Хаику поезија

убаво ми е,
со отворени очи
живеам во сон

сонот е сладок,
мрзлив, како и денот,
како вечерта

како животот
кој го живеам во сон
и се радувам

 

Дали ќе дојдат
Во новата година
Поубави дни?

Нова година
Е надеж за подобри
Идни времиња.

 

Кафе си пијам
Порадо би да спијам
Зевам како лав

 

ми треба малце,
да се изнаспијам ко
мечка во зима.

секое утро
очите ми паѓаат,
од ненаспаност.

ама пак нема
да си легнам порано,
зашто сум глупа.

 

Каде згрешивме?
Се прашувам почесто
Од кога било.

 

Ako treperi mala iskra,
ljubov moja,
da storime ognena stihija
Ako ostana kapka nadez,
da ja ispieme i taa bez emocii
malku maslo, mal ogrev -
do sedmo nebo ke smrznime od stud!

 

Варено вино
Се пие во декември,
А сега е март.

Каде си пролет?
Ми недостасуваат
Твоите бои.

 

Слики од деца
Тажни и расплакани
Поради војна.

 

Утринско хаику, инспирирани сме денес

Сончевина врз
моиве трепки, утро.
Цвркот од птици.

Благослов, жив си,
се будиш, мир наоѓаш.
Оди во љубов.

 

Ноќта е глува,
На јазик железен вкус.
Меѓу твоите нозе.

 

Мирис на нарцис,
сончеви зраци надвор,
дојде пролетта.

 

Јапонски цреши,
Сонце и среќни лица.
Конечно, пролет.

 

Имам дилема:
Да менувам работа
Или добро е?

Доволно ли е
Тоа што го постигнав
Или малку е?

Секоја зима
Исти дилеми имам.
Зошто се мачам?

 

Летна ноќ, очи
Полни љубов и надеж.
Врати ме назад.

 

Надвор студи, не спијам.
Сон не ме фаќа, на тебе мислам.

 

Твоето не е хаику

 

Ќе се корегирам со следното

 

Студи. Не спијам.
Само на тебе мислам.
Сону, земи ме.

 

Еве уште едно:

"Фрустрација е.
Не си ни симпатична.
Ај, поштеди нѐ."

 

Се опивам и
се топам, пропаѓам во
милина, во рај.
♡
Како да лебдам,
а тука сум, жедно во
очи те гледам.
♡
Мој си здив, живот,
во секој чекор си ми,
во срце вселен.
♡
И ден и ноќ, те
сакам покрај себе и
не знам за доста.
♡
Од двајца, три да
бидеме, па четири,
ние споени.