Чување на тајна е невозможна мисија

Туѓи тaјни мoжaм дa чувaм, не ми претстaвувaaт никaкoв тoвaр, нo свoите не, секoгaш имaм пoтребa дa ги дoверaм некoму, иaкo реткo гo прaвaм тoa.

 

Искрено тајни не кажувам на никој, освен на сестра ми што имам кажувано. Се случило неколку пати да разговарам за некој проблем , но во главно немам доверба , а и не чувствувам потреба да се исповедам на некого, никој не може да ми даде совет подобар од оној што можам да си го дадам самата на себе.
Два пати во животов имам послушано совет од друг и гадно сум се зезнала, затоа при донесување на одлуки ,при поголеми проблеми и поважни работи се слушам исклучливо самата себе.
А за ислушување ислушувам, не дека не, ама само поважни личности, со подалечни немам ни волја , а ни желба, зошто многу ме заморуваат и психички ми влијаат.

 

Имам роднина, посвоен. Речиси 30 години. Не знае дека е посвоен. Ние другиве знаеме. И ја чуваме тајната. И немаме право ние да му кажеме нешто за тоа. Родителите одлучуваат дали ќе кажат. Стварно би било дебилно некој од страна да каже ваква работа.

 

Зависи до тајната и зависи кој ми ја кажал. Најблиските другарки, фамилијата, дечкото тие што навистина ми веруваат и им верувам никогаш не би ги издала, а оние "другарките" па баш и да ви кажам најискрено не се замарам дали ке ми излета нешто или не. Пример со најдобрата другарка е што ќе дознаеме или ќе ни каже некој си кажуваме, како беше само јас ќе знам (и мојата најдобра другарка) , но што и да си кажеме нешто меѓусебе за нас никогаш не сме се издале.

 

Која тајна? Ако било тајна ќе останела помеѓу еден или двајца. Какви роднини се тие што што пренесуваат "тајна" на сите околу и какви родители дозволуваат еден куп луѓе околу нив да знаат нешто за нивно дете а да го држат него во заблуда?

 

И ти си во право.

 

Зошто мислиш дека тајна мора да биде меѓу двајца тројца!?

Еве, пример од моево искуство...брачен пар што немаат деца а прекрасни особи, добри, културни вредни(ова се случило пред многу години), нема многу да објаснувам за да не дојде до распознавање...
Едно утро, пред врата наоѓаат бебе во кошница оставено и едно писмо...и така натака, бебето го присвојуваат како да е нивно родено...сите комшии знаат, само детето не знаело се до денот кога во сообраќајна несреќа загинуваат двајцата.
Потоа следува наследство, па доаѓаат далечни роднини и клопчето се одплеткува...и да не должам, дојдовме во ситуации кога моравме таа тајна ние што ја криевме од нејзе да ја обелодениме...приморани бевме...и така натака, има многу за раскажување...но верувајте дека тешко беше.....

 

За жал, во оваа средина особено, посвојување не може да остане тајна. Единствено да замине семејството некаде далеку. Јас имам еден посвоен братучед, ама му кажаа уште како мал. За да не разбере од некое дете од комшии или нешто слично. Луѓето секогаш зборат, еднаш засегнатиот ќе слушне.

 

Можам да чувам туѓи ама своите потешко. Не знам зошто ама мора да кажам бе. После ми е мака.
Сепак има и работи што никогаш не би ги кажала.

 

Zosto treba posvojuvanjeto da e tajna?

 

И јас се прашувам. Подобро е детето да знае од мало, отколку некој "добронамерен" да му го истресе во муабет кога не треба. Оти детето ја заслужува вистината. Нема ништо лошо во посвојувањето, напротив. Луѓето што го прават тоа имаат големо срце.

 

Незнам навистина да кажам дали е исправно посвојувањето да се чува како вечна тајна или пак на некоја одредена возраст(само на која), да се открие вистината!?
Можно е да се молчи поради фактот дека секој ќе биде разочаран, длабоко психички повреден, па ќе почне во потрага по своите биолошки родители идр.
Порано во Македонија, во селата, говорам за уназад 60 и кусур години, родителите што имаа многу деца а не биле способни за чување, давале дете, споразумно на свои роднини....свашта имало порано, како примерот со оставање бебр на праг од врата.

 

Таква тајна, која како пекол гори во душа, тешко се кажува. Танталови маки се тоа да најдеш вистинско време и вистински зборови...а после тоа следува потоп.

 

Доверена тајна е одговорност. Може во зависност од ситуацијата да натежнува и предизвикува морална дилема во специфични посериозни случаи, но општо гледано невозможна мисија е за неодговорни и незрели луѓе.

 

Не би ги дефинирала така грубо, неодговорни и незрели.. Разоткривањето на некоја тајна може многу работи да среди позитивно..

 

.... ги прелетав сите коментари околу темава ТАЈНА , па малку повеќе би искоментирала ,
за да се искаже нешто околу тоа што значи за мене конкретно ТАЈНА, треба да биде поделена областа за која зборуваме т.е. каде е Тајната?
- дали е тоа ПРОФЕСИОНАЛНА тајна ? на работно место однос кон колеги КОЛЕГИЈАЛНА тајна или кон фирмата како ДЕЛОВНА Тајна,
- дали е тоа СЕМЕЈНА тајна ? во кругот на семејството или пошироко кон роднини на тоа семесјтво,
- дали е тоа ЉУБОВНА тајна ? лична или од своите познаници,
- дали е СВЕДОЧЕЊЕ тајна ? како сведок на лична или од познаници несакана ситуација,
**вака би била погруба поделба на Тајната и тежината за оправданоста на нејзино чување или нечување ! ***
тука мора да додадам една многу важна појава кај луѓето како ТАЈНА како метод ЗА БРЗО ПРЕНЕСУВАЊЕ НА посакувана ИНФОРМАЦИЈА пласирана кај првиот пренесувач како ТАЈНА што често пати несвесно или свесно применето за брзо пренесување на информација за која едниот пренесувач ја знае, ама не сака да биде одговорен, па ја користи другата особа како преносител укажувајќи дека му кажува ТАЈНА, за да овој вториот не може да ја „издржи“ тајноста и за краток период биде пренесено...
(искрено, ако сакам некоја информација со брзина на светлина да се пренесе во нашите простори, доволно да одберам личност која има проблем со чување тајни, да кажам дека пренесувам ТАЈНА која МОРА да ја чува, и таа информација ќе биде пренесена побргу отколку да прикачам јавно известување!)
инаку проблемот со чување на тајната на некоја личност, доколку не е злонамерна последицата, не е проблем оти може да си го задоволи своето неспособно чување на тајна со пренесување целосно на Тајната, но без важни информации околу името, местото , така да бидат заштитени инволвираните во Тајната, а чуварот на тајната нема проблем што си ја кажа доверената тајна, а тежината од чувањето на истата - ќе се ослободи!
(ете пример, со бебето во кошница, кажана тајна ама без име, време и место со што се заштитени истите во тајната)
И на крај да не должам, оти има многу за пишување на ова тема, па да не биде во еден пост, да укажам дека чувањето на тајна, не значи дека се прави добро дело, дека сме добра личност, па знаеме да чуваме тајна и сме пријател кон доверителот на тајната, напротив чувањето на тајна може да биде една лоша особина на човекот доколку не знае да ја процени оправданоста на суштината на самата тајна да остане тајна или да биде истата кажана тајната како добро дело!
(ќе кажам сопствено искуство,
пријателка која веќе си имаше нов љубовен живот, оставајќи го минатото далеку позади, се приготвуваше за најубавиот чин, секогаш кога ќе се сретневме, покрај другото, ми се исповедуваше за екс љубовта (што лично и јас го познавав) напоменувајќи да го чувам тоа во тајност, ајде еднаш, ајде два пати да се каже како тајност, ама секогаш на нашата средба тоа да се спомне, тоа веќе не го гледав ниту како исповедување, ниту како да сум јас омилена па и треба рамо за плачење, туку природен нагон за помош за која лично и ТАА самата не сака да си го признае, па не превзема никаква акција ниту да заборави туку упорно да ми пренесува нешто како Тајна што е позади неа- со која цел??...
НО, размислував како ТАА реагира психолошки несвесно или свесно укажувајќи за ТАЈНА која сака да НЕ БИДЕ ТАЈНА --па решив да и се помогне ТАЈНАТА ДА НЕ БИДЕ ВЕЌЕ ТАЈНА, затоа што е многу лошо за иднината на мојата пријателка да стапи во брачни води, а да „офка“ за минатото, а додатно тоа ќе биде добро дело што ќе го направам како хумана личност...
се дадов во акција и во случајна средба со нејзиниот екс човек, што е и мој другар, пиејќи кафе одоколу прашувајќи за неговиот моментален живот, ми ја довери ТАЈНАТА, дека многу му било криво и незнајќи самиот зошто ете раскинале со мојата пријателка онака без некоја причина...
без да навлезам во детали кој е крив, го прашав што ако му кажам дека ТАА се уште многу го сака, на што тој рекол дека АКО Е ВИСТИНА све ќе се сменило и дека ќе ја побарал, ама било касно, оти ако не сум знаела таа веќе ќе стапи во брак.,
третата личност која требаше да биде иден сопруг на мојата пријателка, се распрашав на каков начин се запознале со мојата пријателка и увидов дека едноставно се нашле како во исто време на депресија на една прослава каде двајцата разочарани се зближиле, така да не ја видов жарта и страста на нивната врска, тоа ми беше пресудно дека нема да му нанесам „голема штета“ ако ги зближам овие другиве двајца кои ете ми споделиле Тајна која јас решив да ја разоткријам !
...кажувајќи и на него и на неа дека се уште има љубов меѓу нив што мора да заврши на поинаков начин и замислите и покрај искрата во нивните очи и двјацата останаа инертно да НЕ превземаат нешто околу нив...
хм, морав да идам до крај и да ја бутнам работата, искористив можноста кога ми се јави пријателката да се консултира нешто со мене на кафе некаде да седнеме, прифаќајки го тоа насочувајќи време и место од моја страна, за да исто време се јавам на мојот другар укажувајќи дека хитно ми треба за некоја работа укажувајќи го истото место и време...
таму на локацијата бев прва , дојде и пријателката и за кратко и другарот, ги седнав нарачав кафе и реков дека морам да си одам хитно демек ме викале на работа и тоа беше веќе не се јавив !
долго време немав смелост да се јавам што се случи, ниту едниот ниту другиот веќе не исконтактирале со мене, ниту телефон ниту поздрав да пратат, за да после на ФБ видам слики од свадба, пресреќни лица ... погодувате чија свадба? Јас направив добро дело ШТО НЕ ЈА ДРЖЕВ ТАЈНАТА ВО СЕБЕ, се венчаа тие што вистински се сакаа, иако не бев поканета ниту од едниот, ниту од другиот јас бев исполнета дека придонесов за една голема среќа ( денес имаат две деца и живеат во идеален брак, а третиот веднаш се прежена со негова екс девојка така да сите среќно си живеат со ЕДНА ТАЈНА што не ја држев во себе !