Феминско (филмско) фоаје - Poor Things

Омни, јас баш мислам дека сцената беше многу на место и многу језива, одвратна и моќна во исто време. Да ти отслика што му прави примената на сила на некој што е психопат, всушност. Не е нешто што обожавам да го гледам, ама беше сосема на место. Еднаш тој да се осети доминантен, а резултатот...

Знам, Реин, имаше и сцена со тоа, некаков вид на задоволување на правдата и исправање на грешките, ама тоа е само еден мал чекор, нели... Секоја таква постапка е со тенденција да биде угушена инаку. Така, на некој начин ми беше и реторичко прашањето, а и оставам простор некој друг да даде одговор.

Дефинитивно, бидејќи при почетокот даваа сцени од тоа како сеуште живее со мајка му која го малтретира и понижува, а ништо чудно и да бил злоупотребуван.

Можеби требаше. Римејк ретко кога знае да се погоди, ама добро. Поентата е иста и бидна. Реков јас дека ако ми текне некогаш ќе го изгледам и германскиот.

Да бев на местото на луѓево, конкретно за експериментов, и да ми беа гарантирани истите услови (во кои се гарантира безбедност, бла бла...), ќе се наканев и јас да учествувам, пошто easy money, нели... Ама бидејќи во денешно време не постои ништо сигурно, се сомневам дека би учествувала во некој експеримент.

 

Сериозно луѓе, многу брзате со филмовиве. Убаво што темава фати темпо и се враќа првичниот интерес, ама 2- 3 дена за филм се премалку. За мене оптимално би било 5 дена. На почеток остававме и по една седмица. Не успеав да го догледам Mr. Holmes. Само, во однос на Ian McKellen би ја цитирала Phoebe Buffay: -They don't make'em like that anymore.

За тековниот филм, би рекла дека е просечен. (Дигресија: Не сум сигурна дали за еден автор најголема навреда е да кажеш дека е делото му е просечно или пак дека комплетно те остава рамнодушен. За мене би било првото но, навистина не можам да дадам повисока оцена за филмов. Во последно време сериозно ме нервира површноста со која се обработуваат темите во холивудските продукции. Имам чувство ко само да ќе ја „гребнат“ површината на дадена тематика и ми оставаат вкус на недореченост. Овде не мислам на тоа режисерот комплетно да ја „раздроби“ приказната и да не остави простор за размислување, туку на плиткоста во обработката на невербалните деталите кои ја раскажуваат приказната паралелно со вербалниот дел. Од друга страна пак, јасно ми е дека големите продукции ги бираат сценаријата низ призмата на профитот. Според нив, просечниот конзумент на холивудските филмови би требало да се задоволи со визуелни ефекти и насилство, па затоа мрчатори ко мене бараат предизвик во европската и азиската кинематографија. Тука е моментот да ве прашам дали сте заинтересирани за некој ваков филм?)

Филмот почна солидно. Ми се допадна како постепено се портретираа главните ликови. Реакцијата при губењето на работното место на Travis, учеството во демонстрациите, запознавањето на девојката, одговорите при интервјуирањето за експериментот, потскажуваа за разумен и стабилен карактер со пропацифистичка ориентација. Но, агресивната реакција во одбрана на девојката, која случајно беше турната на земја, веќе беше најава за она што следува. На сличен начин, постепено, беше претставен и ликот на Barris, 42 годишен човек кој живее со својата мајка, гледа црно - бели филмови и на ѕидот во дневна соба го има Распетието. Навидум мирољубив, побожен човек. Но, неговата реакција додека мајка му довикуваше од другата соба за промајата потскажуваше за лик очигледно репресиран од доминантниот родител. Интересен беше и ликот на Chase (Eat, walk, smoke pot and smile a lot).

Пресвртот во развојот на ликовите поставени во изолирана средина, исто така беше интересен за набљудување. Сите имаат иста цел, експериментот да биде успешен, за да бидат исплатени. Од тука понатаму ликовите постепено се соживуваат со улогите добиени во експериментот. Travis сега е nº77, поставен во подредена положба и со ограничена слобода, а Barris ја „открива“ репресираната машкост и задоволството од надмоќ над друго човечко суштество.

Би го издвоила моментот со бричењето на косата на Travis. Силно ме асоцираше на библискиот мит за Самсон кој со косата ја губи и силата. Travis во тој момент го загуби човечкото достоинство. А некоја сцена претходно, додека полугол беше врзан за решетките со лисици, асоцијацита за Христос popped up. И ако ликот на Travis е алегорија за принципот на доброто, се прашувам дали авторот не сакал да укаже на тоа дека ниту „доброто„ е апсолутно добро, ни „злото„ е апсолутно зло.

Long story short (а и постовиве имаат ограничен број карактери), освен буквалната поента на филмов, дека во дадени екстремни услови, секој би ја разоткрил својата животинска страна, заложена во генетскиот код и би се борел за гол опстанок и преживување, мислам дека беше опфатена и една поширока димензија. Барем јас вака го протолкував. Земјата е затвор, ние сме затвореници, оваа реалност е експеримент, правилата на игра (законите и човечките права) се само проформа, за да создадат чувство на лажна сигурност и верба во системот (експериментот), а оние кои ги диктираат правилата ја набљудуваат ситуацијата од удобната фотеља. Ова прозвучи како конспиративна теорија, ама можеби и не е така далеку од вистината.

Сигурна сум дека заборавив да споменам уште некои работи но, првин да ги прочитам вашите мислења, па ќе се дополнам. Не сакав да читам пред напишам мое видување на филмов, за да не тргнат мислите во друга насока.

P.S. Да го повторам прашањето. Расположени ли сте за некој европски филм?

 

Друштво, гледам сте ме престигнале, додека ја да стигнам да го пратам мислењево. Пошто ми беше готово 99% уште вчера и ми седеше у draft, ама немав време да го доосмислам и пратам, сега го пуштам у изворен облик, пред да ги исчитам вашите мислења, па однапред се извинувам ако се повторувам.

На почеток, да кажам дека Станфордскиот експеримент (врз кој е базиран филмов), како и експериментот на Милграм, отсекогаш ми биле интересни бидејќи даваат увид во еден мрачен дел од човековата психа, дел за кој повеќето од нас не сакаат да си признаат дека воопшто постои.

Генерално, можам да кажам дека филмов ми се допадна, со исклучок на крајот.

Да почнам со работите кои ми се допаднаа.

Прво, впечаток ми остави воведната „шпица“, ако можам така да ја наречам. Приказот на различни животни кои меѓусебно се борат и убиваат, помешан со снимки од војни, протести и човечка смрт и страдање, дадоа одличен вовед во она што не очекуваше во The Experiment.

Второ, главните ликови, на Адриен Броди и Форест Витакер, беа прилично добро разработени и претставени. Нивната трансформација од (релативно) нормални луѓе во она што беа на крајот од филмот беше навистина добро направена. Адриен Броди, кој од ненасилен хипик, за нецели 6 дена успеа да стане изреволтиран затвореник и „водач“ на затворениците, кој и те како насилството почна да го гледа како соодветно решение за проблимите. Од друга страна, Форест Витакер, од богобојазлив и мирен човек, успеа да се трансформира во прав диктатор и садист, кој беше страв и трепет не само за затворениците, туку и за останатите чувари. Ми се допадна што на многу концизен, но ефективен начин, успеаа да направат background за овие два ликови – Броди на антивоен протест, на кој доаѓа во конфронтација во воено лице, но не прибегнува кон насилство, и Витакер, кој гледа комедија, читајќи ја Библијата, а мајка му на погрден начин го повикува, а тој како послушно, 40-годишно „дете“ оди кај неа, без збор на протест. Од ова, можеме да заклучиме колку уствари нивното однесување во експериментот е тотално out of character за нив. Колку само лесно може улогата на подреден и надреден да го извади најлошото од луѓето, и за колку кратко време.

Ми се допаднаа и „креативните“ начини на ненасилно (барем во физичка смисла) казнување на затворениците – шишањето, уринирањето, затворањето во цевката – која што, чим ја видов одма си помислив „Овде гарант ќе им биде самицата“. Просто е зачудувачки (на вознемирувачки начин) колку е човекот креативно суштество, особено кога креативноста ќе се насочи на изнаоѓање на начини за казнување на други луѓе.

Уште нешто што навистина ми остави впечаток – колку брзо сите чувари го изгубија моралниот компас, а во црвеното светло на ѕидот гледаа како во некое „божество“ – се беше во ред и дозволено, само бидејќи, ете, црвеното светло не се запалило. Ниту еден не застана да помисли и да се запраша дали тоа што го прават е во ред, и покрај тоа што црвеното светло не се запалило. Слепата верба во некој повисок авторитет навистина може да биде страшна.

Односно, имаше еден таков – чуварот-црнец, чие име не го запамтив (а не знам ни дали го спомнаа воопшто), кој рече дека ако уште еднаш се повтори вакво нешто (инцидентот со уринирањето), ќе го напушти експериментот. Но, набрзо потоа и тој си легна на брашното, за да на крај, поради желбата да му помогне на дијабетичарот, заврши како дел од затворската „популација“.

Верувам дека ова е добар пример за она што навистина се случува во реалноста – во вакви ситуации, на „чело“ се наметнува доминантна и агресивна личност, (можеби) некој со комплекс на пониска вредност, кој бил малтретиран во животот – како Форест Витакер од страна на мајка му – додека другите, од страв, немоќ или пасивност му се приклонуваат. На оние кои наоѓаат сила да се побунат, брзо им го наоѓаат крајот.

Е сега, за работите кои не ми се допаднаа толку.

Прво, помеѓу експериментов и реална затворска ситуација, постои една многу битна разлика. Во вистински затвор, затворениците (особено оние осудени на доживотен затвор) немаат никаква причина да им го олеснат животот на чуварите и да сакаат соработуваат со нив. И обратно, чуварите немаат причина да се воздржуваат од насилство во ситуации кога е потребно да се воведе ред помеѓу затворениците. Овде, сите имаа една, многу добра причина – 14000 долари, за кои впрочем и се пријавија за експериментов. Иако во неколку наврати париве се споменуваат како причина и поттик за да се почитуваат условите на експериментот, тоа некако ми изгледаше повеќе декларативно – а реално, и едниве и другиве како намерно да правеа непромислени и недозволени работи, со кои постојано го загрозуваа експериментот и својата заработувачка.

Второ, колку што беа добро обработени двата главни ликови, толку сите останати беа еднодимензионални. Повеќе од пола не успеав ни да ги забележам, а камоли да ги запамтам и да ми остават некаков впечаток.

Трето, научниците у експериментов ми беа тотални промашаи.

На почеток, покрај божем ригорозната селекција, успеаа да им се „провлечат“ white supremacist, кој згора на тоа, и бил во затвор, како и дијабетичар, кој има потреба од инсулин.

Потоа, самиот „затвор“ е сместен in the middle of nowhere – на крајот од филмот гледаме дека чекаат цел ден за да дојде автобусот по нив. Не помислија ли дека можеби на некој од нив ќе му треба лекар? Или дека на крајот кога ќе почнат крвнички да се млатат црвеното светло нема да биде доволно за да ги прекине и смири? Што ако наставеа да се кољаат и откако светна црвеното сијаличе?

Во однос на чуварите, кои имаа подобри услови за живеење од затворениците, но имаа и – алкохол! – под чие дејство беа поголем дел од времето. Зошто им оставиле алкохол? На ниту едно работно место (а особено не на чувар на затвор) не е дозволено ни да помирисаш алкохол, а камоли ќор пијан да си ја извршуваш должноста. Не знам која била целта на научнициве, ама симулирање на реални услови дефинитивно не е една од нив.

Исто така, методите за „ненасилно“ казнување кои ги смислија – уринирање, пикање на главата во шолја и сл. – прилично сум сигурен дека се во некои аспекти и полоши од физичко насилство и дека се недозволени во вистинските затвори, дури и оние како Гвантанамо. Побогу, waterboarding изгледа дури и хумано во споредба со ова. Зошто не реагираа на ваквите работи?

И зошто во затворов имаше соба без видео-надзор? Нели е тоа поентата на експериментов – да се следи нивното однесување. Што фајде ако има соба во која нема да може да видат што се случува? Башка што речиси сигурно е дека нејзиното постоење ќе биде злоупотребено.

На крај, зошто и откако применија физичко насилство експериментов не беше прекинат? Јес да го згрбачија црњово у собата без камери, ама па после кога го изнесоа и го сместија меѓу затворениците у главата како модар патлиџан, можеа тогаш да стават крај.

На моменти навистина се прашував дали некој воопшто го следи експериментов или можеби од некоја причина го прекинале, само заборавиле да им кажат на овие у затворов. И се прашував дали се работи за вистински научници или некои болни умови кои си погруваат со судбината на затворениците и чуварите.

Уште една работа која беше безвезе – чуварот кој сакаше орален секс. Добро бе, мајку му, педер или прикриен педер, сеедно – у затворов беше само 3 дена пред да реши дека е време некој да му го испуши. Почекај 2 недели, па со парите што ќе ги добиеш, не еден, 100 души ќе можеш да платиш да ти го испушат. Малце претерано и нереално беше ова, мислам.

И на крај – смртта на дијабетичарот. Тоа беше стварно too much. Океј е и инсулински шок и све. Ама после пендрекот меѓу рогови човеков лежеше неподвижен цел ден и реално, научнициве не можеа да знаат дали е жив, у несвест, со потрес на мозок или внатрешно крварење или мртов. Зарем ова не беше доволно да се прекине експериментов? Ма неее, ај да почекаме уште малце, да видиме што ќе се случи. Ова беше претеран и целосно непотребен аспект у филмов. Мислам дека можеа да ја доловат поентата и без некој да мора да умре. Ама, јеби га.

Што може да извлечеме како поента од The Experiment? – Дека во дадена ситуација човекот многу лесно „заборава“ на човечноста, моралноста, добрината и во суштина, се она што го прави да биде човек, и прибегнува на некои основни инстинтки и мрачни, ниски страсти. Застрашувачки е колку хуманоста со која толку се гордееме е всушност кревка и непостојана. Значи, не само што не е „подобар“ од животните – човекот во многу аспекти е и полош од нив. Ниче не џабе рекол – „Man is the cruelest animal“.

 

Спојлер: офф топик

како видим журка је почела , па ајде рунда од мене зашо каснам... што пие кафана?
во принцип нејќам да читам пред да пишам ама не ве издржав...
ај прво да се изјаснам па ќе ве цитирам.

уште на самиот почеток ни беа претставени сцени од предаторство па не може, а да не ти се усмери перцепцијата на филмот према таму. Почна со спореба, заврши со споредба - од мене за тоа.
- you still think we are higher on the evolutionary chain than monkeys?
- yes. cuz we can still do something about it.
Mногу ќе се напнев ако не одговореше Тревис. Вака го одговори мојот став. Многу ми е жално кога го рамнат човекот со животно. Совршенство како човечки организам не ми иде да биде споредувано со нешто што е далеку поназад, впрочем и науката ми е во прилог, па кој како сака нека си збори .

Романтиката во позадина ми беше како симбол дека емоциите се двигател и мотивација. Можеби Тревис патот за Индија го искористи како оправдување за учество зашто нели и порано се снаоѓал така, а можеби девојката беше излезот кој го бараше. Во секој случај не ми беше излишно.

Е сеа за Форест, морам да му посветам пасус. Значи од такт ме вадеше. Мушкарчина во заборав кој на почетокот очаен да се вклопи со бед бојсите, се изгуби во новиот идентитет. За разлика од @Captain-Omni , мене сцената кога му се дигна ми беше одличен детал. Чинам беше тоа на почеток, па сосем јасно ми е зашо продолжи да се однесува така.
Тревис? Леле не можам да се сконцентрирам луѓе на глумецов јас, како Исус ми е премногу. Се си мислев ќе го распнат кај и да е. Среќа на пола филм го ишишаа па сфатив дека не гледам религиозен филм.

Го делам ставот на @Captain-Omni и @Lady Phoenix дека поентата на филмот ги потврдува народните поговорки кај што има сила нема правда и дај моќ на човека з да видиш каков е.

Се спаси филмската екипа кога го накриви одговорниот доктор дека претерал зашо немаше да можам да го толерирам несветкањето на сијаличето при непочитувањето на правилата по безброј пати и угрозената состојба на дијабетичарот. Мислам дека тој знаел дека ќе дојде делумно до ова, а целта на експериментот уствари би била: колку далеку ќе одат, а не бихејвиорално тестирање во затворски услови. ( Затоа го молам @Bender Rodriguez да не се нервира на тие нелогичности, беше објаснето дека научниците не се воделе баш по правилата, така што не е некоја си баук негатива на сценарио, туку според мене до експериментаторите е.)

Имаше една реплика: правдата го чува општеството. Јас се согласувам (спротивно од ставот на Тревис дека е причинител на војни, меѓутоа ми се свиѓаше начинот на кој размислуваше). Вие?

На кратко, одлично ми беше прикажана ситуацијата дека се случија хаос кога на секоја шупачина ќе и се нсправи филм дека може да биде главна.

Одлична споредба.

.
Исто ми се свиѓа како до-ре-ми навлегла во дубина, што можеби е too matrix-ish за да кажам дека се согласувам али интересно споредување.

Малку ми беше нереално од толку желба за пичиња да се префрли на куреви. Може го одбрале само како секс-фанатик за да го пореметат профилот на избраниците уште толку...

Зашо не крајот? Мене да. Покажаа дека не можат да издржат ни една недела, и дека ги преминаа сите граници. Каков крај би сакал ти?
Патем додека те цитирам тебе, морам да ти кажам дека истото го помислив за „самицата“ . Само шти мене ми се смота во глава прашањето, а добро зашто не го користат ова како самица.

Крајно нелогично. Слажем се.

Да.
Јас не би се замарала со драмиве што ги направија од ништо. Да бев дел од филмов веројатно немаше ни да ме има во кадар, е толку ноншалантно би чекала да пројдат тие 14дена и да си ги соберам парите. Као кулирај си 2 недели ебате и си носиш кеш дома и чао пријатно. Ама кој како си посеал така ќе си жнее, сакаа да комплицираат, ете им.


Во врска со исплатата... не сфатив ни јас баш што се деси, ама ваљда сите добија зашо нели Тревис отиде во Индија.

Инаку филмов го гледав со татко ми и ми кажа дека го имал гледано и германскиот и дека бил далеку побрутален. И мене ми е криво што не го одбравме тој.

whew .

aj живели

 

И тoa штo викaш, aмa некaкo ептен ме зaлaжувa oвa декa е крaткo време, пa вaљдa ќе се изгурa некaкo у пм . Сепaк мoј кoнечен oдгoвoр е ДА.

А зa oвa сo мoжнoст дa дoбиле пaри oд тужбa, мoгучееее. Ете требaле нa крaј бaрем дa нaпишaт еднa реченицa дaли ги исплатиле. Мене битнo ми е зa дa си јa дoвршaм слoжувaлкaтa .





Вo врскa сo темпoвo. Предлoг решение:
Еднa недела - еден филм.
Сo тoa штo дa се зaтвoри aнкетaтa oд петoк и дa се гледa нoвиoт oд петoк пa дo дaље. Филмoт дa гo избирaме пaрaлелнo дoдекa се гледa или кoментирa другиoт пa oд пoн/втoрник некa пoчне дa се збoри нoвиoт пa кoј кaкo дoгледувa некa се убaцувa и ќе ни испaдне oд пoнеделник дo пoнеделник дa збoри еден. А пaрaлелнo дa се глaсa и сo пoклпувaње oд некoи денoви дa се гледa нoвиoт вo меѓувреме.

Рејн ти стaви еднa aнкетa сo некoи oд дoсегa збoрените пo твoј избoр, или некa ни пoнуди @do-re-mi (и друг штo се рaзбирa oд нив) , 4-5 eврoпски и oвaa aнкетa дa ни биде зa испoлнувaње услoви зa влез вo ЕУ ..... и oд петoк дa мoже дa пoчне дa гo гледaме нoвиoт.

 

Се сложувам за некој европски филм. Еве, јас го утупев со шпански трилери, сите се во Последен филм што го гледав... и кратка рецензија, па ако ви фати око некој од нив, ставете го во анкетата.

П.С. Ми се допаѓа како сите имаме по нешто поинакво за кажување секогаш и обрнуваме внимание на различни детали, бараме различни објаснувања и слично. Уживам во темава.

 

Убава дискусија сте развиле,ве прочитав иако не го изгледав филмот.
Премногу сум зафатена,едвај епизодите од сериите си ги догледувам,ама ќе пробам за следниот да се вклучам и тоа побрзо,бидејќи гледам вие во рок од 2 дена изгледувате.

 

Е сега, да се осврнам на некои од вашиве мислења за The Experiment – без некој посебен редослед.

Морам да кажам дека со оваа изјава, односно одговорот на Тревис, воопшто не се слагам. Ние луѓето сме неверојатни спин-доктори и неверојатно е како успеваме ваквите ситуации (како дејството на The Experiment, на пример) и нивната разврска да ги претставиме како некаква успешна приказна. Демек, we can still do something about it – као тоа што случајов со експериментот го пријавиле кај властите и тоа што некој (можеби) ќе одговара за смртта на дијабетичарот, да прави се да биде во ред.

Наместо да се удираат во гради како случајов ќе добие некаква судска разврска и као правдата ќе биде задоволена, треба да се запрашаат зошто воопшто се довеле во таква ситуација? Зошто воопшто се прибегна кон насилство (прво психичко, а потоа и физичко), иако тоа им беше експлицитно забрането? Зошто на човекот не му дадоа инсулин? Зошто го оставија да лежи во безсознание, не знаејќи дали е жив или мртов?

Е, од кога се случија сите овие срања, ние луѓето како еволуирани и супериорни суштества решивме да „do something about it“. Алал да ни е!

Може да се направи паралела меѓу дејството на The Experiment и случувањата во Втората светска војна и холокаустот. Затворениците се Евреите, чуварите се Германците, а црвеното сијаличе е Хитлер. И тогаш, како и во филмов, беа направени најразлични грозоморни дела и злосторства, само поради тоа што некој од погоре рекол дека е ОК или па, затоа што не рекол дека не е ОК. И тогаш, како и во филмов, никој не застанал да размисли со своја глава дали тоа што го прави е исправно, морално или воопшто нормално.

Тоа е и разликата меѓу мајмуните и другите „инфериорни“ животни во однос на луѓето – тие никогаш не би се ни довеле во некоја ваква ситуација, па за да мора после да „do something about it“. Е, во тој аспект сме многу, многу полоши и од животните.

Кај крајот не ми се допадна тоа што ситуацијата ескалираше премногу – немаше потреба никој да умре, поентата на филмов ќе беше сосема добро доловена и без тоа. Исто така, разврската со медиуми и судови ми беше непотребна. За мене, подобар и посоодветен крај ќе беше филмот да заврши со тоа како сите се возат со автобусот назад кон цивилизацијата, молчејќи, размислувајќи за своите постапки за време на експериментот и во неверување за сопственото однесување. Едноставно – изненадени, згрозени и запрепастени од самите себе, срамејќи се да ги погледнат другите учесници во очи, бидејќи тие се сведоци за нивното однесување за време на експериментот.

Дореми, морам да те корегирам – беше „Eat twat, smoke pot and smile a lot“. Ептен сакаа да се потрудат да потенцираат дека дечково сака пичици.

Гледам дека не сум единствениот кој ликот на Броди го потсети на Исус – додуша, јас тоа го припишав на случајност и едноставна субјективна асоцијација. Признавам, не ми текна да барам некое скриено значење. Ми се допаѓа твојава длабинска анализа на филмов, аналогиите и паралелата што ја направи, ама имајќи го во предвид квалитетот и нивото на филмов, искрено се сомневам дека режисерот или сценаристот имале нешто вакво на ум кога го снимале. Ама, мислам дека и на нив ќе им се допаднеше длабочината која си успеала да ја најдеш во филмов.

Тука морам да се сложам, барем делумно, со толкувањето кое го даде @do-re-mi – мислам дека може да се направи паралела помеѓу многу работни места и експериментов. Прво и основно, луѓето го работат за пари, а не од љубов или некаква желба. Второ, нивното трпение и психичка издржливост постојано ја тестира работодавецот или надредениот, со различни начини на вршење притисок, тортура и малтретирање. Единствената разлика е што експерименов требаше да трае 2 недели, а ова трае практично цел живот. И ретко кој има можност да се откаже кога ќе посака.

Во животов се прават и многу полоши работи за да се дојде до пари и за да се обезбеди егзистенција – учество во експеримент кој, барем во теорија, треба да има контролирани и безбедни услови за учесниците, дефинитивно не е најлошиот начин за заработка.

За крај, во однос на плаќањето за експериментов – искрено, мене тоа што го прикажаа само Витакер дека добил чек не ми укажа на ништо посебно, и додека не ги исчитав мислењава, не му придадов никакво значење.

Јас мислам дека сите добија пари за учеството, бидејќи и по само 6 дена, експериментов даде резултат (и тоа каков!) – тоа што не траел колку што првично било планирано во суштина не менува ништо.

Погледот кој го упати до Адриен Броди за мене беше она што очекував да го видам од сите учесници – поглед со срам и неверување од сопственото однесување, кон некој со кого пред почетокот на експериментот може да се рече и дека се спријатели – а кој, многу набрзо после тоа, му стана главен непријател.

Може сум у грешка, не знам, ме туривте у мисла со коментарите.


Во однос на функционирањето на темава, се слагам дека еден филм неделно е сосема доволно. Не за друго, не ми толку е проблем да го изгледам, туку после да седнам и да напишам мислење, а и да ја следам дискусијата која се развива и да учествувам во неа. За ова богами, треба време.

Еве како би можело ова да изгледа, според мене:

понеделник-среда: давање предлози за нареден филм (и коментирање на претходно гледаниот)

среда-петок: гласање за предлозите (и коментирање на претходно гледаниот)

петок: бирање на филм за гледање

петок-недела: време за гледање на филмот

И од наредниот понеделник, по истата постапка. Ако некој го изгледал филмот уште во петок или сабота, слободно да си пише мислење – тие што не го изгледале, не мора да го читаат. На ваков начин, ќе имаме најмалку 5 дена за коментирање и најмалку 3 дена за гледање. Нормално, некој може да го изгледа и во понеделник или вторник и пак да се вклучи во дискусијата, ќе има доволно време.

Што се однесува до европски филмови, потпишувам дека овие кои ги предложи Лејди Феникс се добри, да не речам одлични и верувам дека за повеќето ќе има што да се искоментира. Мој скромен придонес за европски филм се холандскиот Loft од 2008-ма и нордискиот Headhunter, од 2011-та.

 

Бендер, ми скрши филм комплетно. А бев убедена дека Чејс промовира healthy lifestyle. Шега на страна, фала за забелешката. Понекогаш човек слуша она што сака да слушне.

Мадам-A don't get me started on The Matrix (и филмот и Матриксот како концепт). Сериозно, Wachowski не прават случајни филмови. Ако оваа идеја ти се чини far - fetched, ме интересира што мислиш за идејата во Jupiter Ascending?! И немој да мислиш дека сум кој знае каков познавач на европскиот филм. Почетник сум. Еве неколку филмови од мојата листа:

Mar adentro (2004)
Vera Drake (2004)
The ghost writer (2010)
The Ax (2005)
The white ribbon (2009)
Trois couleurs: Bleu (1993), всушност целата трилогија но, не знам како стои со торенти.
The constant gardener (2005)
Moon (2009)

 

Има поента Реинбоу. Го редуцирам мојот предлог на: Mar adentro.

 

@do-re-mi , aj уште еден бaр издвoи ни, дa не се 2 без 3 пoнуди

Пoнудa зa еврoпски oд мене:
The Hundred-Year-Old Man Who Climbed Out the Window and Disappeared.
Не сум виделa ни трејлер aмa нaслoвoв скрoз ме ќaри зa дa ми е дoвoлен дa ме заинтригира. Беше лaни мислaм кaј нaс нa репертoaр aмa не мoжев дa oдaм и oд тoгaш му се спремaм дa гo гледaм, aмa не испадналo.

 

пак јас....

Не ми се верува дека правните постапки кои ги покренаа беа толку битни. Само тоа што сите беа стишени и запрепастени кога го чекаа автобусот и кога се накрцаа во него, ми беше како слика дека никој од таму веќе не излегол ист. Јас таа сцена некако ја гледав како приказ на самосрамот. Се согласувам дека не смееја да се доведат до тука, ама кога веќе биднало последователната реакција покажува доста. Според мене учесниците во експериментот се закопаа во својата психа и се преиспитуваа себеси. Није ваљда дека само се возикараа.
Силно сметам дека да беше ова дешавка во зоолошка, никој немаше да ја обмисли после тоа, а уште помалку да се преиспитува себеси. Е тоа е тоа што не дели нас од животните. Чуството за последица, рационализација, учење, совест.... Крај краева подобро да се преземе нешто касно, него ли никогаш.

Муабетот ми беше дека интересна е паралелата што ја направи за можно значење на филмот ама дека сите ние во реалноста сме навистина дел од експеримент ми е некако незамисливо за мојата веројатно ограничена фантазија . Jupiter Ascending го немам гледано. Не ми се свиѓа кастингот. Штом ми го спореди со Матрикс, може треба да прогледам низ прсти на актериве, м? Викаш добар е? Да го симињам?

 

Го гледав филмов. Убаво сте пишале во коментарите, се сложувам со повеќето. Не еможе а да не ми помине низ глава, што ќе беше ако наместо мажи, жени беа затворени? Ќе беше ли помирно место? Ќе испаднеше ли точна реченицата дека ако жените се владетели нема да има војни, светот ке е подобро место за живеење, т.е нема да има убиства?
И мене ми требаше некоја завршница на крај... И уште ме мачи помислата како бе кога излегоа надвор, не го искршија црнецот? Како му простија? Како се помирија? Мене да ме измоча некој, цел живот ќе го мразам. Овие излегоа надвор и толку беше.

Зошто откако се сложија на експериментот, да тужат? Они се испотепаа, не некој од надвор. Ги потпишаа условите сами, за пари. Ако не се степаа и најдеа начин 14 дена да седат мирни, ќе тужеа?

И да, јас би на ваков екперимент. Само да нема некој ментално швркнати, и да видам црно на бело дека никој не е психијатерски случај, па да ма заколи на спиење. Иначе 14 дена се тамам период.

 

Ска, мислам дека во моментот кога се отвори хангарот и го видоа сонцето, се освестија дека ситуацијата не е реална и им преостана само срамот од сопствените постапки. Сите беа во состојба на полутранс, како да не можеа да си поверуваат дека толку брзо се исклучија од реалноста и се идентификуваа со хипотетичката ситуација која им беше поставена. Мислам затоа сите делуваа ко да се во бунило и немаше простор за било каква реакција. Разменија само неколку awkward погледи и секој од нив се изолира во сопствените мисли.

Мадам-А, те разбрав, само мене муабетот ми беше ако идејата за матриксот ти се гледа ко радикална, што би рекла на идејата во вториов филм од истите автори. Инаку, Матрикс како комплетен производ е далеку посупериорен од Jupiter Ascending, всушност нема место за споредба. Единствено, кај вториов, идејата е интересна за анализа. Останатото е третокласно.

Еве нека биде и The ghost writer како предлог од мене. Ми се чини има потенцијал за дискусија.

 

Треба ли да бидам загрижен што јас од прва чув twat?

Мадам, не ми беше мене зборот толку за правната постапка, туку за изјавата дека ние како луѓе сме способни да превземеме нешто во однос на даден проблем.

Луѓето несомнено се одлични во решавање на проблеми – ама, исто толку се добри (ако не и подобри) во создавање на проблеми. Значи, тоа е нашата дефинирачка карактеристика – прво ќе направиме некое срање, а потоа „херојски“ ќе изнаоѓаме решенија и ќе се справуваме со проблемот што самите сме го направиле.

Мене муабетот ми беше дека животните во зоолошка воопшто не би се ни соочиле со проблем како учесниците во експериментов, за да мора после да го решаваат на некаков начин. Однесувањето кое го видовме – садизам, изживување, лечење на комплекси – се карактеристики исклучиво на луѓето. Животни во ниедна ситуација не би се однесувале така. Па од тој аспект реков дека можеби сме повисоко на еволутивната скала од мајмуните, но во вакви ситуации сме полоши од било кое животно. Но, можеби тоа е цената што мора да ја платиме за нашата високоразвиена свест.

Реинбоу, бидејќи на темава редовно учествуваме најмалку пет луѓе, мислам дека анкетата секоја недела може да содржи по 4 филма. Така, еден секако ќе биде победник во однос на другите. Исто така, мислам дека може да „рециклираме“ и некои од минатонеделните предлози – имаше и меѓу нив добри и интересни филмови, ама тоа што не биле избрани у дадената недела, не значи дека треба скроз да ги баталиме.

 

@Cka, прво да ти посакам добредојде во новава „сезона“ на ФФФ. (Не знам претходно дали си учествувала)

Добро прашање. Во секој случај, верувам дека ќе беше прилично слично, ако не со толку многу насилство, тогаш со навреди и некој друг вид на насилство. Да не одиме подалеку - овде на еден форум каде ништо не ни е од животно значење, па ние како жени само бараме влакно во јајце, извртуваме искази, се колеме, прска естроген на сите страни, очи печат, а тек во живо да дебатираме, мислам дека сигурно очи ќе си ископаме. Да не го заборавиме и ПМС-от, за време на кој мнозинството се во состојба жив човек да изедат, до 12 се мразат сами себе, после 12 го мразат цел свет.

Затоа што всушност условите од експериментот не беа исполнети. Требаше да бидат безбедни кандидатите и само да следат правила, тука е црвената сијаличка која ќе ги спаси кога ќе има потреба од тоа, а тоа не се случи. Мислам дека е доволно силна причината.

И во овој експеримент не требаше да има ментално швркнати и луѓе со било какви здравствени проблеми, па дури ниту затвореници, а сепак имаше од сиве категории на луѓе по некој. Јас веќе реков, ако доволно убедливо ми гарантираат за се' што треба - можеби ќе учествувам, ама вака како во експериментов...

Ајде следен пат ќе предложам и јас некој од шпанскиве филмови што ги изгледав. Ме воодушевија.

 

Да прв пат сум тука

1. Кога би имале цел, 14 000 долари, плус заедничка цел, за исполнување на заедничка желба. тогаш не би се расправале за тривијалности. Мислам дека тука не беа расправиите проблем, проблем беше моќта кај некои кои никогаш дотогаш не ја искусиле. Особено црнецот кој живееше со мајка му, наеднаш се најде воситуација да е над некој. Сакаше да ја ужива можноста до крај. Жените не верувам дека се толку болни за доминација над друга жена, освен ако не и е загрозено нешто. Овде немаше ништо загрозено. Единствена реална причина за кавга беше јадењето кое го оставија, ама можеа и тоа да го решат.
2. Никој од надвор не ги тепаше. Сами се испотепаа. За запаленото црвено светло е дискутабилно во кој момент требаше да се уклучи. Сепак, само 4 дена беа таму. Плус писмена согласност дадоа.
3. Мислам дека намерно ставија лидери во глупата следбеници, следбеници во групата лидери и никогаш мочни во улога на моќни луѓе. А може и за инат ставија педери. Или еден педер. Ако е ваква твист комбинација, на пример да стават жена која сака да команда и не трпи авторитет да е затвореник, ќе има расправии. Ама не можам да замислам да има жена која ќе се исмоча врз друга поради покажување на моќ. Едноставно кавгаџики да, ама насилнички некако неми оди кај жените.