Убаво некој пиша, не дозволувајте очајот и стравот да ве надвладеат, особено не на ова поле. Не знам за вас ама мене ми е инстант red flag кога машко после два реда муабет уште не запознаени ќе ми сврти муабет за деца и брак. Кожа ми се ежи од такви мажи и жени што бараат само "жртва" која колку толку ќе им одговара за да поминат по редот. Кај мене е обратна ситуација, како стареам критериумите стануваат се повисоки бидејќи човек преку искуството знае точно што не сака. Така да моментално уживам во животот и одржувам баланс на сите полиња. Партнерот што би го избрала треба да се вклопи во таквиот ритам за да заедно растеме и чекориме понатака во животот. А не да ми донесе немир и дисбаланс затоа што сум спуштила критериуми ради годините и брзањето да се исполнат очекувањата на општеството. Никогаш не е доцна за ништо. И мора луѓето еднаш засекогаш да сфатат дека не секој сака брак, не секој сака деца и тоа е сосема океј одлука во која не треба да се мешаат. Не грижете се дали ќе умрете сами и дали некој ќе ви доаѓа на гроб, откако ќе не нема сеедно е што ќе биде после тоа. Познавам луѓе кои изродиле деца и дочекале внуци па починале како бездомници без никој да се грижи за нив, повеќето оставени сами во дом. Не раѓајте деца за да ве гледаат кога ќе остарете, умре тоа време и тој менталитет.
Тоа сакав да кажам, ќе умрат сами и луѓето што имаат деца и тоа не 1, туку 2-3. Познавам доста такви и кожа ми се ежи од таа негрижа. Близу мене има едно пензионерче што има над 80 години, живее сам при три сина, едниот алкохоличар, другиот домазет, третиот иселен. Нема да умре сам? Да падне, нема кој една чаша вода да му даде покрај 3 деца и толку внуци. Веројатно ова е потешко, знаеш колку си се мачел за нив, за едно големо ништо на крај. Тој што немал деца, не трошел пари за нивно школување, дом, свадби, веридби, матури, немал стресови. Друг случај, жена во 50 години веќе не е работопособна, при сопруг и неколку деца. Секој си го фатил патот, си гледа свој џеб, мажот и љубовница нашол. Нејзина грешка што не работела и останала домаќинка. Да има стаж, ќе зема инвалидска и решено колку толку. Сфаќам дека најбитно е здравјето да се чува, ако го немаш џабе ти се и 10 деца, да се има егзистенција, работа, оти без тоа, и 10 деца да имаш, пак ќе си лоша мајка што нема да купи едно чоколадо. И секогаш има кој да го погреба покојниот. Тетка ми е во Србија, нема деца, сопругот почина, гробницата, се е тоа спремно, само треба да се подигне плоча и да се спушти ковчегот до покојниот сопруг и тоа е тоа. Дури и да не отидеме, соседите ќе одвојат 1 часа да ја погребаат, оти живее веднаш до гробишта, па и пеш може да се отиде, ни кола не треба. Не е тоа важно, штом затвориш очи, готово е, битно е како си живеел дури си жив. И сите соседи кај тетка ми се сами, оти децата се иселени.
Тој што не создал, не не создал за да живееме цел живот сами. Со тоа размислување - поарно сам отколку со било кој - за една генерација ќе не нема. Не се жртвувале нашите родители и старатели за ние да го пустиме животот. Тука сите сме криви и стари и млади.
Има различни луѓе и различни карактери, некој сака цел живот да биде сам и му е убаво, и тоа е во ред, а некој сака да се оствари во тоа поле со деца и фамилија или да има само партнер и тоа е убаво и во ред. Нема ништо погрешно. Неможеме да се водиме по реперот роди деца за да те чуваат. Тоа нема никаква врска поише има врска до свесноста на поединецот и понатака на идните поколенија. Еве јас не би ги оставила моите родители сами да умрат, а да не им пружам ни вода. А ,знам и многу што до 90 години си ги гледаат родителите ко бубрег во лој. Апсолутно не треба да се доведуваме во очај и да бираме погрешно само да не бидеме сами по секоја цена. Ама сметам дека и да бараш љубов и да сакаш да имаш љубов со некој е една поубавите работи на светот и е смислата на самото постоење.
И јас сакам да се размножам колку секој обичен човек, но вреди тоа да се направи со било кој? Сакам маж, деца, среќно семејство, но во вистинска смисла на зборот. А не дај шта даш па потоа да си го направам животот пекол, ама битно сум ја остварила "целта на моето постоење". Денешниве генерации, хукап културата и незнаењето ништо да се вреднува си го прави своето. Не дека порано било многу подобро, но денес ја имаме слободата да не трпиме секакво с*ање. Така да, во секој случај е подобро сам отколку со било кој.
Тоа размислување е валидно. Не чини секој човек. Не треба да се биде во врска и брак со изневерувач и насилник. Подобро е сам отколку со таков идиот.
Сфаќаш дека се е релативно. Не е дека на тој со деца му е врв, песна, идеално. Среќа е да имаш добар маж, здрави, прави и паметни деца. Има и лоши деца, и насилни мажи. Релативно е. И ако некој е сам па не значи дека цел век бил несреќен и дека ништо не му одело.
Децата не се чуваат за да бараш назад тие да те чуваат, не е должно никое дете да чува родители. Ако го прави тоа треба од што сака не од што мора. И додека била жена му жива сигурно не бил сам..
Леле тоа ве загрижува дека ќе не снема како македонци или дека светов ќе пропадне ако не се размножиме? Огромна и погрешна стега. Не живееме за да исполниме очекувања на нашите предци. Што да кажеме на пример за ЛГБТ заедницата каде повеќето немаат деца? Потфрлиле во очекувањата на родителите и не треба да постојат, залудно трошат воздух на планетава? Малце сурово и погрешно. А светот е секако пренаселен, некои држави забрануваат раѓање на повеќе од едно дете. Недостатокот на ресурси е озбилен глобален проблем, живееме во тешки времиња каде повеќето од нас не живеат туку буквално преживуваат и финансиски и психички. И ако така брутално гледаме на работите, зошто па би родила дете во ова труло распаднато општество каде ништо повеќе не функционира нормално? Да го оставам да се бори за достоинствен живот, да го учам на вредности кои повеќе не постојат? Да го спремам за дистописки сценарија? Деца не се играчка, ако не си потполно спремен и психички и финансиски за таков чекор, подобро е да ги немаш.
Која е поентата на форумов или на било што кога на секое прашање може да се одговори дека е релативно? Затоа постојат генерализации (и мислења), секогаш можат да се најдат исклучоци но тоа се тоа - исклучоци а не правила. Ако не нека останат само темите од типот "каде можам да најдам" каде може да се даде прецизен одговор бидејќи се друго е релативно.
Па ти ако имаш вистински вредности преточени во карактер, апсолутно нема да ти е гајле какво е општеството. Ќе се стремеш кон тоа да го доближиш до она што си ти, да му бидеш слика и одраз на тоа што го носиш со себе и изведеш на патот кон солидно расудување. Знае ли да расудува, распознава, апсолутно нема да западне во гомнарии. Често гледам како сите се огледуваме кон тоа какво е општеството, еве нема да лажам и јас самата се демотивирам и ме погодува на моменти. Ама ако се држиме строго до таквите мислења, ништо нема да направиме воопшто како колектив.
Како тоа да не ми е гајле какво е општеството? Ваљда треба да го прилагодуваш и на средината во која што ќе живее. И не е работата дека ќе западне во гомнарии, туку дека ќе треба да се бори и снаоѓа во овој свет на корупција и дисфункционалност. На многумина од нас нашите родители ни пренеле вистински вредности па еве гледам не мрднавме од мртва точка 35 години како колектив. Да преовладуваа и владееа луѓето со вистински вредности кај ќе ни беше крајот. Хипотетички беше муабетот во секој случај, секако дека би сакала деца ако имам прилика за тоа и би се трудела да ги воспитам и изведам на прав пат онолку колку што можам.
@PaLaVa па нема баш секој вредности и затоа сме тука каде што сме (ако еве конкретно зборуваме за нас како држава). Голем дел од тие луѓе надвор глуматарат дека имаат вредности, а всушност се шупливи. „Научиле“ како да се снаоѓаат во системот и ова според мене не е никаков успех. Секој што е поразличен и почитува правила, се однесува како што треба и те како е на мета и прв се отстранува.
Се повеќе има себичност, додека има родителот да даде нешто е ок, кога е болен ги нема никаде. Имам тетка што изгледа 3 ќерки, на ќерките деца, иако беше болна, ич не ја штедеа, минатиот пат братучетка ми се жали како тоа цел ден изгубила да и прави друштво на тетка ми на клиника. Јадно. Корист.
