Хаику поезија

@AnaKarenina Многу ти благодарам, воопшто не бев забележала, многу внимавав ама ете занесена и не ми текнало малку подобро да избројам.

Да се корегирам: Додека дишам
само во дождот сив јас
надеж ќе барам.

Дури и кога
цветовиве ми свенат
јас ќе останам.

Ако не ќе ме
бакнеш ти, ќе ме бакне
летниот дождец.

Дозволи ми да
мислам на тебе ретко,
но засекогаш.

Дозволи ми да
заплачам по тебе јас
само по полноќ.

О, мирисот твој
вечно да ми е тука,
ти, во косиве.

Поубаво ми е вака, ти благодарам уште еднаш.

 

Вечерва сакам
да разбудам негова
уморна душа.

Со смола да му
ги лепам деловите
од срцето јас.

И да ја бакнам
секоја модринка без
љубов на него.

И да ја љубам
како никогаш таа
рапава кожа.

Под липите да
се вљубиме ние сега,
дојди ми ти пак.

Дозволи им ним,
да цутат над нашите
убави тела.

Нивните лисја
покривка да ни шијат,
и среде јуни.

Во мирисот на
искосената трева
да ме имаш пак.

Да го обојам
јас телото твое со
љубов бескрајна.

А моето е
разголено и празно
како зимата.

Сите бои ми
ти ги подарив тебе
без да жалам јас.

Не жалам ради
тајната што шумите
ми ја шепотат.

Секоја есен
и пролет, летото ја
љуби зимата.

 

Таблети љубов
ќе пијам секој ден на
празен желудник

За кога ноќе
сон не ми доаѓа да
не те побарам

Кога ќе легнам
сама да не ми студи,
меко да ми е.

И да ме гушне
ветрот наместо тебе,
да ме милува.

Но се стемнува
а еве, сеуште не
се излекував.

Зар уште една
вечност ми треба за да
те заборавам?

 

Брановите зад
карпите удираат
ко да се љубат.

Алгите нозе
ми бакнуваат пред да
заминуваат.

Се губам и јас
во синилото како
малечка риба.

За тие да не
ја видат тагава што
на душа спие.

Невидливоста -
клетва која ти ми ја
подари мене.


.

 

Во сивиот град
излози, топли бои
а ладни срца.

Отровни очи
кои ќе прободат и
душа и срце.

 

Пред пет години
во сонцето гледав и
радост и живот.

А сега кога
гледам сончев зрак мене
ме печат очиве.

Пред пет години
во морето гледав и
радост и љубов.

А сега ми се
чини ко да пливам во
човечки солзи.

Пред пет години
снегулки се топеа
на дланкиве мои.

А сега топлам
ледени емоции
студени души.

Пред пет години
дождот ме милуваше
по раменици.

А сега само
една капка да падне
ќе земам чадор.

Пред пет години
сликав со боите на
паднати лисја.

Сега газам по
нив, очиве ми знаат
само сивило.

Пред пет години
знаев која сум, сега
се барам себе.

 

Сакам мигов да
трае подолго и од
бесконечноста.

И под стреа
стуткани и гушнати
да живееме.

Иста цигара -
и илјада години
да ја делиме.

Твоите усни
да станат единствено
„добро утро“ мое.

А раце твои
по телово да струјат
ко за „лека ноќ’’.

Нашите сенки
засекогаш да личат
ко да е една.

 

Јас тука седам
и само солзи леам,
кажи ''те сакам''.

Сама довека
ајде малку полека
не можам веќе.

Глупости истрескав ама набрзинка вака пред спиење. Никогаш не ме бидувало за вакви работи.

 

И желба ми е!
Јас,ти,бело,небо,љу-
бов,знаеш нели?

Зелени очи,
црна коса,висок,паме-
тен само мој,ли?

Црна коса,долга
омилена твоја ,јас
болка сум твоја.

Зелено,црно,јас,
ти, желба ми е знаеш
нели?Љуби ме.

 

На резанка од
лубеница ми личи
месечината.

Со поглед ноќва
ѝ се сладам, празен ми
е фрижидерот.

 

Ноќва заспивам
со отворен прозорец
и мирис на дожд.

 

Тивка е ноќта,
ветрот ми се плетка низ
мојата коса.

Убаво е се,
но со тебе би било
доста подобро.

Ајде врати се,
те чекам цел мој живот,
тивка е ноќта.

 

Кој ќе ги згрее птиците - Искра Донева.
Ви ја препорачувам

 

Морето ќе те
избрише од песокот,
а од срцето?

 

Првиот дожд на
есента е збогум за
балетанките.

 

О, сонце мое,
каде ли се сокри ти?
Ми фалиш многу.

прв покушај се надевам дека е добро

 

Инспирација
Беше ти моја, сега
Си само спомен.

 

Биди ми есен
Дојди утре, остани
Ми засекогаш.

 

Ние двајца сме
синхронизирани и
кога дишеме.

 

Побарај ми од
душата,но немој од
чоколадото.