Никогаш, мнооогу ретко и тоа ептен ако некое јадење веќе не е јадливо (супите на мајка ми со седумсто зарзавати во тенџере за војнички одред), па го носиме до контејнер со стопено лепче за џукелчињата да јадат. Се’ што може да се јаде, или се остава во тегли или кутии близу контејнери, има луѓе што буквално чекаат оброк така секој ден. Сите тегли со ајвар со скоро поминат рок на траење, компоти, малиџана што едно лето не успеаја во подрумот кај нас, ги оставивме крај контејнери, неколку Ромки со деца ги гледаме после тоа, со векна леб слатко си седнале и си јадат. Ништо не им беше на туршиите, ама ете, луѓето си нахранија душа. Сметам дека за ова прашање навистина може да се отвори една конструктивна дискусија за банки на храна. Зошто е сериозно тажно да се фрла, кога знаеме дека има цели семејства кои страдаат за леб.
Гледам тоа да биде што поретко и кога веќе нема друго решение и начин да се искористи или барем да се даде на некое животинче од маало. Не ми е за трошок, туку душа ме боли што во прашање е храна - извор на живот и енергија.
НИКАКО, НИКОГАШ! Според мене тоа е страшно неблагодарно и познавам разлигавени личности што ја преполнуваат чинијата, а изедуваат 1/3, останатото веднаш во канта! Мене тоа ми е незамисливо. Секогаш постои некој на кој може да му понудиш храна и радо би прифатил.
И ние не фрламе никогаш,буквално се се јаде и правиме колку што ни е потребно,бидејќи немаме на кој да дадеме,немам никакво животинче,а да правам од повеќе и да фрлам храна додека во светот се повеќе умираат луге од глад не фала,треба да бидеме благодарни што го имаме сето ова,бидејќи има луге во светот што не можат ни да намирисаат храна
Ranenje na korpa za otpadoci najtesko mi paga. Gledam se da iskoristam.Posebno koga odime na odmor, ostanuva vo friziderot.Nokta pred odenje se seckam i pikam vo zamrznuvac. Ovosjeto go koristam za kompot, zelencukot za supa. Srce ne mi dava da frlam.
Честопати се случува да треба да фрлам дел од храната што останала. Најчесто тоа е нешто приготвено за ручек. Моментот да се најде храната во корпа за отпадоци го избегнувам со тоа што ја давам на моите миленици.
многу ретко фрламе храна, ако се мувлоса или ако се расипе, со мајка ми готвиме да биде доволно за јадење, а ако нешто остане или следниот ден или пак го замрзнуваме, и така некогаш имаме и веќе готов ручек
Се трудам никогаш да не фрлам храна. Дома си знаеме колку отприлика јадеме и се готви доволно за да има за сите и да не остане вишок јадење. Стариот леб не го фрлам, најчесто им го дробам на гугутките кои ми се собираат на балконот, а ако сепак се случи да остане од јадењето, го оставам спакувано и најчесто си го прибира циганчето кое собира пластични шишиња низ моето маало.
До пред некоја година често фрлав храна. Не некои големи количини, но фрлав. Но, откако пораснаа децата не само што нефрлам туку готвам во се поголеми и поголеми тенџериња !!! А, ако нешто остане - следниот ден ќе го „преспремам“ во друга верзија и ќе се изеде!!!
Ептен ретко фрламе храна. Ако нешто остане ке се дојади нареден оброк, ке го претоплиме, ке додадеме нешто, ке се изеди. Е некогаш кога останува превише леб им го даваме на комшиите, чуваат кокошки на викендица па тие си го јадат.
Ретко фрламе храна.Она што ќе остане им го даваме на кучињата, а ако нешто се расипе, што не е чест случај, тогаш го фрламе.
Ич не сакам да фрлам храна, ама некогаш морам. Се случува да отвориме тегла и ако тоа што е внатре не се изеде на време се фрла. Некогаш и забораваме дека имаме отворена тегла во фрижидер. Лани тоа се случи со зимницата.
Ич не сакам кога се фрла храна и можам да се пофалам дека ретко фрламе. И да дојде некогаш ред, ја собирам и на мачињата пред зграда што се мотаат им ја давам.
Фрламе и тоа често Често знае мм да си дојаде покасно,ама ако остане месо,манџа ако е нема шанси да се дојаде,и редовно се фрла Или некои намази,ке се отворат,и ќе се заборават дека се отворени,па после ајде фрлај
Храна фрламе поприлично..особено во лето. Гледам се што може да се даде на кучињава од околу, да соберсж и да им однесам.. Тоа што знам дека не јадат, се фрла..
Ретко фрлам храна, гледам да готвам онолку колку што јадеме одприлика, евентуално да остане нешто за наредниот ден. Некогаш може да се случи да се фрли ама кога готвам во повеќе количини за некој повод. Леб скоро никогаш не фрлам секогаш го искористувам стврданиот леб правам топеница или пици, а во последно време некако најмногу заостанува.
