Хаику поезија

17/28

Насмеј се. Не под
мустаќ туку на сиот
глас како бебе.

 

17/28

Дојди поблиску
Знај, мојата насмевка
е пренослива

18/28

Две шолји кафе
За тебе и за мене
Како некогаш

Не сме заедно
одамна, но ги правам
секое утро

Стари навики
Треба да ги оставам
Тешко ми оди

 

18/28

Укради парче
Од летото и чувај
Го за на зима.

 

18/28

Некои песни
засекогаш ќе бидат
портал кон назад.

 

18/28

Навиката е
И радост и отров, но
Ако дозволиш.

Мојата пак, со
Мене се роди. Силна,
Сè уште тлее.

Но иако ме
Усреќува - отров е.
Само мој, таен:

Ти да ми бидеш
Дом, та секогаш тебе
Да ти се враќам.

Противотровот
Го смислив, ти го испи.
Јас не сум твој Дом.

 

19/28

Одекнуваат
зборовите твои во
мојата глава

Што ми направи?
Што ти направив, драги?
Се пеплосавме

Уморна сум од
нашите детски игри
Сакам починка

И двајцата го
чекаме крајот, кој ќе
се осмели прв?

 

19/28

На среќните не
им е потребна песна
да заиграат.

 

19/28

И во пламенот
оваа свеќа можам
да те откријам.

 

18/28

Кога те љубев
знаев дека постојам,
и постоевме

19/28

Солзи не бројам
сакам само насмевки
низ свет да ширам

 

20/28

Болката која
Сум ја преживеала
Ме пораснала.

 

20/28

Денот да ми е
ноќ за да те видам пак
да те помирисам.

Мирисот твој ме
опива како најјак
афродизијак.

Со еден поглед
ме стопи, излудувам
тивко, нечујно...

 

19/28
Денот е премал
Кога подарувам грст
Мои насмевки.

Но и преголем,
Кога сета болка ме
Разоружува.

20/28
Имам еден сон:
Да те љубам под небо
Ѕвездено, вечно.

 

21/28

Ми велиш дека
Сум ти била слатка ко
Шеќерна волна.

Ти велам, не ме
Познаваш... Внимавај да
Не ти загорчам.

 

Толку си блиску,
а сепак да те видам
е невозможно.

Меѓу нас нема
планини и мориња -
само зборови.

И ветувања
одамна дадени, но
силни и вечни.

 

20/28

Ако доаѓаш
Понеси парче радост
и парче душа

Понеси парче
неостварени сни и
вистински лаги

Како некогаш
Ќе крадеме погледи
и туѓи срца

21/28

Има денови
кога сакаш сите на
светов да молчат

Има денови
кога би викал гласно,
сите да чујат

Има денови
кога сум сама и ми
е совршено

Има денови
кога сфаќам колку ми
недостасуваш

 

Парчето торта
Ми предизвика страшна
Грижа на совест.

Ќе завршам ли
Некогаш во животот
Со диетиве?

 

22/28

Ништо веќе не
Е чудно, штом е пролет
Во февруари.

 

21/28

Сеќавањата
Ги чувам себично ко
Стихови в'себе.

Не дека ќе ми
Избледнеат туку се
Кревки ко памук.

22/28

Рани душа да
Те слуша, со спокојство,
Љубов и среќа

 

Ништо
не боли толку
како леден поглед.

Ништо
не вреди ако
е лажно.

Ништо
не сакам
од срце празно.