеше муабет за омилен број велев 60 бидејќи се крати со скоро сè што најчесто се појавува во дропки и ти го дава оној задоволен филинг додека решаваш некоја задача. Ме интересира вам кои ви се омилени броеви. Обично луѓето кажуваат 7, 5, 13 (if you're feeling edgy), или некои други броеви, кои најчесто се прости. Мене покрај 60, привлечни ми се и 24, 48, содржатели на 12 пак, а и степени на двојка. Можеби бидејќи премногу сум играла 2468.

Инаку најинтересна глава ми беше таа за загатките (again, забавниот дел во нумерус ). Е тука тоа што ме шокира, т.е. ми залепи шамар, беше фактот што судоку е толку релативно нова работа. Како некој што е благо кажано нездраво опседнат со судоку ова ми го заниша мојот worldview малку од малку. Се шалам, ама не, стварно мислев дека е игра стара отприлика колку, што знам, шах. Океј, сега гуглав и сфатив дека табла е постара игра од шах. Исто така сфатив дека мојата ориентација за вакви работи е wildly unreliable. Кога сме кај тоа, ме шокира и тоа што до пред неколку векови равенките ги пишувале со зборови. Мислам дека ова ми даде еден риалити чек за времето во кое живееме и тоа колку сме „понапред“ не во интелигенција или знаење да речеме, туку во имањето соодветни алатки за лесно навигирање низ вртлогот. Никогаш не сум размислила за фактот што некој требало да ги измисли тие алатки, и дека не било лесно да се измислат. Дополнително, работите што за нас се интуитивни како x ја означува непознатата се производ на тривијални случајности како анегдотата со печатењето.

Мислам уште нешто ќе кажував, ама треба да привршувам бидејќи коинцидентно, имам екшуал предавање математика.
Главно, книгава ми остави одличен впечаток. Навистина е квалитетна и тешка, не во смисла тешка за читање, туку онака, heavy, со информации. Што се однесува до тешкотијата за читање, мислам дека авторот има одлични способности кога се работи за пренесување таков сув и ортодоксен материјал во нешто што ќе се чита како приказна. Особено ми беше интересно што ги опишуваше личностите со кои разговара и амбиентот во кој се наоѓа. Добивав чувство како да читам fiction на моменти, и тоа ми беше баш добредојдено меѓу сите тие цртежи и графици. Океј, тоа е сè засега, дефинитивно ќе надополнам нешто подоцна, сега се враќам на аналогијата на неинтересниот дел од нумерус.

 

Јас сум од оние кои кажуваат прости броеви, најчесто 11 Не ми се привлечни броеви со повеќе делители, не знам зошто искрено.
Во задачи е обратно, едвај чекам да се скрати нешто и да се добие цел број

Тоа за судокуто и мене ме зачуди, мислам дека и со Рубиковата коцка беше истото. Стварно мислев дека се постари овие игри.

 

Искрено и мене 11-ка ми е далку попривлечен отколку другите прости броеви. Гуглав за најчести омилени бореви сега, и на мое (не)изненадување, пак се соочив со авторот на книгава.

Меѓу другите, најчесто омилени броеви се меѓу 1 и 10, на второ место се наоѓа 3, а на трето 8. Исто така дознав дека на 34-то место е бројот i, така што испадна дека имало уште поеџи луѓе и од оние што го сакаат 13. Колку што се сеќавам книгава не спомна ништо за имагинарни броеви, можеби преголем залак беа за да се објаснат на така едноставен и интуитивен начин.

Инаку и мене ми беа bleh деловите каде збореше за нумерологија. Онака, вредно е да се спомне од историски и културолошки аспект, i guess, ама во секој случај тешко ми е да ги сфатам сериозно ваквите „дисциплини“. Што знам, ми нема поента. Ко океј, ако доволно ги испревртиш броевите евентуално ќе добиеш нешто што бараш. Ме потсетува на оној фб постот што се вртеше за тоа како ако ги додадеш броевите на годините на сите што биле во колата на Тоше кога умре, па цифрите на тој број ќе ги собереш, ќе добиеш 26, колку што бил Тоше стар во тој момент. И вакви слични работи имаше неколку и за сите на крај се добиваше 26, и демек судбина. А сите други подеднакво рандом пресметки што не даваат 26 (буквите од името or whatever), се изоставени. Можеби тоа е талентот, да успееш да ископаш доволно вакви „кодови“ за да го добиеш тоа што го бараш.

Кога сме кај паѓање во несвест од броеви, морам да го спомнам фи. Првпат го сретнав во книга на Ден Браун и толку се импресионирав што си мерев висина и должина на раце нозе и ги правев пресметките за да видам дали стварно е односот е 1.618. И беше, колку-толку. Јас го обожавам фактот што постои вакво нешто, бидејќи е најблиската работа до објективно објаснување на концептот за убавина кој го имаме. И ми се допаѓа што е self-sufficient на некој начин. Ми се допаѓа што е пример за pattern кој настанува сосема спонтано, а е сепак pattern. Некои луѓе му припишуваат божественост на овој број, го сметаат за доказ за интелигентен дизајн како што напомена f.girl. Ама не знам, јас не гледам така на него. Го гледам како олицетворение на математиката, нешто што на апстрактен, теоретски начин постои отсекогаш (исто како што низата на Фибоначи на апстрактен начин постои отсекогаш, исто како и самите броеви што постојат отсекогаш), само што во универзумов фи има „простор“ да се манифестира, било во пропорциите на нашето тело или распределбата на листовите на едно цвеќе.

Спојлер

И да бидам искрена, малку сум солти што не можам слободно да се фасцинирам од ваквите „дизајни“ на природата, затоа што секогаш постои некој од страна кој ќе каже „гледаш, и ти признаваш дека е дизајниран светов“. За мене фасцинантноста на фи е повеќе во смисол, се фасцинирам од тоа што сме го откриле како раса, и што природата нашла начин да успееме да го компрехендираме и да му дадеме бројчаност на тој дизајн. Вртоглаво фасцинатен ми е и пи, исто колку и фи, и сите други фино подесени константи, и фактот што очите ни изгледаат како галаксии итн. итн. И сè тоа со слеп природен развој. Тоа ми е многу поубаво, поимпресивно, па дури ќе речам и побожествено отколку да верувам дека некој го испланирал и само го плукнал универзумот кај што се наоѓа.

Океј, да се навратам на нешто друго пред сосема да навлезам во лигава територија. Главата за веројатност, уф, што да кажам освен дека застрашувачко ми е колку многу пресметки, манипулации и одење по thin lines има во веселиот свет на коцкањето. Мене од овој дел најмногу впечаток ми остави фактот што нашата перцепција на randomness нема врска со вистински random работи. Особено смешен ми беше делот кај што го спомна она на Стив Џобс, дека ајподот го направиле помалку рандом за да изгледа повеќе рандом. Што те тера да мислиш што е уствари случајност. И те тера да сфатиш дека ние со нашите pea-sized, еволутивно адаптирани мозоци, не сме баш силно опремени да генерираме случајност. И уште едно нешто што дефинитивно не ми ни поминало низ мозокот порано: како компјутерите генерираат рандом броеви. Ко, неретко се случувало да побарам компјутер да ми даде рандом број, и тоа си го земав здраво за готово, без да ми текне дека во компјутерскиот свет ништо не е рандом, и рандом бројот мора да произлезе од некој многу нерандом процес. Ми беше стварно интересено како компанијата за тестирање го побарала пи за да има вистински рандом броеви. Mother nature saves the day, yet again.

 

Спојлер: Off topic

Исто како да ми ги прочита мислите. Посакувам да имаше опција - pin во темава за вакви мислења да не се изгубат со тек на време
Сосема си во право дека не секогаш можеме да се восхитуваме на вакви појави без инстантно да зажалиме за тоа. Тоа е и причината зошто сум претпазлива со вакви броеви и на некој начин ги одбегнувам. Често се злоупотребуваат за да се докаже дека сме создадени од интелигентно битие. Фактот дека фи е присутен кај сите нас и во природата автоматски се зема како доказ, а во реалноста никој не може со сигурност да каже дека баш Бог ги создал тие броеви, константи и сл.
Не дека не чувствувам задоволство и восхит кога ќе сфатам каде сè е присутен овој број, но ми пречи фактот што некои го перцепираат како божествена работа. И како што рече ти, фи постоел отсекогаш, а математиката само ни даде можност да сфатиме дека е инкорпориран насекаде. Нема смисла да му се припишуваат некакви divine својства.

Јас ќе дадам предлог за следна книга, иако не знам дали сè уште ќе чекаме некој да коментира

Think Again: The Power of Knowing What You Don't Know - Adam Grant

Според тоа што прочитав, се работи за книга во која е објаснето зошто треба да бидеме отворени кон критики, да признаеме кога не сме во право и постојано да ги преиспитуваме нашите одлуки. И зошто е поважно да гравитираме кон луѓе со спротивни мислења и да прифаќаме нивни критики, отколку да се опкружиме со нашите „обожаватели“.

 

Јас мислам секако може да се коментира и понатаму, нема да ставиме клуч на претходни книги ко ќе поминат.

Иначе ми се допаѓа предлогот, ќе си ја save-нам и да не ја изгласаме.

ЕДИТ: Во план ми беше да читам The language of emotions од Karla McLaren, па ете нека биде предлог.

 

Ќе ја оживееме темава?

@Bezimenka90 @pdb123 @Lella

 

Kinda wanna say yes, kinda not sure if I can commit

 

Дааа, може.

Ќе ти ги прераскажам.

 

Е ова не можеш да го одбиеш @pdb123

 

Давајте предлози, ќе склопам анкета вклучувајќи ги и последните предложени. Ќе дадам некој предлог и јас утре. Сега имам и Киндл така да загреана сум за читање што било.

 

Think Again ја прочитавме со Безименка така да таа отпаѓа, подобро е да читаме сите истовремено

Мој предлог е The Idiot Brain - Dean Burnett. Имаше интересни рецензии за неа, па можеби вреди да се прочита

 

Јас ја предлагам Why We Sleep: Unlocking the Power of Sleep and Dreams. Изгледа како да има добра научна позадина, издадена е 2017, а и има добри оценки гледам.

Е сега за анкетава, не знам колку се релеванти стариве предлози, затоа сега викам да почнеме со скроз нова анкета. Евентуално ако сакате да задржиме некоја од горната анкета, пишете. Ако ѝ е прочитана на @Srckata28 Come as you are, може да нè извести дали вреди . Истото важи и за The Language of Emotions на @Bezimenka90.

Анкетата утре ќе ја поставам, ако има некој предлог слободно нека пише (набљудувачите се исто така добредојдени ).

 

Не ми е прочитана, сум заборавила и дека имам предложено некоја.

 

Излистав неколку од книгите што сум ги запишала, ама сѐ некако ме премислуваат некои рецензии, иако сепак имаат добра целосна оцена . На крај се одлучив за Choice and consequence - Thomas C. Shelling. Како што сфаќам, збир е од повеќе есеи на различни теми како секаков вид на криминал, социјални и етички прашања како еутаназија итн. Напишана е во 1985-та година, во случај некому да значи тоа или да му е deal-breaker .

 

Ви се придружувам и јас. Ако не ми здосади читање од телефон, што искрено ми е многу мачно.
Сакав да ја почнам Toxic-childhood-stress ама ја немам уште почнато па ќе ја предложам тука. Накратко, се дискутира како рани трауматски доживувања предизвикуваат здравствени проблеми подоцна во животот. Значи опфаќа психолошко-медицинска тематика.

 

Ова уште кога го прочитав си реков ќе го искоментирам следен пат ко ќе пишам тука и заборавив .
Само ова имам да кажам: