Хаику поезија

Сончеви зраци
На хоризонтот, носат
Нови надежи.

Замисли желба
Во падот на ѕвездата
Затвори очи.

И снегулките
Се различни, а не пак
Ние двајцата.

 

Ноќта се спушти,
а сонот пак го нема,
јас пак будна сум.

Овие мисли
лесно ќе ме убијат,
ако продолжат.

Нека заминат,
да спуштам глава тешка,
на перница јас.

Денот нов дојде,
ќе донесе надеж тој,
а не неспокој.

 

Како Алиса
Земјата на чудата
Ми е премала

Сакам пилула
Која ќе го прошири
Мојот хоризонт

 

Ѕвезда водилка
во морето падната
ги склопив очите.

Над мојот покрив
река од ѕвезди тече
ноќта е тивка .

 

Да бев дожд кој ќе

ја измие болката,

и наврне смеа.


Капки од среќа

реката од љубовна

магија овде.


Магична среќо

зошто сите трчаат

по тебе кажи?


Да имаше звук

ќе ми викнеше гласно

зoшто сум вредна!

 

еден стих од пет
еден стих од седум и
повторно од пет

 

Станот е среден
Се е на свое место
Но јас сум тажна.

Неколку дена
Децата не се тука,
Многу ми фалат.

Кога се тука
Не можеш да одмориш
Ни пет минути.

Кога ги нема
Ти недостасуваат
Во секој момент.

Да бидеш мајка
Е најголема радост
За една жена.

 

Не се разбирам многу,посебно ми се допаднаа на AnaKarenina...ама коа бев 2013 на одмор летото едната сестра сакаше да напише хаику и се мачеше,а другава моја сестра и кажа ама не го доврши(нели треба во три стиха) и еве го:
Сонцето е црвено,
а мене ми се прди
АХАХАХАХАХАХАХАХАХХАХАХАХАХАХХАХАХААХАХАХ иначе на зезанција го кажа

 

Самрак во шума,
слабо развиен оган
и многу љубов.

Утринска магла,
сивила во срца на
двајца туѓинци.

Инспирација:

Спојлер

http://www.youtube.com/watch?v=BucfErwPTWs

 

А бре Витомире,закон си ,мајке ми....дај уште нешто...хаику поезија.

 

Доцна во ноќта
За наредни животи
Кројам планови

Ќе сакам утра
Ќе студирам Француски
Ќе имам мачка

Во саботите
Ќе бидам алергична
на лоши мисли

Во неделите
Ќе делам насмевки и
шеќерна волна

Понеделници
ќе нема повеќе - прв
ден ќе е вторник

 

Празни улици
тажни срца секаде
голема болка

^Прв обид ми е тоа за хаику поезија, за 3 минути јеј.

Го видов него
беше среќен он среќен
јас будалата

^ Неуспешен обид, ама не ја бришам!

 

^ Дечки, јас би ве замолила да не ја уништувате темава со вакви пишуванки кои немаат никаква врска со хаику.

------

Под покривка од
Снег се разбуди градов
Донесе радост.

Низ плетките од
Шалот, се провлекува
Љубов. Ме грее.

Стави кафе во
Големи шолји, долг ќе
Биде овој ден.

Не сакам ладни
Утра, ја сакам само
Квечерината.

 

Мојот прв обид со хаику


Надвор е мрачно
улиците се мокри
градот е празен.

Сите се дома
и пијат топло чајче
со многу медче.

Јас сум си среќна
што сум љубов до тебе
и ти до мене.

 

Ако бидеш цвет
Биди сончоглед, следи
Го зракот сончев.

Ни треба премин
Пешачки во бои на
Виножитото.

Од под снегот бел
Се наѕира нежен цвет
Доаѓа пролет.

 

Ужас, црнила,
смрдлив леш се распаѓа
крај мртво цвеќе.

 

Сите мои слики
сите сеќавања и
спомени мои.

Пловат како што
плови мирно реката
и ме потсеќа.

Ме потсеќа на нас
на сите шанси кои ние
ги пропуштивме.

Нешто што ќе ти
покаже пат кој води
до нас постои?

 

Во шишенца од
Парфеми, си зачував
Слатки спомени.

Ми тежиш како
Последната голтка од
Горкото кафе.

Во некој студен
Декември, знам ние пак
Ќе се сретнеме.

 

Проблем. Голем-мал.
Нема некој што нема.
Разни но болат.

Тмурен период
секој мисли, мојот е
најстрашен, длабок.

Не сме исти но
исто мислиме, ако
вистина не е.

Секој го боли,
тагува и се бори
Едно е - живот!

Не е крај на свет
но го доживуваме
себично сите.

Излез постои,
не се гледа со очи-
туку со душа.