Хаику поезија

26/28
Те сакам скоро
колку креветот - тоа
значи премногу!

 

Спонтаноста е
најдобриот украс за
среќни мигови.

 

Крај огниште се
разгорува стара љубов.
Гаснат жарчиња.

 

27/28

Тажно е ваков
ден да го поминеш во
канцеларија...

 

2/28

Сонце блеснало
Ден нов, мирис на пролет
Среќа на прагот

 

3/28

Глуварче лесно
Танцува низ ветерот
Со мирен чекор

 

28/28
Само еден стих
од песна ко времеплов
ме враќа назад...

Aaaaand I'm done!
Ова е последното хаику за февруари Многу ми е мило што ја испишавме темава месецов и што се приклучивте кон предивикот Се надевам дека сите ќе продолжиме да пишуваме овде и понатаму

 

Пролетно сонце -
уметник што црта на
лице насмевки.

...немам толку инспирација за песничка секој ден , ама мислам дека од кога сум почнала да пишувам тука - во текот на овој месец баш најчесто ве дружев досега Ме навлековте на темава

 

Билет е купен
и предизвикот чека.
Срце трепери.

 

Во твојот месец,
календар гледам само
за тебе мислам.

Дојде вчера и
дел од себе остави,
пак се изгубив.

 

Надвор свет голем -
патишта, луѓе, желби...
пакувај куфер.

 

Ко сонце на ќош
од цртеж - нека свети
детето во нас.

 

Светлината е
се што ми треба за да
станам наутро.

Светлината е
се што ми треба за да
останам среќна.



Мојов прв обид за хаику, без врска е, не се споредува со вашите ама ќе гледам да се предизвикувам себеси да пишувам почесто. Инаку инспирацијата ми беше тоа што сончевите зраци помагаат во лачење на хормонот за среќа

 

Дозволи му на
ветрот да го однесе
сиот твој немир.

 

Само љубовта
има моќ да омекне
камено срце.

 

4/28

Година ил две
важно ли е, спомени
тлеат во душа.

5/28
Сеќавање на
иднината, можеби
илузија е.

 

Срцево ми е
поле широко, место
чувам за сите.

 

Деновиве ми
минуваат тажно без
твојата љубов.