Хаику поезија

Денес сме тука,
Утре којзнае каде.
Живеј го сонот.

 

Рамнодушна сум
Кон сè околу мене.
Зошто сум ваква?

 

16/28
Бела покривка
и црн град обои во
снежна белина.

17/28
Само кај тебе
јас се чувствувам среќна
и посигурна.

18/28
И еден метар
снег нема да дозволам
да нѐ раздели.

19/28
Долго те чекав
на нашето старо и
љубовно место.

20/28
Бакни ме нежно
и кажи ми дека ќе
бидеш до мене.

21/28
Бела снегулка
ми мами насмевка на
моето лице.

22/28
Прегратката ми
е замена за ќебе
оваа зима.

23/28
Ти си мојата
сила, храброст, мотив да
се борам смело.

24/28
Гушни ме силно
во срце летно сонце
да ми огрее.

25/28
Безброј планови
ми го разбрануваат
моето срце.

26/28
Хаику песна
сега смислувам, чувства
ослободувам.

 

Како снегулка
Се топам во твоите
Прегратки топли.

 

а крај нас многу
гласови ние сме со
часови сами

 

28/28
Тишината го
изговара она од
што се плашиме.

Девојки,благодарам на сите што се вклучивте да го одбележаме месецот на хаику поезијата,се надевам нема повторно да ја запоставиме темата и поредовно ќе пишуваме.

 

27/28
Без тебе и цел
свет да е мој, пак нема
да бидам среќна.



28/28
Чувам спомени
во споменар далеку
од туѓи очи.




@AnaKarenina многу фали во темава.

 

Сега се будам
од сон,те посакувам
со прва мисла



Добро утро хехе

 

Сончеви зраци
И мартинка на рака.
Доаѓа пролет.

Кај секој од нас
За подобра иднина
Надеж се буди.

 

Пржам јајца на
око само за да ми
те видам тебе

 

Јадам компот од
праски, убаво ми е
ај, дојди и ти.

 

Колку надеж е
собрана во „По дождот
доаѓа сонце“?

 

Ко пеперутка
На дланката,ми слета
Ти во срцето.

 

Светот запира
Кога погледите ни
Се среќаваат.

 

Подај ми рака
и не ми ја испуштај
те сакам многу.

 

Патување си,
на кое посакувам
заборав јас пак.

Желбо моја
посакај ме повторно,
биди до мене.

Надеж моја од
почеток па се до крај,
врати се веќе.

Скромен обид за повторно враќање на стиховите

 

Празникот мина
со трпези преполни
а души празни.