Што би сакале да смените кај себе?

Да бидам по арогантна ,многу сум мека.

 

Да сум доследна на она што си го верувам сама на себе…

 

Да имам поголема самодоверба, да не размислувам за све, да имам повеќе храброст, да верувам во себе...

 

навиката да немам проблем кога сум подложен на неколкучасовен интелектуален напор кој исцрпува повеќе, а страшно да ме мрзи да си посветам макар половина или еден час да извежбам во теретана или било која друга физичка активност за да си го направам телово ко на Аполон

 

Да избројам не до 10, него ли до 1000 пред да одлучам нешто.

 

Да бидам повеќе храбра.

 

Да гледам попозитивно на работите.

 

Физички ништо а карактерно би сакала да не сум олку чувствителна и да не им верувам олку брзо на луѓето и да не сум искрена колку што сум...тоа многу пати ме има разочарано

 

Ако некој кој до вчера ме поздравувал, а од денес не ми вика здраво, да не се прашувам зошто. Целосно апсолутно 100% да не се замарам.

 

Да не си ставам се на срце.

 

Да бидам малку поодлучна

 

Премногу им давам шанси на луѓето и секогаш сум оптимист и ги вреднувам повеќе отколку што вредат.

 

Ја би цела на рестарт поготово карактерот сама од себе сум разочарана и сама на себе лута што сум слабич во душата и мислам со вруќа глава ич не сум ок ич

 

Дефинитивно моето overthinking дури и претерано е,за све се напнувам се секирам кој што ќе помисли наместо да мислам за себе и покрај тоа што го правам тоа што ми одговара со некоја грижа на совест на секое...

 

Способност прв да инициирам и да поддржам разговор

 

Da sum pohrabar, podirekten. Da se zavzemam za sebesi pochesto, bez pritoa da se osekjam krivo.

 

Да не сум толку емотивна

 

Тоа шо сум паметна. Сакам да сум глупа ко ташак,боље да ми иде у животов...

 

ништо, топ сум

 

Тоа што сум пресекси. Свират од коли, манијачат, се сликаат со мене, фрлаат долен веш по мене кога минувам улица. Намерно шетам со црна кеса на глава за да не привлечам внимание, но и покрај тоа успеваат да ме препознаат.