Со хаику поезијата за прв пат се запознав во седмо одделение, кога бев на летен камп организиран од American corner Macedonia. Пишуваваме на англиски јазик, штета што папката ми е некаде зафлана низ соба. На мајчин јазик се обидов да пишувам во повеќе наврати, но никогаш не ми се допадна крајниот резултат. Пред некое време ги пронајдов овие песни на Маџиров. Ми го стоплија срцето. Паѓаат ѕвезди. Си замислив желба: да паднат на меко.
Сонцето пече, се чувствувам ко да сум кактус сред Гоби. Цц, ама креативно, што да ти зборувам. :geek: Инаку Гоби е пустина во Азија. (знам дека знаете, ама пак да појаснам на што сум мислела). За прв обид да напишам хаику, ова прво ми падна на памет. Па, добро е ?
Омилена ми е,ама многу тешко се составува И стршлените се во љубовна мечта пред да заспијат Ноќта е само изговор за болката да не посети нас И во ѕвездите твоето најслатко лице се составува Многу подобра е дури темнината Од сивилото прво од мене,се надевам немам киксови
Затвори очи ќе ги спречиш солзите за да не си одат Или замолчи, тишината тебе ќе ми те излечи Мало парче надеж а уште помало среќни утра После ноќта мугрите се тука и го носат рајот