Кога одново и одново те разочаруваат истите луѓе. Те повредуваат ама ете не гледаат така на тоа,според нив се најубаво ти мислат и сѐ што прават, прават за тебе.
Кога се враќаш гладен од работа и цел пат мислиш што да јадеш и да спремиш брзо и влегуваш дома мириса на нешто убаво зготвено
..кога ќе вкусиш нова салата, та ќе се навлечеш на неа и уживаш (буквално) секој ден во нејзиниот вкус сè додека не ти се одјаде; ..кога нит роси, нит врне претерано, нешто измеѓу, се движиш без чадор, суво лисје под нозе кое час крцка и шушти, пропратено со ширење на мирис од салеп, од рандом кафич во близина; ..кога сфаќаш дека секојдневието е само следно ниво од игра level-и, па мора да поседуваш во континуитет еден солиден ентузијазам и присутност во моментот, НО не претерано да сфаќаш сè што ти се сервира; ..кога црниот хумор малку отповеќе ти станува црн, па постојано се себепрекоруваш наспрема фактот дека ако не е тој, нема да знаеш да цениш доста работи и да, хуморот е една форма на живост. Макар бил и провалија.
