Феминско (филмско) фоаје - Poor Things

No no, Стив Maртин. Погоре е спомнат рандом во коментар, а јас пошо го нејќам со цело битие, не можев да се воздржам а да не го изругам во првата можна прилика.

 

Насловот уште не е сменет, али ај ја да си пишам.

The Illusionist ја имаше таа несреќа да излезе во истата година со The Prestige, па дури и да ја обработува истата тематика. The Prestige беше повисокобуџетен, од попознат режисер, со многу познати глумци, а и генерално добар филм, па најверојатно поради тоа поскромниот The Illusionist некако (неправедно) падна во негова сенка. Многумина, вклучувајќи ме и мене, долго време не ни чуле за филмов – јас The Prestige го гледав прв пат кога се појави, а на The Illusionist налетав сосема случајно, доста години по неговото излегување.

У секој случај, The Illusionist e филм кој генерално ми се допадна. Иако наизглед тематиката е слична со The Prestige, во суштина се работи за многу различни филмови. The Prestige е приказна за дуелот и борбата меѓу двајца познати магионичари, додека The Illusionist во својата срж е љубовна приказна – ама не од класичниот, лигав тип.

Режисеров, за мене непознат, завршил одлична работа у филмов. Глумците исто така ми беа на место – Пол Џиамати, одличен во улогата на инспекторот, Руфус, исто така, како антипатичниот принц-престолонаследник, Џесика Бил, која отсекогаш ми била антипатична, во филмов ми е сосема доволно поднослива. Едвард Нортон ми е супер глумец и го сакам уште од Fight Club – и во филмов се покажа како одличен – единствено по малце ми сметаше неговиот извештачен акцент (што побогу требаше да биде тоа што го збореше – англиски, американски, германски?).

Ми се допадна генералната идеја и замисла на филмов, како и реализацијата. Не трае премногу долго, а сепак успева да ја пренесе својата порака, без воопшто да биде досаден. Ми се свиѓаше и односот помеѓу Ајзенхајм и инспекторот Ул. Во своето однесување, инспекторот беше растргнат помѓеу восхитот и симпатиите кои ги имаше кон Ајзенхајм од една страна, и амбицијата и желбата да му угоди на принцот, од друга.



Пошто филмов го гледав по втор пат, се сеќавав на „пресвртот“, во кој вовотката фон Тешен уствари е жива и здрава, иако можам да кажам дека и покрај тоа, филмов ми беше интересен. Првиот пат, ми се чини, тоа ми беше изненадување. Кога ќе размислам, моментот „главната хероина е жива“ е доста клише, па можеби баш и ради тоа не го очекував и во филмов. Мислев дека ќе биде revenge филм – у кој принцот му ја убива љубовта на животот, а овој потоа му се осветува така што ќе го сврти народот против него и генерално ќе му го загорчува животот. Како и да е...

Вака, кога ќе размислам подобро, уствари Ајзенхајм испадна негативец у филмов – го намести принцот Бркоња за убиство – го издрогира, му подметна докази, го исценира целиот настан, го сврте народот против него, како и неговиот верен помошник – инспекторот, и на крај, го доведе човеков до самоубиство.

WTF, Eisenheim? Сфаќам ја забранета љубов и све, ама нели беше ова некако overkill (у правата смисла на зборот) решение за овој љубовен триаголник? Можеа да најдат и многу поедноставно решение за целава работа – да избегаат на Далечниот исток, на пример. Прилично сум сигурен дека у 18, 19-ти век (кога и да се случува филмов) упуваниот принц на Австрија немал влијание кое досегало до Кина и баш се сомневам дека би ги нашле (или воопшто би ги барале) ако би избегале заедно.

Ама не – поедноставен план е да го издрогира принцот, да подметне докази во шталата, да ја исценира смртта на војвотката, после тоа да тагува неколку месеци, па да откупи нов театар, донесе жутљаци-помошници, почне да изведува перформанси со духови и тоа повторно да трае уште којзнае колку време, за да на крај ја summon-ира фон Тешен, фрли сомнеж врз принцот, го подбуцне народот против него, како и неговиот пријател-инспекторот, кој конечно ќе ги најде доказите и ќе се реши да ја направи вистинската работа и да го обвини принцот за нејзиното убиство, и успат да го искодоши кај татко му, за да на крај човеков се убие, а Ајзенхајм конечно да отпатува да се сретне со својата љубов, можеби и неколку години подоцна (нагаѓам, пошто филмов не кажува).

Да не делува планов премногу сложено, долготрајно и непотребно комплицирано? Ма неее, ова е жив пример за time and money well spent.

Инаку, нели можеше планов да се одвива само до моментот кога војвотката „умира“? Што се однесуваше до принцот, таа беше мртва и немаше да ја бара по светот, па можеа уште у тој момент да ја напуштат Австрија и со Ајзенхајм да си живеат некаде happily ever after. But, nooo…

Уште неколку работи кои ми засметаа додека го гледав, ама далеку од тоа дека ми го руинираа филмов:

1. Зошто (и како) и направија вештачка рана на војвоткињава на најнезгодното место за лажирање – на вратот, кој сите можеа да го видат? Немаше ли да биде поедноставен лажен убод во стомакот, кој ќе го видеа само лекарот и можеби инспекторот?

2. Зошто мораше да ја најдат како лежи у река, и тоа у есенско/зимско време? Сфаќам дека беше привремено умртвена, ама немаше ли да вистински умре од хипотермија од ладното?

3. Зошто на крајот Ајзенхајм му го поклони и театарот и се што имаше на својот бивши менаџер? Не е дека му остана должен за нешто. Немаше ли барем парите да му користат во неговиот живот во егзил со неговата љубена? Или можеби сакаше да ја исценира и својата смрт, па демек, еве, се убил или умрел, што и да е, па пред тоа решил све да му поклони на менаџерот? I don’t know.

4. И на крај, зошто сите трикови беа толку многу нереални, дури и натрпиродни? И зошто немаше објаснување за ниту еден од нив (и не, тетратка на која пишува Orange Tree, со неколку цртежи кои ги видовме на по неколку секунди, не се објаснување)?



Уствари, последново е она што најмногу и ми сметаше во филмов. У Prestige барем ги објаснија илузиите, дури и ако објаснувањето е машина за телепортирање/клонирање измислена од Дејвид Боуви, ова де, Никола Тесла. Може беше глупо и нереално, ама барем беше објаснување.

А у The Illusionist објаснување немаше за буквално ништо. Ни за портокаловото дрво, ни за пеперутките (кои btw нема шанси да летаат и да држат марамче), ни за сликата од Леополд, ни за мечот, ни за духовите, ни за тоа како Ајзенхајм исчезна на крајот.



Мислам дека дури и да имаа добра волја филмаџиите да ги објаснат илузииве, немаше да можат, пошто беа толку многу over the top и искрено се сомневам дека би можеле да смислат објаснување за нив. Најверојатно само им изгледале како кул идеи, па ги ставиле у филмов.

За мене, The Illusionist ќе беше совршен, само ако се потрудеа да дадат и објаснување за илузиите на Ајзенхајм. Ама, да се смисли добра илузија, со издржано, но не премногу очигледно и очекувано (и не натприродно, туку реално) објаснување е тешко, додека да се шлапнат илузии кои изгледаат кул и интересно, без да се замараме со нивното објаснување е многу, многу полесно.

 

Еве и јас се враќам на темава после некое време. Бев во недостаток на време за гледање на филм, поради некои обврски, но сега се враќам.

Филмов го гледав пред повеќе време, но сепак ми остана во сеќавање бидејќи самата тематика во филмот премногу ми се допадна. Ми остави преголем впечаток самиот тек на филмот, каде и до самиот крај ме држеше во неизвеснот. После крајот на филмот бев сеуште под импресии.

Имаше некои работи кои ми засметаа во филмот, пример тоа што илузиите му беа малку (повеќе) нереални, но сепак тоа ни од далеку не ми го одврати мислењето дека филмот ми се допадна.

Актерите ептен ми се допаднаа, мислам дека сите беа на место. Но, сепак најмногу ми се допадна Едвард Нортон. Мислам дека солидно си ја одработил улогата.

Можеби малку ми засметаа илузиите дека беа нереални, но и тие некако придонесоа за самата магија на филмот.

 

Јас искрено, моментално немам некоја посебна инспирација да го разглобам филмов. Кога пишувам мислење овде ми одзема скоро исто време колку и да сум гледала филм, а со оглед на тоа што се навлеков на една серија, некако филмов не ми беше приоритет.
Дојдов за да потсетам дека е среда, и дека @RainBow треба да состави анкета. Претпоставувам дека редот тешко ќе го запазиме оваа недела али да се пробаме. Предлагам да бидат ставени Victoria и Coriolanus кои беа претходно спомнати, и уште 3-4 да ни додаде @boomsleng за да имаме можност да бираме и од неговоите предлози.

Е сега, кога сум веќе тука, а гледам и паднал муабет за филмов, ајде да си ја отворам душава малку и јас.

Убав си е филмов, се супер, ама многу лејм ми беше преголемото знаечење кои и се даде на детска љубов, чиј жар не згаснал 2-3 децении. Си играле криенка во некоја си шупа пред 20 години и сега одненадеж се повторно заљубени. Ау... бравос .
Ајде ако не јас ќе почекам уште 5-6 години да ми дојде симпатијата од градинка, да ми растури веридба и да одјурам со него. . Па ќе се убијам јас ако критериумите за партнер не ми се сменале од пред 15 години. Алал да им е на потегот на овие двајцава, многу зрело од нивна страна.
Џесика магично се разбуди од зимски сон кога го виде овој и сфати дека дечко и, е шупак. Алелуја душо неспособна. Кај ти беа очите до сега? Или убаво ти е во комфорд зона а?

Мене ова ми беше премногу нерално за да можам да го голтнам. Тоа триковите, не ми пречеа. Убаво ми беше да го гледам дрвото како расте, пеперутките на стероиди што го носеа марамчето...не ми фалеше објаснување за тоа, но дефинитивно ми фалеше објаснување за резултатите од задоцнетиот пубертет на Едвард и Џесика.

Ајде да претпоставиме дека писателот сакал да каже дека ништо не е неверојатно ако се сака, па затоа беа нереални, а изверени сите трикови и затоа сите се направија сите мучки кои @Bender Rodriguez со право ги осуди како претерани.

Како што го пишувам мислењево, така си утврдувам по милионити пат зошто не сакам да прегледувам филмови и зошто не сакам љубовни филмови.

Нели ептен ја искомплицира од ништо ...Тоа ни жена не го може.
Гарант Џесика го натерала. Јас сум убедена дека таа го набуцкала пошо принцот и влепи шамар.

Потег на комплексаш што не му ја подавале топката како мал.
Не ни сфатив зашто толкава огорченост кон принцот.
Мислам човече, и мене погоре споменатиот симпатија од градинка ми го запишаа у друго школо, па продолжив со животот.

Од друга страна пак, со оглед на тоа што приказната не ми е секогаш најбитна за впечатокот, не би го фрлила филмов у канта зашто убаво ми беше да го гледам раскошот од тоа време. Костимите, шминката, музиката... се останато ми беше солидно.

 

Што да кажам јас, кога вие се' сте кажале?

Филмов сум го гледала поодамна, а го изгледав и сега. Ако не се лажам, правен е според книга, па оттука целиот тој романтизам, нереални настани, случувања и работи. Воопшто не ми пречеше што сето тоа беше такво какво што беше, зашто моја замисла за било каква книга е настаните во неа да бидат подраматични од вообичаено. Па следствено на тоа, кога гледам филм според книга, очекувам да биде понереален и подраматичен од вообичаено.

Музиката беше адекватна, костимографијата беше супер, сценографија и кадри - магични. Едвард Нортон - одличен како и секогаш, Џесика Бил воопшто не ме иритираше, ми беше многу природна и создадена за улогата. Принцот беше погоден за 10-ка, Ул беше интересен лик.

Приказната ми се допадна таква каква што беше, не се ни трудев да и' барам маани поради горенаведените причини. Едноставно се препуштив на филмот и си замислував дека наместо да читам, ја гледам приказната од книгата.

Некако, ништо дискутабилно, според мене, не се случи во филмов, па немам инспирација да пишувам некој реферат, а освен тоа Мадам и Бендер - дечки се' сте кажале, ама стварно.

Генерално, ми се допадна филмов, не ми беше досаден, не ми траеше предолго, настани имаше цело време, а главните работи (како наводното убиство на фон Тешен) беа објаснети. Останатото е очигледно фантазија, за да додаде некоја мистериозна нота на филмот и едноставно за ништо повеќе од визуелно уживање.

Во однос на The Prestige, иако се многу слични, жал ми е да ги споредувам, ама ете, ќе се сложам дека The Prestige беше подобар, од аспект на тоа што двајца еднакви одат еден против друг.

Баш сум нестрплива и заинтересирана кој е следниот филм на репертоар. Инаку, има торенти од некои доста нови и очекувани филмови, ама не знам титлови дали имаат.

 

Well, I liked it. Многу ми се допадна што режисерот, Нил Бургер исто така е и сценарист, а кога го проверив, сфатив дека го режирал и Лимитлес кој исто така имаше одлична приказна што многу ми се допадна.

Втора работа што ми се допадна прилично е што до крајот не очекував таков пресврт. Бев помирен со тоа дека девојката умира. Пресвртот ме освои и навраќањето на сеќавањата на инспекторот кои ме потсетија дека сето она кое го сметав за глупости има совршена смисла, исто така ме воодушеви.

Трета работа, која можеби е повеќе до мене и мојата преокупација со доминација и власт и нивното рушење и демистифицирање, беше тоа што и ова ми прозвуче како приказна за борба со семоќните и владетелите на обичната работничка класа.
Неколку пати се нагласува потеклото на инспекторот и на илузионистот и неможноста тоа да се измеша со она кралското. Инспекторот тој комплекс го води кон кршење на правилата и се обидува по секоја цена да стигне до буржоазијата, додека илузонистот никогаш не ја заборава причината заради која е одделен од љубовта, нема сина крв. Тоа е драјвот кој ги тера двајцата со сета сила да се борат за остварување на нивните агенди, кои се дијаметрално спротивни, но со многу сличен корен.

Оваа тема на класни разлики пак е испреплетна со спиритуалноста, духовноста и мистиката кои се на некој начин антипод на богатството, славата и моќта. Љубовта како ултимативното чувство кое може да го доживее еден човек е причина за необјаснивите илузионистички трикови кои и не треба, колку можев да сфатам, ние гледачите да сфатиме дали се реални трикови или се вистински производ на една повисока душевна состојба на магионичарот.
Тој ја користи љубовта, својствена за обичниот човек, за ниската класа да надвладее над оние кои сметаат дека се семоќни само зашто ја имаат власта и парите на своја страна.

Крајот нуди многу ifs, што не е по мој мерак премногу, но сепак сум задоволен од расплетот. Love wins. <3

 

Hateful 8, The Revenant, The Lobster, In The Heart Of The Sea, The Martian... За последниов знам дека има англиски титл, го гледав и е одличен, Може да се прават споредби со Interstellar. За другиве не сум проверила, ама торентите се добри.

 

Само да се надоврзам на предлозите на @Lady Phoenix - би ги додал уште и Legend, Bridge of Spies и као wild-card - He Never Died - сите се скоро искочени на добри снимки, за англиски титлови би требало сигурно да имаат до следната недела.

 

Илузионистот. Се сетив дека го гледав пред неколку години можеби, и тоа се сетив дури кога ја видов сцената со возот. Ете толку ми оставил впечаток.

Бендер, причината зошто го наместија за ова убиство можеби лежи во желбата за правда - принцот веќе убил девојка, а за која никогаш не одговарал. Можеби ова е одмазда за таа девојка.

Објаснувања за илузиите не ми требаа, вие маѓжите секогаш сакате да знаете што има во играчката, ние девојките само си играме и ги разубавуваме. Можеби од таму твојата желба да знаеш како ги правел илузиите, мене некако тоа не ми беше гајле.

За љубовта од детство Мадам, комплет се слагам. Јас сега кога ќе си ја видам симпатијата од 6то, ми иде да повратам. Како задржале исти крритериуми и по 15 години, алал. И по еден секс сфатија дека сакаат брак заедно. Мислам... у денешно време ќе се убијат од сексање и пак не чини за брак Ама ете, дејствието е некаде многу одамна, па веројатно сексот од прва бил пресуден за бракот.

Ми се допадна пресвртот на крај, некако го очекував, и кога го видов возот, веќе се сетив...

Сакам вакви филмови, каде карактерите се многу интелигентни, и каде на крајот од филмот ќе сфатам некои работи, а требало порано да ги сфатам. Ми се допадна.

 

После празнициве се враќаме во нормала, во форма
Иако сакав, немав многу време да го изгледам Илузионист за да дадам квалитетно мислење, рецензија, ќе го изгледам периодов кој предстои и ќе напишам мислење во последен гледан филм како еден вид компензација за моето неучество во темава неделава што измина.
Неделава гласав за Викторија предлог на Омни, гласав затоа што филмот од трејлерот ми привлече внимание, ми остави впечаток, имам чувство дека е квалитетен и вреден за одвоеното време, нешто ново, малку поразлично од тоа што досега сме гледале и коментирале, геманска - европска кинематографија која знае да биде исклучително квалитетна, едно освежување на филмската сцена, посебно ми се допадна, ми привлече внимание актерката во која препознавам потенцијал, ме асоцира на Бри Ларсон во филмот Short Term 12 (2013),не толку физички туку повеќе како појава, освежување, новост, талент, нешто што допрва ќе освојува, ќе доминира на филмската сцена, за Бри воопшто не погрешив, тој минатогодишен талент, таа феноменална глума во Short Term 12 (2013) годинава ја потврди, ја повтори со маестралниот перформанс, со улогата во филмот Room (2015) за која може да го освои годинава оскарот за најдобра женска улога.
Мило ми е што повторно се вратија со свои мислења Блек Пантер, Цка, ги повикувам и останатите да земат активно учевство на темава со своите квалитетни мислења, и Јовановска исто така ја повикувам да земе учевство во наредниов период - ни недостигаат нејзините мислења - рецензии. Во оваа прилика ќе ја повикам и Трнче гледам има лајкувано неколку мислења - рецензии и таа да ни се придружи, Трнче те паметам по твојот пост во темата најдобри - омилени режисери со кој ми остави многу голем впечаток, имаш големо познавање на филмската уметност и штета би било да не ни се придружиш

 

Што ни се случи со анкетиве и дискусииве?

Малку се изгубив во простор и време и сега не ми е јасно дали касниме со новиот филмски предлог (кој уште не знаеме кој е) или сме многу брзи со Илузионистот?

Се изгубив начисто.

 

Пa @Lady Phoenix ,
се прoлoнгирa неделaтa зa Илузиoнист.

Јaс мислам зa дa не прaиме збрки, некa му се дaде и уште oвие некoлку денa нa Илузиoнист зa oд петок дa пoчнеме дa гo гледaме нoвиoт и дa се врaтиме вo кoлoсек. Секaкo прaзници се, пa не верувaм декa би се зaдржaл редoт зa oвaa неделa сo нoв филм кoј иoнaкa веќе гo кaсниме. Пa некa му биде репертoaрoт нa oвoј дуплa неделa и oд следнa дa прoдужувaме сo пoлни гoривa и стaрo темпo, м?

 

Јас ќе ве чекам за Crimson Peak

 

Crimson Peak – I am not impressed. Искрено, не знам што точно очекував од филмов, ама знам дека очекував повеќе.

Не знам точно како да го дефинирам филмов – не е хорор, дефинитивно (which is a good thing), не е драма, не е романса, не е мистерија (затоа што е доста предвидлив)... Односно, е од се по нешто, ама сепак недоволно за да може да се смести во одреден жанр.

Од Гиљермо ми е гледан Pan’s Labyrinth, за кој имав помешани чувства, ама сепак можам да кажам дека ми се допадна, пред се поради одличната кинематографија и невообичаената приказна. Исто така, The Strain ми е guilty pleasure, иако не знам баш до кој степен е Дел Торо инволвиран во правењето на серијава.

За глумциве можам да кажам дека ми беа ОК, иако ништо посебно: Том Хидлстон го рачунам за добар глумец и е една од ретките работи која ги прави филмовиве правени по Марвел стрип-херои (Hollywood, please stop) подносливи за гледање, иако у филмов не ми се истакна нешто посебно – само правеше мутави фаци. Миа Васиковска не ја знам и не ни имам некаква посебна желба да ја запознаам – глумењето на мало, наивно и невино девојче заробено во тело на возрасна девојка и беше така-така. Џесика Честејн ја знам, затоа што во последно време се појавува во секој можен нов филм што сум го гледал и иако у другите улоги ми била meh, можам да кажам дека во cast-от на филмов ми е светла точка и одлично ја изглуме Лусил, како full-on psycho.

Кинематографијата ми се допадна, сценографијата беше прилично мрачна и gothic – се на се, солидно. Ми се допадна идејата за несекојдневиот изглед на духовите во филмов, различен од она клише на кое до сега сме навикнале. Но, не ми се допадна CGI-от и како беа реализирани истите тие духови. Не знам колкав буџет имал филмов, ама кога Pan’s Labyrinth од 2006-та имаше подобри ефекти од овој, речиси 10 години порано, тоа мене ми е знак дека нешто не е како што треба.

За приказната не знам што да кажам – мене ми беше доста предвидлива. Класична, клише приказна за богата девојка од високото друштво (ако богаташите од Америка од тоа време може да се наречат високо друштво), која се труди да биде нешто џоа independent woman, писател, а-у. Доаѓа мистериозен странец кој ја шармира и во кој се заљубува на прв поглед (предвидливо), на татко и нешто му е сомнително кај него и нормално – у право е (предвидливо), за сестра му уште од одма ни навестуваат дека е зла и во истото воопшто не се суптилни – беше као Disney villain, уште страшна музика да пуштаа секогаш кога ќе се појавеше на сцена. Тука е и добриот доктор Алан, кој (предвидливо) е the good guy и иако Едит го корпоса, он сепак ќе отпатува у најзафрлениот крај од Англија, Пичке-материне peak, само затоа што има претчуство дека нешто не е во ред и дека можеби и треба неговата помош.

Таткото на Едит умира во сомнителни околности, кои на никој не му се сомнителни, иако пред самата смрт отворено ги искажа своите антипатии кон Томаси неговите намери кон ќерка му. Нормално, првата реакција на Едит по сето ова е да се омажи веднаш за Томас, ја остави империјата на татко и, својот град и сите познати, и замине во непозната земја, со практично непознат човек и неговата злобна и психотична сестра, која не се ни трудеше барем да поглуми малце дека е добра.

Семејната куќа изгледа као куќа на страва и ужас од некој забавен парк – стара, руиниана, со заклучени и off-limits соби, со црвена вода по цевките од глината, и со језиви звуци – „It’s the wind“, воздухот цикрулира, куќата дише, прди, што ли прави. Yeah, right.

Пресвртот на филмов, ако можам така да го наречам, ми беше исто предвидлив и јасен уште од моментот кога Едит (која очигледно не наследила многу од бизнис сенсот на татко и) се решава дека е добра идеја се што има да продаде и сите пари да ги вложи не во реновирање на луна-парк атракцијата која и стана нов дом, туку во генијалниот изум на маж и, машината за екстракција на црвена тиња од земјата. Јасно беше и дека не се земал со неа ради љубов, туку ради парите (ма није могуче), како и тоа дека Едит не била првата sugar momma.

Тука морам и да се запрашам зошто имаше потреба од ваква машина, кога црвенава глина ја има практично насекаде и избива на површината дури и кога не треба (оттаму нели и називот Crimson Peak, УууУУУуУуУУУу, that’s some scary shit… or not) и насекаде, дури и преку цевките за вода. Така да, нели ќе беше поедноставно да направеше само бушотина од која ќе ја вадеше тињава само со помош на пумпа? Или па, со сите тие пари кои ги прееба до сега за да профункционира неговиот изум, да плати два-тројца радници од селото за да ја лопатаат глинава? Прилично сум сигурен дека дневниците за копачи ќе му беа попаметна, поефтина и посигурна инвестиција неголи неговава машина. Како и да е...

„Шокантните“ откритија не прекинуваат – имало и други сопруги, кои Томас и Лусил ги убивале (т.е. Лусил), чајот е отровен, братот и сестрата си ги убиле родителите, and much more, при што на секој човек кој гледал повеќе од 3 филма у животот не му останува ништо освен да превртува со очи и да пишува саркастични reviews на Фемина.

Д-р Алан е решен да ја расчисти работава и да ја спаси Едит, а meanwhile во Crimson Peak Едит ја дознава шокантната и грозоморна вистина, која ние гледачите ја знаевме едно добри 30-ина минути пред неа.

И секако, најголемиот шок од сите – Томас и Лусил се навистина брат и сестра ама истовремено и си играат „штурчето се скри“. Штурчето е секако, пенисот на Томас. Oh, nooo! Инцест?!? Mind = blown. Не бе, чекај, тоа беше во 2011-та, кога се појави Game of Thrones и не шокираше со кежуал инцест сцените. Оттогаш, толку пати видовме инцест во серијава, а и на некои други места, па сега веќе ни е како „добар ден“. Sorry, Crimson, 4 years too late.

На крајот, братот и сестрата умираат, стануваат духови, и најверојатно одат во инцестоидниот круг на пеколот, каде што се дружат со кралски семејства, додека Алан конечно ја спасува Едит, која сфаќа дека всушност во него била заљубена цело време или дека нема подобар избор за маж/дечко или едноставно се осеќа должна кон него затоа што и го спаси животот и се решава да му се одолжи со брак без љубов и деца кои ќе ги мразат и двајцата кога ќе пораснат. И сите живееа среќно до крајот на животот – кој жив, кој мртов. Хепи енд, I guess?

Да се појавеше филмов пред 50-ина години, најверојатно у тоа време ќе беше многу поинтересен, пострашен, помистериозен и пошокантен - иако дури и тогаш немаше да биде којзнае колку оригинален. Ама барем специјалните ефекти ќе беа фантастични.

Вака, у 2015-та, ми е премногу клише, премногу работи од него се веќе видени, премногу случки се предвидливи. Можеби сум гледал премногу филмови у животов, па сега ретко што може да ме изненади, не знам. Не дека беше лош филмов, у смисла дека сечев вени додека го гледав, ама у секој случај, мене ми остави впечаток на неоригинален и неинтересен филм.

 

Знаев, знаев

 

Јас ќе се повикам на рецензијата која ја дадов во соодветната тема уште кога го изгледав филмот.

Филмов долго време го очекував и со нетрпение чекав да излезе на торент за да го гледам. Најмногу ме привлече тоа што во него глуми Том Хидлстон што ми се покажал како доста добар глумец, но и приказната од трејлерот ми изгледаше премногу интересно. Епа сега кога го дочекав, можам да кажам само дека бев малку (повеќе) разочарана и дека не ги исполни баш моите, очигледно превисоки, очекувања.

Актерскава екипа беше супер, иако Џесика не ја сакам, но тука беше тотално трансформирана, што дури едвај ја познав. За прв пат имаше некоја поинаква улога од оние малку во кои сум ја гледала. Брутална, ладна, жестока, психопат... Том како и секогаш беше одличен. Улогата му беше легната и добро си го одигра своето, барем според мене. Миа не ми е воопшто позната, но добро ми се вклопи во приказната.

Приказната некако ми беше далеку од хорор, а повеќе ми беше драма, љубовна драма. Мистерија немаше буквално никаква зашто беше некако лесно да се предвиди што ќе се случува, но сепак беше интересно за гледање. Музиката беше во согласност со приказната, напната, мрачна, имаше убави сцени и интересно ми беше што некои од нив завршуваа со затемување на екранот, смалувајќи ја сцената во вид на круг (не знам некој дали ме разбра, ама кој го гледал филмот - знае). Убаво беше снимен филмот, со онаа надменост на луѓето од тоа време, драматичност, живописност и колоритност. Костимографијата беше прекрасна. Имам замерки што траеше толку долго, што немаше доза на неизвесност и што анимациите беа малку аматерски. Но целокупниот впечаток ми беше позитивен, иако не толку колку што сакав и очекував.

Не знам дали има поента уште да зборувам на оваа тема, со оглед на тоа што @Bender Rodriguez не можел подобро да го измрчи филмов. Ете, јас сум се трудела да најдам некои позитивни работи, ама ти Бендере прописно го испљука богами. Се држев за стомак додекати го читав постот, жими јас, ми го продолжи животот за неколку години.

Па пуштаа во повеќе наврати. Ако се сеќаваш, на забавата по не знам кој повод што беше (тоа е, меморија - рипка) кога Лусил свиреше на пијано, музиката беше потполно creepy.

Ова ми е highlight на целиот пост. Кулминација.


Ако ми текне уште нешто да пишам, или да реплицирам некому - ќе го направам тоа. Само ајде, нека се јават и другиве.

 

Еве ме, еве ме!

Прво, морам да признаам дека подолго време ве следам и сакав да ви се приклучам во дискусијата, ама @Bender Rodriguez - земи здив, човече, сите зборови ми ги зема

И јас како @Lady Phoenix неконтролирано се смеев на

ама врвот беше

Cut to the chase, единствено нешто што ми се допадна во филмот беше музиката.
Fernando Velazquez и Quartet Records, .

Очекував многу повеќе од филмов, сепак е дело на Del Toro, но некако ми делува како тој да бил само дел од продукцијата, а не lead director.

Како и да е, веќе видено, веќе слушнато.
Темата можеше да биде многу подобро обработена.

Глумата беше просечна, Hiddlestone и Chastain ми беа подносливи, додека Mia...
Wasikowska ми е типична Kristen Stewart
Подобро и прилегаше улогата во Stoker.

Немам што повеќе да кажам, Bender took the stage

За крај, омилената

 

Јас ќе почнам со сценографијата - феноменална. Многу ми се елегантни ваквите филмови од почетокот на 20ти век и обожавам да им го гледам раскошкот, особено ако има некои готски примеси. Мадамски
Ми се свиѓаше уреденоста на сцените во моминската куќа на таа плавата (или што би рекол Сењор Родригез - шугар мома ) и снегчето во куќата без покрив, трчањата со лелеавење на фустаните и косите и секако изгледот на духовите.

Особено ми беше интересен ефектот на издувување на крвта од исекотините на труповите.
Затоа ми е криво што не го гледав филмов додека беше на кино. Ама да ви признам, мислев дека е хорор и испичив малку .
за мене е еден вид љубовна приказна, па ќе го прескокнам сижето од немањето потреба да се повторуваме околу приказната, и затоа би се задржала само на мојата интерпретација.
Се тоа „пронаоѓање на бог“ заедно со заљубувањето ми е ту феритејлиш, (па филмов би го сврстила во тинејџерска полица, за оние емо даркерите што мислат дека љубат хорори, а се палат на твајлајт). Локи брате, или си отиден со паметот или не си, не може да живее цел живот со сестра си психопат и да убиваат без пардон, сеа тука ми омекнува. Што толку се заљуби у оваа не ми е јасно. Мене некако не ми разбуди симпатии. Многу ми беше детска, барбикаста, мутава, наивна... и од старт ги освии моите антисимпатии. Инаку, кога веќе оговарам, сестрата ми беше мачкаста, онака жениште. Си прави што си намислила и чао!
Инаку ако не сте знаеле за мене, еве да ви откријам, јас често се приврзувам за негативците .
Уште за Локи имам да кажам дека, одлично ми ја долови улогата. Баш има таква фацка со аристократска префинетост. Ме разочара само со нестабилноста на својот карактер, али секој со маните...он си знае. Голем е.

E сеа, додека сум кај овие двајцава, би го произнесла и поимот Едипов комплекс, зошто филмов го доживеав како некоја таква варијанта. Немаше љубов помеѓу родител и дете, ама затоа имаше меѓу сиблингси. Штета што не кажаа нешто повеќе за нивното детство и смејеството. Тоа ми беше минус. Многу површно го направија филмов само за широка маса. Можеле да ги продлабочат податоците за нивното минато и како тоа довело до ваков резултат. Ќе беше убаво ако се потрудеа да прикажат дека траумите од детството, довеле до психички лузни. Како што и впрочек кажа сестрата дека единствената љубов што ја добиле они била од самите себе. Околностите во кои растат децата и те како може да влијаат кон развивањето на личноста.

Друга работа што од секогаш ми била интересна е човечката љубопитност која е врежана во нашата днк. И шушкаат врати, она место да бега ко вампир од лук, иде по гласот. Од секогаш ми бил чуден феноменот на curiosity killed the cat. Јас во тој момент си мислам дека ќе се скаменам, ќе ми пукне жолчка и прва прилика да соберам сили да мрднам од крцкавиот под ќе бегам, а не да идам накај пеењето и да изигравам бесни глисти ака детективот Шерлок.

Засеа толку од мене.

И ставајте предлози алоооооооооооо што ви е . Среда е. До сеа веќе требаше да има листа.
Од мене нека иде Лобстер. Го гледав пред некој ден во друштво и ставовите беа поделени па мислам дека може да се развие добра дискусија. Некој го имаше спомнато претходно и дефинитивно мислам дека е солиден предлог.




М,

 

Еве да се повторам со предлозите. Изгледан е и In The Heart Of The Sea - драма беше, не беше лош. Моментално сум при крај со The Hateful 8 и морам да кажам дека е уметничко дело, впрочем како и повеќето филмови на Тарантино. Знае човекот како да направи филмот да го доживееш како театарска претстава.