Чување на тајна е невозможна мисија

@baba Rada ubava tema.

Imam Jas edna tajna koja e moja licna koja ponekogas duri i zaboravam deka ja imam, a koga ke se setam mi smeta. Dali nekogas ke ja kazam? Bi sakala, koga veke nema da bide od korist na nikogo.
Vremeto tece, nesto sto znaes i bilo vazno pred 25 god po 30-50 god nema ni znacenie. Mozda ke bide i smesno.

Tugi tajni neznam.
Ostra sum, distancirana, ne vleguvam vo drugarstava osven povrsni, mozda i zatoa nikoj dosega ne mi kazal tajna.
Nesakam ni da znam tugi tajni. Kojznae kaj se ne taa licnost ja "kazuvala svojata tajna" pa na kraj ako se doznae mozda ke bidam jas na tapet. Ni luk jal ni luk mirisal.

Ic ne sum slusac, ramo za placenje, sovetnik,....
Za mene nisto ne e problem osven terminalna bolest. Se drugo tece i pominuva so redosled.
Se razbira begam ili uste podobro me izbegnuvaat takvite luge.

 

Jas pak , znam da cuvam tajni , samo potrebno e da mi se kaze deka nestoto e tajna , i jas ke si molcam kako riba . Sakam da soslusam bliski licnosti , da mi se doveruvaat , no i jas da se doveram , da bidam soslusana .. Zatoa biram koj imam do sebe i na kogo se doveruvam . Vo minatoto se izgorev ubavo , pa sega pretpazlivo gi biram licata koi me opkruzuvaat .

 

Знам една работа, дека ниту една тајна не отишла у гроб..и знам дека долгогодишна добро криена тајна донела невидено олеснување откако е разоткриена иако првично поминала низ минско поле.

 

Јас не сум личност што прекажува ретко трачарам.. а тајни чувам и баш пред некоја недела бевме излезени со друштво и едно другарче го прашаа па баш за тајната и мислам дека се изненади оти ништо немав кажано се сврти накај мене и толку зачудено им кажа на сите гледајќи во мене си реков да не згрешив шо не кажав хаха така да и најмала работа што е не ја кажувам на никој нема потреба секој се да знае, а најмалце да дознае од мене.. и не ги почитувам луѓето кои прекажуваат или мора одма се да кажат на цел свет. Некои работи без да се напомени треба да знаеш дека не треба да се кажуваат. Кај мене тоа често се случува затоа имам добри пријатели покрај мене. Јас немам некои тајни, долго време немам чувано тајна. Ете пример кога бев помала знаев една тајна која всушност не беше вистина и затоа што мразам озборување и ја кажав на другарката на која се однесуваше тајната.. тука настана малце конфликт испадна дека другарката што ми ја довери тајната се зезала ама јас мала мене страшно ми изгледаше така да зборува за друг и затоа кажав. Многу мразам неправди. Ете ви открив две мои тајни.. се надевам на никој нема да ги кажете..

 

Се сложувам со тоа дека тајните не одат во гроб, еден ден се се дознава. Може само да се одолговлекува периодот во кој е тајна и мислам дека тој период претсавува доста голем товар за душата дури и ако ти самиот ја чуваш таа тајна, а уште повеќе ако и некој друг ја „чува“ со тебе.

 

Не би рекла дека е невозможно, ама тоа пред се' зависи од човекот. Не е секој човек вреден за доверба. Тајните можат да бидат товар, за некого и проклетство.

Чувам тајни, и тоа добро, не ми сметаат, не ми тежат, ниту чувствувам потреба да му ги кажам некому. Освен во случаи кога сметам дека некому треба да му се помогне, можам да кажам ако проценам дека ќе користи на личноста што ја засега.

Во глобала, тајните не остануваат вечно сокриени. Ама не е мое да ги откривам.

 

Ете толку е едноставно и просто.
Или ако си “лајпрда” или “врба низ г’з”.

Доста длабоки анализи за овака проста тема.
Тајна е кога ја знае само еден. Во ретки случаи останува меѓу двајца, ако си доволно среќен да имаш човек од доверба. И да бидеме искрени, оние “тајни” што се кажуваат на некој, најчесто сакаме да бидат дознаени и споделени. Кога не сакаш нешто да се знае си го чуваш јазикот зад забите.

 

А што правиш на пр.кога некој ќе те проколнува и моли да му ја кажеш тајната!???
Што би правела ти кога некој ќе те моли да му признаеш дека она е посвоено бебе, дека тие не и се правите родители за кои мислела


дека е така 37 години!??

 

Чувам тајни ... многу успешно.
Тајната е во тоа што... брзо заборавам.
Особено ако нештото не ме засега лично или не сум вклучена во приказната, ма само изволте. Како бунар без дно...
Во моментот ќе сослушам, ќе сочувствувам дури, ќе дадам мислење, не дека не ми е гајле, гајле ми е... ама заборавам, многу заборавам. Срамота е да кажам дека заборавив дека ми кажаа тајна која после се обелодени, а јас бев изненадена...и на тоа ми рекоа - леле браво како изглуми да не биде лошо пред другите... екхм... остана тајна дека ја заборавив тајната.
Дементна сум тро...

Е имаше една друга тајна во средно, да не образложувам што, мајката на девојчето работеше со мајка ми, па така и знаев зошто мајкава во една прилика кога бев кај мајка ми на работа во основно си кажа пред мене, никој не очекуваше дека во средно заедно ќе учиме. Мајка ми ме седна и ми рече - не смееш да зборуваш за тоа со другите деца, ќе ја повредиш многу и ќе пати. Ко за младо дете добро се носев со тоа и не писнав, иако секој ден ме потсетуваше на тајната и не се задружив со неа ич. Могуќе е и тука да ми се врежало дека туѓи тајни се туѓи тајни, шо знам и коупинг стајл со туѓите тајни ми е да ги потискам и заборавам за да не ги повредам.

А тргнувам и од себе...
Имаме неколку фамилијарни тајни кои ги знаат малкумина од доверба. Верувам дека нема да ми биде сеедно да ги слушнам од некаде. Мислам тајни, не се тајни кога ете се знаат, ама не знае и не треба да знае секој.
Од друга страна исто така благодарам на мојата околина во која растев. Некои работи знам дека ги знаеа сите возрасни и никогаш од никаде не стигна од мене од трета страна дека некој збори или знае, но знам дека знаат...ама почитувам зошто се однесуваат со почит према тоа.
И така...

И не зборувам за своите тајни, она што е длабоко и горко особено, па и позитивно ми се случува да скријам... знам дека не можат да ми помогнат, освен да одмогнат, та дури и да се наситат.

 

Оние тајни кои не ми се од лично значење (туѓи тајни) или се мои но не од големо значење, не ми е проблем да ги премолчам, ниту ми тежат, едноставно ги потиснувам па дури ретко и се присеќам на нив.

Мои лични поголеми тајни ми било проблем да не ги споделам барем со еден близок, но времето покажало кои луѓе останаа од доверба.

 

@baba Rada што има некој да ме проколнува и моли да кажам нешто? Ако веќе наслушнале нешто ќе ги упатам до тој што треба да им каже.

Сите ние имаме луѓе околу нас што точно знаеме што од кој да очекуваме. Имам другарка што ако сакам нешто да се расчуе одам прво кај нејзи да и ја кажам “тајната”. Имам личности што ако сакам да дознаам нешто (исклучиво ако е поврзано со мене, иначе апсолутно не ме занима), точно знам каде да заѕвонам и кој прв ќе истрча да ми “пренесе во доверба”. Имам другарка на која никогаш не и велам не кажувај на никој за ова, оти сама знае дека она што си го кажуваме е за меѓу нас и само и само за меѓу нас. Така и таа со мене. Сите ги имаме тие карактери од луѓе околу нас, така што не гледам зошто некој би ме преколнувал мене кога секогаш може да најде друг кој без многу молење ќе си каже се па и повеќе од очекуваното.

Кога веќе спомна посвојување конкретно, дали е мое да кажам на некоја трета личност дека е посвоена?! Не е мое. Затоа во тој случај - ништо не знам.
А конкретно имав другарка која е посвоена. Дали беше до мене да и кажам? Не. Ама татко и го изгуби кога имаше 4, а мајка и ја изгуби пред 3 години. Друга фамилија немаше. Ги собрав другарките и им предложив да и кажеме дека е посвоена, зошто гласини имаше на секаде, она веќе некое време се сомневаше и беше сама, знаев дека некој ќе и истропа. Не сакаа да слушнат за тоа. Не поминаа 2 недели, таа дозна. Не обвини прво нас. Ја седнав и и раскажав како и овде, како и што беше. И дека мајка и имаше речено дека се додека е жива нема да и признае дека е посвоена. Тогаш која сум јас да и кажам таква работа?

Има работи што иако ги знаеме под никакви околности не е на нас да ги кажеме. Можеби некогаш ќе дојде до тоа (како во мојот случај), можеби не. До тогаш наше е да процениме што и кога, и дали воопшто смееме да си дозволиме да го кажеме.


Иначе немам проблем со тајни. И битните и небитните ги заборавам. А она што го памтам, не го кажувам на никој, пошто како што реков не е на мене да го раскажувам понатаму. Тајните не ми тежат. Но она, што знае да ме пецне кај нив е што некогаш ми е споделено нешто тажно, а јас не можам на никој начин да помогнам.

 

Ако знаат двајца тогаш тоа веќе не е тајна
Шала на страна знам да чувам тајни но никогаш не си ги кажувам своите

 

Не постои тајна. Се се дознава, нешто порано, нешто покасно.
Јас не знам да чувам тајна, ако е некој трач или нешто невообичаено би разговарала со партнерот да слушнам што ќе каже за тајната.

 

Имав пишаво сличен пост во сдк, знам да чувам тајна се дури не ми речат никому да не кажувам, е тогаш тајната во прва прилика магично испарува

 

Порано сакав да имам тајни и да ми ги кажуваат, не посветував внимание на тоа.
Сега со теков на времето навистина не сакам да ми ги кажуваат своите тајни, мислам дека не би можела да го сносам тоа во себе. Не дека не знам да чувам, туку едноставно не сакам да бидам нечија пандорина заклучена кутија.
Во последно време не кажувам тајни свои на други личности поради тоа што во минатото кажував и ги злоупотребија.
Еднаш кога ќе се попариш и на ладно ќе дуваш. Затоа е најдобро секој за себе да си ги чува тајните.

 

Порано невозможна мисија јас секогаш бев онаа која имаше "лапнато"нога од кокошка па секогаш издавав се кој на кого му е симпатија и слично но како растам така се повеќе чувам за себе и не кажувам тоа што ми е кажано...колку и да сум изреволтирана ќутам додека пак кај некои личности тоа не е така ќе ги налутиш и се ќе ти стават на тацна и ќе ти го набиваат на нос..."свака им част"
И така....

 

Тајни има кај мене многу, секако во фамилијата секој има тајни, тие не ги кажувам, е ако зборуваме за тајни други кај мене неможат да седат долго, а со најблиската другарка имаме тајни таа е добра, ја чувам како дијамант, не само заради што ми ги знае тајните и што не ги ќажува, а знаете ако се скараш со другарка таа може да се навреди и да ги каже сите тајни, а ние сме блиски се имаме еднаш скарано ама после тоа јас никогаш до денес и понатака нема да и се скарам, детски тајни и тоа имав ама како дете неможеш да сокријаш ништо и не беа кој знае какви тајни, значи јас имам и некои тајни самата себе што несмеам да ги кажувам, некои непреболени работи, ама тоа е само за да не ги натажам моите, знаејќи ги дека ако им кажам нешто лошо што го чувам во себе ќе ми се лутат и ќе се секираат можеби и засекогаш, не се знае колку долго ќе трае, со дм ветивме меѓу себе тајна која исто така згрешив што издадов ама само на најблиската другарка, таа Чувај Боже да не заречам не ме има издадено, зависи каква е тајната кај мене барем со најлиската другарка ги споделувам тие поголемите бидејќи знам дека е добра и со дм планирам да стапам во подобри односи со разговори и со тек на време и на него ако заслужува и ако ме слуша ќе му ги кажувам маките, а има и посебни тајни кои ги чувам јас од дома, и така.

 

Baram kako da stavam slika i go vidoc ovoj i preska kazav sekogas sim imal golema sreka da srekaxam luge za da mosam sa im se doveram pred se na mojot brat