Хаику поезија

Во доцна есен,
се што ми треба е ти
и топло чајче.

 

Дланка во дланка,
кажува: Со тебе сум.
Држам, не пуштам.

Рака за рака,
заедно, како едно,
низ живот, низ се`.

Срца во ритам
чукаат, едно знам: Сам
не те оставам.​

 

1/28

Во снежните дни,
на страници, во мисли,
желби врежани

 

1/28

Не заминувај
те молам остани, не
можам без тебе.

 

1/28

Очи затворам,
но сеприсутен си – и
тогаш те гледам.

 

1/28

Ти си непребол,
со тие твои очи
полни со лaги.

Ко кокичето,
што во сред јaнуaри
в'двор ми рaсцути.

 

2/28

Еден, два, три! Ќе
ми дозволиш да влезам
во твојот свет ти?

 

2/28

Како цветните
пролетни зародиши,
надеж понеле

 

3/28

Јасни се како
сончеви зраци во
мајски денови

 

3/28

Пак февруари.
Годините летаат.
Ти до каде си?

 

4/28

Ако одлучам,
знаеш дека ќе бидам
сѐ што си сакал.

Сѐ отсекогаш,
секоја мала желба,
дувната свеќа.

Падната ѕвезда,
скриена фантазија,
валкана мисла.

Ако сакам, ќе
бидам сѐ и повеќе.
Заслужуваш ли?

 

4/28

Посакувани
и блиски во свест, но пак
толку далечни

 

5/28

Небаре ѕвезди
на кристално небо во
пурпурни ноти

 

2/28
Когa се лутиш,
сите невремињa се
во линиите

нa тоa лице,
во секојa порa, a
јaс меѓу тонaм.

3/28

Случaјност? Или
можеби судбинaтa
не спои тогaш?

Зaчекори ти
кон мене без никaков
нaпор, лебдејќи.

4/28

Твојот поглед, и
твојот допир нa обрaз
дaли е јaве?

Или сaмо јaс
мечтaaм будно, блудно,
зa фaнтaзии.

5/28

Совршено е
когa ќе го зaмислaм
втор пaт, по мое.

6/28

Молскaвично, a
нежно во исто време -
импулсивни сме.

 

6/28

Некогаш силно
блескаат, небесните
жолти нарциси