e sega se osuduvaat roditelite koi imaat nekoj si talent doma!"!!! pa sekako talento treba da se nadograduva tie deca se obelezani .. uste mali nasoceni i toa e toa.. loso e koga deteto nema nikakvi predispozicii za nesto a tie uporno go vleckaat plakaat da bide na nastap.. a nego ednostavno ne go bivataka da mislam deka site bi sakale da imame edno multi talentirano dete..i Mozart e pocnal na 4 god da sviri na 7 nasatpuval veke vo kròlaskiot dvorec ama Mozart ne bilo koj.. taka da samo napred tie deca i zalsuzuvaat sveto da gi vidi.. problemot e kaj netalentiranite deca.. a nametlivi roditeli.. primer zenata vo amreika sto i stvala botox na kerkata ja sprema za super zvezda a sto ima super vo nea, osven botoxo sto i go stava e toa e bolno...iili sto ima edna emisija miss little amerika pa toa e smeski ej.videte kolku mie ubavo deteto gi sminkaat .. gi .. fui a decata nis posebno ej..e toa e loso dodeka so talent samo napred i tako mu na nasiot angel TOSE go ima taka butkano za da uspee [mod-kirilica:3vu94wb5][/mod-kirilica:3vu94wb5]
Не сум против форсирањето, напротив, сега кога и јас имам дете планирам да го запишувам на се живо и диво, од спортови до музика и балет...па каде ќе се пронајде таму ќе форсирам најмногу Камоли мене да ме форсирале од дома, а не да ме оставаат сама секогаш да одлучувам-што знае детиште од 15 или 18 год. што е добро за него? Тоа мисли и е сигурно дека знае а уствари не знае ништо...Ако треба ќе ги занемарувам неговите моментални желби (најчесто ирационални во тие години) но знам дека еден ден ќе ми биде благодарно...
Тргнивајќи од мене, ме форсирале, ама не премногу. Сега во брак и здравје боже детенца кога ќе дојдат, нема да бидам болно опседната о премногу да ги форсирам. Нормално дека би ги запишала на се и сешто можно, но со цел да видам каде им е талентот па да ги насочам во тој правец. А сметам дека со текот на годините треба секоја индивидуа да има општи познавања од секоја област. Не зборувам за бубање туку општа култура. А ако има нешто за кое што би ги форсирала е само една работа-манири. Сметам дека ако се немаат манири и осет кога како треба да се постапува не може тоа да биде личност за пример. Ако не ги почитува другите како тој-таа ќе биде почитуван? Затоа ќе гледам да работам на тоа поле. За друго, ако ги бива мам и тато ќе гледаат се да му овозможат што е во нивна моќ без да бидат разгалени
Некогаш ова „форсирање“ знае да даде многу позитивен резултат. Дете како дете - не знае што сака, но исто така и не знае ни што му се нуди. Доволно е родителот да му даде мал поттик и мотивација, па детето само да избере што навистина сака. Сум била сведок на многу случаи каде детето е форсирано од родителот кој веќе однапред ја определил неговата идна професија. Јас не велам дека треба да го праќаат детето на приватни часови по клавир или балет, да го запишат на факултет кој не е од негов интерес и постојано да го буткаат кон нешто кое не го сака. Но, родителот е оној кој треба да препознае талент кај детето и да го мотивира. Доволно е да пушти мало жарче кое ќе вроди поттик кон нешто.
Родителите само го мислат најдоброто за своето дете и сакале да ти обезбедат подобра иднина кога ти велеле или на медицина или на економски да одиш јас мислам дека родителите можат да дадат само идеја за понатаму да знае детето кон што да се ориентира а не сум за форсирање тоа е тортура врз детето и го мачат уште како мало
Keрка ми има скоро пет години, уште од мн мала таа бидејки многу сака да пее , добро сите деца сакаат , но таа постојано смислува песнички. За било која тема да и кажам таа никогаш не вика дека не знае таква песна туку одма почнува да си пее и како приказни си измислува цели текстови. А бидејк е и голем талент за играње сега се двоумам каде да ја запишам , таа сака на двете места, но тоа е премногу за мало дете. Јас кога бев дете наша позната професорка по пијано кај која зимав часови, кога имав еден мал концерт разговараше со моите дека сум имала голем талент за тоа и сакаше да ми се посвети повеќе, но јас од глупави причини престанав да вежбам и сега не сакам ако и малата има некој талент да не го употреби..Повеќе сум да ја носам да танцува , но си викам,да не треба да ја носам па во музичко иако тоа со музичкото не ми е баш по кеиф. Ако има некој да сподели мислење благодарам
Колку год. има малата? Би требало и на двете да оди па самата ќе се пронајде каде и е местото. Иако едно е да пее и игра по дома а др. е во музичко каде што се учи дикција, правилно изговарање на слогови... учење кореографија по танцување или модерни танци...Ќе појде некој час и самата ќе види каде и повеќе одговара. Немора да значи дека тебе не ти се допаѓало музичко уч. и неа да не и се допадне, можеби ќе се пронајде во соло пеење Мислам дека има и некоја старосна граница од кога децата можат да појдат на часови.
Сум за форсирање со одредени граници, односно форсирње за битни прашања од животот. На пример, никогаш не би дозволила детето да ми паѓа години во средно, да има кецови или да не заврши факултет. Би го форсирала да учи, би дремела до него со денови, би учела со него, ма на секаков можен начин ќе се трудам се додека не постиге некои резилтати. Исто би го форсирала да тренира некој спорт. Значи не да се напнува, ама нешто што барем малце ќе го влече, да оди да се раздвижува, чисто за здравје. Не би дозволила да се грбави по цел ден пред компјутер само зашто не му се оди. И два пати неделно по 1 саат не е некое форсирање, а резултатите се фантастични, во однос на здравје, енергија...и да не ги набројувам сите позитивни работи од спортување. Значи форсирање за битни прашања од животот: образование и здравје, нешто што е потребно за нормално развивање на детето и понатамошен успех во животот. Иначе не ги разбирам родителите што си замислуваат дека нивното дете е гениј па го запишуваат на милион воншколски активност: спорт, 2 јазици, инструмент, играње, не знам уште што.....епа тоа е форсирање, детето бел ден да не види, а не родител со нормална посветеност и загриженост за иднината на своето дете.
Според мене едно е форсирање на детето, а друго е давање поддршка, насочување, позитивно мотивирање. Самиот поим форсирање ми има негативна конотација. Во смисла на тоа, детето нема доволно талент, интерес, желба за нешто, а родителот упорно, по секоја цена го притиска. Секако, на децата им треба наша поддршка и помош, да ги согледаме нивните интереси и таленти, да ги стимулираме, да вложуваме во нив во рамките на можностите. Но, апсолутно сум против да се оди спроти интересите и желбите на детето. Битно е детето само да си ги осознае своите способности и афинитети. Некои родители размисливаат поинаку. Сметаат дека за успех во некоја област потребно е форсирање. Во биографиите на некои врвни спортисти често се нагласува моментот на доминантен, екстремно амбициозен родител, кој го форсирал детето од мало. Но, успехот не е секогаш гаранција за среќа, нели. Да биде среќен и задоволен од себе и она што го работи, би била најголема среќа и за мене како родител.
Сакав да свирам клавир и да цртам, и имав таленти, и двата пропаднаа... морав да бидам каратист со здрав и спортски дух -.- Сама се учев да свирам, но сепак не е тоа тоа, едвај се снаограв која нота каде е и сето тоа... по 6 години карате го повредив коленото и не смеам ни да трчам веке.... а клавирот уште ми собира прав во собата... Но водена од тоа дека тие најубаво знаат сеуште верувам дека тоа бил правилниот избор, иако не сум ни размислила што би било подобро...
прво детето не компјутер па да го запишуваш на се и сешто само ке покаже што најмногу го интересира јас имам керка и син на 3 и 4 години се и гледам дека сваќаат англиски јазик од цртани и слично па секако кога ќе дојде време ке ги запишам да учат англиски јазик и секако сакам да се занимаваат со некој спорт ама со тоа нив што ке ги интересира а не да ги изполнуваат мојте болни амбиции дека детето треба да е гениј.и тоа е човек со некој скриен талент ама не значи дека треба да оди на 10 места па да видиме каде ке го бидува.сигурно и твоето детенце има некоја желба што сака да учи или кој спорт да го спортува најдобро е да го запишеш на тоа што тоа ке сака па после да го поддржуваш повторувам да го поддржуваш во тоа што го прави ама не да му набиеш во глава ако не е најдобро тогаш е никој и ништо.сум видела и таков случај јас се занимава со спорт и имаше едно девојче на кое тоа му го правеа родителите и ако не беше прва на некој натпревар пагаше во депресија плачеше и со никој не разговараше цела недела после тоа.мислам дека е тое претерано и денес им префрлува што така и правеа.ова е мое мислење секој има право на свое.јас не можам на друг да му кажувам како ке ги одгледува децата само мислам дека еден спорт и еден или два јазици е доволно сепак и со тоа ке биде зафатено цела недела а не е во ред распоредот на споредни ативноси да е поголем од часовите во сколо
Една од најголемите грешки на родителите е што гги форсираат своите деца. Детенцево што го чувам, сака англиски, сака да свири на хармоника а има само 4 години, наместо тоа тој оди на гимнастика и шах. Јас веќе го знам како дише и знам дека не го сака тоа. Сака и компјутери, а родителиве коа ќе им кажам само се смешкаат. Почнав јас да работам со него англиски и да му купувам книги. Никогаш не ме форсирале, сакале да ме запишат на англиски, ме седнаа и убав муабет ми објаснија дека тоа е битно да се знае, дека подобро ќе научам од курс ама само ако и јас сакам. И завршив 8 години, сакав на Златно славејче ме пуштија. На какви не сексции идев. Треба навистина да го сакаш она што го правиш. А најбедно ми е кога родителот го одредува факсот, без оглед дали детето го сака или го бива за тоа.
Форсирање ДА ако гледате дека детето е многу мрзливо и незаинтересирано за ништо а сепак го бива за нешто, бидејќи подоцна може да ви биде и благодарно, а НЕ форсирање заради тоа што вие сакате детето да биде ова или она...
И погоре во еден од моите постови имам коментирано дека НЕ сум за форсирање на децата. Еве дури сега ќерка ми на училиште пројави желба да вежба зумба у фино лепо си оди двапати во неделата ( ама она сака). Ќе бидам малку офф топик, ама морам ова да го споделам со вас зашто јас останав . Кога дознав дека кај ќерка ми во одд има дете што веќе собира и одзема двоцифрени броеви (прво одд-6 год) се зачудив многу. Бидејќи учителката ми е другарка ја прашувам вака и вака, и она насмеана цела ми вели Неса да ама знаеш што е најстрашно кај ова дете, незнае да прави разлика меѓу овошје и зеленчук Сами донесете си заклучок.
e sega ova go cekav.. pa sekkao deka treba da go sledis . talentot na kerka ti.. tvoe e da ja podrzis bidejki mozebi taa ke bide edinstveno vo toa najdobra .. toa sakav da kazam vo gore navedenite raboti .. so gi napisav.. sekogas sum za da bide deteto poturnanoo.. da mu se dade .. ideja.. aa veke ako ja ima. nemoj da se misles .. pa koga ke porasne mozebi i ke smeni.. no sepak toa sto ja naucilo .. i sto znae nikogas nema da moze da se trgne od nea.. samo napred i potiknuvaj goo. i bidi gorda ..
Форсирањето е делумно во ред. Зошто? На пример ќе земам свирење. Убаво е детето да се прати на некаков курс/приватен час да свири некој инструмент на некоја разумна возраст. Но, со текот на времето ако тоа не сака да оди, не го бива-отпиши го. Пробај со друго. Ама можеби ќе му оди, има некој талент во себе. Ако не почне со некаков курс можеби нема да се открие тоа во него... Еве јас. Во четврто одделение сама побарав да одам на часови по гитара. Гитарата ја имавме дома, професорот ни е братучед, немаше проблеми. Одев една школска година, ама не ме биваше. Не ми мрдаа прстите. Сакав да научам и уште си потсвирнувам нешто по мое, ама за да се бавам со свирење на гитара не. Немам талент. Во второ одделение татко ми ме запиша на англиски. Тогаш наставната програма налагаше од четврто да се учи. Е сега, јас да сум имала некоја основа. Добро, ме запиша. Одев три години и четвртата реков не сакам. Ништо не ме влечеше да учам, сосила одев. Не сакав. Виде, не виде, тато се помири. Во основно учев во школо кај што се гледаа мама и тато кои се, а не ти што си. Сакав да сум во драмската секција, ама никогаш не бев. Мама не е некоја влијателна личност, а тогаш живеев само со неа. И велев на наставничката ама за мене никогаш немаше место. Сега во средно сум во драмскиот клуб и супер ми оди. Учествувам во претставите со главна улога, добивам пофалби од професорката... Ете, тоа било за мене. Ама сега добив можност да се покажам. Можеби ако мама и тато повеќе ме форсирале и на нешта од овој тип, а не само за англиски можеби сега ќе бев поуспешна. Затоа реков дека форсирањето е добро ако е со мера. Не да го гледаш детето дека е тапа и дека не сака, ама упорно да го тераш. Но, не и целосно да го оставиш со мислата дека „има време, само ќе си каже.“
епа заклуцок мајката на оваа дете не смее да го турка за англиски ,спорт, музика треба да го форсира за маетматика и од математицките науки . како сто реков следи го детето и во сто е најдоброо.. бидејки во друго мозеби нема да се снајде
Децата денеска се форсираат главно поради конкуренцијата од другите дечиња, да не кажам другите родители де. "Аааа, Марија на Петранка оди на гимнастика, на балет и флејта, ќе одиш и ти! Што е подобра па она од тебе, ако може она - можеш и ти, ем ќе си се дружите." И многу ми е смешно кога ќе слушнам дел од нив - ама јас за доброто на моето дете, да го направам подобар човек за во иднина, за себеси. Не, туку кога нареден пат ќе седнете на вечера со пријателите и сите ќе почнат да се препичуваат - моето дете оди ваму и онаму и посетува такви курсеви и тие секции и вие да имате што да кажете, зашто - срамота ако речете дека детето покажува интерес само за баскет или за поправање на електронски апарати низ дома. Не, тоа треба да е нешто пофенси - свирење виолина, посетување часови на мандарински јазик, бла бла бла... Мене тука ме нервира моментот форсирање на децата, чисто заради тоа македонското - каде сите, таму и ти, за твое добро или - што ќе речат другите. Ако веќе забележите одреден талент или интерес кај детето кон одредено нешто, тогаш сум за целосна мотивација и поддршка. Деца како деца може да забегаат на моменти, да им се види досадно и непотребно и тогаш настапува тој благ момент на форсирање - да му се објасни дека не вреди да ја пропуштат шансата, и да им пропадне талентот, заради моментално чувство на замореност и монотонија. А не да се форсира во полиња каде што нема простор за тоа, ќе пеело момичето на Супер ѕвезда, а тоа со своето гракање ги плаши и стаорците во подрум.
