Познатата реченица на мајка ми „Кад би било то што није,све би био другачје“ И кога би било тоа што не е можеби ќе било подобро секогаш вака размислувме,а што ако би било полошо? Абе што било било сигурно има причина зошто било така ,ако не е судбина тогаш е наш погрешен избор
Ова е реченицата и начинот на мислење што стално го избегнувам. Џабе е да мислиме што би било кога би било, кога не е и нема да биде така!
да јадев повеќе сега немаше да бидам слаба и ќе бев позгодна...да не ги лажев моите ќе имаа доверба во мене...да им кажев на време за дечко ми,сега ќе си бев среќна со него... еее да беше се како што сме сакале,да не постоеа грешки,животот тогаш не би бил интересен
Уште ми се маваат од глава некои работи што сум ги правела како детиште блесаво. Да ми завршеше порано пубертетската будалаштина можеби немаше денес да се нервирам толку. Не дека е непоправливо, ама понекогаш си викам ееее кај ми бил паметот
Што ќе беше ако ТОГАШ можев да бидам како сите? - Ќе добиев се што заслужувам и ќе бев 1000 пати посреќна...
Да ми беше овој памет и овие размислувања пред 3 години мн работи немаа да бидат волку комплицирани како сега. НО,тоа е што е,не можеме да го вратиме времето назад
Што би било кога не би се нервирала за небитни личности и не си потрошев толку време на нервози за глупости?